فرجاد Munchenداش مختار عزیز دمت گرم فوق العاده بود. کلی خاطراتو زنده کردی... خوشحالی بی حد و حصر ژنرال، هوینس و نیکمت نشینا، اشک های تیتان، پاتریک اندرسونی که مهم ترین گل زندیگیشو زد، کاپیتان افنبرگی که مثل همیشه تکیه گاه تیم بود و تک تک بازیکنا که با غیرت و با تعصب بودن.
کلا دوره اول ژنرال پر از خاطرات قشنگ بود حتی فکر کنم سال قبلشم با گل به خودی بالاک و باخت لورکوزن و پیروزی تو بازی آخر قهرمان شدیم.
بازم ممنون داداش گلم
