چندی پیش فیفا گزارشی منتشر کرد با عنوان «برترین بازیکنان شماره 10 تاریخ» که به یادآوری افتخارات ستارههای بازیساز تمامی ادوار تاریخ فوتبال می‌پرداخت. نیمی از ستاره‌هایی که در لیست فیفا نام‌شان آورده شده بود کسانی بودند که اوج دوران بازیگری خود را در ایتالیا تجربه کرده بودند یا حداقل یکی از بهترین دوران بازیگری خود را در کالچو تجربه کردند. با این حال بیشتر بودند ستاره‌هایی سابقا شاغل در سری آ که شایستگی حضور در این لیست را داشتند تا لیست برترین «شماره 10»های تاریخ فوتبال تماما متشکل از ستارههای سری آ باشد. در بازی دوستانه چهارشنبه هفته گذشته تیم‌های ایتالیا و اسپانیا در مادرید، یک نکته کاملاً واضح بود؛ اینکه این بازی یک نفر را می‌خواهد که سرنوشت بازی را در یک لحظه عوض کند.
روزگاری سری آ، پر بود از چنین بازیکنانی، همان شماره 10های فانتزی که بازی‌شان هواداران را چه در رقابت‌های داخلی، چه در رقابت‌های بین‌المللی به وجد می‌آورد، همان‌هایی که تخصص‌شان شناسایی فرصت‌ها برای گشودن قفل دفاع حریف بود. با در نظر داشتن این موضوع نگاهی به لیست فیفا می‌اندازیم، لیستی که به نظر دیو تیلور، یکی از فوتبال‌نویسان ایتالیایی می‌توانست به صورت دیگری باشد. نخست نگاهی به لیست فیفا می‌اندازیم: پله، دیه‌گو مارادونا، زین‌الدین زیدان، فرانس پوشکاش، میشل پلاتینی، روبرتو ریولینو، لیونل مسی، لوتار ماتئوس، روبرتو باجو، گئورگی حاجی و ماریو کمپس.
مارادونا، زیدان
حالا لیست تمام کالچویی دیو تیلور از بازیکنانی که در یک چشم بر هم زدن می‌توانند سرنوشت یک بازی را عوض کنند، را مرور می‌کنیم، لیستی که با لیست فیفا اشتراکاتی دارد که مهم‌ترین آنها پسر طلایی سابق ناپولی، یعنی دیه‌گو مارادونا است. بازی‌های فانتزی مارادونا در فاصله سال‌های 1984 تا 1991 آبی‌پوشان سن‌پائولو را به یک اسکودتوی ارزشمند، 2 نایب قهرمانی و یک قهرمانی در جام یوفا رساند. اسطوره زنده شهر ناپل را در آن زمان به هیچ شیوه‌ای نمی‌شد مهار کرد و خطا تنها راهی بود که می‌شد جلوی او را گرفت. او با نیروی محض اراده‌اش و تکنیک برتر خود، ناپولی را یک تنه به اوج قله فوتبال اروپا و دنیا رساند. دومین وجه اشتراک لیست تیلور با لیست فیفا، زین‌الدین زیدان است. اسطوره فوتبال فرانسه یکی از برترین بازیکنان تاریخ یوونتوس است که به همراه این تیم 2 اسکودتو و همچنین عنوان قهرمانی در رقابت‌های جام بین قاره‌ای را کسب کرد. یووه به همراه زیدان همچنین 2 بار تا فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید. در وصف ارزش و اعتبار زیدان همین بس که اسطوره‌ای مانند آلفردو دی استفانو درباره او می‌گوید: «زیدان یک منظره چشمنواز متحرک بود. او طوری بازی می‌کند که انگار روی هر پایش را با یک پوشش ابریشمی پوشانده‌اند. اگرچه زیدان هرگز در 200 بازی‌اش برای بیانکونری، پیراهن شماره 10 را نپوشید اما با تکنیک جادویی‌اش، تعادل، کنترل و چرخش‌های 360 درجه‌ای‌اش به او چیزی جز یک بازیساز واقعی نمی‌شد گفت.
