پس از ماه‌ها گمانه‌زنی در رسانه‌های انگلیسی، ژوزه مورینیو بالاخره به عنوان سرمربی منچستریونایتد انتخاب شد تا برای بازگشت این باشگاه به دوران باشکوه قهرمانی تلاش کند. با این حال رفتن یا ماندن رایان گیگز که ۲۹ سال در این باشگاه حضور داشته، تبدیل به معمای بزرگی برای هواداران یونایتد شده است.
جی‌پلاس ورزشی؛ فوتبالیست‌های زیادی در سطح نخست فوتبال اروپا بوده‌اند که سال‌ها در یک تیم بازی کرده‌اند و علاوه بر ثابت کردن وفاداری‌شان به آن باشگاه بدل به اسطوره‌ای جاودانه در تاریخ باشگاه خود شده‌اند. در دهه ۹۰ و اوایل دهه نخست هزاره سوم میلادی، زمانی که هنوز چرخه مالی باشگاه‌های اروپایی مثل امروز زیاد نبود و منابع درآمد آنها نیز به سطح کنونی نرسیده بود، بزرگان فوتبالی متعددی بودند که سال‌ها در یک تیم می‌ماندند و با ردپیشنهادهای تیم های بزرگ دیگر برای همیشه نام خود را در قلب هواداران‌شان حک می‌کردند. پائولو مالدینی، خاویر زانتی، فرانکو باره‌سی، رایان گیگز، پل اسکولز، جان‌لوئیجی‌بوفون، فرانچسکو توتی، استیون جرارد، آلساندرو دل‌پیرو از جمله بازیکنان سال‌های اخیر مستطیل سبز بودند که سال‌ها در یک تیم بازی کردند و برخی از آنها ( مثل باره‌سی، مالدینی، توتی و گیگز) در کل دوران بازیگری‌شان تنها برای یک تیم به میدان رفتند.
اما در میان این بازیکنان، رایان گیگز تنها فردی است که بعد از پایان دوران بازیگری‌اش هم در تیمش باقی ماند تا رکوردی خارق‌العاده را به نام خود ثبت کند. گیگز ۴۲ ساله، بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۴، به مدت ۲۴ سال برای تیم نخست شیاطین سرخ به میدان رفت و پس از آن نیز در کنار دیوید مویس و لوئیس فان‌خال یکی از مربیان یونایتد بوده است. گیگز، بیست و نهمین سال حضورش در اولدترافورد را پشت سر می‌گذارد و عجیب نیست که بعد از حضور سه دهه‌ای او، نامش را «آقای منچستریونایتد» بگذاریم!
گیگز در سال‌هایی برای منچستریونایتد بازی کرد که آنها با رهبری سرآلکس فرگوسن در انگلیس یکه‌تازی می‌کردند و هیچ تیمی در لیگ جزیره جلودارشان نبود. در ۲۲ سالی که از شروع لیگ برتر انگلیس با شکل جدیدش می‌گذرد، شیاطین سرخ ۱۳ قهرمانی را به نام خود ثبت کرده‌اند. گیگز در کنار گری نویل، دیوید بکام، فیل نویل، پل اسکولز و نیکی بات نسل طلایی منچستر را زیر نظر فرگوسن تشکیل دادند که در قهرمانی‌های یونایتد بیشترین نقش را داشت و بعدها به Class Of 1992 معروف شد. نسل ۹۲، در کنار بازیکنان بزرگ دیگری مثل پیتر اشمایکل، اریک کانتونا، پل اینس، آندری کانچلسکیس، یاپ استم، دنیس اروین، اندی کول، دوایت یورک، روی کین، فابین بارتز، تدی شرینگام، اوله‌گونار سولسشر، دیگو فورلان، ریو فردیناند، نمانیا ویدیچ، رود فان‌نیستلروی، کریستیانو رونالدو، ادوین فان‌درسار، دیمیتار برباتف و وین رونی سال‌ها سلطه یونایتد بر جزیره را به رهبری فرگوسن شکل دادند تا یکی از بهترین تیم‌های تاریخ فوتبال در این سال‌ها فعالیت کند.
