هنوز هم به شنیدن نامش فوتبال دوستان بسیاری قند توی دل شان آب می شود. یاد آن بازی های چشم نوازش که می افتند دل شان می خواهد که باز هم جوان شود و بتواند در سطح اول دنیا فوتبال بازی کند. دل شان می خواهد باز هم ببینند که چگونه یک طرف را نگاه می کند و به طرف دیگر پاس می دهد. هنوز هم فرارهای سریع و تکنیک نابش در ذهن خیلی ها باقی مانده و به نظر نمی رسد به این راحتی ها هم به فراموشی سپرده شود.
۲۱ مارس ۱۹۸۰ به دنیا آمد، زادگاه او پورتو آلگری شهری بندری در برزیل است با جمعیتی حدود یک و نیم میلیون نفر. این شهر پایتخت و بزرگترین شهر در ایالت برزیلی ریوگرانده دوسول می‌باشد.
گرمیو
رونالدینیو فوتبال را به صورت حرفه ای از تیم جوانان گرمیو شروع کرد؛ تیمی که یکی از بهترین های شهرش بود. نخستین مربی اش لوئیس فیلیپه اسکولاری بود. یعنی همان مربی که بعدها در کارش موفق به فتح جام جهانی 2002 شد. ستاره 98 به تیم بزرگسالان باشگاه رفت و تا سال 2001 در این تیم توپ زد. 145 بازی و 72 گل زده ماحصل کارش در گرمیو بود.
پاریسن ژرمن
دعوت به تیم ملی برزیل در 19 سالگی و همچنین درخشش در ترکیب تیم فوتبال گرمیو باعث شد تا اروپایی ها برای خریدش به تکاپو بیفتند. اگرچه پیشنهادهای بسیار خوبی برای او وجود داشت، اما به توصیه برادرش او راه پاریس را درپیش گرفت و با عقد قراردادی 5 ساله به ارزش 5 میلیون یورو سر از پاریسن ژرمن درآورد. او دو فصل در این تیم بازی کرد و در مجموع 38 بار به میدان رفت. 25 گل زده و 18 پاس گل در کارنامه کاری اش در پاریس به ثبت رسیده است. رونالدینیو در مدت حضورش در پاریسن ژرمن با لوئیس فرناندز، سرمربی تیم مشکلاتی داشت. این مربی مدعی بود که رونالدینیو بیش از حدر درگیر زرق و برق پاریس و مسائل حاشیه ای شده است. درخشش در جام جهانی 2002 و بالابردن جام باعث شد تا سیل پیشنهادات به سمت باشگاه پاریسی سرازیر شود. در تابستان 2003 بود که شرایط برای ترک پایتخت فرانسه مهیا شد.
بارسلونا
در روز نوزدهم ژوئیه 2003، رونالدینیو با مبلغ 18 میلیون پوند به بارسلونا پیوست. خوان لاپورتا، رئیس وقت بارسلونا، ابتدا قول آوردن دیود بکام را به هواداران داده بود، اما پیوستن بکام به رئال مادرید او را بر آن داشت که به دنبال رونالدینیو برود و دست آخر از سد رقبایی چون منچستر یونایتد گذشت و رونالدینیو را به خدمت بارسا درآورد. بدین ترتیب رونالدینیو به تیمی رفت که قبلا برزیلی های بسیاری را داشته؛ ستارگانی همچون اواریستو، روماریو، رونالدو و ریوالدو. ستاره برزیلی در همان نخستین روزهای حضورش در بارسا نشان داد بازیکنی فوق العاده است. در روز نزودهم نوامبر 2005 هنرنمای رونالدینیو و به ثمر رساندن دو گل در پیروزی سه بر صفر بارسلونا مقابل رئال مادرید باعث شد تا هواداران رئال بایستند و برایش دست بزنند. رونالدینیو در سال های 2004 و 2005 پیشرفت عجیبی داشت و به عنوان بهترین بازیکن اروپا و بهترین مهاجم لیگ قهرمانان اروپا برگزیده شد. رونالدینیو سومین فوتبالیست برزیلی تاریخ است که عنوان بهترین بازیکن سال اروپا را به ست آورد. رونالدینیو در مجموع 5 فصل برای بارسلونا بازی کرد. روزهای پایانی حضورش همراه بود با انتقادهای شدید و تند. یک بار وقتی در کنار ساحل مشغول تفریح و استراحت بود، شکار دوربین عکاسی شد. عکس چاپ شده در روزنامه انتقادهای اخیرا را تایید می کرد. رونالدینیو چاق شده بود! موضوعی که خودش آن را به شدت تکذیب می کرد. این فشارها باعث شد تا در پایان فصل 8-2007 از نوکمپ برود. او در مدت حضورش در بارسا، 207 بازی و 94 گل زده را در کارنامه اش به ثبت رساند.
میلان
در روز هفدهم ژوئیه 2008 رونالدینیو با امضای قراردادی 3 ساله به ارزش 21 میلیون یورو از بارسلونا جدا شد و به میلان رفت. او تمامی سه فصل از قراردادش را در سن سیرو ماند و در 95 بازی 26 گل هم به ثمر رساند.
