ارسالی از کاربر Hadi Gunner

به بهانه چهارمین قهرمانی پرسپولیس در لیگ برتر؛ آنالیزی بر تمامی گل‌های این تیم در لیگ برتر 97-96

رضا حسین زاده 05/07/2018 - 01:08 مشاهده پروفایل

6,034 مشاهده / 35 دیدگاه 1 1

نگاهی جامع و کامل به تمامی گل های پرسپولیس در لیگ هفدهم.

اختصاصی طرفداری- لیگ برتر امسال را، می‌توان کاملا به اسم شاگردان برانکو نوشت، آن‌ها در بهترین‌ها سرآمد بودند، بهترین خط حمله(48)، بهترین خط دفاع(15)، بیشترین برد(19)، کمترین باخت(4) و بردن تمامی تیم‌های لیگ حداقل یک بار، آماری خیره کننده از تیم پرسپولیس.

پرسپولیس امسال نسبت به فصل قبل 2 گل بیشتر به ثمر رساند آن هم در حالی که از سیستم روتین 2-3-1-4 به 2-4-4 خطی سوویچ کرده بود، در نیم فصل اول عمده گل‌های پرسپولیس روی زوج سازی‌های علیپور- منشا روی فرارها و پاس‌های عمقی و مشارکت هافبک باکس تو باکس( کامیابی نیا) و تله مهاجم کاذب( عمدتا منشا) برای مشغول کردن یکی از فولبک ها و مدافعین وسط بود، در نیم فصل دوم اما با حذف پست ده( وینگر بازیساز در 2-4-4 قبلی) پلن اصلی پرسپولیس به حرکات ترکیبی در کناره ها، توپ های سوم ، ضربات ایستگاهی( برخلاف نیم فصل اول، استفاده از ضرب دوم) ، مشارکت بیشتر وینگرها در محوطه جریمه و استفاده از HOT BALL در کانتر پرس، تبدیل شد. به طور خلاصه پرسپولیس از تهاجم همه جانبه به حمله منطقی با در نظر گرفتن احتمال ناکامی در تهاجم روی آورد( پیش بینی پرس سریع در از دست دادن توپ و در نظر گرفتن عملکرد وینگرها و فولبک ها در صورت ضدحمله) با این که از دیدگاه بصری، به اصطلاح پرسپولیس کمتر حمله بی مهابا داشت اما حداقل در لیگ برتر، شاهد افزایش گل های زده این تیم بودیم، دلیلی واضح بر جریان تاکتیکی که برانکو از اواخر نیم فصل دوم شروع کرد، حمله منطقی اما موثر، دفاع پرتعداد اما آماده تهاجم!

شرح گل‌های پرسپولیس به ترتیب:

1-وحید امیری، دقیقه 9( پرسپولیس 1-0 فولاد خوزستان):

حرکت ترکیبی از کناره سمت راست، پاس محرمی، تله علیپور برای جلو آوردن مدافع وسط فولاد و هافبک تخریبی، آزاد کردن طارمی و حضور امیری در محوطه جریمه( آغاز رویکرد برانکو برای سویچ به 2-4-4) و استفاده از ریباند.

گل امیری را می‌توانید از اینجا ببینید.

2- شجاع خلیل زاده، دقیقه 53 ( پرسپولیس 2-0 فولاد خوزستان):

به طرز معناداری اکثر ضربات ایستگاهی پرسپولیس به محسن مسلمان سپرده شده است، مشارکت 5 پرسپولیسی در محوطه جریمه و دفاع منطقی پشت محوطه در صورت دفع توپ، اشتباه مدافع فولاد در مهار انصاری( تله یارگیری که در فوتبال آسیا به اندازه اروپا مرسوم نیست) و استفاده خلیل زاده از توپ در تیر دورتر که منجر به گل می‌شود.

گل خلیل زاده را می‌توانید از اینجا ببینید.

3- گادوین منشا، دقیقه 15 ( پرسپولیس 1-0 تراکتورسازی):

جدای از برنامه پرسپولیس روی استفاده از ضربات انصاری و منشا با توجه به ضعف گروسیان، بیایید نحوه کسب ضربه را بررسی کنیم:

ارسال وینگر راست پرسپولیس، کنترل مناسب از مدافعین وسط تراکتور در مهار زوج طارمی- منشا و اما، اضافه شدن امیری به این زوج، چیزی که نادری انتظار آن را نداشت و با رها کردن درست منشا به تلاش برای دفع توپ پرداخت که منجر به ضربه ایستگاهی شد.

ضربه ایستگاهی منشا را، می‌توانید از اینجا ببینید.

4- کمال کامیابی نیا، دقیقه 67 ( پرسپولیس 2-1 تراکتورسازی):

یکی از دو باری که پرسپولیس در طول فصل از سیستم 1-3-2-4 استفاده کرد، منشا با کامیابی نیا تعویض شد و طبق دستور قبلی و تبدیل این سیتم در حملات به 1-1-2-1-1-4 با حضور کامیابی نیا و یک خط عقبتر آمدن مسلمان و نتیجتا ضربه کامیابی نیا از داخل محوطه! همین استفاده نیم ساعته برانکو از این سیستم، کافی بود که به ضعف موقعیت سازی تیمش در قالب 1-3-2-4 پی ببرد.

گل کامیابی نیا را از اینجا می‌توانید مشاهده کنید.

5- مهدی طارمی، دقیقه 46 ( پرسپولیس 1-0 نفت تهران):

مشارکت وینگرها در کار دفاعی، استفاده از HOT BALL و صاحب توپ کردن مسلمان ما بین هافبک دفاعی نفت و مدافع وسط جلو زن این تیم، پخش شدن درست طارمی و علیپور به سمت وسط مایل به کناره و تغییر جهت ناگهانی طارمی برای محو کردن فولبک چپ نفت و در نهایت استفاده مسلمان از عمق و تک به تک کردن طارمی با میلاد فراهانی که باعث به ثمر رسیدن گل اول بازی می‌شود.

