اختصاصی طرفداری - در این یادداشت سعی داریم 70 نفر از بهترین بازیکنان تاریخ باشگاه استقلال تهران را بر اساس عملکرد فردی و تاثیرشان در افتخارات و عملکرد این تیم، بررسی کنیم. بدون شک نظرها و معیارها در خصوص بهترین ها متفاوت بوده و این مطلب نیز بر اساس سلیقه شخصی نویسنده و دوستانی که بنده را در این زمینه یاری داده اند، تهیه شده است.
10. فرهاد مجیدی
7 مقدس آبی ها. این لقب را تیفوسی ها و در اصطلاح هواداران چند آتیشه استقلال به فرهاد مجیدی که یکی از بهترین گلزنان تاریخ این باشگاه به شمار می رود، نسبت داده اند. فاکتورهای مهمی نظیر تعداد گل زده بالا در استقلال، اثرگذاری بالا در قهرمانی های این تیم و در آخر محبوبیت بیش از حد او در بین هواداران آبی، باعث شد تا فرهاد مجیدی به عنوان یکی از ده بازیکن برتر تاریخ استقلال انتخاب شود. فرهاد مجیدی علاوه بر گلزنی های بیشمار خود برای استقلال که او را پس از آرش برهانی در رده دوم برترین گلزنان تاریخ این باشگاه قرار داده، در آسیا هم در بین بازیکنان ایرانی رکوردار است. مجیدی با به ثمر رساندن 23 گل در ادوار مختلف مسابقات جام باشگاههای آسیا، هم اکنون رکورد دار بهترین گلزن ایرانی در این مسابقات است. مجیدی که هم اکنون 41 سال سن دارد، متولد تهران ولی اصالتی مازندرانی دارد. وی فوتبال حرفه ای خود را از سال 74 و تیم بهمن کرج شروع کرد و بعد از دو سال بازی در این تیم در سال 76 راهی استقلال تهران شد. پسر محبوب آبی ها، بعد از اولین قهرمانیش با استقلال در سال 76 و کسب عنوان نایب قهرمانی در جام باشگاه های آسیا، استقلال را به قصد اروپا و بازی در تیم راپیدوین اتریش ترک گفت. وی در 12 بازی برای این تیم 4 گل به ثمر رساند و در پایان فصل مجددا به استقلال برگشت. اما طولی نکشید که باز هوای رفتن به سر فرهاد مجیدی زد و راهی الوصل امارات شد. دوران نسبتا موفقی رو با الوصل تجربه کرد و درنهایت به صورت قرضی راهی العین شد تا در رقابت های آسیایی به این تیم کمک کند. گلزنی او در وقت های اضافه منجر به صعود العین به فینال جام باشگاه های آسیا شد و تونست با این تیم عنوان قهرمانی قاره کهن رو به دست بیاورد.
مجیدی برای سومین بار و در سال 86 دوباره به استقلال برگشت که شروع موفقیت های او و تیم استقلال هم بود. فرهاد در همان سال توانست به قهرمانی جام حذفی با استقلال دست یابد و یک سال بعد هم عنوان قهرمانی لیگ برتر را به دست آورد. گویا دوران شیرین، فرهاد مجیدی از 30 سالگی تازه شروع شده بود. درخشش در دربی ها و گلزنی هایش به رقیب سنتی یعنی پرسپولیس، از فرهاد مجیدی چهره ای دوست داشتنی در بین هواداران آبی ساخته بود. او در نظرسنجی برنامه 90 در سال 94 به عنوان محبوب ترین بازیکن دو دهه باشگاه استقلال با 58 درصد آرا شناخته شد. مجیدی بالاتر از نفراتی چون علیرضا منصوریان، آرش برهانی، مجتبی جباری و جواد زرینچه در آن سال به عنوان محبوب ترین بازیکن دو دهه اخیر آبی ها شناخته شد. مجیدی در سال 90 و به صورت قرضی به مدت دو سال راهی فوتبال قطر و تیم الغرافه شد. مجیدی در رقابت های لیگ قهرمانان آسیا با پیراهن زردپوش الغرافه در تاریخ 29 فروردین 91 مقابل نماینده ایران پرسپولیس قرار گرفت. او در این بازی به دلیل تمارض کارت قرمز گرفت و اخراج شد. مجیدی در میان سوت کرکننده هواداران سرخپوش، پیراهن زرد رنگ الغرافه را از تن خود خارج کرد و لباس آبی (همرنگ پیراهن استقلال تهران) را نمایان کرد و پس از بوسیدن آن، به تماشاگران پرسپولیس عدد 4 را نشان داد. اتفاقی که باعث محبوبیت بیش از حد او باز هم در میان استقلالی ها شد. او باز هم به استقلال برگشت اما برگشتنی که بوی ماندن نمی داد. فرهاد مجیدی در تاریخ 7 آبان 92 در بازی استقلال مقابل مس کرمان در دقیقه 88 بازی بعد از تعویض با نیکبخت واحدی به آغوش امیر قلعه نویی رفت و پس از دور افتخار و بوسیدن چهار گوش مستطیل سبز رسما از دنیای بازیگری فوتبال وداع کرد و هواداران علاقه مند به خود را در بهت فرو برد. او در حال حاضر مشغول گذراندن مدارج مربیگری در فوتبال اروپا است.
