مطلب ارسالی کاربران
فوتبال متافیزیکی
فوتبال و سیاست – آلمان – بخش سوم
گفتیم که بعد از جنگ جهانی دوم ، فوتبال آلمان ( و اصولا ورزش آلمان ) به بازی گرفته نمی شد . بایکوت عمومی و خشمی که مردم از ویرانگرهای آلمان هیتلری به دل گرفته بودند ، موجب شده بود پای ورزشکاران آلمانی از میدان های ورزشی جهان بریده شود . به همین دلیل بود که ورزشکاران آلمانی وقتی پس از شکسته شدن بایکوت ، در مسابقه های المپیک 1952 هلسینکی شرکت کردند ، چون فاقد تجربه بودند ، بدون حتی یک مدال طلا به خانه بازگشتند .
ولی ، آلمان های تشنه غرور و به رسمیت شناخته شدن ، طی فقط دو سال چنان رو آمدند که تیم ملی فوتبال آلمان با امید به پیروزی راهی مسابقه های جام جهانی 1954 برن شدند .
طی بازیهای این دوره از جام ، هنگامی که تیم ملی آلمان دروازه تیم اطریش را فروریخت و در میان ناباوری همگان به فینال راه یافت ، "گرهارد شروید" وزیر کشور آلمان و رهبر حزب دموکران مسیحی ، چنان ذوق زده شد که تلگراف تبریکی به اردوی تیم ملی آلمان مخابره کرد . می گویند وقتی "فرانس بلوخر" معاون صدراعظم وقت ، عضو حزب دموکرات آزاد و وزیر برنامه طرح معروف مارشال ( طرح مارشال ، طرح کمک به کشور های اروپا برای بازسازی آنها بعد از جنگ جهانی دوم ، این طرح آمریکایی ابتکار ژنرال جورج مارشال بود و به نام خود او مشهور شد ) ، نیز به پیروی از شرویدر تلگراف تبریکی مخابره کرد ، شرویدر به کنایه و به منظور تحقیر طرح آمریکایی مارشال به وی گفت :
_ " از کی تا حالا پیروزی های ملی هم جزو طرح مارشال شده اند ؟ "
اما ، وقتی تیم ساخته و پرداخته دست هربرگر ، در بازی سرنوشت تیم مجارستان را با نتیجه 3 بر 2 مغلوب کرد و صاحب جام شد ، دنیای فوتبال با تمام عظمت و گسترش خود تکان خورد . نشریه " گازتا دلو اسپورت " چاپ ایتالیا ، تیم آلمان را همچون هیولایی تویف کرد که بی سر و صدا به مرکز قدرت و شخصیت غرب رخنه کرده است . " گابریل هانو " مفسر ورزشی فرانسه شایع کرد که آلمانیها از نیروهای مافوق طبیعت سود می برند و نوشت : " تیم ملی آلمان ، فوتبال متافیزیکی بازی میکند " !
مجله تایمز لندن نیز این پیروزی اعجاب انگیز را به بحث کشید و درباره آن نوشت : "باید پذیرفت دیگر آلمانیها از خواب خرگوشی بیدار شده اند."
آلمانیهای بیدار شده از خواب خرگوشی ، با تظاهرات پرشور ناسیونالیستی از جام استقبال کردند و برای نخستین بار پس از جنگ ، سرود هیتلری " آلمان ، آلمان برتر از همه " در فضای کشور طنین انداز شد !
حکومت بن ، که تا این زمان خود را با ورزش بیگانه نشان می داد ، فرصت را برای همگامی و همصدایی با شور ملی مناسب دید و برندگان جام جهانی را به ورزشگاه المپیک برلن _ که جای سوزن انداختن نداشت _ دعوت کرد . شخص "تئودورهویس" رئیس جمهور آلمان به استقبال تیم پیروز رفت و جالبتر از همه آنکه در میان 90 هزار نفری که درورزشگاه موج می زدند ، چندین هزار نفر از اهالی برلن شرقی و آلمان شرقی هم حضور داشتند !
یک بار دیگر فوتبال مرز های سیاسی عقیدتی را در هم ریخته بود .
ادامه داره ... :D
