چلسی به خوبی به بازار نقل و انتقالات مسلط است و رمز و رازهایش را می‌شناسد.
برای مثال از انتقال 39 میلیون پوندی محمد صلاح به لیورپول، 2.7 میلیون پوند طبق قرارداد چلسی و رم به باشگاه لندنی می‌رسد. صلاح تنها 13 بازی در لیگ برتر برای چلسی انجام داد تا در نهایت با 12 میلیون پوند از چلسی به رم بپیوندد. چنین چیزی را راجع به دیگر باشگاه ها نمی‌توان گفت.
در حقیقت از سال 15-2014، چلسی نزدیک به 97.4 میلیون پوند در آمد از فروش بازیکنانی داشته که کمتر از 10 بازی برایش در لیگ برتر انجام داده اند. با انتقال بازیکنی مثل پاتریک بامفورد، ممکن است این رقم به 100 میلیون پوند نیز افزایش پیدا کند.
در 3 فصل اخیر، 7 بازیکن که هیچ بازی برای چلسی انجام نداده بودند، توسط باشگاه به فروش رفته اند که شامل کریستین آتسو، جیلوبودی، تورگان هازارد و ... می‌شود.
چلسی بسیار هوشمندانه در این زمینه عمل می‌کند. مارینا گرانووسکایا، دست راست رومن آبراموویچ، در قلب فعالیت های نقل و انتقالی چلسی قرار دارد. او به همراهی مایکل امنالو، این سیستم فروش قرضی بازیکنان را به راه انداخته است.
قرارداد جیلوبوجی برای مثال، 4 برابر قیمت خریدش برای تیم درآمد داشت. او سال 2015 با 2.2 میلیون پوند به چلسی پیوست، نیم فصل برای وست بروم بازی کرد و سپس با 8 میلیون پوند فروخته شد.
بعضی از این سیستم انتقاد می‌کنند ولی مدیران چلسی معتقدند که این سیستم به بازیکنان جوان اجازه می‌دهد در تیم های مختلف در ترکیب اصلی قرار بگیرند.
البته این سیستم همیشه هم جواب نمی‌دهد. ژوزه مورینیو سال 2015، لوکاکو را با 28 میلیون پوند به فروش رساند و این در حالی بود که لوکاکو تنها 10 بازی در لیگ برای چلسی انجام داده بود ولی حالا بازگرداندن او هزینه بسیار بالایی خواهد داشت. در آن زمان اما فروش 28 میلیونی لوکاکو، رقم خوبی محسوب می‌شد.
با این حال چلسی همواره نشان داده که چگونه در کنار خریدهای گرانقیمت، فروش های عالی نیز داشته باشد. آنها در 3 فصل اخیر، 297.85 میلیون پوند بازیکن خریده اند و 335.35 میلیون پوند بازیکن به فروش رسانده اند.
حال آنها در هفته های آینده بودجه ای 125 میلیون پوندی به جذب باکایوکو، رودیگر و الکس ساندرو اختصاص داده اند.
