مطلب ارسالی کاربران
پروازی به ابدیت؛ کوتاه به مناسبت درگذشت داویده آستوری
داویده آستوری، کاپیتانِ فیورنتینا، شب گذشته در حالی که فرشته مرگ بر بالینش حاضر شده بود، به خواب رفت و هرگز از این خواب بیدار نشد.
مرگی تلخ، درحالی که تنها دو هفته از چشیدن طعم شیرین پدر شدن از سویِ او میگذشت.
آستوری، جوانی بلند قامت از منطقه سن جووانی بیانکو، در میلان فوتبال را آموخت و از آنجایی که شانسی برایِ حضور در ترکیب دفاعی قدرتمند این تیم نداشت، راهیِ سفری فوتبالی برایِ ساختن آینده اش شد.
پرگولیتزه، کرمونزه، کالیاری، رم و در نهایت فیورنتینا، تیم هایی بودند که آستوری برایشان جنگید.
گویی فیورنتینا مرد مقتدرش را شناخته بود و بیرق فرماندهی را در دستان او نهاده بود.
اما انگار قرار نیست فلورانس، شهر لوسیوس کورنلیوس سولا مرهمی برایِ زخم هایِ فوتبالی اش بیابد. قلب هایی که هنوز درگیرِ مبارزه با اندوهِ جدایی باتیستوتا از این تیم بودند، حالا باید داغ دارِ کاپیتان جوانشان باشند.
شاید مرگ داویده آستوری او را بدل به محبوب ترین مرد فلورانس بکند، حتی محبوب تر از بازماندگانِ جووانی دی بیچیِ مدیچی، کسانی که فلورانس را تبدیل به ثروتمند ترین شهر ایتالیا کردند. اما ثروت همه چیز نیست. عشق، مهر ماندگاری بر نام افراد می زند و چه عشقی ماندگارتر از عشق به فوتبال؟
پایان
