اولین روز از بهمن سال 1391 . خبری عجیب باعث تعجب اهالی فوتبال شد. مهدی رحمتی از تیم ملی کناره گیری کرد.
« این یک تصمیم شخصی است. در دو ماه گذشته حرفی نزدم و سکوت کردم اما فشار زیادی را تحمل کردم. می‌خواهم استراحت کنم و نیاز به آرامش دارم. برای همین، همان‌طور که گفتم با عذرخواهی از همه، می‌خواهم چند وقتی را دور از تیم ملی باشم. »
این صحبت های آن روز مهدی رحمتی بود. کناره گیری که با این واکنش از سوی کارلوس کی روش مواجه شد : « مسائل مهم‌تری است که باید به آن بپردازم. این مسئله خیلی مهم نیست که بخواهم در موردش حرف بزنم. ولی من به عنوان سرمربی تیم‌ملی ایران از مهدی رحمتی به خاطر خدماتش تشکر می‌کنم . »
بیش از 2 سال و 11 ماه از خداحافظی رحمتی از تیم ملی می گذرد. از آن تاریخ دروازه بانان متعددی درون دروازه تیم ملی قرار گرفته اند. از رحمان احمدی گرفته تا دانیال داوری و علیرضا بیرانوند و سایرین. اما در این بین کسی به گلر شماره یک تیم ملی تبدیل شد که کمتر کسی فکرش را میکرد. علیرضا حقیقی! مرد ثابت نیمکت ذخیره ها و حتی سکوهای روسیه و پرتغال! کسی که علی دایی او را به دلایل فنی از پرسپولیس کنار گذاشت ، اما به یکباره شد گلر شماره یک تیم ملی در جام جهانی! فارغ از بازی های نسبتا قابل قبول او مقابل نیجریه و آرژانتین ، حقیقی واقعا چیزی برای عرضه نداشته است. اشتباه نکنید ، این یک متن تعصبی نیست. این نظری است که طرفداران منطقی پرسپولیس هم آن را قبول دارند. علیرضا حقیقی در زندگی ورزشی اش کم شاهکار نداشته ، اما آخرین باری که وی موفق به خلق شاهکار شد ، روی تنها موقعیت ترکمنستان در ورزشگاه آزادی بود. بخواهیم تک تک اشتباهات استاد حقیقی را یادآوری کنیم ، نیاز به چندین سطر تجدید خاطره است ، اما فوتبال دوستان دو سوتی عجیب او را هرگز از یاد نمی برند. دفع توپ عجیب و غریب او در دربی 18 آذر سال 90 جام حذفی مقابل استقلال که منجر به خطای ممدوتال روی فرهاد مجیدی و اعلام پنالتی به سود آبی های پایتخت شد و مجتبی جباری آن را تبدیل به گل کرد و سوتی دوم نیز همین اواخر بود. بازی دوستانه با ژاپن. روی سانتر ساده ای که حقیقی توپ را به پشت پژمان منتظری کوبید تا تیم ملی برد ارزشمندی را از دست بدهد. بازی با ترکمنستان هم که .... ! بی خیال.
همه ی اینها را گفتیم تا برسیم به بازی امروز استقلال و نفت. جایی که استقلال یک رحمتی داشت و نفت نداشت ! مهدی رحمتی در روزی به یادماندنی 3 پنالتی را گرفت تا استقلال به نیمه نهایی برسد و به مصاف تراکتور برود. واقعا هر چه از رحمتی بگوییم ، کم گفته ایم. شاید نشان دادن همین دو فریم مقایسه رحمتی و حقیقی کافی بود و دیگر لزومی نداشت این همه سطر برایش بنویسم. اما اینها را گفتیم تا یک سوال که مدتهاست برای همه مان پیش آمده را مطرح کنیم. واقعا حقیقی از رحمتی بهتر است که سرمربی تیم ملی او را ترجیح می دهد؟ کارلوس کی روش با خودش لج میکند یا تیم ملی ای که امید میلیون ها ایرانی است؟ از دربی که فقط یک ستاره داشت و آن رحمتی بود ، چیزی نگفتیم ، ولی امروز به هر کسی که فوتبال نگاه میکند ثابت شد فقط یک نفر لیاقت حراست از دروازه ی تیم ملی را دارد و آن فقط یک نام است: سید مهدی رحمتی اسکویی.
امیدواریم کارلوس کی روش لجاجت بچه گانه اش را کنار بگذارد و دروازه ی تیم ملی یک ملت را به کسی بسپارد که لایقش است. به امید آن روز ....
نویسنده: جعفر احمدی
