گل چیچاریتو گل خاصی بود. از آن گلهایی که تا همیشه در تاریخ به یاد می ماند. آن هم توسط بازیکنی که اغلب در این فصل نیمکت نشین بوده است.
در پنج جام اروپایی اول رئال هیچ قهرمان ناخوانده ای وجود نداشت و اکثر گلهای را ستارگان تیم مثل دی استفانو ، پوشکاش یا خنتو زدند. در ششمی ، فرناندو سرنا ن چنین نقشی داشتند.
سرنا که در آکادمی رئال رشد کرده بود و به اوساسونا قرض داده شده بود در سال 1963 به رئال ملحق شد و پنج سال در این باشگاه بود که در 54 بازی در لالیگا یازده گل زد. این هافبک کناری بازیکن فیکس نبود اما در فینال جام باشگاه های اروپای 1966 در بروکسل گل دوم رئال را زد تا تیم با نتیجه 2-1 پیروز شود. و گلش را با یک شوت از بیرون محوطه جریمه زد.
کارمبو دیگر بازیکنی بود که در سال 1997 با سه گلش راه هفتمین جام اروپایی را باز کرد. او در پنج فصل حضور در نانت و دو فصل جضور در نانت کلا دوازده گل زده بود. او در چمپیونزلیگ 98-97 سه گل زد و در دو فصل بعدش هم در کل مسابقات فقط یک گل زد. این آمار نشان می دهد که او بازیکن گلزنی نیست. او در چمپیونزلیگ 2007 دو گل مقابل ولرکوزن در مرحله یک چهارم زد. یک گل در بازی رفت و یک گل در بازی برگشت که منجر به صعود تیم شد. در نیمه نهایی نیز در پیروزی 2-0 مقابل دورتموند گلزنی کرد. این بازیکن که در کل عمرش 23 گل زد نقش مهمی در قهرمانی آن سال رئال داشت.
آنلکا اما مورد دیگری است که هرگز نیمه نهایی 00-99 به خاطر عملکردش از یاد رئالی ها نمی رود. خرید 22.3 میلیونی سال خوبی نداشت و فقط یک سال در رئال ماند تا به پی اس جی برود. او در برنابئو به حدی ضعیف کار کرد که حتی توسط باشگاه 45 روز محروم شد و دستمزدش پرداخته نشد. اما هرگز نمی توان نیمه نهایی چمپیونزلیگ را فراموش کرد. دو گلی که او وارد دروازه کان ، گلر بایرن کرد سند صعود رئال را امضا کرد تا راه هشتمین قهرمانی اروپا هموار شود. در فینال مک مانامان هم گلزن ناخوانده رئال بود.
در فصل 02-2001 باز هم مقابل بایرن یک بازیکن نسبتا گمنام نقش ستاره را ایفا کرد. در مرحله یک چهارم ، ژرمی به خواست دل بوسکه در ترکیب قرار گرفت. این هافبک جلوی سالگادو بازی می کرد وقرار بود که لیزارازو را مهار کند. بازیکن فرانسوی در استادیوم المپیک مونیخ گلزنی کرد تا رئال آن بازی را 2-1 ببازد و در بازی برگشت با برد 2-0 به فینال گلاسکو برسد و قهرمان شود.