افتخارات فرهاد مجیدی
دومین گلزن برتر تاریخ باشگاه استقلال تهران بعد از آرش برهانی
برترین گلزن در ادوار مختلف مسابقات باشگاهی آسیا در جمع بازیکنان ایرانی با زدن 23 گل
تنها بازیکن فوتبال ایرانی دارای عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا 2003-2002 به همراه تیم العین
نامزد دریافت جایزه بهترین بازیکن آسیا در سال 2010
قهرمانی در لیگ آزادگان فصل 77–76 به همراه تیم استقلال تهران
قهرمانی در لیگ امارات 2007–2006 به همراه تیم الاهلی امارات
قهرمانی در جام حذفی 87–86 به همراه تیم استقلال تهران
قهرمانی در لیگ برتر فوتبال ایران فصل 88–87 به همراه تیم استقلال تهران
قهرمانی در جام حذفی قطر 2012–2011 به همراه تیم الغرافه قطر
قهرمانی در لیگ برتر فوتبال ایران فصل 92–91 به همراه تیم استقلال تهران
9. جواد زرینچه
جواد زرینچه دفاع راست تاریخی تیم ملی فوتبال ایران و باشگاه استقلال در مرداد 45 در تهران متولد شد. فوتبال حرفه ای خود را در سال 57 در تیم جوانان لوکوموتیو تهران شروع کرد و بعد از چندسال بازی در لیگ جوانان، به منظور انجام خدمت سربازی، راهی تیم ژاندارمری در لیگ دسته سوم شد. سرمربی وقت تیم ملی در آن دوران یعنی پرویز دهداری متوجه استعداد درخشان زرینچه شده بود و درحالی که جواد فقط 20 سال سن داشت توسط مرحوم دهداری به تیم ملی دعوت شد. زرینچه کار بسیار سختی در شروع کار خود در تیم ملی داشت، چون باید جای خالی شاهین بیانی کاپیتان پرآوازه استقلالی ها و همچنین یکی از بهترین مدافعان تیم ملی را پر می کرد. بعد از حضور موفق در تیم ملی، پیشنهاد از استقلال رسید و درنتیجه در سال 66 جواد زرینچه به استقلال منتقل شد. جواد زرینچه 14 سال برای استقلال بازی کرد و با پیراهن این تیم عناوین و افتخارات مختلفی را به دست آورد که فتح جام لیگ آزادگان در فصل 80-79 ، فتح جام حذفی و قهرمانی در جام باشگاه های آسیا در سال 70 نمونه هایی از این عناوین هستند.
گفتنی است که زرینچه یکی از وفادارترین بازیکنان استقلال است و زمانی که این تیم با رای فدراسیون وقت به دسته سوم سقوط کرد، زرینچه قرارداد خود را با تیم فوتبال کشاورز فسخ کرده و برای کمک به استقلال راهی دسته سوم شد. ستاره ی بی چون و چرای دهه ی 70 آبی ها، اسمش برای استقلالی ها خاطره ی دربی 73 را همیشه زنده می کند. در آن بازی پربرخورد، جنجالی و پرحاشیه پرسپولیس در نیمه ی اول 2-0 جلو افتاد. البته دقیقه ی 70 پرسپولیس با اخراج ستاره خود، مجتبی محرمی 10 نفره به بازی ادامه می داد. نصرالله عبدالهی سرمربی وقت استقلال یا یک تغییر کارآمد،جواد زرینچه را از پست دفاع مرکزی به دفاع راست منتقل کرد تا یکی از اصلی ترین زمینه سازان به تساوی رساندن بازی، زرینچه لقب بگیرد. وی در دوران حضور در تیم ملی نیز مهره ای موثر و کارآمد بود و در بازی دوستانه با دانمارک کاپیتان تیم ملی شد و همچنین توانست به همراه تیم ملی راهی جام جهانی 1998 فرانسه شود. در بازی مقابل آمریکا که از سوی فیفا بازی قرن بیستم نامیده شد، با سانتری تماشایی برای حمید استیلی زمینه ساز گل اول تیم ملی شد. گفتنی است که جواد زرینچه در سن 36 سالگی با پیراهن صباباتری از دنیای فوتبال حرفه ای خداحافظی کرد تا پرونده بازیگری بهترین مدافع راست تاریخ تیم ملی بسته شود. زرینچه پس از خداحافظی از فوتبال در تیم های استقلال تهران، صبای قم، صنایع اراک، آلومینیوم هرمزگان و شهرداری یاسوج مربیگری کرده است.
