مطلب ارسالی کاربران
در آمدی بر نقل و انتقالات میلان؛ از گذشته تا حال و به سوی آینده
متئو موساکیو، تیاگو سیلوا، دنیله روگانی، ریکاردو رودریگوئز، سعد کولاشیناچ، سرجی اوریه، محمود داهود، سسک فابرگاس، مروان فلینی، باستین شوایناشتایگر، جک ویلشر، لوییز گوستاوو، یحیی توره، میلان بادلی، لورنزو پلگرینی، ریچدلی بازوئر، فدریکو برناردسکی، کیتا بالده، دومنیکو براردی، لورنزو اینسینیه، جیووانی سیمئونه، آئوبامیانگ، آدام لیاییچ، حاتم بن عرفا، خاویر پاستوره، ایسکو، کریم بن زما، زلاتان ایبراهیموویچ، آند ره آبلوتی، دیه گو کوستا و نهایتا نیکولا کالینیچ.
این لیست بلندبالا به بازیکنانی اختصاص دارد که در طول یک سال اخیر و به ویژه با نزدیک شدن به هر کدام از موعدهای احتمالی خرید باشگاه آ.ث.میلان توسط چینی ها مطرح گردیده است. هواداران و کادرفنی وقت و حال حاضر میلان در سه مرکاتوی ژانویه و تابستان ۲۰۱۶ و زمستان ۲۰۱۷ منتظر نقل و انتقالات مهمی برای این تیم بوده اند اما هنوز اتفاق خاصی در خصوص فروش باشگاه و به تبع آن به خدمت گرفتن بازیکنان مذکور رخ نداده و در حقیقت هواداران بیش از همه مایوس گردیده اند. در این بین بازیکنانی مثل زلاتان، لیاییچ و اخیرا شوایناشتایگر و داهود از تیم های خود جدا شده و به تیم دیگری غیر از میلان پیوسته اند.
آخرین خریدهای مهم میلانِ عهدسیلویو برلوسکنی با مدیریت آدریانو گالیانی در مرکاتوی تابستان ۲۰۱۵ اتفاق افتاد. یعنی حدود دو سال پیش که طی آن میلان برای خرید آلسیو رومانیولی، آندره آ برتولاچی، لوییز آدریانو و کارلوس باکا هزینه ای حدود ۸۷ میلیون یورو انجام داد! میلانی که قبل از انجام این هزینه ها در جذب جکسون مارتینز و کوندوگیبا شکست های بدی خورده بود. میلانی که بالوتلی را به لیورپول، زلاتان و سیلوا را به پی.اس.جی و کاکا را به رئال واگذار کرده بود. تیمی که پیرلو را به راحتی از دست داده بود و با بازنشستگی و جدایی دیدا، مالدینی، کاستاگورتا، زامبروتا، یانکلوفسکی، گتوزو، آمبروسینی، رونالدینیو و اینزاگی و با افول روبینیو و عدم ورود کوتاه مدت ستارگانی مثل بکهام، رونالدو و فان بومل جذابیت خود را از دست داده بود.
اما مشکلی که میلان از سال ۲۰۰۷ و پس از کسب هفتمین قهرمانی چمپیونز لیگ با آن روبرو بوده است، بیشتر از آن که هزینه نکردن باشد، بد هزینه کردن یا به عبارت بهتر به موقع هزینه نکردن است!
در ده سال گذشته میلان بارها و بارها فرصت داشت تا ستارگان امروزی فوتبال جهان، اورپا و سری آ را با قیمت هایی معقولانه به خدمت بگیرد. حاتم بن عرفا بازیکن تکنیکی فرانسوی دو بار با قیمت های پایین و یا بصورت آزاد از مارسی به نیوکسل و از نیس به پی .اس. جی رفت و میلان در هر دو بار علی رغم نیاز مبرم به چنین بازیکنی از به خدمت گرفتن او باز ماند. میلان می توانست راجا ناینگولان را در زمانی که به تازگی در کالیاری خوش درخشیده بود، با قیمتی کمتر از ۱۰ میلیون یورو به خدمت بگیرد و در میانه میدان پس از جدایی گتوزو، آمبروسینی و فان بومل مشکل خود را برطرف نماید. میلان پس از فروش زلاتان می توانست به راحتی آب خوردن کارلوس توز را به سن سیرو بیاورد. دیه گو پروتی پس از جدایی از سویا تا آستانه پیوستن به میلان آمد اما نهایتا به رم رفت! شبیه این اتفاقات برای جورجینور وینالدوم، داویده آستوری، پائولودیبالا، خوان کوادرادو، خاویر پاستوره، اور بانگا، وسلی اسنایدر و غیره نیز اتفاق افتاد. قرارداد عادل تارابت پس از بازی های فوق العاده خوب و عاشقانه او برای روسونری دایمی نشد. و در آخرین شاهکار جرارددلوفئو با قراردادی به سن سیرو آمده که در صورت احیای بازیکن و موافقت بارسا و اورتون قراردادش دائمی می گردد و این یعنی گذر از هفت خوان رستم برای تنها بازیکن قرضی خوب میلان پس از تارابت، بالوتلی و ون خینگل!