گل اول مهاجم پرسپولیس را می‌توانید اینجا ببینید.

6- فرشاد احمدزاده، دقیقه 60 ( پرسپولیس 2-0 نفت تهران):

مثالی بارز از هماهنگی فوق العاده زوج طارمی علیپور! خط هافبک نفت با تحت فشار قرار دادن مسلمان، امیری و کامیابی نیا، مانع از صاحب توپ شدن علیپور و طارمی در یک سوم میانی زمین نفت می‌شود، با بازیخوانی تاکتیکی عالی، این دو به میانه زمین می‌آیند و احمدزاده از فضای خالی ایجاد شده توسط این دو به ما بین فولبک چپ نفت و مدافع وسط این تیم می‌رود و نتیجتا تک به تک شدن و گل دوم! در نگاه اول شاید علیپور کم اثرترین بازیکن این مثلث باشد اما لمس توپ کلیدی برای خارج کردن توپ از ناحیه متراکم، توسط علیپور انجام شد.

گل فرشاد احمدزاده را، می‌توانید اینجا ببینید.

7- مهدی طارمی، دقیقه 88 ( پرسپولیس 3-0 نفت تهران):

ورود نعمتی به زمین و تغییر پست احمدزاده به وینگر راست، باز هم سرگردانی مربع دفاعی نفت در کنترل زوج منشا علیپور و آزاد شدن احمدزاده، صاحب توپ شدن طارمی پشت محوطه ، در حالی که تصمیم درست پاس دادن به احمدزاده بود، طارمی اقدام به شوت می‌کند و با ضعف مدافع نفت در ایجاد استایل درست برای بلاک توپ، ضربه به گل تبدیل می‌شود.

گل دوم طارمی را، اینجا ببینید.

8- فرشاد احمدزاده، دقیقه 7 ( پرسپولیس1-0سیاه جامگان):

ترکیبی درست از پرس سنگین توسط وینگرها و حضور آن‌ها در محوطه جریمه ، مشارکت انصاری در سمت چپ طبق تغییر تدریجی تاکتیک به 2-4-4 ، ایجاد فضا برای امیری، سانتر امیری و ضربه طارمی که توسط گلر سیاه جامگان برگشت داده می‌شود و اصرار عالی فرشاد احمدزاده به تعقیب توپ حتی در 6 قدم و گلی صرفا روی توانایی وینگر راست پرسپولیس در پرس سنگین.

تک گل پرسپولیس در این بازی را، می‌توانید اینجا ببینید.

9- علی علیپور ، دقیقه 71 ( پرسپولیس 1-0 گسترش فولاد):

پس از اولین استفاده برانکو از 2-4-4 خطی از ابتدای بازی و با تکیه بر قدرت تهاجمی مصلح و محرمی، این ترکیب در 45 دقیقه اول با ناکامی مواجه می‌شود و برانکو با به زمین آوردن مسلمان، سیستم را به 2-3-1-4 تغییر می‌دهد اما با ورود طارمی این سیستم جان تازه‌ای می‌گیرد نه مسلمان! پاس احمدزاده برای طارمی، یک و دوی او با مسلمان و علیپور، اشتباهات متعدد خط دفاعی گسترش در شناسایی مهاجم هدف( علیپور، طارمی یا امیری) و ضربه تمام کننده علیپور که قفل دروازه را باز می‌کند.

گل علیپور را از اینجا ببینید.

10- فرشاد احمدزاده، دقیقه 73 ( پرسپولیس 2-0 گسترش فولاد):

باز هم استفاده از پرس سنگین و HOT BALL، این بار توسط مسلمان و حضور وینگر پرسپولیس در محوطه جریمه ( با ایمان به پرس خط هافبک)، پست ده از مدافع چپ گسترش روی خط محوطه جریمه توپ ‌گیری می‌کند و احمدزاده در 6 قدم دروازه را باز می‌کند.

گل احمدزاده را، می‌توانید از اینجا مشاهده کنید.

11- مهدی طارمی، دقیقه 77 ( پرسپولیس 3-0 گسترش فولاد):

با ورود طارمی به میدان، دفاع گسترش فولاد کاملا در مواجهه با پلن B پرسپولیس غافلگیر می‌شود؛ پس از دو گل پرسپولیس، مدافعین گسترش به طور طبیعی به میانه میدان متمایل و خط آفساید را جلوتر می‌آورند که باعث آسیب پذیری در عمق و مخصوصا از کناره‌ها می‌شود، برخلاف هدف کادرفنی گسترش در کاهش فاصله خطوط میانی و دفاعی، هافبک های این تیم در اجرای این پلن ناکام می‌مانند و محسن مسلمان باز هم مابین این دو خط صاحب توپ شده و به درستی به جای متمایل شدن به چپ( با متمایل شدن به چپ، مسلمان می‌توانست با پای تخصصی پاس بدهد) به راست پاس می‌دهد تا طارمی با سرعت و استفاده از پا به توپ خود، گلی انفرادی به ثمر رساند.

گل طارمی را، از اینجا ببینید.

12- مهدی طارمی، دقیقه 39 ( پرسپولیس 1-0 سپاهان):

باز هم حضور تکراری 5 بازیکن از پرسپولیس در زمان زدن ضربه کرنر( انصاری، خلیل زاده، امیری، طارمی،علیپور و این بار اضافه شدن ماهینی) و باز هم زدن ضربات ایستگاهی توسط مسلمان، آگاهی دفاع سپاهان به سرزنی شجاع خلیل زاده باعث سهل انگاری سیاوش یزدانی در کنترل طارمی می‌شودو این بازیکن جاماندگی خود را با ارتکاب پنالتی جبران می‌کند.

پنالتی طارمی مقابل سپاهان را، اینجا می‌توانید ببینید.

