مطلب ارسالی کاربران
در حاشیه ی "بله به نژادپرستی"
ﻣﻦ ﯾﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺍﻓﻐﺎﻧﯽ ﺗﺮﮎ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯿﻢ
ﯾﻪ ﺭﻭﺳﻢ ﻋﺮﺑﻢ ﭼﯿﻨﯿﯿﻢ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯿﻢ
ﻣﻦ ﯾﻪ ﯾﻬﻮﺩﯼ ﺯﺭﺗﺸﺘﯽ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺑﻬﺎﯾﯿﻢ
ﻫﻨﺪﻭ ﻣﺴﻠﻤﻮﻧﻤﻮ ﺑﯽ ﻣﺬﻫﺒﻤﻮ ﺑﻮﺩﺍﯾﯿﻢ
ﯾﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺻﻔﺎ ﻭ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺭﺳﻤﻤﻪ
ﯾﻪ ﺍﻓﻐﺎﻧﯽ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺗﺎﺭﯾﺨﻢ ﭘﺮ ﺳﺘﻤﻪ
ﻣﻦ ﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺭﻓﯿﻘﻢ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺗﻔﻨﮕﻪ
ﯾﻪ ﻓﻠﺴﻄﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﭼﻬﻞ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺗﻮ ﺟﻨﮕﻪ
ﯾﻪ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯽ ﺳﯿﺎﻩ ﻣﺜﻞ ﻋﻤﻖ ﺟﻨﮕﻞ
ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﻣﺜﻞ ﺍﻧﮕﻞ
ﯾﻪ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﺎﺯﯼ ﻫﺎ ﺳﯿﻠﯽ ﺧﻮﺭﺩﻩ
ﯾﻪ ﺣﺰﺏ ﮐﻪ ﻭﺍﺳﻪ ﺟﻨﺎﯾﺘﺶ ﺁﺑﺮﻭﻣﻮ ﺑﺮﺩﻩ
ﯾﻪ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺩﺳﺖ ﻋﺮﺍﻗﯿﺎ
ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻏﻮﻏﺎ
ﯾﻪ ﺍﺷﮏ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﯾﻪ ﺗﺒﺘﯽ
ﮐﻪ ﻣﯿﺴﻮﺯﻩ ﺗﻮ ﺣﺴﺮﺕ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻣﻤﻠﮑﺘﯽ
ﯾﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺍﻡ ﮐﻪ ﭘﺮﭼﻤﻢ ﻭ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻡ
ﻭﺳﻂ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﻢ ﻭ ﺭﺳﻢ ﺳﺮﺩﺭ ﮔﻤﻢ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﮑﻞ ﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﺯﺑﻮﻥ ﺗﻮ ﻫﺮ ﻣﻤﻠﮑﺘﯽ ﺍﻡ
ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﺜﯿﯿﺘﻢ
ﺑﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﻢ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺍﯾﻦ ﯾﻪ ﺍﺻﻞ
ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﻧﺴﺎﻧﯿﺖ ﮐﻪ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺭﺳﻤﻪ
ﻣﻦ ﯾﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﺸﺘﺮﮐﻢ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﻦ ﻣﻨﻮ
ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻭ ﺑﺸﮑﻦ ﻭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺰﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺗﻨﻮ
ﺭﻫﺎ ﺷﻮ ﺭﻫﺎ ﺷﻮ ﺗﻮ ﻭﺳﻌﺖ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻫﺎ ﺷﻮ
ﺑﺎ ﻫﺮ ﺭﻧﮓ ﭘﻮﺳﺘﯽ ﻭ ﺯﺑﻮﻧﯽ ﻫﻢ ﺻﺪﺍ ﺷﻮ
ﻭﺍﺳﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺗﻤﻮﻣﻪ ﺯﻧﺪﻭﻧﺎ ﻭﯾﺮﻭﻥ ﺷﻦ
ﻭ ﭼﺸﻢ ﻣﺎﺩﺭﺍ ﻭﺍﺳﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮔﺮﯾﻮﻥ ﻧﺸﻦ
ﻭ ﺭﻭﺡ ﻗﺸﻨﮓ ﻫﯿﭻ ﺯﻧﯽ ﻟﮕﺪﻣﺎﻝ ﻧﺸﻪ
ﻏﯿﺮﺕ ﭘﺮ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺮﺩﻫﺎ ﭘﺎﯾﻤﺎﻝ ﻧﺸﻪ
ﻭ ﻫﯿﭻ ﺳﺮﯼ ﺑﺎﻻ ﺩﺍﺭ ﻧﺮﻩ ﻭﺍﺳﻪ ﻋﻘﯿﺪﺵ
ﺯﻧﯽ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﻩ ﻧﺴﻮﺯﻩ ﺗﻮ ﺁﺗﺶ
ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ ﺗﻔﺘﯿﺶ ﻧﺸﻪ
ﻣﻼﮎ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻭ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺗﺴﺒﯿﺢ ﻭ ﺭﯾﺶ ﻧﺸﻪ
ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺗﻮ ﺧﯿﺎﺑﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﺑﺮ
ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ
ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺗﻮﯼ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﯾﻪ
ﻗﺪﻡ ﺑﻪ ﻗﺪﻡ ﺑﺎﻍ ﻭ ﺩﺭﺧﺖ ﻭ ﺁﺑﺎﺩﯾﻪ
ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺸﻪ
ﺗﻤﻮﻡ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﺎﯼ ﻗﺸﻨﮓ ﻋﯿﻨﯽ ﺑﺸﻪ
ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﯿﺮﺳﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ
ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﭼﻪ ﻓﮏ ﮐﻨﯽ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ
ﻭﻟﯽ ﺗﻮ ﺑﻤﻮﻥ ﻭ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺷﺎﻫﯿﻦ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻦ
ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺫﻫﻨﺘﻮ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﺎﺯ ﮐﻦ
ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﺨﻮﻥ ﻭ ﺑﺨﻨﺪ ﻭ ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺶ
ﺗﻮ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﮔﻪ ﺷﺪ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﻭﺩ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﮐﻦ
ﺑﺰﺍﺭ ﮐﻮﻩ ﭘﯿﺶ ﻣﺮﺍﻣﺖ ﺗﻌﻈﯿﻢ ﮐﻨﻪ
ﺁﺳﻤﻮﻥ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺷﮏ ﺗﻮ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮐﻨﻪ
ﺑﺰﺍﺭ ﻭﺍﺳﻪ ﯾﻪ ﺑﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺁﺩﻡ ﺁﺩﻡ ﺷﻪ
ﻣﺜﻞ ﺍﺳﺘﻌﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺷﻌﺮﺍﯼ ﺳﺎﺩﻡ ﺷﻪ...
(شعر از شاهین نجفی)
