روزنامه شهروند در گزارشي نوشت: والیبال این روزها با درخششی که در سطح مسابقات جهانی داشته، به بخشی از زندگی مردم تبدیل شده و حتی میزان محبوبیتش در حال سبقت‌گرفتن از فوتبال است. شاید این محبوبیت در میان بانوان کشورمان چندبرابر باشد زیرا یک تفاوت بزرگ با فوتبال برای آنها داشت، آن هم امکان ورود به سالن و تماشای از نزدیک مسابقات بود اما بعد از گذشت چند دیدار از لیگ جهانی، بانوان این امکان را هم از دست دادند. این مشکل که از سال گذشته به وجود آمده بود، امسال با واکنش‌های بیشتری همراه بود تا اینکه حتی خطر محرومیت از میزبانی بیخ گوش ایران است.
این نخستین‌باری نیست که غیبت تماشاگران زن در بازی‌های لیگ جهانی برای ایران دردسر درست می‌کند. سال قبل فدراسیون سعی کرده بود با حضور خبرنگاران، داوران و کارکنان فدراسیون در سالن خلأ تماشاگران زن را پر کند اما باز هم از FIVB تذکر گرفت. این تذکر در کنار یادداشت‌های ناظران درباره دمای بالای سالن و نداشتن دوربین‌های HD نمره منفی در میزبانی ایران بود اما امسال شرایط متفاوت شد. فدراسیون بعد از بازی نخست مقابل برزیل، سرعت اینترنت را افزایش داد و دور زمین را خلوت کرد تا به تذکرات فدراسیون جهانی گوش فرا دهد. یکی دیگر از نواقصی که درباره میزبانی ایران وجود داشت، نبود رقصنده در میان ست‌ها بود. حتی فدراسیون برای این مساله نیز راهکاری در نظر گرفت و باستانی‌کاران را برای نمایش میان ست‌ها آماده کرد.
سقوط بعد از ۲ سال صعود؟
فدراسیون والیبال ایران در چند سال اخیر رابطه بسیار خوبی را با فدراسیون جهانی برقرار کرده، تا جایی که توانست مجوز حضور در پلی‌آف لیگ جهانی را برای نخستین بار در سال ۹۱ کسب کند که در نهایت باعث صعود ایران شد. همچنین بعد از یک دوره حضور و نتایج نسبتا خوبی که سال گذشته تیم ملی با ولاسکو گرفت، با رایزنی فدراسیون، تیم ملی کشورمان در سیستم جدید گروه‌بندی توانست جزو ۸ تیم برتر جهان قرار بگیرد، در حالی‌که در رنکینگ فدراسیون جهانی ایران در پله ۱۲ قرار دارد. داورزنی و همکارانش در طول سال‌های اخیر البته رابطه متقابلی با فدراسیون جهانی داشته و لطف آنها را با پرداخت ورودی و دیگر اقدامات جبران کرده‌اند اما ممنوعیت حضور بانوان مشکلی است که با رفع نشدنش بعد از ۲ سال شاید دیگر کاسه صبر FIVB لبریز شود و حتی به حذف میزبانی ایران نیز فکر کند. برخی گمانه‌زنی می‌کنند که حتی شاید ایران از میان تیم‌های برتر مسابقات کنار برود و به دسته‌های پایین‌تر سقوط کند.
ماجرای بانوان از چه قرار است؟
درباره حضور زنان در ورزشگاه‌ها موضع‌ها متفاوت بود. با اینکه همه کشورها از شورای المپیک پیروی می‌کنند و تماشای مسابقات برای عموم آزاد است، فدراسیون والیبال ایران تصمیمات ضد و نقیضی در این مورد گرفته بود. در بازی اول لیگ جهانی امسال دستور این بود که هیچ زنی اعم از منشی، عوامل اجرایی، خبرنگار و تماشاگر در سالن حضور نداشته باشد اما فدراسیون برای اینکه در میزبانی امتیاز منفی نگیرد، رایزنی کرد تا خبرنگاران، داوران منشی و عوامل اجرایی در سالن حاضر شوند. برای کنترل وضع ظاهری آنها هم تیمی از نیروی انتظامی ماموریت گرفت وظیفه بازبینی را بر عهده بگیرد. در همان بازی اول مشکلاتی به وجود آمد. یکی از خبرنگاران مسبب درگیری با نیروی انتظامی شد. او پوشش نامناسبی داشت و ماموران نیروی انتظامی اجازه نمی‌دادند وارد سالن شود. این خبرنگار چادر یکی از همکارانش را قرض گرفت و خودش را به جایگاه رساند اما ماجرا به همین جا ختم نشد.