13- علی علیپور، دقیقه 72 ( پرسپولیس 2-1 سپاهان):

قرار گرفتن بشار در وینگر راست( وینگر بازیساز) و نزدیکتر شدن احمدزاده به زوج علیپور- طارمی، باعث گمراهی خط هافبک سپاهان در تشخیص پست ده و آزادی عمل بشار می‌شود، دومین حقه خط حمله پرسپولیس در ایفای نقش 9 کاذب توسط طارمی( برخلاف دفعات قبل) اتفاق می‌افتد و با پاس دقیق احمدزاده ( که نزدیکتر به محوطه کار می‌کرد) پشت سیاوش یزدانی که با تصور هدف بودن طارمی به سمت او رفته بود، علیپور صاحب توپ می‌شود و گل به ثمر می‌رسد.

14-علی علیپور، دقیقه 65 ( پرسپولیس 1-0 نفت آبادان):

با به ثبات رسیدن 2-4-4 خطی پرسپولیس، در زمان مالکیت توپ توسط دو وینگر پرسپولیس، سریعا مدافعین وسط حریف به کناره‌ها متمایل می‌شوند و هافبک دفاعی جای مدافعین را پر می‌کند، در صحنه گل اما اسدی و باتیستا همزمان همان کاری را که برانکو میخواست انجام دادند، عبدالله زاده به تصور اقدام امیری برای سانتر، به سمت او رفت، باتیستا با منشا یارگیری کرد و اسدی به تصور پاس دادن علیپور به منشا به سمت علیپور نرفت تا گل اول پرسپولیس توسط علیپور در فضای پشت عبدالله زاده به ثمر برسد.

15- علی علیپور، دقیقه 87 ( پرسپولیس 2-0 نفت آبادان):

مشابه گل دوم پرسپولیس به سپاهان، این بار اما با 2-4-4 خطی، آمدن امیری به راست برای ایجاد فضا جهت پاس کلیدی عمقی بشار رسن، بازیکنی که هرگاه برانکو با خنثی شدن پلن زوج سازی مواجه می‌شود، از او استفاده می‌کند! البته تمامی این حرکات از پاس کلیدی کمال کامیابی نیا( هافبک بیشتر باکس تو باکس پرسپولیس بر خلاف ربیع خواه) در میانه میدان شروع شد و البته با ضربه علیپور که در این دوره از فصل، به جای 9 کاذب نقش 9 هدف را داشت، به گل تبدیل شد.

16- علیپور، دقیقه 16 ( پرسپولیس 1-0 استقلال خوزستان):

خط دفاعی پرسپولیس بر خلاف اکثر تیم‌های لیگ، در زمان دفاع، نه همه جانبه خط آفساید را جلو می‌آورد و نه همه جانبه به سمت باکس خودی می‌آید، اتفاقی منطقی برای تقسیم لایه ‌های دفاعی و سخت تر کردن بازیکن صاحب توپ؛ در صحنه گل، خلیل زاده با آگاهی از آمادگی ربیع خواه برای توپ گیری از دفع احتمالا بی هدف خود، به خوبی از وینگر استقلال خوزستان توپ گیری می‌کند و ربیع خواه بلافاصله توپ را در اختیار مثلث تیمش قرار می‌دهد، هرآنچه که مثلث مسلمان، علیپور و منشا میخواستند فراهم است! مسلمان بین خط دفاع و هافبک روی قوس وسط زمین، منشا روی خط آفساید و این بار گول زدن هر دو مدافع مرکزی حریف با علیپور و فرار منشا در عمق، نکته ساده اما بسیار مهم این گل، عدم حرکت احساسی علیپور به محوطه است که اکثر بازیکنان در موقعیت مشابه، همچین اشتباهی را مرتکب می‌شوند، علیپور به آرام به سمت خط محوطه حرکت می‌کند و با بهره گیره از توپ ریباند، دروازه را باز می‌کند.

17- علیپور، دقیقه 18 ( پرسپولیس 2-0 استقلال خوزستان):

HOT BALL و دیگر هیچ! توپگیری فوق العاده ی محسن مسلمان در یک سوم اولیه زمین خودی، یک نمونه بارز از یکی از تغییرات عمده پرسپولیس از زمان ورود برانکوست! چیزی که به پرس دیوانه‌وار معروف است( مشابه تاکتیک اصلی پرسپولیس در دربی 82) علاوه بر اهمیت این پرس، نباید از هوش هندسی بالای علیپور در پیش بینی پاس مسلمان گذشت.

18- خلیل زاده، دقیقه 22 ( پرسپولیس 3-0 استقلال خوزستان):

گزارش یک قتل از پیش طراحی شده! حربه‌ای هوشمندانه و تکراری به نام توپ سوم، محسن مسلمان با ضربه‌ای آرام و مواج خط دفاعی استقلال خوزستان را، که به صورت طبیعی در ضربات ایستگاهی به سمت باکس خودی می‌روند، از جریان دفاع محو می‌کند تا ماهینی که به دلیل حرکت از عقب، یارگیری نشده است( مشابه تاکتیک کامیابی نیا در استفاده از کات بک ها) با ضربه سری دقیق، 3نفر از 5 ضلعی تکراری پرسپولیس در محوطه جریمه را در موقعیت گل قرار دهد و چه کسی بهتر از شجاع خلیل زاده برای زدن ضربه سر نهایی!

19 علی علیپور، دقیقه 23 ( پرسپولیس 1-0 استقلال تهران):

یک گل ساده اما با آگاهی از نقطه قوت و ضعف حریف! بزرگترین خودکشی پرسپولیس در این بازی، می‌توانست کشاندن کارهای ترکیبی به میانه میدان ( درست در نقطه قوت استقلال باشد) اما پرسپولیس به خوبی با آگاهی از این نکته، بازی را به کناره ها، عمق خط دفاعی و عمدتا با توپ‌های بلند، میان خط هافبک تخریبی دو نفره استقلال و خط دفاعی، کشاند، در صحنه گل، سیدجلال با توپی بلند، خط هافبک استقلال را از جریان بازی خارج و دو مدافع استقلال را در موقعیت برابر با زوج علیپور - منشا قرار داد. چشمی با پیش زمینه ضربات نه چندان پرقدرت منشا، به درستی پشت مجید حسینی را پوشش داد؛ اشتباه اصلی از جانب وریا غفوری تازه وارد در عدم پوشش جای چشمی در تمایل طبیعی کمربند دفاعی به سمت وسط، باعث آزادی علیپور سرعتی برای فراری تند و تیز پشت چشمی کند می‌شود و مدافع استقلال مجبور به ارتکاب پنالتی می‌شود.

