سیستم دو تیم
بارسا با سیستم 442 بازی می کرد درحالی که مهم ترین موضوع آن بازی فیلیپ کوتینیو در سمت راست بود، خیلی ها انتظار داشتند از او در پشت سوارز و مسی استفاده بشه اما این باعث می شد راکیتیچ به سمت راست متمایل بشه که تقریبا غیر ممکن بود، در ادامه به نقش راکی اشاره خواهیم کرد. از آن طرف اتلتی با سیستم 442 بازی می کرد، توماس و گابی دو هافبک دفاعی تخصصی این تیم بودند درحالی که از کوکه و سائول به عنوان دو بال کناری استفاده می شد، سیمئونه سعی داشت با تعداد زیادی هافبک خط هافبک بارسا را پرس کند تا پل ارتباطی بین هافبک ها و مهاجم ها را فلج کند، همین باعث می شد خلاقیت این تیم کم شود زیرا وینگر تخصصی نداشت. تصویر 1
سیستم پرس دو تیم
اتلتی با توجه به سیستم دفاعی که انتخاب کرده بود ابتدا با پرس نفر به نفر سعی داشت بازیکنان بارسا را تحت فشار قرار دهد تا بازی سازی این تیم مختل شود. هنگامی که بارسلونا از فشار بیرون می آمد تیم سیمئونه کمی عقب تر از میانه زمین به طور فشرده فضاهای زمین را می بست. سیستم دیگری نیز وجود داشت و آن پرس هنگام ضدحمله بارسا بود، دو یا سه بازیکن مادریدی ها بازیکن صاحب توپ را تحت فشار شدید قرار می دادند تا ضدحمله حریف خنثی شود، همین باعث می شد پل ارتباطی او و دیگر بازیکنان شکل نگیرد یا فضا برای از بین برداشتن بازیکن وجود نداشته باشد، این موضوع باعث شد بارسا در ضدحمله خنثی شود جز چند صحنه که بعدا اشاره خواهیم کرد. تصویر 2 شکل پرس این تیم را نشان می دهد. اما بارسا کمی پیچیده تر پرس می کرد، چند نوع سیستم اجرا شد که ابتدا و مهم ترین آن این بود که برای هر بازیکن یک یار مستقیم تعریف شده بود، دقت کنید به تصویر 3، سرخیو بوسکتس و راکتیچ وظیفه داشتند گابی و توماس را پرس کنند تا بازی سازی حریف را مختل کنند، همین مسئله باعث شده بود توپ های زیادی لو برود و بارسا توپ را دوباره بگیرد، به جراد پیکه دقت کنید در تصویر 4، به محض رسیدن توپ به گریزمان یا کاستا آن ها را تحت فشار شدیدی قرار می داد، این موضوع باعث شد این دو بازیکن که به عقب می آمدند برای بازی سازی و ایجاد فضا از دور خارج شوند. سرخیو بوسکتس محور اصلی بارسا برای پرس کردن بود، به تصویر شماره 5 دقت کنید، هنگامی که توپ به کناره ها می رفت بوکسی با کاور بازیکنان بارسا نقش پوششی را ارائه می کرد و فضای بازیکن اتلتی بشدت کم می شد، حضور ایوان راکیتیچ در وسط چند پوئن داشت که یکی از آن ها پر کردن فضایی بود که بوسکی آن جا را رها کرده بود و راکی با پر کردن آن فضا نقش پوششی ارائه می کرد. اما بارسا چند سیستم برای خنثی کردن ضدحمله حریف داشت، تصویر 6 را ببینید، 3 بازیکن از بارسلونا بازیکن صاحب توپ را پرس می کنند، بازهم بوسکتس نقش پوششی را داشت، تصویر 7 را ببینید، بوسکی به محض اینکه توپ از دست می رود بازیکن اتلتی را پرس می کند و راکیتیچ جای او را پر می کند. تصاویر 8 و 9 را ملاحضه کنید، گفتیم هر بازیکن بارسا یار مستقیمی برایش تعریف شده بود و هنگامی که توپ به فرد رو به رو می رسید او را پرس می کرد، از آن طرف بوسکی را می بینید که کنار بازیکن صاحب توپ بارسا حرکت می کند و نقش باز پس گیری توپ را به خوبی انجام می دهد. ایوان راکیتیچ نقش بسیار مهمی داشت، چند نقش او را گفتیم و یک نفش دیگر را بگوییم، او فقط در ده دقیقه اول 3 باز پس گیری توپ داشت، هر تیمی به بازیکنی مثل او نیاز دارد و ارنستو والورده از او به خوبی بازی می گیرد.
