مطلب ارسالی کاربران

شعر فوق العاده ی "سیب" و پاسخ سه شاعر!

علی تاتنهامی 01/18/2015 - 21:58 مشاهده پروفایل

70,657 مشاهده / 22 دیدگاه 2 2

این مطلب توسط کاربران طرفداری ارسال شده است و دیدگاه طرفداری نیست. قوانین سایت کاربر محور / گزارش تخلف

حمید مصدق/خرداد ماه 1343:
تو به من خندیدی و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم
باغبان از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب آلود به من کرد نگاه
سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک
و تو رفتی و هنوز
سالهاست که در گوش من آرام آرام
خش خش گام تو تکرار کنان می دهد آزارم
و من اندیشه کنان غرق در این پندارم
که چرا باغچه کوچک ما سیب نداشت

پاسخ فروغ فرخ زاد:
من به تو خندیدم
چون که می دانستم
تو به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدی
پدرم از پی تو تند دوید
و نمی دانستی باغبان باغچه همسایه
پدر پیر من است
من به تو خندیدم
تا که با خنده تو پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم
بغض چشمان تو لیک لرزه انداخت به دستان من و
سیب دندان زده از دست من افتاد به خاک
دل من گفت: برو
چون نمی خواست به خاطر بسپارد گریه تلخ تو را….
و من رفتم و هنوز سالهاست که در ذهن من آرام آرام
حیرت و بغض تو تکرار کنان
می دهد آزارم
و من اندیشه کنان غرق در این پندارم
که چه می شد اگر باغچه خانه ما سیب نداشت

مسعود قلیمرادی:
او به تو خندید و تو نمی دانستی
این که او می داند
تو به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدی
از پی ات تند دویدم
سیب را دست دخترکم من دیدم
غضبآلود نگاهت کردم
بر دلت بغض دوید
بغض ِ چشمت را دید
دل و دستش لرزید
سیب دندان زده از دستِ دل افتاد به خاک
و در آن دم فهمیدم
آنچه تو دزدیدی سیب نبود
دل ِ دُردانه من بود که افتاد به خاک
ناگهان رفت و هنوز
سال هاست که در چشم من آرام آرام
هجر تلخ دل و دلدار تکرار کنان
می دهد آزارم
چهره زرد و حزینِ دخترِ من هر دم
می دهد دشنامم
کاش آنروز در آن باغ نبودم هرگز
و من اندیشه کنان غرق در این پندارم
که خدای عالم
ز چه رو در همه باغچه ها سیب نکاشت؟

جواد نوروزی:
دخترک خندید و
پسرک ماتش برد
که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده
باغبان از پی او تند دوید
به خیالش می خواست
حرمت باغچه و دختر کم سالش را
از پسر پس گیرد
غضب آلود به او غیظی کرد
این وسط من بودم
سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم
من که پیغمبر عشقی معصوم
بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق
و لب و دندان ِ
تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم
و به خاک افتادم
چون رسولی ناکام
هر دو را بغض ربود
دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت
او یقیناً پی معشوق خودش می آید
پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود
مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد
سالهاست که پوسیده ام آرام آرام
عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز
جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم
همه اندیشه کنان غرق در این پندارند
این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت

علی تاتنهامی:
:(

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻

دیدگاه‌ها (22 دیدگاه)

مشاهده 0 دیدگاه جدید

ط ایلاقی نژاد

به نام خدا

حسرتِ دختر

(پاسخی به شعرِ سیبِ: حمید مصدق:(از زبان دختر)

رفتی… و ندانستی
آن گازِ من بر سیب
آخرین نامه‌ام بود پیش از رفتن!

چشم‌هایِ خشمگینت را دیدم
یادم آمد زیرِ باران
چترِ کوچک‌مان را با هم می‌گشودیم…
امّا این‌بار
ترس، چترِ عشق را بست!

سیب افتاد… تو رفتی…
من هم — مثلِ تو!
سال‌ها پایِ پنجره ماندم
تا شاید
خش‌خشِ کفش‌هایت
بیاید از سرِ کوچه…

حسرتِ دیرینم!!
سیبِ باغچه‌یِ خودت
همان من بودم…
چرا چیدی و رها کردی؟

اکنون —
همه‌یِ سیب‌هایِ دنیا
بی‌مزه‌اند
چون تو نماندی
تا گازِ دوم را بزنی…

(طیبه ایلاقی نژاد). 19آذر 1386
---‐-------‐-----------‐---------------------------
به نام خدا

از زبان خاک

من — خاک — بی‌رنگ‌تر از سکوت
جامه‌ات را پاره‌پاره بر دامنم دیدم
چون قلبِ زخمی که بر سنگ افتاد
آه… تو را باد آورد، باد بُرد!