20 گل بخودی کنعانی زادگان، دقیقه 21 ( پرسپولیس 1-0 سایپا):

یک گل غیررعادی البته با رعایت اصول! یکی از عجیب ترین صحنه‌های لیگ! در حالی که قبل از حرکت ربیع خواه به سمت کناره چپ محوطه جریمه، سه بازیکن سایپا فرصت یارگیری با او را داشتند، به تصور عدم اعتماد امیری به او، ربیع خواه را آزاد می‌گذارند. از اشتباه کنعانی زادگان در چگونگی قرار دادن پای تکیه گاه جلوی توپ ارسالی از کناره‌ها که بگذریم، در صحنه گل یک آرایش تقریبا تکراری را در محوطه جریمه شاهد هستیم، حضور علیپور و منشا در دو لایه دفاعی مختلف سایپا، حضور کامیابی نیا به عنوان هافبک باکس تو باکس برای استفاده از کات بک و البته حضور وینگر بازیساز پرسپولیس ( بشار) پشت محوطه جریمه برای ایفای همزمان نقش وینگر و پست ده.

21- علیپور، دقیقه 28 ( پرسپولیس 2-0 سایپا):

گلی کاملا مشابه گل علیپور به استقلال تهران، این بار اما بدون پنالتی! باز هم توپ بلند باز هم منشا و باز هم غافلگیری مدافع وسط سایپا از ضربه سر 9 عمدتا کاذب پرسپولیس، گادوین منشا و باز هم فرار علیپور از پشت خط دفاعی.

22- مصلح، دقیقه 6+90 ( پرسپولیس 1-0 پارس جنوبی):

یکی از نادرترین گل‌های فصل پرسپولیس، در صحنه گل دو اتفاق بسیار عجیب رخ داد! مشارکت محسن ربیع خواه در کار تهاجمی و تمایل شایان مصلح - وینگر فولبک پرسپولیس - از کناره ها به وسط، چیزی که البته اتفاقی نبود! تعهد عالی کمال کامیابی نیا در مشارکت در حمله آن هم در دقیقه 96 و در کناره‌ها( جایی که قاعدتا نباید می‌بود) باعث تمایل طبیعی و آنی مصلح برای رفتن به وسط شد! خط دفاعی پارس جنوبی به خوبی منشا را مهار کرد و در واقع تصمیم درست را گرفت، اما این مصلح بود که به صورتی نادر در جایی بود که شاید نباید می‌بود! ( طبیعتا نتیجه گیری‌های این مطلب مستند نیستند زیرا نویسنده شناخت کاملی از سبک تمرینات پرسپولیس و علی الخصوص مصلح ندارد) مهمترین نکته این گل، شاید تعهد کامیابی نیا برای رفت و برگشت ‌های متوالی آن هم بعد از 100 دقیقه بازی می‌تواند باشد.

23- علیپور، دقیقه 23 ( پرسپولیس 1-0 ذوب آهن):

یک گل بسیار پیچیده! به عقب آمدن مسلمان برای توپگیری مستقیم و بدون واسطه از خط دفاعی( کامیابی نیا)، باعث کشیده شدن انصاری فولبک چپ پرسپولیس به جلو و آزادی عمل بیشتر امیری و منشا برای تشکیل یک تله دو لایه‌ای می‌شود. مدافعین ذوب آهن با آنالیز منشا، هوشمندانه بجای یارگیری نفر به نفر با علیپور، به پرس سه نفره منشا و دفاع منطقه ای در محوطه 6 قدم می‌پردازند زیرا بر این باورند که هدف تله منشا، علیپور است اما هدف منشا، وحید امیریست که با حرکت از عقب، کاملا از پرس رها می‌شود و علیپور با به عقب زدن و استفاده از دفاع منطقه‌ای اشتباه مدافع وسط ذوب آهن، صاحب توپ شده و گل اول را به ثمر می‌رساند.

24- کامیابی نیا، دقیقه 36 ( پرسپولیس 2-0 ذوب آهن):

بر خلاف دفعات قبل که پرسپولیس با 5 نفر روی ضربات ایستگاهی، در محوطه جریمه حاضر می‌شد، این بار احتمالا به دلیل آگاهی از قدرت تهاجمی بالای تیریزی- استنلی و البته سرعت پایین این دو در ضد حملات، با 6 نفر در محوطه حاضر می‌شود. ضربه کرنر مسلمان که همواره علاقه مند به فرستادن توپ به تیر اول و وسط محوطه 6 قدم است، در همین فضا با کشاندن مدافع جلو زن ذوب آهن در دفاع منطقه ای کرنر توسط ماهینی، با ضربه سر دقیق کامیابی نیا، به گل دوم قرمزهای پایتخت تبدیل می‌شود.

25- منشا ، دقیقه 69 ( پرسپولیس 3-0 ذوب آهن):

اگرچه پاس این گل، توسط علیپور برای منشا فراهم می‌شود اما کارگردان اصلی این گل، کسی جز وحید امیری نیست! بازیخوانی درست امیری روی ضربه سر علیپور، باعث عدم حرکت امیری به وسط می‌شود و یک دوی زیبای علیپور - امیری باعث صاحب توپ شدن علپور در کناره چپ محوطه جریمه می‌گردد، حالا دومین حرکت درست امیری! باز هم به جای حرکت طبیعی به سمت محوطه( برای ایجاد کارهای ترکیبی احتمالا اضافی) به سمت خط محوطه جریمه می‌رود تا خط دفاعی ذوب آهن را کاملا به جلو بکشاند، تایمینگ درست علیپور در دادن پاس قبل از در آفساید قرار گرفتن منشا، باعث ایجاد فرصت گلزنی سوم برای پرسپولیس می‌شود.

