ارشیا بهرامی<p>بزرگترین حسرتی که همیشه مخصوصن تو 2 3 سال اخیر می خورم اینه که این بارسا نسل طلایی بارسا هست و بعضی بازیکنای اساسیش مثل ژاوی و پویول دیگه دارن به آخر راه میرسن و والدز هم که داره میره و میمونن بقیه که اونا هم خیلی دیگه تو اوج باشن 4 5 سال دیگست و ممکنه همچین نسلی به این راحتیا و زودی ها تکرار نشه( البته خودم که به شدت امیدوام تکرار بشه و به لاماسیا اطمینان دارم ولی واقع بین هم هستم) خب پس باید نهایت استفاده ازشون بکنیم و تا جایی که میشه باشون موفقیت کسب کنیم. اما بخاطر سهل انگاری و ضعف مدیریتی اونجور که باید بازی نمیکنیم و قهرمانی کسب نمیکنیم. آخه چرا نباید تیمی که با دوتا خرید تبدیل به 1 کامل میشه و تقذیبن 90% ضعفاش برطرف میشه تقویت نکرد و نشست نگاه کرد. اگه 1 دفاع درست حسابی و 1 مهاجم نوک سرزن و عالی داشتیم تو این چند سال و سال های اینده خیلی بیشتر قهرمانی داشتیم. اگه مدیریت اینقدر ضعیف عمل نمیکرد و 1سری چیزا رو به شانس واگذار نمیکرد و تیمو بیش از حد تقویت میکرد و به قول معروف تا دندون مسلح دیگه نه کمبود بازیکن داشتیم نه با 1 2 تا مصدومیت اینجوری مشکل پیدا میکردیم. اگه تیمو کامل میکردن الان به جرعت میگم قهرمانیای چمپیونزلیگ بیشتری داشتیم. میترسم از اون روزی که این نسل طلایی بره و حسرتشو بخوریم. این نسل حقشون خیلی بیشتر از این حرفاست. نباید با 2 لیگ قهرمانان و 4تا لیگ اینجوری اشباع بشن. مدیرای بارسا کم کاری کردن. و چوبشو بازیکنا میخورن. و حسرتشو هوادارا.</p>