شکل دفاعی اتلتی و مهار مسی
مسی در این بازی به چند شکل یارگیری می شد، یک بازیکن پس از صاحب توپ شدن مسی را بشدت پرس می کرد (تصویر10) و اجازه بازی سازی و پایه ریزی حمله را به او نمی داد. به تصویر 11 دقت کنید،چند بازیکن مسی را پشت محوطه احاطه کردند و پس از عبور از از یک یار رو به رویش دیگر بازیکن اتلتی هم تیمش را پوشش می دهد و به مسی هیچ فضایی نمی دهد. تصویر 12 را ملاحضه کنید، یکی از بهترین روش ها این است قبل از رسیدن توپ به مسی فضایی که باعث رسیدن توپ به او می شود را ببندید، کاملا واضح است که بازیکنان اتلتی پل ارتباطی مسی و اینیستا را بسته اند. اما میبینید با بستن مسی چه فضایی در سمت راست ایجاد شد که از آن استفاده لازم صورت نگرفت(تصویر 15). به تصویر 13 و 14 نگاه بکنید، تراکم بازیکنان اتلتی در محوطه خودی بسیار زیاد است، سبک این تیم به این شکل بود که مثلا اگر توپ سمت راست بود تراکم آن ها نیز آن جا بود و با این کار علاوه بر بستن فضای آن سمت پل ارتباطی بین خطوط و سمت دیگر را می بستند.
تفکرات دو تیم
بارسلونا مقابل تیمی بازی می کرد که فضایی نمی داد به حریف، طبق معمول با مالکیت توپ بالا و بازی بدون توپ سعی در ایجاد موقعیت داشت. چند راه مقابل بارسا بود تا فضای اتلتی را باز کند، 1_ بازیکنان خلاق _2_ شوت از راه دور _3_ ضربات شروع مجدد _4_ سانتر کردن _5_ اشتباه حریف
سانتر کردن که طبق معمول نتیجه ای در بارسا ندارد، بازیکنان خلاق بارسا هم نتوانستند خیلی فضایی ایجاد کنند در واقع فضایی وجود نداشت، شوت از راه دور هم فضا می خواست، اشتباه حریف هم که بسیار کم بود جز چند صحنه، اما یک راه وجود داشت که قفل دروازه را باز کرد، شروع مجدد، واقعا گل زدن به بهترین تیم دفاعی دنیا سخت است، لیونل مسی باز هم تفاوت خود با بقیه را نشان داد و تیمش را پیش انداخت، چیزه عجیبی که عادی شده است درخشش در بیشتر بازی ها است، در مورد مسی همین جمله کافی است بیشتر سعی داریم نقش بقیه را شرح دهیم. اما آن طرف اتلتی آمده بود ابتدا نبازد سپس با ضد حمله کار را تمام کند، چیزی که اتفاق نیفتاد و سیستم این تیم عوض شد، سیمئونه از دو هافبک دفاعی تخصصی و تخریب کننده استفاده می کرد که با آوردن کورآ و گامیرو سیستم تیمش را با دو وینگر و دو مهاجم نوک تغیییر داد، سائول و کوکه نیز هافبک های بازی ساز این تیم شدند، چیزی که ابتدا اشاره کردم به آن همین بود یعنی حضور کوکه و سائول در گوشه ها و نبود وینگر تخصصی که موقعیت های کمی برا اتلتی خلق شد. با عوض کردن سیستم اتلتی بارسا نیز مجبور شد به عقب برود، درحالی که بارسا اینیستا را از دست داد ضربه سنگینی خورد و در اواخر نیمه دوم مجبور به عقب نشینی شد، شکل دفاعی بارسا باز هم همان بود یعنی پرس بازیکن صاحب توپ که فرصت فکر کردن به آن را نمی داد، همین موضوع باعث شد فرصت چندانی خلق نشود.