26- فرشاد احمدزاده، دقیقه 79 ( پرسپولیس 4-0 ذوب آهن):

باز هم تبلور تاکتیک‌های کار شده در گلی دیگر، قرارگیری محسن ربیع خواه در جای درست جهت جلوگیری از لو دادن توپ HOT BALL ناشی از توپ گیری یار جلو زن دفاع لایه ای پرسپولیس، باعث ایجاد ضد حمله‌ای سریع می‌شود. حالا نوبت اشتباهات خط دفاعی ذوب آهن است، فولبک های این تیم - که در 2-4-4 لوزی نقش وینگر دارند- جا می مانند، دفاع ذوب آهن با خیال راحت از نبود علیپور، منشا را مهار می‌کند اما این بار احمدزاده پشت آخرین لایه دفاعی تیم قلعه نویی، با مهارت در ضربات سر، گل چهارم را به ثمر می‌رساند،نمونه ای جالب از ترکیب حضور پررنگ وینگرها در محوطه جریمه برای استفاده از نقش کاذب یک یا دو مهاجم هدف فرضی پرسپولیس!

27- علیپور، دقیقه 82 ( پرسپولیس 1-0 سپیدرود):

یک حقه ناب از علی علیپور! در ضربات ایستگاهی، مدافعین با تجربه معمولا همه مهاجمان را مهار نمی‌کنند چون نه کار منطقی تلقی خواهد شد و نه مقدور است! مدافعین باهوش معولا، 1یا 2 مهاجم حریف صدم ثانیه‌ای قبل از ضربه در تله آفساید قرار می‌دهند، تله‌ای که این بار علیپور خود برای فرار از یارگیری پهن کرد و یکی از هوشمندانه ترین گل های فصل را به ثمر رساند.

28- گادوین منشا، دقیقه 14 ( پرسپولیس 1-0 فولاد خوزستان):

کاملا واضح است که عامل اصلی به ثمر رسیدن گل، اشتباه مسبوق به سابقه گلر فولاد در خروج است، اما روی همین گل هم می‌توان اجرای درست مسئولیت را از سوی بازیکنان پرسپولیس مشاهده کرد، حرکت فیک احمدزاده به سمت محوطه جریمه برای جدا کردن مدافع بلاک کننده ضربه برای رسیدن توپ به شش قدم( محوطه طلایی در ضربات دو ضرب ایستگاهی) و به عقب آمدن 4 نفر از 5 ضلعی تکراری پرسپولیس برای استفاده از ریباند احتمالی!( با مشاهده ضربات ایستگاهی معمول در لیگ ایران، می‌توانید یورش احساسی و بدون برنامه تمامی مهاجمان به سمت شش قدم را مشاهده کنید، در حالی با وجود دروازه بان در این محوطه، بجز مهاجم هدف، بقیه شانس بسیار کمی برای اثرگذاری روی توپ دارند) نکته بعدی باز هم دست کم گرفتن منشا روی ضربات سر است کهباعث شده تا یارگیر مستقیم او یکی هافبک های کم مهارت فولاد در سرزنی باشد، نکته ای که قبل باعث دو بار تک به تک شدن علیپور شده بود ( بازی استقلال تهران و بازی سایپا)

29- علی علیپور ، دقیقه 2+45 ( پرسپولیس 1-0 تراکتورسازی تبریز):

گلی به ظاهر ساده اما شامل 4 برنامه! اولین برنامه اصرار ادامه دار و هدفمند پرسپولییس به ضربات ایستگاهی از آغاز جریان بازی است، چیزی که برانکو باز هم بخاطر ضعف گروسیان، روی آن حساب باز کرده است، حالا صحنه گل، بر خلاف ضربات قبلی ( که بشار اقدام به ارسال می‌کرد) این بار مسلمان بلافاصله بعد از بیرون رفتن توپ به سمت پرچم کرنر رفته و به مدافعین تراکتورسازی، اجازه یارگیری منطقه‌ای نمی‌دهد، شاید با خود بگویید 5 ضلعی مشارکت کننده پرسپولیس در ضربات ایستگاهی نیز، اینگونه از جریان بازی خارج می‌شوند، اما 4 نفر از این 5 ضلعی ثانیه‌هایی قبل از زدن ضربه، با حرکت به سمت تیر 2 و وسط 6 قدم، لایه دفاعی تراکتورسازی را گول می‌زنند( در حالی که هر 4 نفر اطلاع دارند در ضربات کرنر سریع ، توپی به تیر 2 ارسال نخواهد شد) حالا نوبت علیپور و مسلمان است که به تطبیق دو نقطه قوت خود بپردازند، هوش فضایی بالای علیپور و توانایی محسن مسلمان در ارسال ضربات تیز به تیر یک، به همه این ها ضعف ذکر شده فرزین گروسیان را اضافه کنید تا این گل ساده را بتوانید درک کنید.

30- کمال کامیابی نیا، دقیقه 68 ( پرسپولیس 2-0 تراکتورسازی):

تمام چیزی که برانکو از شاگردانش در 2-4-4 به ظاهر خطی میخواست، دقیقا همین بود! اورلب محمد انصاری با وحید امیری در سمت چپ برای جلوگیری از دور شدن علیپور از محوطه جریمه برای توپگیری، انجام می‌شود، مداقعین تراکتور در وهله اول به اشتباه با نفرات زیاد روی علیپور فشار می‌آورند در حالی که هدف اصلی نیست! در مرحله بعد به درستی با اطلاع از سویچ 9 کاذب و هدف پرسپولیس، منشا را مهار می‌کنند اما اتفاق اصلی دقیقا اینجا رخ می دهد،فولبک چپ تراکتور برای کنترل وینگر بازیساز پرسپولیس( بشار) که هرگز وارد محوطه نمی‌شود، از کنترل کامیابی نیا غافل و کمال نیز با اضافه شدن از عقب، تله کیانی را ناکام می‌گذارد و به راحتی اقدام به گلزنی می‌کند!

