اولدترافورد، ورزشگاه خانگی منچستر یونایتد، یکی از بزرگترین و باسابقه‌ترین تیم‌های باشگاهی کشور انگلیس است. این ورزشگاه بیش از یک سده سابقه دارد و در طول عمر خود اتفاقات فوتبالی زیادی مثل بازیهای جام جهانی، رقابت‌های یورو یا فینال لیگ قهرمانان اروپا را تجربه کرده است. اولدترافورد از معدود استادیوم‌هایی است که طعم جنگ را هم چشیده است. این ورشگاه در سال 1910 تاسیس شد و ۷۵.۸۱۱ نفر گنجایش دارد
تاریخچه و توضیحات ورزشگاه
در دهه‌ی اول قرن بیستم میلادی بازیهای تیم منچستر یونایتد در ورزشگاهی ۵۰.۰۰۰ نفری برگزار می‌شد که در خیابان بانک (Bank Street) قرار داشت. آقای دیویس (Davies)، رئیس وقت باشگاه در همان سال‌ها تصمیم گرفت ورزشگاهی جدید با ظرفیتی معادل دو برابر ظرفیت ورزشگاه سابق یونایتدها برای باشگاه بسازد. محلی که برای ورزشگاه جدید منچستر یونایتد انتخاب شد در نزدیکی منطقه‌ی صنعتی ترافورد پارک (Trafford Park) شهر منچستر بود و قرار شد آقای آرچیبالد لیچ (Archibal Leitch)، معمار معروف اسکاتلندی، طراحی آن را انجام دهد.
ورزشگاه اولدترافورد در تاریخ ۱۹ فوریه‌ی سال ۱۹۱۰ با بازی بین دو تیم منچستر یونایتد و لیورپول به صورت رسمی افتتاح شد که این بازی با نتیجه‌ی ۴ بر ۳ به سود تیم میهمان به پایان رسید. هنگامی که اولترافورد در سال ۱۹۱۰ افتتاح شد فقط یکی از ۴ طرف استادیوم با سقف پوشیده شده بود و سه طرف دیگر استادیوم روباز بودند. همچنین ظرفیت ورزشگاه کمی بیش از ۸۰.۰۰۰ نفر بود.
در سال ۱۹۳۴ اولدترافورد دچار تغییرات اندکی شد و روی یکی از تراس‌های ورزشگاه به نام یونایتد رود (United Road) سقف کشیده شد.
بیشترین آمار حضور تماشاگر در ورزشگاه اولدترافورد مربوط به بازی نیمه نهایی جام اتحادیه (FA Cup) بین دو تیم وولوز (Wolves) و گریمزبی تاون (Grimsby Town) در سال ۱۹۳۹ است که ۷۶.۹۶۲ نفر برای دیدن بازی به ورزشگاه آمده بودند.
از آنجایی که اولد ترافورد نزدیک به منطقه‌ی صنعتی ترافورد پارک بود، در طول جنگ جهانی دوم هدف حملات هوایی نیروهای آلمانی قرار گرفت و صدمات شدیدی به آن وارد شد. به دلیل کمبود منابع و مواد اولیه پس از جنگ جهانی دوم، بازسازی استادیوم بیش از ۸ سال زمان برد و در طول این سال‌ها بازیهای منچستر یونایتد در ورزشگاه مین رود (Maine Road) که ورزشگاه تیم رقیب همشهری، منچستر سیتی بود، برگزار می‌شد.
در سال ۱۹۴۹ منچستر یونایتد بالاخره به ورزشگاه بازسازی شده‌ی اولدترافورد که گنجایش آن هم کمتر شده بود بازگشت. پس از بازگشت منچستر به ورزشگاه خود، اقدامات زیادی جهت گسترش امکانات و ظرفیت ورزشگاه در طول دهه‌های بعدی انجام گرفت. این اقدامات در دهه‌ی ۱۹۶۰ با نوسازی جایگاه شمالی - یونایتد رود- به اوج خود رسید. با بهسازی‌های انجام گرفته، این جایگاه لقب اولین جایگاه با فضای اختصاصی در میان ورزشگاه‌های انگلیسی را از آن خود کرد.
اولدترافورد ۳ بازی مرحله‌ی گروهی جام جهانی ۱۹۶۶ انگلیس را میزبانی کرد. در آن سال‌ها گنجایش ورزشگاه حدود ۶۰.۰۰۰ نفر بود.
در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ اولدترافورد باز هم بهسازی شد. طی این نوسازی‌ها و بازسازی‌ها سقف جایگاه تماشاچیان بهتری برای این ورزشگاه ساخته شد، محل‌های نشستن تماشاچیان افزایش پیدا کرد و امکانات اولیه‌ی ورزشگاه هم بهبود یافت. در همین حال به علت افزایش رفتارهای غیر متعارف هولیگان‌ها (Hooliganism) در ورزشگاه‌های انگیسی، حصارهایی دور زمین کشیده شد تا جایگاه تماشاجیان از زمین مسابقه جدا شود.
در اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰ برنامه‌ریزی‌هایی صورت گرفت تا در تمام جایگاه‌های تماشاچیان صندلی نصب شود. بنابراین تراس معروف استرتفورد اِند (Stretford End) تخریب شد و به جای آن صندلی قرار گرفت، همچنین تمام ردیف‌های پایینی جایگاه‌های دیگر هم با صندلی جایگزین شدند.