میلان جایی که باید هزینه کند، هزینه نمی کرد و در جایی دیگر پول زیادی را از دست می داد. خریدهایی مثل آندره آ پولی، الساندرو ماتری، کلاس یان هونتلار، جامپائولو پاتزینی، آلبرتو آکوییلانی، کوین کنستانت، کیسوکه هوندا، والتر بیرسا، آچربی، وانجیونی و غیره بخشی از خریدهای عجیب و بی حاصل میلان در این مدت بوده است. این که میلان انتظار داشته و دارد نوچرینو و پاشالیچ جای پیرلو را پر کند یا تایوو، بوکتی، آنتونینی وانجیونی جای مالدینی را واقعا عجیب بوده و است! عجیب تر از همه این بود که ترائوره نقش گتوزو و آمبروسینی و فان بومل را داشته باشد یا ماتیا دسترو همچون شوچنکو گل بزند.
اکنون به مرکاتوی تابستان ۲۰۱۵ برگردیم. جایی که برلوسکنی سر کیسه را شل کرد ..
کارلوس باکا گلزن ماهری بود که از فرصت هایش بخوبی استفاده می کرد و می کند، اما ساختار و بازی تیم میلان در طول دو فصل اخیر همواره در امر بازیسازی و خلق فرصت های متعدد گلزنی ضعیف عملکرده و موفق نبوده است و به تبع آن باکا هم آن چنان که باید، در امر گلزنی موفق نبوده است. کاملا واضح است که در این مساله تقصر بر عهده کسی است که با ۳۰ میلیون یورو به سراغ باکا رفته است! تیمی که بازیساز وهافبک های تکنیکی و بال های سریع تهاجمی خوبی ندارد، در گران قیمت ترین خرید چند سال اخیر خود چرا باید یک مهاجم کاملا کلاسیک با تکنیک پایین، سرعت متوسط و تمام کنندگی بالا بخرد؟
در مورد خرید لوییز آدریانو منصفانه نیست اگر نگوییم که این خرید ۸ میلیون یورویی در آن مقطع احمقانه ترین خرید چند سال اخیر بود. بازیکنی نسبتا کند، بدون تکنیک و فاقد هوش که در لیگ نه چندان مطرح اوکراین آمار خوبی از خود به جا گذاشته بود. اما به هیچ وجه به درد میلان نمی خورد و شد آن چه نباید می شد.
آندره آ برتولاچی بازیکن خوب یا به عبارت منصفانه تر متوسط رو به بالایی است. زیاد مصدوم می شود. در بعضی بازی ها خوب کار می کند و در بعضی دیگر کاملا معمولی یا بد! گاهی دریبل های خوبی می زند و گاهی سوتی های بدی می دهد. اما در پستی که تا همین چند سال پیش، در همان حوالی میدان آندره آ پیرلو، روی کاستا و گاهی کلارنس سیدورف در آن توپ می زدند، چندان به کار نیامده است. و میلان نباید پس از توفیق اجباری! و شکست در پروسه خرید کوندوگبیا با آن قیمت نجومی اشتباه بزرگتری در خرید ۲۰ میلیون یورویی برتولاچی می کرد. میلان با همین مقدار پول می توانست هافبک بهتر و کارآمدتری به خدمت بگیرد.
اما رومانیولی. آلسیو رومانیولی شاید در سال های آینده مدافع خوبی شود اما در دو فصلی که در میلان سپری کرده یک مدافع کاملا معمولی که هر از گاهی سوتی های بدی می دهد، بوده است. با کمی دقت در بازی ها معلوم می شود که در معدود روزهای خوب خط دفاعی میلان دو فصل اخیر، آلکس، پالتا و گاهی زاپاتا عملکردی بسیار خوبی داشته اند و رومانیولی همواره نمرات پایینی کسب نموده است. در واقع رومانیولی مدافع قابل اتکایی نیست و البته در این مدت در کنار مدافع بزرگی مثل نستا، کاستاگورتا و استام هم بازی نکرده و طبیعی است اگر پیشرفت چندانی نکرده باشد. نقطه قوت رومانیولی استیل مناسب و کم تر مصدوم شدن اوست. اما میلان به جای خرید ۳۰ میلیون یورویی رومانیولی می توانست در همان مقطع با هزینه ۱۵ میلیون یورویی استفان ساویچ را از فیورنتینا و با پرداخت ۱۰ میلیون یورو گلیک را از تورینو به خدمت بگیرد. این دو بازیکن در آن مقطع جزو بهترین مدافعان سری آ بودند و سن و سال مناسبی هم داشتند.
البته نا گفته نماند که گهگاه میلان موفقیت هایی در ترانسفر بازیکنانی مثل جیاکومو بوناونتورا با قیمتی مناسب از آتالانتا و یا به خدمت گرفتن لوپز از رئال،الشعراوی و کوتسکا از جنوا و همچنین گابریل پالتا، کریستین زاپاتا و سوسو داشته است.
اما کلید حل مشکلات میلان همچنان به خریدهایی در خط دفاعی و میانی بستگی دارد. خرید هافبک وسط بازیساز و مدافع وسط قابل اطمینان مهم ترین خریدهای مورد نیاز میلان است. پس از این دو پست خرید هافبک دفاعی، مدافع چپ و هافبک مهاجمی تکنیکی اولویت های بعدی میلان است. اما در کمال ناباوری بازیکنانی مثل موساکیو که همواره مصدوم می شود و جایی هم در بین مدافعان ترازاول جهان ندارد و همچنین کیتا بالده که چندان آش دهن سوزی نمی باشد، اولویت میلان گردیده است! و این یعنی ادامه همان راه غلط و پشت کردن به سنت میلان یعنی خط هافبک فانتزی، بازیساز و مالک توپ!