در این گزارش نگاهی داریم به حضور سه دهه‌ای رایان گیگز در منچستریونایتد به عنوان بازیکنی که طی ۲۴ سال حضورش در جمع شیاطین سرخ، ۳۴ عنوان قهرمانی معتبر را به دست آورد.
سال ۱۹۸۸
پس از دو سال حضور در تیم جوانان منچسترسیتی، در یکی از روزهای ژانویه ۱۹۸۷، شانس در خانه گیگز را زد و در یک بازی تمرینی، فرگوسن بازی او را پسندید. او که در آن زمان نام خانوادگی ویلسون را برای خود انتخاب کرده بود، یکسال بعد در مسابقات مدرسه‌ای گرانادا در قالب تیم سالفورد مقابل بلکبرن به پیروزی رسید و بهترین بازیکن زمین هم شد. عکس زیر گویای خاطره‌های خوبی برای مرد تمام نشدنی یونایتد است.
سال ۱۹۸۹
یک فصل بعد و باز هم در مسابقات مدارس فوتبال اتحادیه فوتبال انگلیس، گیگز کاپیتان تیم سالفورد بود و در دیدار پایانی به مصاف تیم سنت هلن رفتند. این بازی در اولدترافورد برگزار شد (عکس زیر) ورزشگاهی که فوتبالیست اهل ولز بعدها فهمید، بهشت واقعی او روی زمین است. گیگز در آن سال تیم مدرسه‌ای های انگلیس را کاپیتانی کرد اما چند ماه بعد تصمیم گرفت برای تیم ملی ولز به میدان برود.
سال ۱۹۹۰
یک سال مهم در زندگی گیگز٫ او نخستین قرارداد حرفه‌ای خود را در دسامبر این سال با منچستریونایتد امضا کرد. پیشنهاد این قرارداد، چند روز قبل‌تر و در تولد ۱۷ سالگی‌اش به او شده بود. تا آن زمان او برای تیم ملی زیر ۱۸ سال ولز به میدان رفته بود.
سال ۱۹۹۱
روزگار بر وفق مراد رایان می‌چرخید، چرا که او در مارس ۱۹۹۱، نخستین بازی رسمی خود را برای یونایتد انجام داد. او در بازی مقابل اورتون به جای دنیس اروین مصدوم وارد زمین شد.
سال ۱۹۹۲
گیگز در این سال به طور همزمان برای تیم اصلی و جوانان منچستر بازی می‌کرد. او حتی کمک کرد تیم جوانان یونایتد در جام حذفی قهرمان شود. او همچنین در این سال نخستین عنوان رسمی‌اش را با منچستریونایتد کسب کرد و آنها با شکست ناتینگهام فارست قهرمان جام اتحادیه شدند.
سال ۱۹۹۳
نخستین فصل دور جدید لیگ برتر انگلیس در حالی برگزار شد که گیگز هم برای نخستین بار در ترکیب اصلی یونایتد جایگاه ثابتی پیدا کرده بود. او لی شارپ را در جناح چپ نیمکت‌نشین کرده بود و به شیاطین سرخ کمک کرد که بعد از ۲۶ سال اولین عنوان قهرمانی‌شان را جشن بگیرند.
سال ۱۹۹۴
در سن ۲۰ سالگی، گیگز به پدیده‌ای جهانی تبدیل شده بود که دائما روی جلد مجلات، صفحه تلویزیون و حتی برنامه تلویزیونی خودش با عنوان «رایان گیگز، مهارت‌های فوتبال» حضور داشت. یونایتد در این سال دومین قهرمانی‌اش در لیگ برتر را بدست آورد و علاوه بر آن با شکست چلسی در جام حذفی نیز قهرمان شد. این عنوان‌ها برای گیگز کافی نبود و او در این سال برای دومین سال متوالی جایزه بهترین بازیکن جوان لیگ انگلیس را به خود اختصاص داد تا نخستین بازیکن تاریخ فوتبال این کشور باشد که این رکورد را به نام خود ثبت می‌کند.