31- علیپور، دقیقه 90 ( پرسپولیس 1-0 سیاه جامگان):

گلی مرکب از خلاقیت فردی و کار تاکتیکی! HOT BALL ، چیزی که پرسپولیس مدت ها از آن فاصله گرفته بود. همه ما به خوبی از قواعد پرس بلافاصله بعد از لو دادن توپ آگاهیم، اما مهمتر از پرس مرحله بعد از آن است، جمع کردن توپ سرگردان! مشابه کاری که محسن ربیع خواه در گل چهارم پرسپولیس به ذوب آهن، برای محمد انصاری انجام داد. تعهد عالی سیامک نعمتی در کار پرس و منفعل نماندن وحید امیری برای قرار گرفتن در مکان مناسب برای استفاده از HOT BALL را که کنار بگذاریم، عجیب ترین نکته، باز هم هوش فضایی بالای علیپور است، به محل قرار گیری علیپور قبل و بعد از پاس امیری دقت کنید تا فرق یک مهاجم صرفا باکس را با چیزی که برانکو از علیپور می‌خواهد، متوجه شوید!

32- سیامک نعمتی، دقیقه 5+90 ( پرسپولیس 1-1 گسترش فولاد تبرریز):

تقریبا مشابه گل منشا به فولاد، این بار اما ضربه ایستگاهی در کار نبود و اتفاقا از توپ سوم استفاده شد، بر خلاف رسم معمول در فوتبال ایران، قبل از ضربه سر مصلح، مهاجمین پرسپولیس جز یک نفر به پشت توپ می‌آیند، عملکردی منطقی و به دور از احساس، مصلح با آگاهی از قدرت شوتزنی نعمتی، به جای پاس دادن به 3 گزینه دیگر، به نعمتی پاس می‌دهد و نتیجتا گل مساوی پرسپولیس به ثمر می‌رسد.

33- علیپور، دقیقه 11 ( پرسپولیس 1-0 سپاهان):

بر خلاف دفعات قبل، این بار خط دفاعی سپاهان به خوبی مهاجم کاذب و هدف را شناسایی می‌کند و کسی را مامور مهار منشا نمی‌گذارد، این بار اما علیپور با آگاهی از این عمل، با فرشاد احمدزاده که طبق دستورات سیستم 2-4-4، باید به محوطه نزدیکتر باشد، زوج سازی می‌کند، در تک به تک اول عالمه مقاومت می‌کند، در تک به تک دوم، احمدزاده از پشت لایه سنگین پرس سپاهان به محوطه وارد می‌شود و سرانجام در بار سوم این تمام کنندگی علیپور است که به مدد سرخ پوشان می‌آید، در حالی که در تمامی طول این مدت، امیری و منشا بدون یار مهارکننده هستند! مثالی بارز از انعطاف تله 9 کاذب معمول پرسپولیس، اگر 9 کاذب معمول را شناسایی کنید، 9 هدف چندین گزینه دیگر بررای زوج سازی در اختیار خواهد داشت، علاوه بر آن، به راحتی می‌تواند با حرکت فیک، 9 کاذب معمول را که مهار نشده است، صاحب توپ کند!

34- شجاع خلیل زاده، دقیقه 67 ( پرسپولیس 2-0 سپاهان):

اصلی ترین عامل به ثمر رسیدن این گل، اشتباه سپاهان در شناسایی سیستم پرسپولیس پس از ورود بشار رسن است! گلی بسیار ساده؛ علیپور مدافع سرزن سپاهان را به تیر 1 می‌کشاند، 3 مدافع دیگر سپاهان نیز، به تصور حضور هافبک باکس تو باکس پرسپولیس( که دیگر در سیستم جدبد این نقش وجود ندارد) به سمت نقطه پنالتی می‌آیند، اما خلیل زاده ما بین تیر 2 و نقطه پنالتی، ضربه نهایی را شلیک می‌کند، یک اشتباه تاکتیکی و خارج شدن همزمان 3 نفر از جریان بازی!

35- فرشاد احمدزاده، دقیقه 13 ( پرسپولیس 1-0 نفت آبادان):

یک نمونه واضح از گزیده شدن دوبار از یک سوراخ! گلی با مشابهت 100 درصد با تک گلی که پرسپولیس در جام حذفی مقابل نفت آبادان به ثمر رساند، اورلب انصاری برای آزادتر کردن امیری، ضعف مفرط هافبک دفاعی نفت در شناسایی یار اضافه شونده از پشت لایه پرس به محوطه ( که با وجود ماهینی و ربیع خواه، اصلا وجود خارجی نداشت) ، آرایش خطی عجیب دو مدافع وسط نفت برای مهار علیپور ومنشا( که بدترین نوع آرایش در مقابل این دو مهاجم است) و نهایتا همان چیزی که بارها به آن اشاره شده است، حضور پر رنگ وینگرها در محوطه جریمه که تقریبا پلن B پرسپولیس در صورت خنثی شدن زوج منشا - علیپور است ( با در نظر نگرفتن اضافه شدن کامیابی نیا به عنوان هافبک باکس تو باکس در اکثر حملات)

36- علی علیپور ، دقیقه 27 ( پرسپولیس 2-0 نفت آبادان):

تمامی نکات این گل در شیوه پرس منطقه‌ای پرسپولیس برمی‌گردد. با یک نگاه ساده، نوک جلوی پرس تیم پرسپولیس شناسایی می‌شود( علیپور) نکته جالب اما حرکت پیوسته علیپور ما بین وینگرهاست، چیزی که احتمالا برانکو بعد از باخت به الهلال به آن پی برد، خنثی سازی حربه عرض دادن به بازی توسط حریف، اگر نحوه پرس شاگردان برانکو تحت سیستم 2-3-1-4 را دنبال کرده باشید، متوجه شده اید که نوک پرس این سیستم، دو نفره و خطی است، چیزی که باعث می‌شود حریف با عبور از این نوک خطی و با عرض دادن به بازی، در یک سوم پایانی زمین پرسپولیس، برتری عددی ایجاد کند، اما برانکو در سیستم به ظاهر 2-4-4 خطی، با تکیه بر قدرت پرس بالای علیپور، به منشا دستور داده که همواره در هنگام پرس، به محل تراکم حریف برود و کار پرس را راحتتر کند و جلوی منشا در همان ناحیه علیپور حضور داشته باشد تا بتواند HOT BALL احتمالی را دریافت کند، حال بیایید صحنه گل را بررسی کنیم، کمربند پرس سنگین امیری و منشا، هافبک نفت را مجبور به پاس عمقی می‌کند، انصاری توپ را دفع و علیپور در مکان درست، HOT BALL را دریافت و با حرکت انفرادی، گل دوم تیمش را به ثمر می‌رساند.

