پاریسن ژرمن حدود یک سال قبل به نیمار پیشنهاد داد و حتی مذاکراتی صورت گرفت اما این ستاره برزیلی پس از مدتی، تصمیم به تمدید قرارداد با بارسلونا گرفت. حال پس از گذشت یک سال، مسئولان باشگاه پاریسی نا امید نشده و دوباره به سراغ نیمار رفتند. برخی گمان می کردند که هدف اصلی پاریسن ژرمن در بازار تابستانی، یک بازیکن بزرگ از بین ستاره هایی همچون کیلیان امباپه، الکسیس سانچز، فیلیپه کوتینیو یا سرخیو آگوئرو باشد اما یک تماس تلفنی همه چیز را تغییر داد. ناصر الخلیفی و پاریسن ژرمن برای تکمیل پروژه بلند پروازانه خود به یک ستاره تمام عیار همچون نیمار نیاز داشتند. نیمار که قرارداد خود با بارسلونا را در نوامبر گذشته تمدید کرده و بند آزادی وی از ۱۹۰ به ۲۲۲ میلیون یورو افزایش یافته بود، سرانجام از نیوکمپ جدا شد.
درآمدهای جانبی حاصل از حضور نیمار همچون فروش پیراهن، فروش بلیت های اضافه، افزایش حق پخش تلویزیونی و قراردادهای جدید با حامیان مالی، به معنای جبران بخشی از این هزینه هنگفت بابت انتقال وی از نیوکمپ به پارک دو پرنس است. شاید هیچ کس تصور نمی کرد که در تاریخ فوتبال، یک بازیکن با چنین مبلغ گزاف به تیم دیگری منتقل شده و سقف شیشه ای نقل و انتقالات فوتبال را بشکند. یکی از بزرگ ترین موانع در مسیر انتقال نیمار به پاریسن ژرمن، وجود قانون «فیرپلی مالی» بود که ظاهراً با رعایت برخی تمهیدات، این سد قانونی نیز برداشته شد. نیمار و باشگاه پاریسن ژرمن با ۳۰ میلیون یورو خالص در هر فصل و به مدت ۵ سال به توافق رسیدند. پینی زهاوی یکی از مهم ترین دلال های دنیای فوتبال نقش کلیدی را در انتقال نیمار به پاریسن ژرمن ایفا کرد. وکلای باشگاه پاریسی نیز متن قرارداد را تنظیم کرده و سه هفته بعد، این متن به امضای نیمار رسید تا بزرگ ترین نقل و انتقال تاریخ فوتبال عملی شود.
جالب این که نیمار در اردوی پیش فصل آمریکا، نمایش خوبی را با پیراهن بارسلونا ارائه داد و با زدن چند گل، آمادگی خویش را به رخ کشید. تلاش های لیونل مسی، جرارد پیکه و لوئیز سوارز نیز برای ترغیب نیمار به ادامه حضور در جمع آبی و اناری ها، هیچ حاصلی نداشت و درگیری لفظی نیمار با نلسون سمدو خرید جدید بارسلونا در جریان یکی از تمرینات پیش فصل، اوضاع را آشفته تر از قبل کرد. در مورد پدر نیمار نیز اخبار ضد و نقیضی به گوش می رسید. برخی منابع گفتند که پدر او نقش به سزایی در جدایی نیمار از بارسلونا داشت اما منابع دیگر مدعی شده اند که پدر نیمار خواستار ادامه حضور وی در کاتالونیا بود. حضور تیاگو سیلوا، لوکاس مورا، مارکینیوش و دنی آلوز دوستان برزیلی و قدیمی نیمار در تیم پاریسن ژرمن نیز انگیزه خوبی برای این ابرستاره برزیلی بود. پس از جدایی زلاتان ابراهیموویچ، پیراهن شماره ۱۰ پاریسن ژرمن به خاویر پاستوره آرژانتینی تعلق گرفت اما نیمار از این به بعد، صاحب این پیراهن است. نیمار چهره بسیار محبوبی در رختکن بارسلونا بود و نباید نقش دنی آلوز را در انتقال وی به پاریس، نادیده گرفت. او به تمامی افتخارات ممکن در کاتالونیا دست یافت و به قول خودش، دنبال چالش جدیدی بود.
مارسلو بچلر نخستین خبرنگاری بود که طی یک تماس تلفنی، از تصمیم نیمار برای جدایی از بارسلونا آگاه شد. این خبرنگار نه چندان مشهور، حین صرف شام در منزل، با صدای زنگ تلفن از جا برخاست و خبر سری و جنجالی مربوط به جدایی نیمار را از یک منبع محرمانه دریافت کرد. او که در ابتدا این خبر را غیر قابل باور می دانست، به سراغ منابع دیگری رفت و هنگامی که به قطعیت دست یافت، اقدام به افشای آن نمود. طی یک مدت کوتاه، کلیه حساب های شخصی او در شبکه های اجتماعی، مملو از پیام های مردم برای پیگیری خبر انتقال نیمار به پاریسن ژرمن شد. دین جونز نویسنده bleacher report اعتقاد دارد که تمدید قرارداد لیونل مسی با باشگاه بارسلونا تا سال ۲۰۲۱، یکی از دلایل عمده نیمار برای جدایی از جمع آبی و اناری ها بود. البته نیمار و مسی همواره روابط خوبی در داخل یا خارج از زمین فوتبال داشتند اما هدف اصلی نیمار، کسب توپ طلا و عنوان بهترین بازیکن جهان است.
