چگونه شیلی را شکست دادیم (آنالیز)
سعيد الهويي آناليزور و مربي فوتبال در مطلبي اختصاصي براي "ورزش سه" به تحليل پيروزي ايران مقابل شيلي پرداخته است .
چگونه شيلي را شکست داديم (آناليز)
به گزارش "ورزش سه"، این آنالیز در 4 بخش انجام شده و مطالعه آن برای شما جذاب خواهد بود.
آرایش ایران
آرایش تیم ایران در برابر شیلی در نیمه اول مانند جام ملتهای آسیا و جام جهانی 2014 ، 1-4-1-4 بود. سیستمی مناسب برای دفاع فشرده و سازمان یافته و مهمتر از آن استفاده از ضد حملات با حرکات طولی هافبک های میانی.
نکونام در نیمه اول، تک هافبک تدافعی بود ولی در نیمه دوم آرایش ایران به 1-3-2-4 تغییر کرد. تیموریان از راست به چپ منتقل شد و بعنوان هافبک تدافعی در کنار نکونام قرار گرفت. خط مقابله تدافعی تیم ایران به نیمه زمین خودی منتقل شد و این عقب نشینی طبیعی و براساس نتیجه دو بر صفر منطقی تلقی می گردد.
نکته مهم در آرایش تیم ایران، قرار گرفتن پژمان منتظری با شماره 15، جلوتر از سایر مدافعین و تقریبا در عرض هافبک تدافعی (نکونام ) است. زوج میانی خط تدافعی ایران برخلاف متد نوین دفاع خطی، کشویی عمل نمی کنند. یعنی براساس تقسیم عرضی یک سوم تدافعی و محل قرار گرفتن توپ، نسبت به یکدیگر جلو و عقب بازی نمی کنند تا فشار روی توپ و پوشش عمق همزمان حفظ گردد. از سوی دیگر در فاز تهاجمی، منتظری با حرکات پا به توپ به جلو حرکت می کند و پرس شکن اصلی تیم ایران در بازیسازی از عقب زمین است. این دو تحلیل می تواند جلو قرار گرفتن منتظری نسبت به 3 مدافع دیگر ایران را منطقی جلوه دهد.
نکته دیگر در گراف تیم ایران، تفاوت بین استقرار تیم در دو نیمه بازی است. در نیمه دوم، خط دفاع ایران نزدیک به نقطه پنالتی این تیم استقرار یافته است و این برخلاف نیمه اول است. نتیجه دو بر صفر برابر تیمی قدرتمند مانند شیلی می تواند دلیل محکمی برای این عقب نشینی باشد.
ضد حملات ایران
2 گل ایران از مسیرهایی به ثمر رسید که در استراتژی تدافعی تنها مسیر رسیدن به گل است : 1- ضربات ایستگاهی . 2- ضد حملات
گل اول ایران، با استفاده از یک الگوی مناسب در ضربات کرنر بود، ایجاد فضا در 6 قدم و حرکت بازیکن هدف به این فضا. نکته مهم اما، سرور ضربات ایستگاهی است. آندو در تیم ملی مهارت بالایی در ضربات ایستگاهی از خود نشان داده است و این سوال را ایجاد کرده است که چرا در تیم های باشگاهی خود با این کیفیت ضربات را ارسال نمی کند؟ جواب این سوال در طراحی الگوهای ضربات ایستگاهی است. طراحی هنرمندانه و منطبق بر نوع ارسال های آندو .
گل دوم ایران، یک ضد حمله کلاسیک بود: 6 ضربه به توپ . شروع توسط دروازبان و پایان با مهاجم کاذب .
از تیم کی روش پیش از این، چنین ضد حمله کاملی مشاهده نکرده بودیم ولی این نوبت متفاوت از دفعات گذشته بود. مهمترین نکته این ضد حمله، وحید امیری بود . گردش توپ و بازیهای ترکیبی در نیمه راست زمین ایران انجام گردید و امیری بازیکن نیمه چپ است ولی تایمینگ مناسب امیری در اضافه شدن به باکس تیم شیلی آنهم در نقطه کور موجب تکمیل این ضد حمله کلاسیک شد.
سایر ضد حملات ایران، دارای چنین الگوی پیشرفته ای نبود، مهاجم کاذب که از نیمه مخالف وارد باکس جریمه شود . به همین دلیل تنها این ضد حمله منجر به گل شد آنهم به دلیل مهارت وحید امیری در دویدن با توپ و بدون توپ در طول و اضافه شدن سریع به باکس حریف.
شماتیک خطا
در نیمه اول ایران تنها یکبار در نیمه زمین خودی مرتکب خطا شد ولی در نیمه دوم این آمار به 7 خطا رسید در حالیکه در نیمه اول ایران 6 مرتبه در نیمه زمین شیلی مرتکب خطا شده بود و این آمار در نیمه دوم به دو خطا کاهش یافت.
دلیل اصلی این تغییر در مناطق مرتکب شدن خطا را می توان اول در خط شروع دفاع ایران دانست. در نیمه اول، ایران نزدیک به یک سوم تدافعی شیلی دفاع را شروع می کرد ولی این خط در نیمه دوم به خط نیمه زمین و حتی در 15 دقیقه انتهایی دیدار تا یک سوم تدافعی عقب نشینی کرد.
از سوی دیگر خطوط تهاجمی ایران در نیمه اول با دفاع فعال و قرار دادن فشار روی توپ در زمان بازیسازی مدافعین و هافبک های میانی شیلی مستهلک شده بودند. این سبک دفاعی نیازمند :
1- سازماندهی تدافعی مناسب.
2- دفاع کردن مانند یک واحد.
3 – آمادگی جسمانی مناسب در بخش توان هوازی و توان عضلانی است.
طبیعی است که بازیکنان ایران بیش از 45 دقیقه نتوانند از این سبک استفاده کنند در حالیکه کی روش در برابر آرژانتین از دفاع فعال تقریبا در تمام طول مسابقه استفاده کرد .
پاس های کلیدی
سبک بازی و استراتژی تیم ایران موجب شد که این تیم موقعیت های کم تعداد در جریان دیدار برابر شیلی به دست بیاورد، موقعیت های کم تعداد ولی خطرناک. به همین دلیل پاس های کلیدی تیم ایران پر تعداد تر از پاس های نهایی و منجر به موقعیت این تیم است . شماتیک پاس های نهایی و کلیدی ایران نشان می دهد که تنها 5 پاس نهایی به باکس تیم شیلی صادر شده است و تنها 3 پاس از این 5 پاس سالم بوده است یعنی دو گل از 3 پاس نهایی . این آمار در تیم شیلی 9 پاس نهایی بود که 7 پاس سالم به بازیکن این تیم در موقعیت گلزنی رسید ولی هیچ گلی برای این تیم به ثمر نرسید.
در نیمه اول 4 پاس کلیدی قطری به کانال چپ توسط نکونام، حسینی و شجاعی بیانگر نقش امیری در ضد حملات است. شجاعی با 7پاس کلیدی، بازیکن تاثیر گذار ایران در نیمه تهاجمی بود و نکونام با 3 پاس کلیدی سالم، بازیکن کلیدی تیم ایران در نیمه تدافعی.
نقش نکونام در تیم کی روش را نه با تعداد پاس ها بلکه با قطع توپ های ارسالی و رو به عقب در باکس ایران و مدیریت جریان دیدار باید تحلیل کرد. نکونام این روزها بازیکن کلیدی تیم کی روش است که شاید هیچ جایگزینی برایش وجود نداشته باشد، حداقل امروز.