افتخارات جواد زرینچه
قهرمانی در جام باشگاههای آسیا در سال 70 به همراه تیم استقلال تهران
نایب قهرمانی جام باشگاه های آسیا در فصل 2002–2001 به همراه استقلال تهران
قهرمانی در لیگ آزادگان فصل 69–68 به همراه تیم استقلال تهران
قهرمانی در لیگ آزادگان فصل 77–76 به همراه تیم استقلال تهران
قهرمانی در لیگ آزادگان فصل 80–79 به همراه تیم استقلال تهران
قهرمانی در جام حذفی 75–74 به همراه تیم استقلال تهران
قهرمانی در جام حذفی 79–78 به همراه تیم استقلال تهران
قهرمانی در جام حذفی 81–80 به همراه تیم استقلال تهران
قهرمان در جام باشگاه های تهران در سال 70 به همراه استقلال تهران
8. امیر قلعه نویی
علی پروین تیکه کلام جالبی در مورد بازیکنان بزرگ و پرافتخار دارد و در وصف آن ها می گوید: بعضی از بازیکنان افتخاراتشان رو تریلی هم نمی کشه. یکی از آن بازیکن ها که چه در قامت بازیکن و بعدها سرمربی، افتخاراتش را تریلی هم نمی کشد، امیر قلعه نوعی ملقب به ژنرال استقلالی هاست. اردشیر قلعه‌نویی معروف به امیر قلعه‌نویی متولد آذر 42 در تهران است. وی که اصالتی نیشابوری دارد، پرافتخارترین سرمربی تاریخ لیگ برتر ایران تاکنون است، به طوری که تیم های تحت رهبری او موفق به پنج عنوان قهرمانی در لیگ برتر شده اند. امیر قلعه نوعی فوتبال حرفه ای خود را در سال 58 و با تیم راه آهن شروع کرد و دو سال در این تیم توپ زد. اردشیر لارودی و پرویز ابوطالب اولین کسانی بودند که او را برای تیمهای پایه‌ای راه‌آهن انتخاب کردند و بعد ناصر ابراهیمی او را به تیم بزرگسالان راه‌آهن برد که توانست در سن 17 سالگی 3 گل در جام حذفی تهران در سال 59 بزند. در این فصل راه‌آهن هر دو تیم استقلال و پرسپولیس را در جام حذفی تهران شکست داد و تا فینال پیش رفت، اما با شکست در مقابل نیروی هوایی نایب قهرمان شد. او در سال 60 به تیم ملی جوانان دعوت شد که نمایش قابل قبولی هم از خود ارائه کرد. ابراهیمی از میان تمام بازیکنان نخبه راه‌آهن مثل فرشاد پیوس، مرتضی یکه و بیژن طاهری، تنها قلعه نویی 18 ساله را با خود به شاهین برد. شاهین ملی پوشان زیادی در آن روزها داشت که نادر فریادشیران، مهدی دینورزاده، نصرالله عبداللهی، محمد صادقی و حمید مجدتیموری از این جمع بودند. ابراهیمی در سال 63 از شاهین جدا شد و جای خود را به محراب شاهرخی و سپس به نصرالله عبداللهی داد. در سال 64 و پس از خداحافظی صادقی از فوتبال و جدا شدن دینورزاده از شاهین، قلعه نویی 22 ساله به عنوان کاپیتان تیم انتخاب شد. در حالی که در ترکیب اصلی شاهین تقریباً تمام بازیکنان از نظر سنی از او بزرگتر بودند. قلعه نوعی پس از 6 سال موفق در شاهین، به فوتبال قطر و تیم السد رفت. برای مدت حدود یک سال در این تیم بازی کرد و همراه با السد قهرمان لیگ و جام حذفی قطر شد. قلعه نویی در زمستان 67 به تهران بازگشت و به باشگاه استقلال تهران پیوست و تا پایان دوران بازی اش درسال 76 در این تیم ماند. در این 9 سال قلعه نوعی 153 بازی و 41 گل برای استقلال به ثمر رساند و قهرمانی های مختلفی با این تیم کسب کرد. امیر قلعه نوعی سابقه 20 بازی ملی و یک گل زده (در مقابل کویت) نیز در کارنامه خود دارد. وی اولین بار توسط ناصر ابراهیمی در سال 64 به تیم ملی «ب» ایران دعوت شد. یک سال بعد از سوی پرویز دهداری به تیم ملی دعوت شد و اولین بازی ملی خود را در اردیبهشت ماه سال 65 در مقابل چین انجام داد.