37- علیپور، دقیقه 56 ( پرسپولیس 3-0 نفت آبادان):

آگاهی، همیشه به عمل درست نمی‌انجامد! به مثابه اشتباهی که مدافعین نفت مرتکب شدند! مهار همزمان سه نقشه پرسپولیس، مهار منشا با باتیستا، مهار احمدزاده با فولبک چپ و تلاش برای مهار امیری که به شکست انجامید. شکست در دوئل کناره‌ها و باز هم اشتباه در تشخیص مهاجم هدف ( احمدزاده به جای علیپور) و نتیجتا گلی که علیپور با پای غیرتخصصی به ثمر رساند.

38- گادوین منشا، دقیقه 10 ( پرسپولیس 1-0 پیکان):

در 2-4-4 خطی ، معمولا وینگرهای کلاسیک به مشکل خواهند خورد، چاره کار استفاده از وینگری با توانایی متوسط بازی در پست 10 است ( نمونه خارجی برناردسکی و بوناونتورا و مخیتاریان) چیزی که پرسپولیس نمونه ممتاز آن را در اختیار دارد! محسن مسلمان، بازیکنی که بر خلاف وینگرهای کلاسیک به جای از کناره به وسط زدن، دقیقا برعکس این عمل را انجام می‌دهد و وینگر و پست 8 پیکان را از جریان بازی خارج می‌کند، در مشغولیت مدافعین وسط و فولبک راست پیکان به علیپور ( پست محوطه) و نعمتی ( داخل محوطه و یارگیری شده با 2 نفر) منشا آزادانه با پاس محرمی صاحب توپ می‌شود، با استفاده از استایل مدافع پیکان برای یورش به سمت علیپور، شوت زنی میکند و گل اول تیمش را به ثمر می‌رساند.

39- علیپور، دقیقه 13 ( پرسپولیس 2-0 پیکان):

باز هم نبوغ علیپور، باز هم رد پای منشا و باز هم کاری از پیش تمرین شده البته با کمی اشتباه!

قبل از پرتاب ماهینی کاملا مشخص بود که هدف اول پرتاب، شجاع خلیل زاده است. در این موارد طبق دستورات قبلی، یک نفر به فرار پشت دفاع می‌پردازد و بقیه به پشت خلیل زاده خواهند رفت، کاری که نعمتی انجام نداد و با علم به فرار منشا ( مشغول کردن یار دوم پرس علیپور یا استفاده از عمق برای گلزنی) باز هم به جای عقب رفتن، به جلو فرار کرد اما علیپور، باز هم به خوبی با پیش بینی مکان فرود توپ و استفاده از فضاسازی منشا، پشت محوطه ایستاد و باز هم با پای غیرتخصصی، موفق به گلزنی شد.

40- علیپور، دقیقه 83 ( پرسپولیس 3-1 پیکان):

چیزی که برانکو آرزوی داشتن آن را دارد، یک هافبک باکس تو باکس که توانایی ارسال پاس با مسافت بالا را داشته باشد، یک نوراللهی آماده.

یک پاس زیبا با مسافت بالا از احمدنوراللهی، کسی که با آمادگی اش، نحوه بازی پرسپولیس در 2-4-4 خطی به طرز بالایی تغییر می‌کند، دفاع پیکان ابتدا با ایجاد سه لایه دفاعی متوالی به خوبی امیری و منشا را مهار می‌کند اما علیپور با خطی شدن این آرایش، با عرض دادن به بازی و دور زدن این خط، موفق به گلزنی می‌شود.

41-نعمتی، دقیقه 37 ( پرسپولیس 1-0 استقلال خوزستان):

گلی کاملا متفاوت با تمامی 40 گل قبلی پرسپولیس، دلیل؟ یکی از معدود دفعات استفاده برانکو از 1-3-2-4 کلاسیک! حرکت انفرادی احمدزاده و دریبل هافبک تخریبی استقلال خوزستان، باعث جلو آمدن طبیعی خط دفاعی حریف به سمتی که احمدزاده حرکت میکرد، میشود و نعمتی، وینگر پرسپولیس، بخوبی خلاف این جهت به عمق می‌زند و نتیجتا گل پرسپولیس با حرکتی غیرتکراری و از قبل امتحان پس نداده ، به ثمر می‌رسد.

42- علیپور، دقیقه 75 ( پرسپولیس 1-2 سایپا):
فرار علیپور به عقب برای توپ گیری از پاس مسلمان، خط دفاعی سایپا را به جلو می‌کشاند و بلافاصله کامیابی نیا به درون محوطه فرار کرده و با در اختیار داشتن 2 گزینه پاس، به راحتی نعمتی را در دهانه دروازه صاحب توپ می‌کند تا سارکوزی مجبور به ارتکاب پنالتی شود، نکته مهم در این گل ایجاد حفره توسط 9 هدف پرسپولیس و ایفای نقش وینگر گلزن فیک، توسط وحید امیری بود.