سال ۱۹۹۵
سالی که نه برای گیگز و نه برای یونایتد خوب نبود. آنها در روز آخر لیگ و در حالی که مقابل وست‌هام به برد نیاز داشتند، قهرمانی را از دست دادند. شاگردان فرگوسن در جام حذفی هم به سرنوشت مشابه لیگ دچار شدند و در فینال با قبول باخت یک بر صفر مقابل اورتون دست خود را از جام کوتاه دیدند. مصدومیت‌های متعدد، فصل گیگز را تحت تاثیر قرار داده بود و او تنها توانست یک گل برای تیمش به ثمر برساند.
سال ۱۹۹۶
قرمزپوشان شهر منچستر و گیگز در این سال با قدرت به مسیر قهرمانی برگشتند. آنها بار دیگر لیگ برتر و جام حذفی را در یک سال فتح کردند. گیگز ۲۲ ساله شده بود و با چند چهره نام‌آشنای دیگر از جمله دیوید بکهام، پل اسکولز، نیکی بات و برادران نویل، تحت عنوان نسل ۹۲، منچستر را به سمت دوران اوج خود می‌برد.
سال ۱۹۹۷
گیگز در این سال برای اولین بار طعم شیرین موفقیت در اروپا را به همراه منچستر چشید. او در تقابل با یوونتوس برای تیمش درخشید و خط دفاع حریف را چندین بار آزار داد، هرچند که آنها در نیمه نهایی مغلوب دورتموند شدند.
۱۹۹۷
در پایان فصل، آلساندرو دل‌پیرو در گفت‌وگویی اینگونه به توانایی‌های گیگز اعتراف کرد: «خجالت آور است که این را بگویم اما من در دوران فوتبالم تاکنون دو بار از بازی یک بازیکن به گریه افتاده‌ام. اولین بازیکن روبرتو باجیو بود و دومین بازیکن رایان گیگز».
سال ۱۹۹۸
در این فصل یونایتد درخشش سال‌های قبل را نداشت و قهرمانی لیگ برتر به آرسنال رسید. البته ناراحتی‌شان طولی نکشید چرا که فصل بعد به یاد ماندنی‌ترین فصل‌شان شد.
سال ۱۹۹۹
یکی از موفق‌ترین تیم‌های تاریخ منچستریونایتد. کسب لیگ قهرمانان، لیگ برتر و جام حذفی در یک فصل سالی رویایی برای تیم فرگوسن رقم زد. البته گیگز اکثر بازی‌های فصل را به دلیل مصدومیت از دست داد. البته او دو لحظه خاص در این سال داشت. ابتدا، پاس گلی که در فینال لیگ قهرمانان به شرینگام داد تا او گل تساوی را به بایرن بزند و بعد گل استثنایی‌اش مقابل آرسنال در نیمه نهایی تکراری جام حذفی که روی یک حرکت انفرادی و پس از دریبل چند بازیکن به شکلی زیبا به ثمر رسید.
سال ۲۰۰۰
گیگز به همراه یونایتد به عنوان قهرمان اروپا در جام جهانی باشگاه‌ها به میزبانی برزیل حاضر شدند. آنها همچنین یک بار دیگر قهرمانی لیگ برتر را به نام خود زدند. ششمین قهرمانی در لیگ برای آنها و گیگز٫
سال ۲۰۰۱
یک سال پر از خاطره‌های دیگر برای گیگز٫ او قرارداد خود را برای ۵ سال دیگر با منچستر تمدید کرد و ۱۰ سال حضورش در یونایتد را در دیداری خاص مقابل سلتیک که برای او ترتیب داده بودند، جشن گرفت. و البته، یک لیگ برتر دیگر نیز به افتخارات او و تیمش اضافه شد.
