مطلب ارسالی کاربران
تماشای فوتبال با اعمال شاقه!
وقتی بازی هفته بیست و سوم لیگ برتر بین تیم‌های پرسپولیس و صنعت نفت آبادان یا بازی استقلال و نفت آبادان در حال پخش از تلویزیون بود غوغایی در فضای مجازی به راه افتاده بود. شبکه‌های پرطرفدار مثل توئیتر و تلگرام پر شده بود از پیام‌هایی که حاوی گلایه و شکایت بودند.گله از کیفیت پخش تصاویر تلویزیونی مسابقهای که در آبادان برگزار می‌شد.این‌ها فقط بخشی از توئیت‌هایی است که همزمان با پخش بازی در فضای مجاز منتشر می‌شد.
-آبادان همه‌جاش برزيله جز كيفيت دوربين‌های تلويزيونی و گزارشگر بازی فوتبال.
-فک کن یه تیم اروپایی یکی از بازیکنای صنعت نفت رو بخواد؛ فیلم بازیشو بخوان بفرستن اینا رو می‌فرستن؟؟؟ننه باباشونم بچه‌هاشونو نمی‌شناسن با این کیفیت!
-کیفیت تصویرا جوریه که حس می‌کنم الان باید گزارشگر به جای علیپورو بیرانوند و ... باید بگه علی پروین پاس می‌ده به فرشاد پیوس،حالا پاس به عقب،توپو می‌گیره احمدرضا عابدزاده!
-می‌دونم موضوع کیفیت تصویر برداری از بازی و دوربین‌های آشغال و قدیمی صدا و سیمای ملی!تکراری شده اما دلیل نمی‌شه هر بازی بهش نپردازیم و یادمون بره که چقدر بدبختیم!
چند روز بعد هم دربی حساس شمال در لیگ دسته یک بین تیم‌های خونه به خونه بابل و نساجی مازندارن برگزار و از تلویزیون پخش شد که کیفیت تصاویر این مسابقه هم چیزی در حد فاجعه بود.این هم توئیت‌هایی مربوط به این بازی:
-کیفیت فیلمبرداری بازی خونه به خونه و نساجی انقد بالاست که پیکسلای تصویر مشخصه!
-اونايی كه به كيفيت بازی نفت و پرسپوليس اعتراض داشتن،الان بزنن شبكه ورزش و كيفيت بازی خونه به خونه و نساجی رو ببينن و شكر نعمت كنن!
-ظاهرا هر دوربينى كه تو آبادان از كار بيافته و ديگه كارايى نداشته باشه مي‌فرستنش مازندران مجدد ازش استفاده كنن!
انتقاد از کیفیت؛ شوخی یا واقعیت؟
اغلب اوقات،انتقادات در فضای مجازی نسبت هر چیزی که باشد دارای کمی حس طنز و البته اغراق هم هست.اما حقیقت این است که نظرات کاربران در این باره خیلی به واقعیت نزدیک است. تصاویر تلویزیونی مسابقات فوتبال داخلی جز در استادیوم آزادی کیفیت قابل قبولی ندارد. در بعضی شهرها کیفیت معمولی است و در بیشترشان واقعا آزاردهنده و افتضاح است.این تفاوت‌ها وقتی بیشتر به چشم می‌آید که مثلا بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا را که در کشورهایی مثل قطر و امارات برگزار و پخش میشود می‌بینیم. اینجا فعلا بحث مقایسه تصاویر تلویزیون ایران با تلویزیون‌های کشورهای همسایه مطرح است و وارد مقایسه با کیفیت پخش مسابقات لیگ کشورهای درجه یک اروپایی نمی‌شویم.
انحصار سیما؛همین است که هست!