این اتفاق باعث شد عده‌ای مدعی شوند که به دلیل شئونات اسلامی و با توجه به کنترل سخت حجاب، هیچ زنی به سالن نیاید. این موضع با مخالفت‌هایی روبه‌رو شد و حتی بعضی از نمایندگان مجلس پیگیر شدند تا زنان وارد سالن شوند و اعضای معاونت زنان ریاست‌جمهوری هم پادرمیانی کردند اما تصمیم آخر این شد که در بازی دوم مقابل ایتالیا هیچ زنی وارد سالن نشود. بازهم با پادرمیانی چند مسئول مجوز ورود عوامل اجرایی و ۶ خبرنگار صادر شد و همه آنها با هماهنگی حراست و یگان ویژه وارد سالن شدند. اما حضور کم تماشاگران زن در سالن و ازدحام تعدادی از آنها که بیرون سالن حضور داشتند، واکنش‌های منفی علیه ایران را در پی داشت. این موضوع هم به اطلاع FIVB رسید. عده‌ای گفتند که خود ناظر بازی گزارش داده و گروهی هم مدعی شدند که خبرنگاری از ایران در ایمیل به فدراسیون بین‌المللی به این تبعیض معترض شده است.
تصمیم‌گیری در اجلاس فدراسیون جهانی
سعید درخشنده، ناظر فدراسیون جهانی در لیگ جهانی ۲۰۱۴ که در تمام رقابت‌هایی که در ایران برگزار شد، به‌عنوان ناظر حضور داشت، در رابطه با احتمال محرومیت ایران می‌گوید: «در بازی‌های اخیر آنطور نبوده که هیچ خانمی در سالن نباشد و حدود ۵۰ نفر از بانوان خبرنگار، کارمندان فدراسیون و کسانی که هوادار تیم حریف بودند، در سالن حضور داشتند اما با این وجود ناظران فدراسیون جهانی در گزارششان این مساله را ذکر کرده‌اند. فکر نمی‌کنم امکان محرومیت از میزبانی و سقوط به دسته پایین‌تر وجود داشته باشد اما در جلسه‌ای که بعد از فینال لیگ جهانی برگزار می‌شود، در رابطه با این مساله تصمیم‌گیری می‌شود. امیدوارم این مساله برای سال آینده حل شود تا دیگر خودمان را درگیر آن نکنیم و نگران نباشیم.»
وی همچنین می‌افزاید: «نواقص دیگری نیز وجود داشت که فدراسیون خیلی زود آنها را حل کرد. البته یکی از مسائلی که هنوز حل نشده بحث دمای سالن است. خنک‌کننده‌های سالن آزادی باید تقویت شوند تا دما روی ۲۵ درجه باشد، درحالی‌که هم‌اکنون این دما به ۲۸ درجه می‌رسد. البته این را هم بگویم که با توجه به سفر من به کشورهای هلند و استرالیا در لیگ امسال متوجه شدم که میزبانی ایران در حد خوبی است. حضور ما در جمع ۸ تیم برتر جهان که در دسته اول قرار دارند، فقط به مسائل فنی ربط دارد و فکر نمی‌کنم که FIVB به خاطر ممنوعیت حضور بانوان برخورد جدی داشته باشد، اگرچه بالاخره باید این مشکل حل شود.»
محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال نیز در این‌باره می‌گوید: «ما با همه توانمندی‌هایمان به این سطح جهانی در والیبال رسیدیم اما فدراسیون والیبال جهانی، ۳ شرط پیش روی ما برای رفتن به گروه الف قرار داد؛ HD کردن پخش مسابقات، داشتن سیستم ویدئوچک و اجازه حضور زنان در ورزشگاه. صدا و سیما با هزینه‌ای در حدود ۱۵ میلیون دلار سیستم پخش HD را وارد ایران کرده و مشکل سیستم ویدئوچک هم حل شده و فقط مانده مساله حضور زنان در ورزشگاه. بحث ممنوعیت حضور بانوان نیز بر عهده فدراسیون نیست، بلکه در دست همان نهادی است که در این مورد می‌تواند دخالت کند. من نامی نمی‌برم اما بحث شورای تامین و شورای امنیت مطرح است. این موضوع باید به شکل ظریفی حل شود چرا که در این مورد اختلاف نظر فقهی وجود دارد و به همین دلیل موضوع باید کارشناسی و بررسی دقیق شود.»
وی می‌افزاید: «بازی والیبال یک بازی خانوادگی است. در بازی لهستان و برزیل در ورشو بیش از ۵۰ درصد تشویق‌کنندگان را زنان تشکیل می‌دادند. تاکنون حضور زنان در بازی‌های ملی هیچ مشکلی ایجاد نکرده و خانم‌ها با مقنعه و با چادر یا در حالی‌که پرچم ایران را به سر یا پیشانی بسته بودند، ایران را یک‌صدا تشویق می‌کردند، بدون هیچ مشکلی، آن هم در سالنی که جای سوزن انداختن نداشت. تاکنون هیچ بداخلاقی‌ای اتفاق نیفتاده. همه تلاشمان را برای رفع این مشکل انجام می‌دهیم مگر اینکه مسئولان تصمیم بگیرند که ما نیازی نداریم در لیگ جهانی قرار بگیریم یا میزبان بازی‌های جهانی باشیم. ما به‌عنوان تنها رشته گروهی کشور که در این سطح جهانی درخشیده، حیف است در این برهه حذف شویم و زحماتمان به باد رود.»
