مطلب ارسالی کاربران
یه شعر زیبا از گلچین گیلانی
باغ ویران
گلی را که تو کاشتی زرد شد .
گلی را که من کاشتم باد برد .
درختی که در باغ ما بود مرد .
همه میوه ی مهر ما درد شد .
چنان شادمان از فریب امید
دل من در آغوش تو خانه داشت:
پرنده در این شاخه ها لانه داشت
زمستان رسید و پرنده پرید .
اگر چه بهاری دگر میرسد
دوباره نگاری دگر میرسد
ز نو جان خود را نخواهم گداخت
دل از مهر دیرین نخواهم گسیخت
کسی را به جز تو نخواهم شناخت
از این باغ ویران نخواهم گریخت .
گلچین گیلانی
