۲۹ سال پیش در چنین روزی یکی از مرگبارترین حادثه های تاریخ فوتبال بریتانیا رقم خورد. هیلزبورو. ورزشگاهی که لیورپول و ناتینگهام فارست قرار بود بازی نیمه نهایی جام حذفی انگلیس را در آن برگزار کنند و بر اثر تجمع هواداران 96 نفر جان باختند و 766 نفر مجروح شدند.
شرح ماجرا
در ۱۵ آوریل ۱۹۸۹ طبق برنامه مسابقات، قرار بود لیورپول در نیمه‌نهایی جام حذفی با ناتینگهام فارست بازی کند.
طبق قوانین جام حذفی انگلستان، بازی نیمه‌نهایی باید در زمینی بی‌طرف برگزار می‌شد که بر طبق این قانون، اتحادیه فوتبال انگلستان، «هیلزبورو»، ورزشگاه اختصاصی تیمِ شفیلد ونزدی، را برای این دیدار برگزید. هواداران دو تیم، چنان‌که در بازی‌های داخلی انگلستان رسم است، از هم جدا می‌شدند و بخش لیورپولی‌ها سکوهای غربی ورزشگاه بود، که در بازی‌های خانگی شفیلد به تماشاگران مهمان داده می‌شد.
هواداران لیورپول که از ظهر راهی ورزشگاه شده بودند، مجبور بودند از نرده‌های گردان قدیمی و کوچک سکوی غربی وارد شوند. لحظه به لحظه به ازدحام جمعیت افزوده شد و پلیس وقتی با حضور بیش از حد جمعیت در بیرون ورزشگاه روبرو شد، در تصمیمی غیره منتظره تصمیم به گشودن یکی از دروازه‌هایی که معمولاً تنها برای خروج هواداران از آن استفاده می‌شد را گرفت. با این کار ورود سیل جمعیت شتاب بیش از حدی گرفت و مردم در حالی به سمت داخل ورزشگاه هجوم می‌بردند، که نمی‌دانستند مشغول «له کردن» افرادی هستند که در نزدیک فنس‌ها به تماشای بازی می‌پردازند.
در این‌گونه موارد پلیس معمولاً مأمورانی را در درب ورودی هر بخش مستقر می‌کند تا با پر شدن آن، بقیه هواداران را به سمت سایر قسمت‌ها هدایت کنند؛ اما به طرز عجیبی هیچ پلیسی آن‌جا حاضر نبود. بعدها تلویزیون بی‌بی‌سی در گزارشی نشان داد که تنها حضور دو نیروی اسب‌سوار پلیس در آن موقعیت می‌توانست همانند سدی جلوی ورود جمعیت را بگیرد.
ری لوئیس، داور بازی به توصیه پلیس پنج دقیقه پس از زدن سوت آغاز، مسابقه را متوقف کرد ولی در همان لحظه در بیرون از چمن بازی، مسابقهٔ برای فرار از مرگ میان تماشاگران آغاز شد. هواداران لیورپول با بالا رفتن از همدیگر و فنس‌های اطراف قصد خروج از آن منطقه پرازدحام را داشتند و برای فرار کردن از له شدن و خفگی به تقلا و تلاش بیشتری می‌پرداختند. آن روز ۹۴ نفر که بین ۱۰ تا ۶۷ سال داشتند، جان خود را از دست دادند. چهار روز پس از واقعه یک پسر چهارده ساله دیگر که با کمک دستگاه‌های پزشکی زنده مانده‌بود کشته شد تا جمع قربانیان حادثه به ۹۵ نفر برسد. پسری ۲۲ ساله نیز پس از چهار سال زندگی نباتی، با جدا شدن دستگاه‌هایی که او را در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان قادر به ادامه حیات می‌کردند، جان خود را از دست داد تا جمع قربانیان این حادثه به ۹۶ نفر برسد.