سوالی که مطرح میشود این است که آیا دوربین‌های بهتر و با کیفیت‌تری در ایران وجود ندارد که صدا و سیما از آن‌ها استفاده کند؟پاسخ قطعا منفی است.چرا که یکی از برنامه‌های همین سازمان یعنی برنامه 90 دوربینی دارد که دارای کیفیت فوق‌العاده‌ای است.تصاویری که این دوربین از حواشی مسابقات می‌گیرد و در آیتم‌های مختلف برنامه 90 پخش میشود به قدری زنده و قابل لمس است که بیننده احساس می‌کند خودش لابلای بازیکن‌ها ایستاده و دارد از فاصله‌ای نزدیک آن‌ها را تماشا می‌کند.پس این دوربین‌ها وجود دارند اما صدا و سیما لزومی به صرف هزینه برای خرید و استفاده از آن‌ها نمی‌بیند.مشکل اصلی در این باره،انحصار صدا و سیما در پخش مسابقات است. قطعا وقتی شما هیچ رقیبی نداشته باشید تلاشی برای بهتر شدن و بالاتر رفتن کیفیت محصول‌تان نخواهید داشت.این دقیقا اتفاقی است که در صدا و سیما میافتد.قطعا همین کیفیت نازلی که هم اینک در پخش مسابقات داخلی می‌‌بینید از صدقه سر فشارهایی است که AFC و FIFA به سازمان لیگ ایران آورده‌اند.چیزهایی مثل نور حداقل 1200 لوکس،چمن با حداقل کیفیت،تعدد دوربین‌های فیلمبرداری،میکسد زون،محل نشست خبری و .... اما مسئولان هم مثل همیشه،خودشان و بقیه را با پایین‌ترین کیفیت لازمه قانع کرده‌‌اند.در تهران البته همانطور که در ابتدا گفته شد وضعیت کمی خوب است.اما در شهرستان‌ها اوضاع را فقط با واژه «فاجعه» میشود توصیف کرد. کیفیت تصاویر به طور باورنکردنی پایین است.گاهی توپِ بازی را به سختی میشود دید. هوا که تاریک میشود وضعیت بدتر هم میشود.بیننده باید با عقل و منطق خودش حدس بزند که توپ الان در کدام منطقه است.
تبلیغ به جای فوتبال
گذشته از بحث کیفیت تصاویر یک مساله آزاردهنده دیگر هم وجود دارد و آن کارگردانی تلویزیونی بازی است.در این مساله هم به شدت از استانداردهای روز دنیا عقبیم. بیایید از قبل از سوت آغاز بازی‌ها شروع کنیم.پخش بازی‌های لیگ‌های اروپایی از ساعاتی قبل از شروع مسابقه آغاز میشود.اتفاقاتی مثل ورود اتوبوس تیم‌ها به استادیوم، رختکن تیم‌ها،لباس‌ها و کفش‌های آماده شده،ورود هواداران به ورزشگاه،گرم کردن بازیکنان و ... قبل از شروع بازی روی آنتن می‌رود و ببیننده تلویزیونی کاملا در جو مسابقه قرار می‌گیرد. اما در صدا و سیمای ایران تنها 10 یا 15 دقیقه قبل از شروع مسابقه برنامه مرتبط با پخش بازی آغاز میشود.البته قبلش هم دستکم بیست دقیقه پیام بازرگانی پخش میشود.مجری سامانه پیامکی هم مثل همیشه با لحنی که انگار دارد با کودک حرف می‌زند بینندگان را به استفاده از سامانه‌اش ترغیب می‌کند.بعد هم ثانیه‌هایی قبل از شروع مسابقه پیام بازرگانی اصلی که پول بیشتری پرداخت کرده مردم را به دیدن مسابقه دعوت می‌کند.مسابقهای که به لطف همین پیام اخیر چند ثانیه ابتدایی‌اش از دست می‌رود!این اتفاقات تا آخر بازی به همین شکل ادامه پیدا می‌کند.در خود استادیوم بحث استقرار دوربین‌ها هم در برخی ورزشگاه‌ها مشکل آفرین است و این نشان می‌دهد که در این باره هیچ الگوی واحدی در دست نیست.برخی ناظران به محل استقرار دوربین‌ها ایراد می‌گیرند و بیننده ناچار است فقط بازی را با تصاویر یک دوربین تماشا کند! این اتفاقات حقیقتا فقط در فوتبال ایران و صدا و سیمای ما میافتد.البته اختلاف صدا و سیما با فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ را هم باید در همه این مسائل دخیل و موثر بدانیم.این مساله در بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا که در ایران برگزار میشود هم قابل مشاهده است. مثلا در تعداد ردیف‌های تابلوهای تبلیغاتی دور زمین. در بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا و طبق قوانین AFC فقط از یک ردیف تابلوهای تبلیغاتی استفاده میشود.تابلوهایی هم اندازه،ساده،شکیل،و خوانا که دیدن‌شان مشکلی برای بیننده درست نمی‌کند.اما در بازی‌های داخلی و لیگ برتر خودمان حداقل 3 ردیف تابلوی تبلیغاتی دور زمین وجود دارد.حتی کنار دروازه هم یک بنر سه بعدی هم تعبیه میشود! مشخص است که برای صدا و سیما و سازمان لیگ اینجا هم راحتی مخاطب و احترام به او اهمیتی ندارد و آن‌ها فقط به کسب درآمد بیشتر هستند.حتی اگر به قیمت آزار چشم میلیون‌ها بیننده تمام شود.