سال ۲۰۰۲
فصلی ضعیف برای یونایتد. آنها با نتایج ضعیف در اوایل سال میلادی جدید قهرمانی را از دست دادند اما گیگز همچنان می‌درخشید. او صدمین گل دوران بازیگری‌اش را مقابل چلسی به ثمر رساند.
سال ۲۰۰۳
شعار «توپ را به گیگز بده» در این سال بر سر زبان‌ها افتاد. آن هم به خاطر عملکرد کاملا ضعیف او در بازی‌های یونایتد. هرچند که شاگردان فرگوسن دوباره یک قهرمانی در لیگ برتر بدست آوردند و خاطره‌های بد آن فصل خیلی زود برای گیگز تمام شد. او در پایان فصل پیشنهادی خوب از اینترمیلان داشت اما همچنان به یونایتد وفادار بود و به تیم ایتالیایی پاسخ منفی داد.
سال ۲۰۰۴
گیگز در این سال آخرین قهرمانی‌اش در جام حذفی ( به عنوان بازیکن) را بدست آورد. او همچنین به سومین بازیکن تاریخ باشگاه تبدیل شد که ۶۰۰ بار برای منچستر به میدان رفته‌اند. پیش از او بیل فولکس و سر بابی چارلتون به این رکورد رسیده بودند.
سال ۲۰۰۵
بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ منچستریونایتد در قهرمانی لیگ برتر ناکام بود اما گیگز پس از طی چند دوره مصدومیت دوباره به روزهای اوج خود نزدیک می‌شد. آسیب‌دیدگی از ناحیه همسترینگ بارها او را آزار داد اما گیگز طی مصاحبه‌ای با نشریه «ایندیپندنت» گفت که از طریق ورزش یوگا توانسته بر این مصدومیت غلبه کند.
سال ۲۰۰۶
هواداران یونایتد در این سال بار دیگر یک جام قهرمانی را بالای دستان بازیکنان خود دیدند. آنها قهرمان لیگ اتحادیه شده بودند که در واقع پانزدهمین عنوان قهرمانی گیگز با یونایتد محسوب می‌شد. “گیگزی” در این سال همچنین برای دومین بار عنوان بهترین بازیکن ملی ولز را به خود اختصاص داد.
سال ۲۰۰۷
در این سال قهرمانی منچستریونایتد در لیگ برتر گیگز را به رکوردی رساند که هیچ بازیکن دیگری نتوانسته در فوتبال انگلیس به آن برسد. بردن ۹ قهرمانی در لیگ انگلیس٫ با این حال اتفاق بدی در این سال برای گیگز افتاد و آن هم رد شدن گلش به چلسی در فینال جام حذفی بود که با شکست منچستر به پایان رسید.
سال ۲۰۰۸
در ۳۴ سالگی، گیگز همچنان رکورد می‌زد. او صدمین بازی خود در لیگ قهرمانان را انجام داد. همچنین در ماه می، به عنوان بازیکن تعویضی به زمین آمد و با رکورد ۷۵۸ بازی سر بابی چارلتون برای یونایتد برابر شد.
سال ۲۰۰۹
در حالی که گمانه‌زنی‌های زیادی درباره آینده او در رسانه‌های انگلیسی انجام می‌شد او یک فصل دیگر قراردادش را با یونایتد تمدید کرد. او در پایان فصل و در سن ۳۵ سالگی، جایزه بهترین بازیکن لیگ برتر را بدست آورد، اگرچه تنها در ۱۲ بازی تیمش از ابتدا به میدان رفته بود.