انگشت اتهام از همان ابتدا به سوی تماشاگران لیورپول گرفته شد و دولت و پلیس دلیل فاجعه را «ازدحام جمعیت و اوباش‌گری تماشاگران لیورپولی» اعلام کردند. این اتهام کم‌تر از چهار سال پس از «فاجعه ورزشگاه هیسِل» (مسابقه بین لیورپول و یوونتوس که در آن ۳۹ نفر که بیش‌تر هواداران تیم ایتالیایی بودند، کشته شدند) به هوادارن باشگاه لیورپول وارد شد و حتی «جکز جورج»، رئیس وقت یوفا، هواداران لیورپول را «هیولا» نامید. اما این تیتر روزنامه «عامه‌پسند» سان بود که تنها چهار روز پس از حادثه، سبب ایجاد تنش در شهر لیورپول و شمال‌غربی انگلستان شد. تیتر نخست سان «حقیقت» بود و پایین آن سه تیتر کوچک دیگر نیز به چشم می‌خورد: «بعضی هواداران جیب قربانیان را زدند»، «بعضی از هواداران روی پلیس‌های شجاع ادرار کردند» و «بعضی هواداران افسران پلیس را که مشغول دادن تنفس مصنوعی بودند، کتک زدند» مطلبی که موجب «بایکوت» گسترده این روزنامه در شهر لیورپول شد که تا امروز هم ادامه دارد.
و اما واقعیت :
با پیگیری لیورپولی و درخواست برای علنی شدن مدارک، در تاریخ 12 سپتامبر 2012، هیئت مستقل هیلزبورو نتایج دو سال تحقیق خود را پس از مطالعه بیش از ۴۰۰ هزار صفحه سند از ۸۰ سازمان منتشر کرد: تماشگران لیورپول به هیچ عنوان مقصر نبودند و دلیل اصلی فاجعه ناکارآمدی پلیس در کنترل جمعیت بوده است. اگر نیروهای امداد سریع‌تر عمل می‌کردند، احتمال نجات 41 نفر از قربانیان وجود داشت.
بعد از این نتیجه گیری مشخص شد که اتهام مستی به هواداران لیورپول هم صحت نداشته است.
وقت معذرت خواهی رسید
بعد از 23 سال مشخص شد که آن ماجرا نه یک حادثه در تاریخ ورزش بریتانیا، بلکه فاجعه ای در تاریخ قضایی این کشور بوده است. حالا نوبت عذرخواهی ها بود. ابتدا دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا از بی عدالتی در حق خانواده قربانیان معذرت خواهی کرد. او همچنین به دلیل که از عزیزان این خانواده ها به درستی مراقبت نشده و همچنین آن ها را مقصر معرفی کرده اند، ابراز تاسف کرد. سردبیر آن زمان روزنامه سان هم یکی دیگر از کسانی بود که ابراز پشیمانی کرد و مدعی شد که تیتر حقیقت باید با تیتر دروغ ها عوض می شد.
---------------------------------------------------------------
منابع مرتبط :http://www.bbc.com/news/uk-england-merseyside-19543964
http://www.theguardian.com/football/2012/sep/12/hillsborough-disaster-da...
----------------------------------------------------------------
- استیون جرارد: "هر وقت با ماشینم از کنار بنای یادبود 96 جانباخته فاجعه هیلزبورو در نزدیکی آنفیلد رد می شوم بی اختیار توقف می کنم و چشمم به یک نام دوخته می شود "جان پل گیله پسرک 10 ساله" او را می شناختم"
- آلدريج: این موضوع سالها من رو آزار میداد، مردم به من میگفتند در مورد هیلزبورو خودتو اذیت نکن. به من گفتن می دانند که آنروز چه اتفاقی افتاده است.
من استدلال های مخالفی در مورد این مسئله در زندگی ام داشته ام که از یاد برده ام. من گفته ام که آن مخالفان به کجا می روند.
این افراد هرگز واقعیت هیلزبورو درک نکردند، اما ما درک کردیم. مردم لیورپول درک کردن.
ما همیشه می دانستیم که واقعا چه اتفاقی افتاده است. ما همیشه می دانستیم که چه داستان بود. ما همیشه حقیقت را می دانستیم.
و در حال حاضر تمام جهان آن را می دانند.
------------------------------------------------------------
پست های مرتبط :
https://www.tarafdari.com/node/471347
https://www.google.de/amp/amp.tarafdari.com/node/471731
--------------------------------------------------------------
Ynwa❤