میزبانی جام ملت‌های آسیا؛رویای دور از دسترس
اما یک نکته همه در همه این سال‌ها مغفول مانده این است که کیفیت پخش تلویزیونی یکی از مهم‌ترین عوامل برای کسب میزبانی مسابقات در قاره آسیا است.فدراسیون فوتبال ایران در سال‌های اخیر بارها کوشیده که میزبان مسابقاتی مثل جام ملت‌های آسیا را بگیرد. AFC اما به دلایل متعددی که یکی از آن‌ها همین کیفیت پخش تلویزیونی است میزبانی را به ایران نمی‌دهد.برای این که در این باره به AFC حق بدهیم کافیست کیفیت پخش جام ملت‌های آسیا در آخرین دوره برگزار شده یعنی سال 2015 به میزبانی استرالیا را به یاد بیاوریم.آیا ایران قادر به ارائه چنین کیفتی خواهد بود؟تاسف بارتر اینکه AFC در سال 2007 میزبانی جام ملت‌های آسیا را به چهار کشور آسیای جنوب شرقی یعنی اندونزی،مالزی،تایلند و ویتنام داده بود و این یعنی ما در این زمینه از آن‌ها هم عقب هستیم.میزبان دوره بعدی جام ملت‌های آسیا که در سال 2019 برگزار میشود امارات متحده عربی است.کشوری که در سال 1996 هم میزبان این تورنمنت بود.کیفیت پخش تلویزیونی امارات در همین مسابقات لیگ قهرمانان آسیا هم قابل مشاهده است.ما اگر می‌خواهیم میزبانی تورنمنت‌هایی با این اهمیت را بگیریم باید خودمان را از لحاظ کیفیت پخش تلویزیونی بالاتر ببریم.خیلی بالاتر!در غیر این صورت باید خواب میزبانی جام ملت‌های آسیا را ببینیم.
فناوری‌‌های مدرن اروپایی
امروزه در فوتبال اروپا کیفیت پخش تصاویر مسابقات فوتبال بسیار عالی و متفاوت است.فناوری‌هایی که شرکت‌های بزرگ دنیا آن‌ها را تولید می‌کنند هر روز جذابیت‌های بیشتری تولید می‌کند و بیننده با لذت بیشتری پای تماشای مسابقات می‌نشیند.این فناوری‌ها هر روز در اروپا ابعاد گسترده‌تر و شگفت انگیزتری پیا می‌کند که هدف همه آن‌ها افزایش میزان رضایت مخاطب تلویزیونی است.با ذکر این نکته که بسیار بعید است پای این فناوری‌ها به این زودی به تلویزیون ایران باز شود به بررسی آخرین و معروف‌ترین انواع این فناوری‌ها می‌پردازیم.
چشم شاهین(Hawk Eye):این فناوری برای تشخیص عبور توپ از دروازه تولید شده است.بارها اتفاق افتاده که ضربات بازیکنان از خط دروازه عبور کرده اما دوباره به داخل زمین برگشته که داور این مساله را تشخیص نداده و به همین راحتی یک گل سالم از بین رفته است.در این فناوری ۱۴ دوربین بسیار پیچیده که در نقاط مختلف ورزشگاه جاسازی شده‌اند به داور در تشخیص عبور توپ از خط دروازه کمک می‌کنند.داور گیرنده‌ای در اختیار دارد که به هنگام عبور توپ از خط دروازه به صدا در می‌آید و این یعنی گل. از زمانی که این فناوری به کار گرفته شده اشتباهات داوری در این مورد به خصوص کمتر شده است.
انتقال تصاویر
در آذر ماه 1395 و در بازی الکلاسیکو بود که بینندگان تلویزیونی با دیدن این فناوری حیرت کردند.ماجرا از این قرار بود که بینندگان در حال دیدن تصاویر آهسته بازی از زاویه یک دوربین بودند اما ناگهان تصویر به دوربینی دیگر که تفاوت زاویه‌ای تا حد 360 درجه هم داشت منتقل می‌شد.بدون این که تصاویر کات شود!البته کمی قبل‌تر هم در برخی کشورهای دیگر از فناوری مشابهی استفاده شده بود اما چون این بار در مسابقه پربیننده‌ای مثل الکلاسیکو اتفاق افتاد بسیار بیشتر مورد توجه قرار گرفت.
اینتل 360 درجه (INTEL 360)
باز هم در الکلاسیکو.در آخرین ال‌کلاسیکویی که برگزار شد یک فناوری جدید بینندگان تلویزیونی را شوکه کرد:«نمای مجازی زاویه دید بازیکن».در صحنه آهسته گل لوییز سوارز وقتی توپ زیر پای سرخی روبرتو بود ناگهان دوربین زاویه‌ای را ارائه داد که تا آن روز کسی آن را ندیده بود.دوربین بازی را از نمای چشم بازیکن صاحب توپ نشان داد.در اینجا مشخص بود که بازیکن صاحب توپ چند گزینه برای تصمیم گیری دارد و در نهایت کدام را انتخاب می‌کند.
