سعید ام.یوبا همه ی حرفایی که درباره ی "شب کار" زدی کاملن موافقم. به هم خوردنِ مرزِ سینمایِ سرگرمی و غیرِ سرگرمی چند ساله که داره با تولید وحشتناک بالای خودش پیش می ره؛ تهیه کننده ها (مخصوصن هالیوود) سعی می کنن کارایی بسازن که توجه همه ی عالم و آدم رو به خودش جلب کنه. اما انگار متوجه این نکته نیستن که بالاخره سینما تویِ تمام دوران، نیاز به فاصله گرفتن از سلیقه ی عمومی و پرداختن به اصالت خودش داره. سینما که همیشه سرگرمی نبوده. باستر کیتون و چارلی چاپلین هم تلخی داشتن. فیلمایی مثل "شب کار" دارن دُنبالِ سلیقه ی مردم می دون. در حالی که بعضی وقت ها لازمه مردم دنبالِ فلسفه ی یه فیلم بدون.
مثلن "اُدیسه فضایی: 2001" مقابل "جاذبه". خلاقیتِ اُدیسه کجا و این کجا؛ داستان پردازیِ هولناک و تاریک و در عین حال مشخص اون کجا و این کجا. حالا از این طرف امکاناتی که برایِ ساخت جاذبه فراهم شده اصلن با امکانات اُدیسه قابل مقایسه نیست، اما نتیجه ی این همه امکانات شد یه داستانی که به جایِ یه جاده ی آمریکاییِ حوالیِ نوادا، داشت تویِ فضا اتفاق می افتاد.
ممنون از مطلبِ خوبت.
