مطلب ارسالی کاربران
چرا قیمت مدافعان اینقدر زیاد شده است؟
در این تابستان، دو موضوع در بازار نقل و انتقالات بیش از همه شنیده می شد. اول اینکه چرا باشگاه هایی مانند منچستریونایتد و آرسنال، با اینکه آشکارا در خط دفاعی شان مشکل دارند، چرا یک مدافع میانی جدید به خدمت نمی گیرند. دومین سوال وقتی پیش آمد که پاری سن ژرمن برای خرید داوید لوئیز 49.5 میلیون یورو هزینه کرد؛ منچسترسیتی برای خرید ایلاکیم مانگالا، 44 میلیون یورو داد؛ بایرن مونیخ 25 میلیون یورو به رم داد تا مهدی بن عطیه را به خدمت بگیرد و در مقابل جالوروسی کاستاس مانولاس را با 14 میلیون یورو به المپیکو برد؛ یا لیورپول دژان لوورن را با 25 میلیون یورو از ساوتهمپتون خرید و بارسا و منچستریونایتد برای خریدن جرمی متئو و مارکوس روخو، 22 میلیون یورو هزینه کردند.
این دو موضوع البته با هم در ارتباط هستند؛ پاسخ این است که این روزها در فوتبال، مدافع میانی خوب کم پیدا می شود. دقیقا به همین دلیل است که توماس فرمائلن، علی رغم مصدومیت و نیمکت نشینی در آرسنال، در این تابستان مورد توجه منچستریونایتد و بارسلونا قرار گرفت و در نهایت با انتقالی 19 میلیون یورویی، راهی نوکمپ شد.
در لیگ برتر، این کمبود بیشتر است و شرایط را حادتر کرده است. فیل جاگیلکا جام جهانی ضعیفی داشت و در دیدار اورتون مقابل چلسی، با اشتباهاتش، زمینه دریافت 6 را فراهم کرد اما با این وجود، اگر فیل جونز یا گری کیهیل مصدوم شوند، او بار دیگر فرصت حضور در تیم ملی انگلیس را پیدا خواهد کرد. یک دهه قبل، تیم ملی انگلیس مدافعانی مانند سول کمپبل و ریو فردیناند را به عنوان مدافعان میانی اصلی در اختیار داشت و چند ستاره نوظهور مانند جان تری، لدلی کینگ و جاناتان وودگیت برای قرار گرفتن در ترکیب سه شیرها رقابت می کردند؛ چیزی که حالا دیگر دیده نمی شود.
البته در این مورد انگلیس تنها نیست. مدافعان میانی خوب حالا حکم طلا پیدا کرده اند زیرا تعدادشان سال به سال کمتر می شود. شاید آلمان با داشتن یروم بواتنگ، متس هوملس، پر مرتساکر و بندیکت هوودس، تا اندازه آسوده خاطر باشد اما کدام تیم ملی دیگر را سراغ دارید که در قلب خط دفاعی آسوده خاطر باشد؟
جرارد پیکه و سرخیو راموس برای سال ها گزینه های اصلی قلب خط دفاعی اسپانیا بودند اما جرارد در بازی هوایی آسیب پذیر است و راموس با اشتباهات عجیب و غریب و خطاهای بی موردش، دردسرساز می شود. خط دفاع هلند به اندازه مشکل داشت که لوئی فن خال تصمیم گرفت در جام جهانی سیستم تیمش را تغییر بدهد و از یک مدافع میانی اضافی استفاده کند. هرچند آرژانتین به فینال جام جهانی رسید اما فدریکو فرناندز به اندازه ای نامطئن بود که رافا بنیتس تصمیم گرفت او را به سوانسی بفروشد (البته دراین بین، انتقال مدافع خوبی مانند ازکیل گارای از بنفیکا به زنیت روسیه، کمی عجیب و تعجب برانگیز است.)
برزیل با داشتن تیاگو سیلوا، احتمالا بهترین مدافع میانی دنیا را در اختیار دارد اما در جام جهانی، وقتی او محروم شد، خط دفاعی میزبان به کلی از هم پاشید. البته برای قضاوت در مورد کیفیت داوید لوئیز، نباید دیدار مقابل آلمان در جام جهانی را ملاک قرار داد. فشار، هیجانات و اتفاقات بازی به نحوی رقم خورد که کاری از دست او هم ساخته نبود و البته بعید است بار دیگر چنان نمایشی از او ببینیم. با این وجود، آیا او 50 میلیون یورو می ارزد؟
به لطف تاثیری که لوئی فن خال و مارسلو بیلسا روی فوتبال سال های اخیر داشتند، بسیاری از تیم های بزرگ احساس می کنند که باید حداقل یک مدافع با قدرت پاسوری بالا داشته باشند و بتوانند بازیسازی را از عقب زمین آغاز کنند. با پرس شدیدی که این روزها تیم ها اعمال می کنند، یک مدافع هم باید سرعت خوبی داشته باشد و هم از هوش بالایی برخوردار باشد.
به همین دلیل است که این روزها استفاده از هافبک های دفاعی در مرکز خط دفاعی بسیار معمول شده است؛ مانند حضور خاویر ماسچرانو در خط دفاعی بارسا یا خاوی مارتینس در خط دفاعی بایرن مونیخ. برای اینکه این تغییرات از سطح اول فوتبال، به آکادمی ها برسد و آنها شروع به ساختن مدافعانی با این ویژگی ها بکنند، کمی زمان می برد. معمولا بازیکن سریعی که بتواند پاس های خوبی بدهد، در خط دفاعی به کار گرفته نمی شود؛ حتی اگر قد بلند باشد و شهامت و تمرکز لازم برای بازی در این پست را داشته باشد.
در فوتبال مدرن، بهترین مدافعان میانی، باید ترکیبی از ویژگی های مختلف را دارا باشند. داوید لوئیز بازیکنی سریع، تنومند، قوی و شجاع است و می تواند پاس های خوبی بدهد. او گاهی تمرکزش را از دست می دهد؛ به ویژه وقتی تیاگو سیلوا در کنارش نباشد که با او صحبت کند اما آیا او 50 میلیون یورو می ارزد؟ شاید نه اما وقتی بازیکن دیگری در این سطح وجود ندارد و باشگاه ها برای به خدمت گرفتن چنین بازیکنی در رقابت هستند، می بینید که یک باشگاه با سرمایه پاری سن ژرمن، چنین مبلغی را برای او می پردازد.
و به همین دلیل است که بارسلونا معادل قیمت ماریو بالوتلی را برای خرید یک مدافع 30 ساله هزینه کرد و باز هم همین دلیل باعث شده که منچسترسیتی برای مدافعی که همه بازی های فرانسه درجام جهانی را از دروی نیمکت تماشا کرد، چنین مبلغی پرداخت. سبک دفاع کردن در حال تغییر است و مدافعان کمی هستند که می توانند از پس از این نقش جدید بربیایند.