43- وحیدامیری، دقیقه 77 ( پرسپولیس 1-0 پدیده):

این گل یکی از پیش بینی نشده ترین گل های فصل پرسپولیس بود البته با 1 تله تکراری ! 2 پلن پیش بینی نشده و کم تکرار پرسپولیس در این گل، ایفای نقش هافبک باکس تو باکس توسط ماهینی و ایجاد برتری عددی برای برد در دوئل با وینگر و فولبک چپ و نوک پرس پدیده و همچنین حضور امیری این بار به عنوان وینگر گلزن حقیقی بود( چیزی که عمدتا به عهده احمدزاده بود که اتفافا در زمین هم حضور داشت!) تله تکراری این گل، حضور کامیابی نیا روی نقطه پنالتی بود که به تنهایی 2 مدافع پدیده را مشغول کرد ( مشابه گل خلیل زاده به سپاهان)

44- کامیابی نیا، دقیقه 89 ( پرسپولیس 1-1 پارس جنوبی):

گلی کاملا به عکس گل وحید امیری به پدیده! این بار به جای ایجاد فضا از سوی کمال، این علیپور و منشا هستند که کامیابی نیا را آزاد می‌کنند وباز هم حربه تکراری فرار از پشت خط دفاعی برای فرار از یارگیری توسط کمال کامیابی نیا!

45- علیپور، دقیقه 48 ( پرسپولیس 1-0 ذوب آهن):

باز هم چیزی که برانکو از نوراللهی میخواهد، هافبک باکس تو باکسی با توانایی به هم ریختن دفاع حریف از وسط و ارسال پاس کلیدی!

این بار اما با بازیخوانی عالی سیامک نعمتی، نوراللهی با حرکت پا به توپ، خط اولیه پرس ذوب آهن را می‌شکند و نعمتی با وجود آگاهی از عدم تمایل نوراللهی برای ارسال پاس بغل، باز هم با حرکت با حرکت بدن به تو می زند تا خالد شفیعی، یار مستقیم علیپور را ثانیه‌ای گمراه کند که همین برای تک به تک شدن علیپور کافیست.

46- محمد انصاری، دقیقه 31 ( پرسپولیس 1-0 سپیدرود):

یک کار از قبل تمرین شده و کاملا تاکتیکی، فیک اولین زننده فرضی ضربه برای باز شدن فضا برای انصاری، کافی بود تا انصاری مانند دفعات قبل اقدام به شوتزنی کند و گل اول تیمش را به ثمر رساند.

47- فرشاد احمدزاده، دقیقه 49 ( پرسپولیس 2-0 سپیدرود):
گلی با 2 پلن تکراری و یک پلن جدید! پلن حضور 5 ضلعی پرسپولیس و نحوه قرار گیری آن ها برای توپ سوم و پلن تکراری دیگر، اصرار احمدزاده به ماندن در محوطه جریمه حتی پس از ضرب سوم توپ است. اما پلن جدید پرسپولیس در این کرنر، ضربات کرنر احمد نوراللهی است که با توجه به کات و شدت توپ و فرود در محوطه جریمه، عمدتا به صورت ضرب دوم تبدیل به گل خواهند شد که قاعدتا نیازمند آرایش کمی متفاوت تر نسبت به ضربات کرنر سه ضرب خواهد بود( آرایش ضربدری نا متقارن با راس زننده ضربه سر در شش قدم) که در این ضربه بخوبی ، نقش دو راس ضربدر توسط منشا و احمدزاده، ایفا شد هرچند انصاری و حسینی در تشکیل این چندضلعی اشتباه کردند!

48- کامیابی نیا، دقیقه 84 ( پرسپولیس 3-0 سپیدرود):

گلی ساده با چاشنی پاس‌های تمرین شده مسلمان، این گل ساده تر از چیزی بود که فکرش را کنید. حضور 6 پرسپولیسی در محوطه جریمه، انتظار سپیدرودی‌ها برای فرود توپ در تیر یک ( سابقه مسلمان) سردرگمی کامل در دفاع منطقه ای و ارسال توپ به وسط 6 قدم، جایی که کسی انتظارش را نداشت و باز هم کمال کامیابی نیا و مهارت حرکت از عقب!

نتایج :

1-در 46 درصد گل های پرسپولیس در لیگ برتر، ردپای زوج سازی چه با وینگرها چه با مهاجمان نوک دیده می‌شود. از این آمار، 74 درصد به تنهایی به زوج علیپور منشا اختصاص دارد، نکته‌ای معنا دار برای پیدا کردن علت کمتر گل زدن گادوین منشا که در بالای 80 درصد این صحنه‌ها، نقش 9 کاذب را داشته است.

2- 25 درصد گل های پرسپولیس از راه ضربات ایستگاهی و شروع مجدد به ثمر رسیده است که شامل ضرب سوم، قطع در تیر یک، قرار گرفتن سه ضلع از 5 ضلعی پشت توپ و ضربه مستقیم یا دو ضرب بوده است.

3- حدود 13 درصد گل های پرسپولیس روی حربه HOT BALL به ثمر رسیده است که در نیمی از این گل ها، دفاع منطقه ای محسن ربیع خواه تاثیر بسزایی داشته است.

4- چیزی که برانکو در فصل آینده به دنبال آن است، داشتن یک باکس تو باکس بازیساز به همراه حداقل یک وینگر با همین ویژگی است، نقشی که شاید به احمد نوراللهی و بشار رسن سپرده شود.

5- 40 درصد گل های کامیابی نیا، بر اثر ایجاد حفره توسط یک یا هردوی زوج علیپور منشا، در محوطه جریمه به ثمر رسیده است.

6- 22.5 درصد گل های پرسپولیس با تکیه بر حضور وینگرهای گلزن در محوطه جریمه و مشارکت و تعهد در پرس به ثمر رسیده است که بنظر میرسد با ورود بشار رسن و امید عالیشاه در فصل بعد این آمار در داخل محوطه کاهش جزئی داشته باشد اما باعث گلزنی بیشتر از پشت محوطه و ایجاد پاس گل بیشتر از سوی این دو شود!

7- وجود پلن های B و C بخوبی در بازی پرسپولیس نمایان است! پلن اول پرسپولیس زوج سازی، پلن دوم وینگرهای گلزن فیک یا حقیقی، پلن سوم اضافه شدن کمال از عقب برای فرار از یارگیری و پلن های بعدی ضربات دو و سه ضرب ایستگاهی و HOT BALL هستند.