حسین یک آپولونیفوتبال شبیه جنگ هست ولی جنگ نیست
خود زندگی شبیه جتگ هست ولی جنگ نیست
فوتبال بیشتر از یه برخورد دو قدرته برای رسیدن به زمین، ثروت و مقام
فوتبال بعضی اوقات شبیه جنگ می شه، مثل میراث ماندگار آقای اسکولازی در بازی معروف هلند-پرتقال جام جهانی 2006
فوتبال ریاضیات صرف هم نیست که یک مثال نقض برای نقض یک نظریه کافی باشه.
فوتبال قرار نیست جنگ باشه ولی بعضی ها برای هدف خودشان حاضرند هرکاری انجام بدن
هدف وسیله رو توجیه نمی کنه، اصلا و ابدا!
فوتبال قرار نیست فقط برای شاد کردن یک عده محدود طرفدار یک تیم باشه، قوتبال یک سرگرمیه و قرار نیست با اعصاب و روان میلیون ها فوتبال دوست بازی کنه.
تو جام جهانی 1982، بازی معروف برزیل و ایتالیا، برزیلی که خیلی ها معتقدند زیباترین فوتبال تاریخ رو بازی می کرد، شکست خورد تا همون روزها خیلی ها از اون روزها به عنوان روزهای سیاه تاریخ فوتبال نام ببرند. انصافا الان که اون بازی ها رو می بینید تاسف نمی خورید که اون تیم و کاپیتان محبوبش دکتر سقراط (سوکرانس) جامی نبرده؟
من در فوتبال همیشه یک ایده آلیست بودم و خواهم بود. اگه تیمم بد بازی کرده باشه از باختش ناراحت نمی شم ولی موقعی که خوب بازی کنه و ببازه بدون شک ناراحتی خاصی خواهم داشت، مثل روز مرگ فوتبال در فینال مونیخ.
من بیشتر از باشگاه محبوبم، خود فوتبال رو دوست دارم. حیفه با اندیشه های سیاه انگارانه یک ورزش که اصلا نباید شبیه جنگ باشه به خاطر منافع بعضی ها به جنگ شبیه بشه.
یه عبارت معروف هست که می گه جنگ، افتخار میاره ولی افتخاری که در عوض کشته شدن انسان ها به دست میاد. نمی خوام در فوتبال شاهد تلفات باشم. می خوام هر دو تیم برنده باشند تا فوتبال برنده باشه.