نیمار بازیکن بسیار بزرگی محسوب می شود و این نوع ابر ستاره ها هرگز تمایل ندارند که در تیم های خود، نفر دوم باشند. با وجود مسی در بارسلونا، عملاً نیمار به حد کافی دیده نمی شد و در نهایت نیز به این نتیجه رسید که تحت سایه مسی، به آرزوهای بزرگ خویش دست پیدا نمی کند. نیمار در تیم ملی برزیل بیش از بارسلونا به چشم می آمد زیرا در آن جا، نفر اول تیمش بود و همه توجهات را به سوی خود معطوف می کرد. حتی در زمان مصدومیت مسی (زمستان ۲۰۱۳ و پائیز ۲۰۱۵)، شاهد بهترین بازی های نیمار با پیراهن بارسلونا بودیم. یوهان کرایوف پس از انتقال نیمار به بارسلونا، چنین مسائلی را پیش بینی می کرد زیرا در همان روزها گفت که نباید دو بازیکن خیلی بزرگ (منظور مسی و نیمار) در یک تیم بازی کنند. چه گونه نیمار می توانست بهترین بازیکن دنیا شود در حالی که حتی در تیم خودش یعنی بارسلونا نیز، بهترین بازیکن محسوب نمی شد زیرا بارسلونا یک نابغه بی همتا همچون لیونل مسی را در اختیار دارد. البته نیمار چنین مطلبی را تکذیب کرده و این تصمیم خود را فارغ از مسائل مالی و همچنین وجود مسی در بارسلونا می داند. از این پس، دیگر نیمار نباید در خدمت دیگری (مسی) باشد بلکه دیگران باید در خدمت نیمار قرار بگیرند.
ناصر الخلیفی آرزوهای بزرگی را در سر می پروراند که حداقل آن، کسب عنوان قهرمانی اروپا به همراه پاریسن ژرمن است. مالک عرب باشگاه پاریسن ژرمن برای نیل به این مقاصد، نیاز به یک ستاره تراز اول داشت. با توجه به شرایط سنی و غیر قابل دسترس بودن کریستیانو رونالدو و لیونل مسی، بهترین گزینه برای این بلند پروازی پاریسی ها، ابرستاره ۲۵ ساله برزیلی یعنی نیمار است. وقتی که پدر نیمار طی یک تماس تلفنی با ناصر الخلیفی، از علاقه پسرش برای بازی در پاریسن ژرمن پرده برداشت، مالک قطری این باشگاه نیز اندکی درنگ نکرد. قطری ها سرمایه گذار اصلی باشگاه پاریسن ژرمن هستند و با توجه به مشکلات سیاسی اخیر در روابط قطر و عربستان، شاید انتقال نیمار بهترین مانور تبلیغاتی کشور کوچک قطر در سراسر دنیا باشد. همچنین قطری ها با سرمایه گذاری روی نیمار، قادر به تبلیغ خود به عنوان میزبان جام جهانی ۲۰۲۲ و رفع هر گونه شک و شبهه پیرامون شایستگی کشورشان برای میزبانی این تورنمنت هستند. دستمزد هفتگی ۵۰۰ هزار پوند (فارغ از مالیات) یک رقم باور نکردنی در دنیای فوتبال است. باشگاه بارسلونا نیز اعلام کرده که پاداش ۲۳،۵ میلیون پوندی به نیمار بابت تمدید قرارداد در نوامبر گذشته را به وی پرداخت نمی کند. در ضمن، پدر نیمار هم ۳۲ میلیون پوند را به عنوان حق کمیسیون دریافت نمود.
نیمار طی ۴ فصل حضور در بارسلونا، به دو عنوان قهرمانی لالیگا، سه قهرمانی کوپا دل ری و یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا دست یافت. وی در سال ۲۰۱۵ به جمع سه نامزد نهایی توپ طلا رسید و طبق معمول زیر سایه رقابت بین کریستیانو رونالدو و لیونل مسی قرار گرفت. او طی ۱۸۶ بازی برای بارسلونا، ۱۶۴ گل را به ثمر رساند. انتقال نیمار به پاریسن ژرمن، سراسر دنیا را تحت تأثیر قرار داده و با سر و صداهای بسیار زیادی همراه بوده است. برخی از هواداران بارسلونا، به شدت از این تصمیم نیمار عصبانی هستند و حتی برخی از آن ها پیراهن های وی را دور ریخته اند. خوان گاسپارت رئیس اسبق باشگاه بارسلونا، این تصمیم نیمار را با تصمیم مشابه لوئیز فیگو در سال ۲۰۰۰ مقایسه کرده است.