فلامینگو
سال 2011 به لیگ برتر برزیل بازگشت و پیراهن فلامینگو را بر تن کرد. در این تیم شماره 10 و بازوبند کاپیتانی به او رسید تا مشخص شود که هنوز مقبول است. در دو فصل حضورش در این تیم، 71 بازی و 28 گل را در کارنامه اش ثبت کرد.
اتلتیکو مینیرو
رونالدینیو پس از جداشدن از فلامینگو به مینیرو پیوست. او از سال 2012 تا 2014 در این تیم توپ زد. رونالدینیو با پوشیدن پیراهن شماره 49 به نوعی به مادرش ادای احترام کرد؛ چرا که سال تولد مادرش 1949 است. 71 بازی و 28 گل حاصل کارش در دو فصل بازی در مینیرو بود.
کوئرتارو
رونالدینیو گویا قصد نداشت از دنیای فوتبال خداحافظی کند. او شاید می خواهد راهی را برود که ریوالدو رفته! به همین دلیل راهی مکزیک و کوئرتارو شد، او در 21 بازی تنها 5 گل به ثمر رساند و رفتار و اخلاقش هم کمی از حرفه ای گری به دور بود. رونالدینیو در این تیم مکزیکی هم پیراهن شماره 49 را بر تن کرد.
دینیو در فلومیننزه
بعد از اینکه شایعه پیشنهاد آنتالیااسپور ترکیه به رونالدینیو مطرح شد، تصور می شد که او راه سوپرلیگ را در پیش بگیرد، اما دینیو ترجیح داد در برزیل دنبال تیم باشد و دست آخر هم راهی فلومیننزه شد.
تیم ملی
رونالدینیو در رده های سنی مختلفی برای برزیل بازی کرده است. او در سال 1996 در تیم زیر 17 سال توپ زد. 6 بازی ملی و 2 گل زده ماحصل کارش بود. در سال 1999 در تیم زیر 20 سال بود و 5 بازی و 3 گل زده را به کارنامه اش افزود. بین سال های 1999 تا 2005 نیز در ترکیب تیم ملی زیر 23 سال 27 بازی و 18 گل زده داشت. البته او از سال 1999 به تیم ملی دعوت شد. رونالدینیو خیلی امید داشت که در جام جهانی 2010بار دیگر به ترکیب سلسائو بازگردد، اما دونگا از این کار طفره رفت. حتی با آمدن اسکولاری این شایعه به وجود آمد که او شاید بخواهد رونالدینیو را به تیم ملی برگرداند، اما ستاره پیشین تیم ملی در شرایطی قرار نداشت که بتوان از او دعوت کرد.
حامیان مالی
رونالدینیو قراردادهای بزرگ و خوبی را با چندین شرکت منعقد کرده بود. او در سال 2006 با 19 میلیون دلار، پردرآمدترین بازیکن سال شناخته شد و ستارگانی همچون دیوید بکام و تیه ری آنری را پشت سر گذاشت. از جمله شرکت ها و برندهایی که رونالدینیو با آن ها قرارداد امضا کرده بود می توان به نایکی، پپسی، کوکاکولا و شرکت هنرهای الکترونیکی که سری بازی های فیفا را تولید می کند اشاره کرد.
ازدواج
رونالدینیو با ژاناینا مندس ازدواج کرد و در روز 25 فوریه سال 2005 میلادی صاحب فرزند پسری شد که نامش را به احترام پدربزرگش ژوآئو گذاشت.
خانواده
مادرش دونا میگوئلینا الوی آسیس دوس سانتوس یک فروشنده بود که درس خواند و پرستار شد. پدرش ژائو ده آسیس موریرا یک کارگر ساده کشتی بود که برای باشگاه اسپورته کلوبه کروزیرو بازی می کرد. زمانی که رونالدینیو 8 ساله بود، پدرش در استخر دچار حمله قلبی شد و از دنیا رفت. برادرش روبرتو یک فوتبالیست تراز اول بود که برای گرمیو بازی می کرد. باشگاه برای اینکه کمکی به پیشرفت بازیکنش کرده باشد، برای او خانه ای نزدیک باشگاه گرفت و بدین ترتیب خانواده به آنجا نقل مکان کردند. البته روبرتو به دلیل آسیب دیدگی شدید نتوانست به فوتبال ادامه دهد و بعدا نقش مدیر برنامه های رونالدینیو را بازی کرد.
افتخارات:
پاری سن ژرمن
قهرمانی در جام اینتر توتو 2001
بارسلونا
قهرمانی در لالیگا: 6-2005 و 5-2004
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا: 2006 و 2005
قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا: 6-2005
نایب قهرمانی در جام جهانی باشگاه ها: 2006
میلان
قهرمانی در سری آ: 2010-11
اتلتیکو مینیه رو
قهرمانی در کوپالیبرتادورس: 2013
افتخارات ملی
قهرمانی در کوپا آمه ریکا: 1999
قهرمانی در جام جهانی: 2002
قهرمانی در جام کنفدراسیون ها: 2005
کسب مدال برنز المپیک: 2008 پکن
افتخارات شخصی
توپ طلای جام کنفدراسیون ها: 1999
کفش طلای جام کنفدراسیون ها: 1999
حضور در تیم ستارگان جام جهانی: 2002
مرد سال جهان: 2004 و 2005
برنده توپ طلا: 2005
بازیکن سال یوفا: 6- 2005
بازیکن سال آمریکای جنوبی: 2013