مقایسه دو مربی
به والورده چند انتقاد وارد بود، ابتدا در مورد بازی کردن اینیستا در بازی قبل و عدم اسفتاده از کوتی بود، ببینید والورده سعی داشت به هر دو بازیکن یک نیمه بازی بدهد تا هیچ کدام خیلی خسته نشوند، کاپیتان بارسا در بازی قبل از لاس پالماس حضور نداشت و برای قرار گرفتن در شرایط بازی باید بازی می کرد، آن طرف قضیه کوتی وجود داشت، او چند بازی پشت هم انجام داده بود و سابقه مصدومیت هایش باعث می شد فیکس نبودنش دلیل موجه داشته باشد. خب همین انتقاد را انجام دادند که بگویند آندرس نباید بازی می کرد و دلیل مصدومیتش والورده است، توضیح دادم دلیل آن را، ضمن اینکه اینیستا در این فصل فقط دو بازی 90 دقیقه ای انجام داده و اکثرا 60-70 دقیقه بازی کرده. مورد دیگر بازی دادن به گومز و بازی نکردن دمبله بود، تفکر والورده این بود بازیکنی به زمین بیاورد که فیزیکی باشد تا با درگیری هایش عدم درگیری زیاد کوتی و مسی را جبران کند، این دو فانتزی هستند و اگر هم شرکت کنند زیاد خوب کار نمی کنند. اما دمبله، فصل اولش است و 20 سال سن دارد، دوبار مصدوم شده و نیم فصل است بازیکن بارسا شده، بازیکنی که هنوز فشار روانی زیادی را تحمل می کند زیرا بازی نکرده است، شما فکر می کنید مسی چرا انقدر خوب است؟ همه ی دلایل یک طرف اینکه فشار روانی حس نمی کند یک طرف، چهره او آرام است و استرس خیلی کمتری از دیگران دارد، دمبله به تیمی آمده که بازیکنان آن ها را فقط در پلی استیشن دیده! این موضوع روانی قضیه است، اصلا چرا آن را مطرح کردم؟ در یک نیمه مقابل تیمی که فضا نمی دهد فرصت مناسبی برای دمبله نبود، فشار رویش بیشتر می شد، او ابتدا باید مقابل تیم های متوسط بازی کند تا بدرخشد سپس فشار این بازی ها را تحمل کند. این را هم اضافه کنم که سبک خشن تیم اتلتی می توانست او را مصدوم کند. آن طرف سیمئونه وجود دارد که گفتیم آمده بود نبازد سپس ضدحمله بزند و بازی را ببرد که با گل بارسا تفکرش عوض شد، واقعا کار دیگری نمی شد انجام داد، جلوی بارسا هجومی بازی کردن آن هم در شرایطی که بهترین تیم دنیا در بخش دفاعی هستید معنایی ندارد، بعد گل حریف هم تغییراتی داد که جواب نگرفت.
نقدی بر سبک بارسا
آیا بارسلونا بد بازی کرد؟ آیا نباید زیبا بازی کند؟ آیا بارسا تیمی نیست که مدام حمله می کند؟ جواب همه ی این ها واضح است. دیگر ژاوی، آلوز و پدرویی وجود ندارد برای مالکیت زیاد و خلاقیت فراوان، آندره گومز، پائو و راکی در بارسا بازی می کنند، خب این ها قابلیت هایی دارند که مشخص است، مسئله ای هست به اسم بازی گرفتن از بازیکنان، وقتی راکی را دارید چرا از او استفاده نکنید؟ او در بازی دفاعی عالی است، مربی دیوانه نیست که از او نقش ژاوی را بخواهد، دوستان والورده بر اساس بازیکنان خود سبک تیم را انتخاب می کند. تا آنجایی هم که ما می دانیم دفاعی بازی نمی کند و وقتی تیم حریف می خواهد گل بزند خوب دفاع می کند، نکند انتظار دارید با پائو و گومز در مقابل اتلتی در مهم ترین بازی فصل لیگ وقتی یک گل جلو است خودش را به آب و آتیش بزند؟ آن هم زمانی که تیم حریف با چهار مهاجم بازی می کند. تیم فوتبال مانند اعضای بدن است، اگر یک بازیکن از 11 نفر خوب وظایفش را انجام ندهد انگار تیم 10 نفره است، هر بازیکن وظایفی دارد که مربی از آن خواسته اگر قرار باشد در انجام آن ناتوان باشد کل تیم تحت تاثیر قرار می گیرد درست مانند اعضای بدن که یک قسمت کار نکند دیگر قسمت ها را تحت تاثیر قرار می دهد، قضیه بارسا و بازیکنان آن است، والورده از گومز می خواهد مانند اینیستا باشد ولی وقتی نمی تواند مقصر نیست، از راکی نمی تواند بخواهد ژاوی باشد چون او توانایی دیگری دارد.
