يادداشتي از ماركا ديدم كه باهاش موافق نبودم.
اين يادداشت دليل عدم نتيجه گيري يوونتوس در اروپا رو رويكرد تعادلي در نقل و انتقالات مي دونه. يعني به جاي خريدهاي خيلي گران قيمت و ستاره محور و اضافه كردنشون به تيم، صرفا جانشيني براي بازيكن هاي جدا شده جذب شده. اين انتقاد رو نويسنده ماركا به يوونتوس وارد مي دونه و من به دلايل زير باهاش مخالفم.
يوونتوس ٢٠ ساله قهرمان ليگ قهرمانان نشده. اما اين مديريت ٦ سال بيشتر نيست كه سر كار اومده. وقتي داريم اين مديريت و رويكردش رو نقد مي كنيم، بهتره فقط به دوره همين مديرها توجه كنيم. ٧ سال قبل آقاي آنيلي تيم يوونتوس رو تحويل گرفت. سال اول يوونتوس ٧ام ايتاليا بود. آنيلي با استخدام آنتونيو كونته و سرمايه گذاري ٨٣ ميليون يورويي تونست سال بعد در رقابت تنگاتنگ با ميلانِ آلگري يوونتوس رو قهرمان سري آ كنه.
در فاز اول، يوونتوس سه سال پياپي قهرمان سري آ شد تا به طور كلي شخصيت اون تيم ميانه جدولي داغون رو از دست بده و تبديل به يك قهرمان مسلط در سطح داخلي بشه. در فاز دوم بايد از تيمي كه با اما و اگر تو اروپا نتيجه ميگرفت تبديل به تيمي بشه كه در حد يكي از قدرت هاي برتر اروپاست باشه. يوونتوس تو اين ٣ سال دوم، دو فينال اروپا داشته و يك حذف خيلي خيلي ثانيه آخري جلو بايرن. تو اين سه سال دوم هم يوونتوس به خوبي همون سه سال اول به اهدافش رسيد. تو اين سه سال بعد از رئال مادريد و شايد بارسلونا، يوونتوس دوم يا سومين تيم برتر موفق تو اروپا بوده و از تيمي كه به دست گالاتاسراي حذف شد، به تيمي تبديل شده كه چيزي به جز جام گوش دراز براش ناكاميه. به نظرم اين نظم و هدف معقول و منطقي گذاشتن رو نشون ميده. حالا بعدا روند تبديل اون رئال به اين رئال رو هم ميبينم.
ايراد ديگه اي كه ميخوام بگيرم اينه:
خب مگه يوونتوس همين رئالِ زياد خرج كن رو سال ٢٠١٥ حذف نكرد؟ اون تيم ما گرونترين بازيكنش موراتاي ١٨ ميليوني بود [بدون احتساب بوفون كه سي سال قبل خريداري شده بود.]
بعد نكته ديگه، مسئله دستمزدهاست. براي خريد ستاره ها شما بايد دستمزد بالا بدي. ام باپه و پوگبا به خاطر چيزي جز پول منچستريونايتد و پاريس رو به رئال مادريد ترجيح دادن؟ نه.
يوونتوس و هيچ تيمي نميتونه يك دفعه به شكل نجومي، دستمزدها ر زياد كنه. نموداري كه تو تصوير مي بينين، نمودار دستمزد پرداختي تيم هاي حاضر در مرحله يك هشتم نهايي ليگ قهرمانان اروپاست. يوونتوس ٢٢٥ ميليون سالي دستمزد ميده، رئال ٣٤٠ ميليون! تازه اين ٢٢٥ ميليون زيادشه، قبلا كمتر هم بود. بايد به شكل اصولي و به دور از شتاب زدگي دستمزدها رو زياد كرد تا تيم در آينده هم حرفي براي گفتن داشته باشه. اون خطوط به هم پيوسته، نسبت درصدي دستمزد پرداختي به بازگشت پوله؛ ميبينيم كه رئالي كه ١٠٠ ميليون بيشتر از يوونتوس دستمزد ميده، خيلي كمتر از يوونتوس نسبت به درآمدهاش داره دستمزد ميده.
وسط پاراگراف قبلي به پرهيز از شتابزدگي اشاره كردم؛ براي مثال ميخوام وضعيت يوونتوس آنيلي رو با رئال مادريد پرز مقايسه كنم. ببينيم وضعيت رئال چي بود:
پرز وقتي اومد تيم ٧ام جدول رو تحويل نگرفت. رئال ابرقدرت فعلي نبود ولي مثل يوونتوس دل نري هم نبود. رئال مادريد تا ٤ سال بعد قهرمان اروپا نشد. سال اول پيگريني اومد كه با اختلاف اندك! قهرماني رو به بارساي ٦گانه باخت، سه سال بعدي هم مورينيو اومد و شخصيت اروپايي تيم رو بهش برگردوند به طوري كه سه سال پياپي اونا ر به نيمه نهاي CL رسوند. اما آيا اين به تعبير نويسنده ماركا نتيجه نگرفتن به دليل رويكرد تعادلي فلورنتينو پرز در خريد بازيكن بوده؟آبسوفاكينلوتلي نه. رئال سال اول رونالدو، بنزما، كاكا، ژابي رو خريد سالاي بعد هم ستاره هايي مث جيمز و بيل رو مي خريد. اما اين رئال پر ستاره، ٤ سال درگير تيم هايي بود كه با رويكرد تعادلي يا حتي ضعيف (ليون) بسته شده بودن. پرز ميدونست داره چه مسيري رو طي ميكنه. اومدن مورينيو براي برگردوندن شخصيت، اومدن كارلتو براي بردن دسيما و همه و همه قسمتي از يك پروسه بود. تازه پول در آوردن از برند رئال با اون ويرونه ي اقتصادي اي كه آنيلي تحويل گرفت زمين تا آسمون فرق داشت. برند رئال مادريد، سرمايه اوليه رئال مادريد و همه و همه كار پرز رو خيلي راحت تر مي كرد.
كسي كه با تغيير نشانه، مستند نتفليكس، فعاليت در بازار پوشاك با برند يوونتوس، شهر سازي و اسپانسرينگ بي سابقه در ايتاليا ارزش برند يوونتوس و نت ورث خودش رو از اونجا به اينجا رسونده، قطعا مغز اقتصادي داره كه درك كنه كه هر چي ستاره هاي بزرگتري راهي يوونتوس بشن فارغ از نتيجه توي مستطيل سبز، از لحاظ اقتصادي خودش هم بيشتر سود ميكنه. آنيلي قطعا همه اينا رو مي دونه ولي اين رو هم مي دونه كه خيلي چيزها به گذر زمان نياز داره، بايد سر تايم خودش اين كار رو بكنه.
