قانون بحث‌برانگیز ۱+۵۰ در فوتبال آلمان به قوت خود باقی ماند. در مجمع عمومی سازمان لیگ فوتبال آلمان، این قانون بنا به درخواست باشگاه سن پائولی مورد بررسی قرار گرفت و به رای گذاشته شد. در نهایت ۱۸ باشگاه از ۳۴ باشگاه با درخواست این تیم دسته دومی موافقت کردند.
ابتدا اصلا قرار بر این نبود تا در این مجمع عمومی در مورد قانون ۱+۵۰ رای‌گیری شود. صرفاً قرار بود این قانون یک بار دیگر به بحث گذاشته شود، اما حالا اکثریت باشگاه‌ها به تداوم آن رای مثبت دادند.
قانون ۱+۵۰ چه می‌گوید؟
مطابق این قانون در فوتبال آلمان، بر خلاف ایتالیا، انگلستان و اسپانیا، یک سرمایه‌گذار هر چقدر هم که در مالکیت یک باشگاه سرمایه‌گذاری کرده باشد نمی‌تواند اکثریت حق رای را در آن باشگاه تصاحب کند. بسیاری از باشگاه‌های بوندس‌لیگا که به عنوان موسسه ثبت شده‌اند، شرکت‌های سرمایه‌ای تاسیس کرده‌اند تا سرمایه‌گذاران را جذب کنند. اما طبق این قانون ۵۰ درصد به علاوه یک رای همواره در دست مجمع عمومی و اعضای باشگاه است. متولیان فوتبال در آلمان با این قانون می‌خواهند جلوی این را بگیرند که یک شخص بتواند تصمیم‌گیرنده نهایی باشد. با این قانون بدون توجه به میزان سهام یک شخص، اعضا اکثریت رای را در شرکت سرمایه‌ای نیز در اختیار دارند. مخالفین این قانون معتقدند با این قانون سرمایه‌گذاران در فوتبال آلمان سرمایه‌گذاری نمی‌کنند و این گونه باشگاه‌های آلمانی منابع مالی خارجی را به رقبای اروپایی خود از دست می‌دهند. اما موافقین این قانون می‌گویند یک شخص با تصاحب کامل یک باشگاه ممکن است تصمیماتی بگیرد که به فوتبال و باشگاه لطمه وارد کند.
طرفداران فوتبال در آلمان از مخالفین سرسخت لغو این قانون هستند و همواره در استادیوم‌ها برای ابقای آن شعار می‌دهند (در عکس این مطلب طرفداران باشگاه مونشن‌گلادباخ روی پارچه‌ای نوشته‌اند «۵۰+۱ باید بماند!»)
از ابتدای سال میلادی بحث درباره این قانون دوباره بالا گرفته است. بسیاری از روسای باشگاه‌ها، چه موافقین چه مخالفین، اظهارنظرهای متعددی در این رابطه کرده‌اند. به عنوان نمونه کارل هاینس رومنیگه رییس باشگاه بایرن مونیخ خواهان برچیده شدن این قانون است، در حالی که هانس یواخیم واتزکه رییس بوروسیا دورتموند با لغو این قانون مخالفت می‌کند.
البته این قانون یک تبصره دارد. بر اساس آن یک سرمایه‌گذار تنها در صورتی می‌تواند اکثریت سهام و حق رای یک باشگاه را در اختیار بگیرد که بیشتر از ۲۰ سال به صورت «بی‌وقفه» و «شایان توجه» در باشگاه سرمایه‌گذاری کرده و به توسعه باشگاه کمک کرده باشد. تا کنون تنها سه باشگاه در آلمان شامل این استثنا شده‌اند: بایر لورکوزن (شرکت بایر)، ولفسبورگ (شرکت فولکس‌واگن) و هوفن‌هایم (دیتمار هوپ). مارتین کیند یکی از سرمایه‌گذاران دیگری است که می‌خواهد از این استثنا استفاده کند. او که از مخالفین سرسخت قانون ۱+۵۰ است، بیش از ۲۰ سال است که در باشگاه هانوفر ۹۶ سرمایه‌گذاری کرده و خواهان تصاحب کامل باشگاه است. او درخواست‌اش را هم به سازمان لیگ فوتبال آلمان داده، اما بررسی مورد او هنوز به پایان نرسیده است.
