مطلب ارسالی کاربران
مسابقه ای به بلندای تاریخ فوتبال؛ شهرآورد دلا مادونینا
نامگذاری بزرگترین مسابقه فوتبال شهر میلان و شاید کشور ایتالیا با پس زمینه مذهبی باعث می شود بیشتر به این مهم پی برد که فوتبال با اکثر ابعاد زندگی انسان ها آمیخته شده است و نمی توان آن را فقط یک ورزش دید . به افتخار مجسمه مریم مقدس واقع در کلیسا شهر میلان این مسابقه تاریخی دلا مادونینا نام گرفته است .
به گذشته که سفر کنیم رقابت روسونری و نراتزوری همانند بسیاری دیگر از تیم های هم شهری ریشه در جنگ بین دو طبقه اجتماعی دارد، یکی نماینده بورژوازی و دیگری نماینده قشر کارگر، که بازهم نمایانگر فراتر رفتن فوتبال از یک ورزش است.
اینتری ها نماینده قشر اشرافی جامعه بودند و میلانی ها نماینده قشر کارگر شهر میلان که شاید هیچ جا بهتر از یک مسابقه فوتبال برای رویارویی این دو مناسب نبود ، مسابقه ای که همواره آبستن حرف های بسیار ، اشک ها و لبخندها و لحظات غرورآمیزی بی تکراری بوده است ، لقب دیگر تیم اینتر در ابتدا موتورتا یا همان موتورسیکلت بود زیرا هواداران ثروتمندش با موتورسیکلت راهی سن سیرو می شدند و لقب میلانی ها تراموی بود زیرا هوادارنش اغلب با وسایل نقلیه عمومی به ورزشگاه می رفتند.
محل برگزاری این مسابقه یکی از فدیمی ترین و زیباترین ورزشگاه های اروپا است ، ورزشگاه 80 هزار نفری که کمتر فوتبال دوستی پیدا می شود که از آن خاطرت تلخ و شیرین نداشته باشد ، سن سیرو یا جوزپه مه آتزا که به افتخار مه آتزا برنده دو جام جهانی 1934 و 1938 نام گذاری شده است ، بازیکنی که پیراهن دو تیم را پوشید اما به دلیل افتخار آفرینی های بسیارش برای ایتالیا کسی به او لقب خائن را نداد .
باشگاه میلان که در ابتدا تلفیقی از ورزش کریکت و فوتبال بود زیر نظر آلفرد ادواردز در سال 1899 تاسیس شد و خیلی سریع تحت نظارت هربرت کیلپین مسیر پیشرفت را در پیش گرفت و اولین افتخارش کسب مدال پادشاهی یک سال بعد از تاسیسش بود و و بعد از آن در سه سال 1901 ، 1906 و 1907 سه لیگ ملی را کسب کرد. اولین رویارویی دو تیم سال 1908 در جام کیاسو در سوئیس اتفاق افتاد که روسونری با نتیجه 2-1 پیروز شد و این آغاز شروع جریان فوتبال در شهر میلان و ایتالیا و بعدها با کسب افتخارات متعدد این دو تیم در اروپا شد.
یکی از خاطره انگیزترین مسابقات شهرآوررد سال 1960 بود که علاوه بر رقابت دو تیم شامل رقابت دو فوتبالیست ایتالیایی هم بود، ساندرو مازولا از اینتر و پسر طلایی میلان ریورا رو در روی هم قرار گرفتند دو بازیکنی که حتی در تیم ایتالیا هم اغلب تمایل نداشتند باهم هم بازی باشند که اوج آن فینال جام جهانی 1970 در مقابل برزیل بود که ریورا حضور در ترکیب ثابت را در تقابل با مازولا از دست داد و دقیقه 84 وارد زمین شد زمانی که ایتالیا 4-1 بازی را به حریف آمریکا جنوبی خود واگذار کرده بود ، در آن سال ها دو تیم دوران درخشانی را سپری می کردند و میلان در سال 1962،1963 قهرمان کاپ اروپا شده بود.
دو تیم در مجموع در 220 مسابقه رسمی رو در روی هم قرار گرفتند و اینتر 78 برد و 299 گل زده و میلان 76 برد و 297 گل به ثمر رساندند و 66 مسابقه دو تیم به مساوی انجامید . از درخشان ترین نتایج دو تیم می توان به برد 6-0 میلان و برد 5-0 اینتر اشاره کرد ، بهترین گلزنان مسابقات آندری شفچنکو با 14 گل و مه آزا با 13 گل که تنها یک گل آن در لباس میلان بود، می باشند ، از سرشناس ترین بازیکنانی که پیراهن دو تیم را بر تن کردند می توان به مه آزا ، تولدو ، سیدورف ، داویدز، ابراهیموویچ، باجو، پیرلو، ویری، کرسپو، رونالدو و پاتریک ویرا اشاره کرد . از افتخارات دو تیم برای تیم اینتر میلان 18 قهرمانی سری آ ، 7 قهرمانی جام حذفی ، 5 قهرمانی سوپر لیگ ایتالیا ، 3 قهرمانی لیگ قهرمانان ، 3 قهرمانی یورو لیگ و 3 قهرمانی جام باشگاهی جهان و برای تیم میلان 18 قهرمانی سری آ ، 5 قهرمانی جام حذفی ، 7 قهرمانی سوپر لیگ ایتالیا، 7 قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، 2 قهرمانی کاپ برندگان ، 5 قهرمانی سوپر لیگ اروپا و 4 قهرمانی جام باشگاه های جهان می باشد.
تاریخی پر از افتخار برای دو تیم میلانی باعث می شود این دو تیم هر چقدر هم از روزهای خوب خود فاصله داشته باشند باز هم شهرآوردشان جز مهم ترین رویداد های اروپا باشد و همین برد و باخت ها سرنوشت کودکان هوادار شهر میلان را برای حمایت از دو تیم شهر میلان در آینده تغییر دهد ، هر مسابقه این دو تیم ثبت شدن یک بازی در تاریخ دو تیم است تاریخی که شاید الان به بزرگی گذشته اش نباشد اما قطعا هیچگاه قابل چشم پوشی نیست.