سال ۲۰۱۰
درست یک روز قبل از آغاز این سال، گیگز به عنوان بهترین بازیکن منچستریونایتد در دهه نخست هزاره سوم، انتخاب شد. او در نخستین بازی فصل جدید هم گلزنی کرد تا به رکورد خارق‌العاده خود یعنی گلزنی در تمامی فصل‌های لیگ برتر – از زمان آغازش – ادامه داده باشد.
سال ۲۰۱۱
مرد ولزی در ۳۷ سالگی، دوازدهمین قهرمانی‌اش در لیگ برتر را به دست آورد تا در واپسین سال‌های بازیگری‌اش رکوردها را یکی پس از دیگری به نام خود ثبت کند. در ژانویه این سال، او ششصدمین بازی خود برای یونایتد را در لیگ برتر انجام داد.
سال ۲۰۱۲
فوریه این سال، ماهی بود که تا همیشه در ذهن گیگز باقی بماند. او قرارداد خود را یک سال دیگر با شیاطین سرخ تمدید کرد و پس از آن نهصدمین بازی خود برای یونایتد را در تمامی رقابت‌ها انجام داد. او در این بازی که مقابل نورویچ انجام شد، در دقیقه ۹۰ گل پیروزی بخش تیمش را هم به ثمر رساند.
سال ۲۰۱۳
در فوریه این سال، او مقابل اورتون گلزنی کرد تا در ۳۹ سالگی، رکورد دست نیافتنی گلزنی در ۲۳ فصل متوالی لیگ برتر را به نام خود ثبت کرده باشد.
سال ۲۰۱۴
با خداحافظی سرآلکس فرگوسن از اولدترافورد، دیوید مویس به عنوان سرمربی منچستر انتخاب شد و او هم گیگز را به عنوان بازیکن – مربی به کار گرفت. پس از اخراج مویس، او به عنوان سرمربی تیم انتخاب شد تا پس از سال‌ها درخشش در قامت بازیکن، هدایت یونایتد را هم تجربه کند. او در پایان فصل و با نوشتن نامه‌ای احساسی به هواداران، خداحافظی‌اش از دنیای بازیگری را اعلام کرد.
سال ۲۰۱۵
با آمدن لوئیس فان‌خال، گیگز به عنوان دستیار اول در تیم مشغول به کار شد. سرمربی هلندی دوران موفقی با منچستریونایتد نداشت و در حالی که برای اولین بار در تاریخ لیگ برتر، یونایتد سه سال پشت سر هم قهرمان نشده بود، گیگز از کار کردن با فان‌خال راضی بود و همیشه از تاثیر مثبت او روی تیم صحبت می‌کرد.
سال ۲۰۱۶
ورود گیگز به بیست و نهمین سال حضورش در منچستریونایتد همراه شد با نخستین قهرمانی گیگز با این تیم از روی نیمکت. شیاطین سرخ با شکست کریستال‌پالاس کاپ قهرمانی جام حذفی را بعد از ۱۲ سال به خانه آوردند. این جام هم برای ماندن فان‌خال کافی نبود تا با برکناری مرد هلندی آینده گیگز هم نامعلوم باشد.
۲۰۱۶
ژوزه مورینیو روز گذشته به صورت رسمی به عنوان سرمربی جدید منچستریونایتد معرفی شد و کار خود را آغاز کرد. اگر چه گفته می‌شود مورینیو به گیگز پیشنهاد داده در کادر فنی حضور داشته باشد، اما به نظر می‌رسد اسطوره یونایتد که قبلا هم از سیاست‌های مورینیو چندان دل خوشی نداشت راه خروج را در پیش بگیرد. با این حال، چه او در یونایتد بماند و به عنوان مربی به کارش ادامه دهد و چه از اولدترافورد برود، یک چیز قطعی است و آن هم دوران خاص و افسانه‌ای رایان گیگز در منچستریونایتد است که بدون شک برای همیشه در یادها باقی خواهد ماند.
