دروازه: هنوز برای من عجیب است چگونه می شود از دروازه بانی که بهترین دروازبان مرحله ی گروهی لیگ قهرمانان می شود و با وجود نبودن در نیمی از فصل گذشته جزو کاندید های بهترین دروازه بان سال می شود چشم پوشی کرد و دیگو لوپزی را درون دروازه گذاشت که با وجود فیکس بودن در لالیگا کلین شیت های کمتری از ایکر دارد! رفلکس های سریع او بر کسی پوشیده نیست اما رکنی اساسی در دروازه بانی تجربه است. مثلا تجربه می گوید که یه یک دروازه بان کی از دروازه خارج شود و کی نشود (بازی با والنسیا) که در دروازبانی که ذخیره ی پالوپ 39 ساله بوده یافت می نشود!
خط دفاع: هنوز مشکلات ابتدای فصل حل نشده. ناچو در صورت محرومیت بقیه در پست غیر تخصصی دفاع وسط بازی های خوبی را به نمایش می گذارد. راموس که یکی از بهترین مدافعین لیگ قهرمانان پارسال و بهترین مدافع پارسال لالیگا فاصله ی وحشت ناکی با اوج دارد. په په اما به روز های اوج خود برگشته. واران وضعیتی نا مشخص دارد و معلوم نیست امسال می تواند بازی کند یا نه. فابیو مصدوم است و داغدار از دست داد پدرش. آربلوا اما پرنوسان است. یک بازی طوری بازی می کند که همه انگشت به دهان می مانند و یک بازی گذشته ها را به یاد می آورد. کاروخال هم نوسان دارد. بازی های او برای بازیکنی 23 ساله قابل قبول است و نوید رشد کرد یک دفاع راست رونده در سال های آینده را می دهد. مارسلو اما بهترین بازیکن حال حاضر خط دفاع رئال است. او در رده بندی گل نفر 2ام رئال از نظر امتیازیست. در مجموع خط دفاع فوق العاده شکننده است و اگر رئال می خواهد به عنوان مدعی ظاهر شود باید یک دفاع وسط به تیم اضافه کند. شاید بهترین گزینه ها گارای 25 ساله باشد که هنوز در مالکیت رئال است یا لوییز که مورینیو جان تری را به او ترجیح می دهد هر چند هیچ کدام از اینها نمی تواند در اروپا بازی کنند. اینیگوی جوان را هم می توان به این جمع اضافه کرد هر چند بعید است با قیمتی کمتر از آیرامندی حاضر به فروش او شوند و او هم مشکل بازی دارد.
هافبک دفاعی: شاید بهترین خط رئال باشد. ژابی و مودریچ در میانه ی میدان آقایی می کنند. شاید نکته ی منفی این خط مصدومیت سنگین سامی باشد که تا پایان فصل نمی رسد. کاسمیرو اما شرایط خوبی دارد. در آینده از او بیشتر می شود شنید. مربی سابق کاستیا درباره ی او می گوید او مرد بازیست و با تمریناتش متفاوت است. آیرا اما نمایش های امیدوار کننده تری نسبت به ابتدای فصل دارد اما همچنان مبلغ 37 میلیونی او در زیر علامت سوال بزرگی قرار دارد.
هافبک تهاجمی: از نظر بنده مشکل اصلی رئال به این پست بر می گردد. ایسکو تنها بازیکنی است که در سیستم 4-2-3-1 آنجلوتی توانایی بازی در پست بازیسازی را دارد. بازی او به شدت به چشم می آید اما بر آیند او چیز دیگری می گوید. در پایان بازی خیلی ها سرخوش از دریبل های زیبا ی او از او راضی هستند اما به این نکته توجه نمی کنند که این دریبل ها بازی را برای رئال مشکل می کند. او یا به هیچ کس پاس نمی دهد و انقدر پیش می رود تا یکی توپش را بگیرد یا با پاس های پشت مدافع اشتباه موقعیت را از دست می دهد. اگر به بازی ساز های کلاسیک نگاه کنید آنها با وجود تکنیک مناسب بیشتر از دریبل زنی پاس می دهد. ایسکو اما ترجیح می دهد دریبل بزند. این خوصصیات بیشتر در یک فالس 9 هست تا یک بازی ساز. شاید جالب باشد که ایسکو تا حالا تنها 4 پاس گل داده است اما اوزیل در سال گذشته تا اینجای فصل 15 پاس گل داده بود یا در آرسنال تا الآن 10 پاس گل داده است به مهاجمی مثل ژیرو که داد طرفدار های آرسنال را در آورده!
بال: کریس رونالدو حرفی برای گفتن نمی گذارد بهترین بازیکن 2013 در رئال پادشاهی می کند. بیل و دیماریا اما نوسان دارند. بیل در مقطعی از فصل که رئال 4-3-3 و با سیستمی نزدیک به تاتنهام بازی می کرد نشان داد شاید 100 میلیون نه اما می تواند به آن نزدیک شود. دیماریا اما نوسان دارد. جنجالی ترین بازیکن نیم فصل اول رئال او بود که البته در آخرین مصاحبه به ماندن تاکید کرده. بعضی بازی ها در سطح یک ستاره و بعضی بازی ها یک بازیکن معمولی است. خسه اما استثنایی است. به طور میانگین در هر 45 دقیقه از بازی او یا یک پاس گل داده یا گل زده. گل هایش به والنسیا و بارسلونا نوید بخش آغاز یک افسانه را در رئال می دهد.
مهاجم نوک: بیشترین انتقادات به این پست است. موراتا و بنزما در این پست بازی می کنند. موراتا آینده دار نشان می دهد اما هنوز آماده ی فیکس شدن نیست. بنزما اما نوسان دارد. هرچند او 5 امین گل زن لالیگا و 6امین پاس گل دهنده ی لالیگاست. نکته ای که درباره ی او جلب نظر می کند آمار درخشان او در زمان بازی 4-3-3 است. او در 3 مسابقه 3 گل زد و 4 پاس گل داد.
جمع بندی: شاید کمی ناامیدانه به نظر برسد اما تیم فعلی با این سطح بعید است سال موفقی را پشت سر بگذارد. شاید بازگشت ایکر و برگشتن راموس به اوج و بازگشت به سیستم 4-3-3 که بهترین عملکرد تهاجمی و دفاعی رئال با این سیستم بود مشکلات را حل کند. به شخصه تیم پارسال را به این تیم ترجیح می دهم. شاید اگر لجاجت مورینیو نبود آن تیم می توانست لا دسیما را به سانتیاگو بیاورد. تیم پارسال هارمونی بهتری نسبت به تیم فعلی داشت اما مشکلات داخلی نگذاشت رئال نتیجه بگیرد. نکته ی مشترک همه ی مشکلات حضور پر رنگ کارلتو و پرز در آن هاست!
این مطلب از قلم سپیده که به مشکلات رئال پرداخته