روبرتو باجو
سومین وجه اشتراک لیست تمام کالچویی تیلور با لیست فیفا کسی نیست جز اسطوره فراموش نشدنی آتزوری و یووه، روبرتو باجو، بارزترین سمبل فوتبال فانتزی در تاریخ ایتالیا. دوره حضور باجو در یوونتوس، موفق‌ترین دوره بازیگری او بود اما او برای اینتر و میلان هم بازی کرد. با این حال در هیچ یک از این تیم‌ها به اندازه حضور در فیورنتینا (1985 تا 1990) به او خوش نگذشت، زمانی که او گفت خونش بنفش شده است. تعادل و حفظ توپ بی عیب و نقص باجو و همچنین شتابگیری او در استارت‌ها که با تغییر جهت‌‌های ناگهانی‌اش هر مدافعی را گمراه می‌کرد، آمار فوق‌العاده دوران بازیگری‌اش را توجیه می‌کنند: 204 گل در 452 بازی. چهارمین و آخرین وجه اشتراک لیست تیلور و فیفا، میشل پلاتینی ستاره فرانسوی است که به همراه یوونتوس 3 بار توپ طلای فرانس فوتبال را برد. او سال 1982 به بانوی پیر پیوست و همکاری‌اش با ستاره دیگری مانند پائولو روسی، یووه را 2 بار به قهرمانی در سری آ و همچنین 2 فینال جام باشگاه‌های اروپا رساند. علاوه بر دقت بالای پاس‌هایش که به نوبه خود یک هنر بود و همچنین وظایف بازیسازی‌اش، پلاتینی یک گلزن بالقوه بود و 3 بار آقای گل سری آ شد.
دل پیرو، توتی و گولیت
حالا نوبت می‌رسد به آن دسته از بازیکنانی که در سری آ شاغل بوده و شاید حق‌شان بود که در لیست فیفا قرار بگیرند. اولین آنها الساندرو دل‌پیرو، کاپیتان سابق یوونتوس است که بیش از 700 بازی برای یووه انجام داد و به‌عنوان وارثی شایسته برای پیراهن شماره 10 روبرتو باجو، کسی که در سال 1995 راهی میلان شده بود، 290 گل زد تا برترین گلزن تاریخ بیانکونری باشد. پینتو ریکیو با تیم محبوبش در سال 1996 قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شد و 8 بار سری آ را فتح کرد. با آن پاهای جادویی و وقار مثالزدنی‌اش، باجو گل پیروزی بخش آتزوری مقابل آلمان در نیمه نهایی جام جهانی 2006 را زد تا ژرمن‌ها را در خانه در حسرت چشیدن طعم قهرمانی بگذارد. فرانچسکو توتی یکی دیگر از اسطوره‌های شایسته قرار گرفتن در لیست شماره 10های تاریخ فیفا است. او در همان ابتدای دوران بازیگری‌اش برای رم در سال 1998 کاپیتان جالوروسی شد و 3 سال بعد اولین و تنها قهرمانی‌اش در سری آ را جشن گرفت. سال بعد او پیراهن شماره 10 تیم ملی ایتالیا را از دل‌پیرو گرفت.
اعتراف دل‌پیرو که گفت؛ «بهترین بازیکن باید شماره 10 را بپوشد» و همچنین تحسین مارادونا در سال 2004 وقتی گفت؛ «توتی می‌داند چطور تیم را به خوب بازی کردن وادار کند و حتی بیش از زیدان لایق عنوان بهترین بازیکن دنیا است»، نشان می‌داد که گلادیاتور پایتخت ایتالیا در چه جایگاهی قرار دارد. او حالا با 232 گل دومین گلزن برتر تاریخ فوتبال ایتالیا است. پس از دل‌پیرو و توتی نوبت به کسی می‌رسد که جزو افتخارات همیشگی سری آ محسوب می‌شود. او کسی نیست جز رود گولیت، که یکی از کامل‌ترین بازیکنان کالچو در پست خودش در دهه 80 بود. لاله سیاه سال 1987 به میلان پیوست و انعطاف پذیری‌اش به او اجازه می‌داد در هر پستی که می‌خواهد بازی کند. قدرت بدنی بالا و استقامت استثنایی‌اش، به گولیت این اجازه را داد تا تاثیری شگرف بر عملکرد میلان بگذارد و یکی از سه ضلع مثلث هلندی رویایی گولیت، فان‌باستن، ریکارد باشد که به میلان کمک کردند 3 اسکودتو، 2 قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا و 2 قهرمانی در جام بین قاره‌ای کسب کند.