هنگامی که اولدترافورد به عنوان یکی از ورزشگاه‌های منتخب برای برگزاری بازیهای یورو ۱۹۹۶ برگزیده شد، جایگاه شمالی جدیدی در سال ۱۹۹۵ برای این ورزشگاه ساخته شد. با شروع بازیهای یورو ۱۹۹۶ گنجایش این ورزشگاه ۵۶.۰۰۰ تماشاچی بود و در طول این رقابت‌ها سه بازی مرحله‌ی گروهی، یک بازی یک چهارم نهایی و یک بازی نیمه نهایی در این ورزشگاه برگزار شد. بازی نیمه نهایی بین تیم‌های فرانسه و جمهوری چک بود که در طول بازی دو تیم به تساوی بدون گل رسیدند و جمهوری چک در ضربات پنالتی موفق شد به فینال رقابت‌ها راه پیدا کند.
در طول سال‌های پس از رقابت‌های یورو ردیف‌های دوم به جایگاه‌های تماشاچیان شرقی و غربی استادیوم اضافه شد و گنجایش ورزشگاه به ۶۸.۰۰۰ نفر افزایش یافت.
در سال ۲۰۰۶ با اضافه شدن جایگاه‌های ایستاده به ردیف بالایی هر دو طرف جایگاه شمالی استادیوم ظرفیت ورزشگاه به ۷۵.۸۱۱ نفر کنونی رسید.
سال ۲۰۰۳ تنها سالی بود که اولدترافورد میزبان فینال لیگ قهرمانان اروپا بود. بازی پایانی در آن سال بین دو تیم میلان و یوونتوس برگزار شد که در وقت قانونی نتیجه‌ی مساوی بدون گل به دست آمد و در ضربات پنالتی میلان به عنوان قهرمانی دست یافت.
در سال ۲۰۱۱ نام جایگاه شمالی استادیوم به افتخار مربی پرسابقه و موفق باشگاه منچستر یونایتد به جایگاه سر الکس فرگوسن تغییر پیدا کرد.
جایگاه جنوبی ورزشگاه اولدترافورد تنها جایگاهی است که هنوز دو ردیف دارد و به نظر می‌رسد به خاطر خط راه آهنی که از پشت این جایگاه می‌گذرد، عملیاتی جهت گسترش آن صورت نگیرد. در عین حال باشگاه منچستر یونایتد اعلام کرده که هنوز هم امکان دارد ظرفیت ورزشگاه به حدود ۹۵.۰۰۰ نفر برسد، اما باشگاه تا این لحظه هیچ برنامه‌ی قطعی در این مورد اعلام نکرده است.
موقعیت باشگاه
اولدترافورد در حدود ۳ کیلومتری جنوب غرب مرکز شهر منچستر قرار دارد و فاصله‌ی آن تا ایستگاه قطار پیکادیلی (Piccadilly Station) شهر منچستر کمتر از ۵ کیلومتر است.
اگر از جاده‌ی M60 به سمت ورزشگاه می‌روید، از خروجی‌های ۷ و ۸ وارد جاده‌ی A56 معروف به جاده‌ی چستر (Chester) شوید. پس ازآن حدود ۳/۲ کیلومتر در این جاده رانندگی کنید و سپس وارد خروجی Sir Matt Busby Way شوید. البته در نظر داشته باشید که در روزهای برگزاری بازی این خروجی بسته می‌شود.
ورزشگاه اولدترافورد در نقطه‌ای از شهر واقع شده که ترکیبی از مناطق مسکونی و اداری و همچنین صنایع کوچک است.
هتل فوتبال منچستر (Hotel Football Manchester) درست در کنار استادیوم قرار دارد و افرادی که در آن اقامت داشته‌اند امتیازهای خوبی به آن داده‌اند. این هتل از حمایت تعدادی از بازیکنان سابق تیم منچستر یونایتد مثل گری نویل و رایان گیگز برخوردار است. همچنین هتل‌های چستر، ترافورد هال (Trafford Hall) و لژ اولدترافورد (Old Trafford Loge) هم در فاصله‌ی نزدیکی از استادیوم قرار دارند و می‌توانید مسافت بین آن‌ها تا استادیوم را پیاده طی کنید.
بلیت بازیهای منچستر یونایتد
بلیت بازیهای لیگ فقط برای اعضای باشگاه در دسترس است. ارزان‌ترین عضویت سالانه در باشگاه طرفداران منچستر یونایتد ۳۲ پوند هزینه دارد. بلیت اکثر بازیهای منچستر یونایتد پیش از شروع فصل به طور کامل به فروش می‌رسد، اما اگر عضو باشگاه طرفداران باشید می‌توانید برای خرید بلیت بازیهای این تیم در برابر تیم‌های کوچک‌تر کمی پیش از روز بازی هم اقدام کنید. در این حالت معمولاً بلیت برای صندلی‌های مربوط به ردیف‌های بالاتر نصیبتان خواهد شد.
قیمت بلیت‌های بازی برای ردیف‌های پایین پشت دروازه از ۳۱ پوند شروع می‌شود و قیمت بلیت برای صندلی‌های ردیف میانی در جایگاه سر الکس فرگوسن و جایگاه جنوبی ۵۳ پوند است.
