دیشب یکی از تاریخی ترین بازی های لیگ قهرمانان بود. رمی هایی که هفته قبل با باخت ناامیدکننده 4-1 از نئوکمپ برگشته بودند قهرمانانه جنگیدند و به نتیجه ای که سزاوار بودند هم رسیدند.
بازنده اصلی این جدال مهیج و زیبا کسی نبود جز:
ارنستو والورده
کسی که تاکتیک های بارسا را آنچنان معکوس اجرا کرد که اگر بارسا 90 دقیقه دیگر هم زمان می خواست به گل نمی رسید.
در این مطلب سعی داریم به دلایلی چند از شکست بارسا بپردازیم:
1- مسی ناآماده: مسی یک ماه است که از شرایط آرمانی به دور است. واقعیت این است که با وجود مسی شما همیشه چند قدم به پیروزی نزدیکترید. ستاره آرژانتینی بارسا شبی کم فروغ را پشت سر گذاشت و جز یک شوت در چارچوب برای آلیسون حرکتی نتوانست کند.
2- ترس بارسا از شکست و شکسته شدن رکورد شکست ناپذیری: بارسا با استرس نباختن بازی را آغاز کرد. آنها مدت ها بود که نباخته بودند و سربزنگاه و در بدترین زمان ممکن نتوانستند از رکورد خود محافظت کنند. والورده برای نتیجه گیری تیم را عقب کشید تا بسان بازی با چلسی با دلبستن به ضدحملات خطرناک مسی به گل برسد. اما هنوز بازی شروع نشده بارسایی ها از گل خورده شوکه شدند و بدترین واکنش ممکن به این گل را انتخاب کردند.
وقتی که تیمشان بیش از پیش عقب کشید و مدافعان مستحکمی چون پیکه و امتیتی که در تمام فصل کمترین اشتباهات ممکن را داشتند به ژکو زمان دادند، کار بارسا یکسره شد.
3- تاکتیک قابل پیش بینی والورده: والورده در طول این فصل بارسا را به تیمی نتیجه گرا تبدیل کرد. آنها فارغ از نتیجه پایان بازی از فلسفه های بارسا بکلی دور شده بودند. اینیستا پا به سن گذاشته بود و پائولینیو نمی توانست زوج خوبی برای سرجی بوسکتس نبود. کوتینیو نیز نمی توانست در لیگ قهرمانان بازی کند و بارسا از شیوه های لالیگا در چمپیونزلیگ سود جست. آنها تا این مرحله محک جدی نخورده بودند و با اولین ضربه از کار افتادند.
4- وابستگی به مسی: امسال یکی از درخشان ترین سالهای مسی بود. نابغه آرژانتینی در بارسا همه کاره شده و بار نبود نیمار و یک و الی دو بازیساز را به دوش می کشید. او از ابتدای لیگ تابحال بندرت استراحت کرد( استراحت گرفت) و در ساده ترین بازی ها بنا بر تفکرات مربی از ابتدا بازی کرد. هر انسانی درجه ای از توان و استقامت را دارد. مسی با این همه بازی در لیگ و کوپا و مقدماتی جام جهانی ، در بازی هایی که بارسلونا نیاز چندانی به بردهای پرگل نداشت استراحت نکرد و در مهمترین قسمت تقویم اروپا که بعلت جام جهانی فشرده تر هم هست مصدوم بود و آماده نبودنش به بارسایی که بدون مسی گویا تیمی دیگر است ضربه جبران ناپذیری زد.
5- شجاعت رم: رم که چیزی برای از دست دادن نداشت با تمام قوا حمله کرد. اوج دوندگی را در ژکو دروسی و مانولاسی دیدیم که در بازی رفت ناکام بودند. هرچند ژکو با تک گل بازی رفت به تیم امید داده بود ولی در میان دفاع بارسا نتوانست مانند بازی دیشب درخشان ظاهر شود. آنها از دقیقه اول بازی بدنبال برد بودند و حتی زمانی که گل سوم را زدند به دفاع محض روی نیاوردند. برعکس آنها بارسا حتی درنئوکمپ بعد از گل ها به لاک دفاعی فرو می رفت و ترس کامل که هیچکس از بارسا بیاد نداشت را به عینه دیدیم.
6- دی فرانچسکو: برنده واقعی کولسیوم روم کسی نبود جز اوزه بیو دی فرانچسکو.
او از بعد قرعه کشی از بازی با غول اسپانیایی اندکی هراس به خود راه نداد و با فریاد دلیرانه ای به استقبال با او رفت. راند اول را اگرچه با شکستی تلخ ولی سرافرازانه پشت سرگذاشت ولی در راند دو با گارد باز چند ضربه کاری به غول دست و پا بسته خودش نشاند و در دقایق پایانی انگشت شصت را برای یکسره کردن بارسا به پایین نشان داد. گلادیاتور روم در روزی که خیلی ها منتظر شکستش بودند با اتخاذ سنگینترین پرس و بازی روی هوا که در اکثر مواقع پیروز هم میشد توانست بارسای توانا را از کار بیندازد.
دی فرانچسکو در هیبت سزار روم Finish him نشان داد
به احترام این مرد شجاع کلاه ها را از سر برداریم و سکوت کنیم
چون رم اعاده حیثیت کرد و دوباره ایستاد.
