مطلب ارسالی کاربران
وقتی از سپیدرود حرف می‌زنیم، از قدمتی تاریخی و تنهایی تاریخی حرف می‌زنیم، این دو ویژگی توأمان سپیدرود است.
ایران ورزشی آنلاین
خوشا به حال دوستداران سپیدرود در گیلان که تیم زیبایی دارند و یک قدم از تیم‌شان دور نمی‌شوند
وب سایت رسمی باشگاه فرهنگی ورزشی سپیدرود – داستان سپیدرد، داستان جذاب و پیچیده‌ای‌ست، تیمی که پس از سال های سال از لیگ دسته دوم به لیگ یک رسید و بی‌وقفه خود را مدعی صعود به لیگ برتر معرفی کرد.
داستان سپیدرود «داستان دستان خالی و آرزوهای بزرگ» است، تیمی که ثروتمند است به دلیل رویاهای بزرگ و تماشاگران فوق‌العاده و دچار بحران است به دلیل بحران‌های اقتصادی در گیلان و البته به دلیل اینکه صنایع و بنگاههای اقتصادی بومی در گیلان خود را از یک فرصت بزرگ محروم کرده‌اند، فرصتی که در اصفهان و تهران و اهواز و کرمان و چندین و چند شهر دیگر، بزرگ و آنچنانی تلقی می‌شود و در رشت وقعی به آن نمی‌گذارند.
پیدرود اما از دل این بحران‌ها موفقیتی جانانه ساخته است. وقتی از سپیدرود حرف می‌زنیم، از قدمتی تاریخی و تنهایی تاریخی حرف می‌زنیم، این دو ویژگی توأمان سپیدرود است.
حیرت‌آور است که در گیلان صنایع و بنگاه های اقتصادی از فرصت سرمایه‌گذاری در سپیدرود بهره نبرده‌اند اما شهرداری و شورای شهر وارد این کارزار شده‌اند و با کمک‌های حداقلی کاری کرده‌اند که بحران مالی سپیدرود فروکش کند.
کمک‌های دو سرمایه‌گذار خصوصی نیز آنچنان رقم و عدد بزرگی نبوده که بتواند مشکلات سپیدرود را حل کند. مربیان و بازیکنان سپیدرود اما با همراهی تماشاگران و دوستداران‌شان فارغ از مشکلات مالی به آرزوی بازگشت فوتبال رشت به لیگ برتر فکر کرده‌اند تا نشان دهند حتی با دستان خالی استحقاق حضور در لیگ برتر را دارند.
سپیدرود حالا طعنه‌ای است به فوتبال دولتی ایران، به تیم‌های بی‌تماشاگری که هر سال چند ده میلیارد هزینه می‌کنند تا برای سکوهای خالی بازی کنند.
در فوتبال ایران اما طریق گردش اقتصادی و درهای بسته درآمدزایی باعث می‌شود که بنگاههای دولتی و نیمه دولتی تیم‌های بی‌تماشاگر بسازند و پول‌های‌شان را صرف یک سرمایه‌گذاری بی‌حاصل کنند اما تیم‌های خصوصی و پرتماشاگر تنگ‌دست بمانند و در رقابت با متمول‌ها حذف شوند. سپیدرود اما این قاعده‌ی غلط را شکسته است.
علی نظرمحمدی و همکارانش تیم بومی و بی‌حاشیه و قدرتمندی را ساختند که حالا به اوج محبوبیت رسیده، دراندازه‌ای که حتی اهالی قدیمی فوتبال رشت کمتر دوره‌هایی نظیر این را به‌خاطر دارند.
بازی آخر سپیدرود مقابل مس کرمان، آخرین مثال از محبوبیتی رشک‌برانگیز است. ورزشگاه دکتر عضدی رشت غرق در تماشاگر بود و صحنه‌های تشویق هواداران تماشایی و بی‌نظیر بود.
رابطه‌ی عاطفی و صمیمانه‌ای که بین علی نظرمحمدی و بازیکنان سپیدرود با تماشاگران شکل گرفته، اهمیت اجتماعی سپیدرود در رشت را نشان می‌دهد. این تعلق خاطر سرمایه‌ای بزرگ است که ساختن و پرورش دادنش آسان نبوده و محصول کار بزرگی‌ست که نقش علی نظرمحمدی و همکارانش در آن پررنگ است.
سپیدرود در هفته‌های اخیر کورس دشوار با چهار یا پنج تیم بالای جدول را برده و صدرنشینی خود را حفظ کرده و اگرچه موقت به پله دوم رفته اما بی هیچ وقفه‌ای دوباره خود را به صدر جدول رسانده تا عنوان باثبات‌ترین صدرنشین لیگ یک به سپیدرود برسد.
بازی‌های پیش‌رو سخت و حیاتی است اما آنچه می‌تواند تماشاگران سپیدرود را به صعود امیدوار کند، چند نکته کلیدی است: علی نظرمحمدی و همکارانش امسال نشان داده‌اند که با شناخت دقیق از خود و حریف برای هر بازی نقشه‌ای را طراحی می‌کنند.
سپیدرود کادر فنی باهوش و صاحب فکری دارد که تیغش در هر بازی می‌برد. نظرمحمدی فارغ از مسائل فنی توانسته در مدیریت تیمش نیز موفق باشد و از چالش‌های سخت، موفقیت بسازد. کار تماشاگران سپیدرود نیز تمام نشده و آنها باید حرفه‌ای و امیدوار تا آخرین بازی سپیدرود همراهی بزرگ‌شان را ادامه دهند.
سپیدرود در این هفته‌های پایانی اگر بیشتر مورد حمایت مالی مسئولان و بنگاههای اقتصادی در گیلان قرار بگیرد، پروژه‌ای بزرگ به ثمر می‌رسد، یک پروژه مردمی در رشت، پروژه‌ای که ای‌کاش مورد بهره‌برداری سیاسی و انتخاباتی قرار نگیرد.