آن دندان‌هایِ گرسنه ی تقدیر
تو را — بی‌گناه — از شاخهٔ امید بِکَند
من، بی‌جنبش، لبخندِ تلخت را چشیدم
تا خونِ شیرینت با اشکِ من درآمیخت

پوسیدنت را تماشا کردم شب‌ها
هر ذره‌ات قصه‌ای شد در گوشِ زمین
تو گفتی: «او بازمی‌گردد!»
من — خاموش — دانستم دروغ است این امید

اکنون که پیکرَت جز نامی نیست

بوی تو ریشه دوانده در تنم
سیبِ گمگشته! چه آسان پنداشتی
خاک را جامه‌ای اَبریشمین…

من — خاک — سوگوارِ همه ی افتاده‌ها
خویش را در رگ‌های تو جست‌و‌جو کردم
تو رفتی… و من — بی‌تو
باز هم بارور خواهم شد از غم‌های نو!!!

#آرامش. 26 اسفند 1391

طیبه ایلاقی نژاد

به نام خدا

تمام شب بیدار موندم تا بنویسم.

دوباره نوشتم.

آن روز — یادم هست
تو را دیدم که می‌دَوی
سیبِ سرخی در دست‌هایِ لرزان‌ات...

چون قلبِ تپنده‌ای که از شاخه کَندندش…

باغبان خشمگین آمد

چشم‌هایش آتش

و سیب — آه! — از دستِ تو افتاد

بر سینه‌ی سردِ من…

با دندانی از جنسِ اندوه

بر رُخِ سرخش.

تو رفتی — مویت چون پرِ پرنده سفید شد..

پسرک ماند

پاهایش بر پشتِ من یخ زد
چشم به راهِ تو...

هر صبح می‌آمد

تا ردِّ پایت را ببوید

و من بی‌صدا گریه می‌کردم

از بی‌کسیِ عشق!

سال‌ها گذشت
باران‌ها آمد و رفت
من — خاک — هنوز زخمِ آن سیب را
مثلِ قلبِ تکه‌تکه‌اش بر تن دارم!

پسرک هرگز نفهمید
که چرا دختر بازنگشت
دخترک هرگز ندانست
که چه شب‌ها پسر کنارِ من گریست…

کاش می‌توانستم فریاد بزنم:
«بایستید
این سیبِ گاز زده!! — این نشانِ عشق
راهی بود به آغوشِ هم…»

اما من خاکم — زبانم بسته است
فقط می‌دانم:
هیچ غصه‌ای تلخ‌تر از این نیست
که دو عاشق
از ترسِ یک نگاه،
راهی جدا روند…
و سال ها بگذرد
ولی زمین هنوز ببوید
بویِ اشک‌هایشان را
در دلِ شب‌های بارانی!

طیبه ایلاقی نژاد

27اسفند 1391

مشاهده پاسخ‌ها (2)

Amir Ostovan

عاشقی داد ب معشوقه یکی میوه سرخ

و ندانست آن باغ،
تک درختش سمیست

باغبان از پس دیوار نگاهش ب همان عاشق بود

که ب دستش میوه ،
و نگاهش همه بر چشم نگار
بی توجه ب زمین

میدوید تا ک ب عشقش برسد

میوه از دست فتاد

کاش میرفت ب جایی ک نبیند عاشق،

ردّی از میوه سرخ

ولی افتاد ب خاک و چ خندید بلند

دخترک عاشق عاشق شده بود

میوه را از دل خاک

ب چ شوقی برداشت

بی خبر از نگه صاحب باغ

و فقط میدانست

میوه را باید خورد

خاک از میوه تکاند

دل عاشق لرزاند

آسمان تیره و تار

و سقوطی آزاد

بعد آن میوه سرخ،
ک بدزدید ب عشق

دلمان بس خون شد

کینه صاحب پیر

ک نبخشید ب ان عاشق دلخسته ما

میوه قرمز را.

باغبان ،

باغ تو پر بود ز سیب

امیر استوان

مشاهده پاسخ‌ها (1)

El Mazico

زنده باد عالی بود
شعر مصدقو حبیبم خونده

مشاهده پاسخ‌ها (1)

Alireza Changalvaei

علی اقا دستت طلا.. عاالی بود عاااالی❤

مشاهده پاسخ‌ها (1)

soroush sarhadi

فوق العاده بود

الدورادو Milan

بسیار بسیار بسیار زیبا بود علی جان...
ممنون...:)

mostafa nazari

زیبا بود ..

*Foruzan Mou*

آه :<(

ONCE A MADRIDSTA

اویس ::(

♛ANDREA TAHOONEI♛

عالی :|
یه زمانی قسمت اولشو از حفظ بودم :|
خیلی جالب بود :|

سعيد م

قشنگ بود.
اما من نمی دونم چرا مردم همیشه زنده نگه داشتن گذشته های تلخ رو تبلیغ می کنن و یا این گذشته ها رو زنده می کنن. هر لحظه ای که ما توش قرار می گیریم موهبت خداست و باید به بهترین شکل ازش استفاده کنیم. یک چیز دیگه هم اینه که اگه انسان ها همیشه به جای تصور کردن حقیقت رو جویا بشن و ترسشون(یا به قول خودت غرور) رو کنار بزارن هرگز همچین اتفاقایی نمی افته.