البته او پس از آن تا سن 29 سالگی و به دعوت پروین به تیم ملی دعوت نشد. البته این دور ماندن او از تیم ملی دلایل مختلفی داشت. در زمان برگزاری جام ملتهای آسیای 1988 در تیم السد قطر بازی می‌کرد و چون در آن زمان بازیکنان شاغل در تیمهای خارجی به تیم ملی دعوت نمی‌شدند، امکان بازی در آن مسابقات را پیدا نکرد. در زمان بازیهای آسیایی 1990 پکن عضو تیم استقلال بود، اما به دلیل ترافیک هافبک‌های برجسته و تکنیکی مثل نامجو مطلق، بیانی، ابطحی، قایقران و افتخاری در تیم ملی آن زمان در جمع 20 نفر اعزامی تیم فوتبال به بازیهای آسیایی 1990 قرار نگرفت. در زمان جام ملتهای آسیای 1992 ژاپن هم دچار مصدومیت شدید بود و 11 ماه دور از میادین ماند. قلعه نویی چندین بار در دوران بازیگری مصدوم شد و دو مرتبه مصدومیت جدی را تجربه کرد. بار اول در سال 71 و بار دوم آن در اواخر سال 75 دچار مصدومیت شدید و طولانی شد که نهایتا به خداحافظی او از فوتبال انجامید. تبعات مصدومیت شدید زانو در دوران پس از بازی هم همراه وی بود و چندین بار ناچار به جراحی زانو شد. شاهکار امیر خان در دوران پس از فوتبال او هم ادامه داشت و در لباس سرمربی گری کارنامه موفقی از خود به جا گذاشته‌است. او به عنوان سرمربی همراه با تیمهای مختلف توانسته 7 عنوان قهرمانی در مسابقات رسمی (5 لیگ برتر و 2 جام حذفی ایران) به دست آورد. پیش از اینکه نخستین تجربه سرمربیگری اش را در تیم کشاورز تهران به دست آورد، یک سال دستیار ناصر حجازی در استقلال و چند ماه دستیار ابراهیم قاسم‌پور در تیم ملی امید بود و همراه تیم امید قهرمان بازیهای غرب آسیا در تهران شد. او به عنوان سرمربی در تیم های کشاورز، برق تهران، استقلال اهواز، استقلال تهران (4 دوره)، تیم ملی ایران، مس کرمان، سپاهان اصفهان، تراکتورسازی تبریز (2 دوره)، ملوان بندر انزلی (مدتی کوتاه) و سرانجام در مقطع کنونی ذوب آهن بود که در پایان لیگ هفدهم توانست این تیم را به مقام نایب قهرمانی لیگ برتر برساند.
افتخارات امیر قلعه نوعی (دوران بازی)
قهرمانی در جام باشگاههای آسیا در سال 70 به همراه تیم استقلال تهران
نایب قهرمانی جام باشگاه های آسیا در فصل 1992–1991 به همراه استقلال تهران
قهرمانی در اولین دوره لیگ قدس در سال 64 به همراه تیم تهران الف
قهرمانی در لیگ فوتبال قطر در سال 67 به همراه السد قطر
قهرمانی در جام حذفی فوتبال قطر در سال 67 به همراه السد قطر
قهرمانی در لیگ باشگاههای ایران (لیگ قدس) در سال 69 به همراه استقلال تهران
قهرمان در جام باشگاه های تهران در سال 70 به همراه استقلال تهران
قهرمانی در جام حذفی 75–74 به همراه تیم استقلال تهران
افتخارات امیر قلعه نوعی (دوران سرمربی گری)
قهرمانی در جام حذفی 81–80 به همراه تیم استقلال تهران
قهرمانی در لیگ برتر فصل 85–84 به همراه تیم استقلال تهران
قهرمانی در بازیهای قهرمانی غرب آسیا 2007 به همراه تیم ملی فوتبال ایران
قهرمانی در جام حذفی 87–86 به همراه تیم استقلال تهران
قهرمانی در لیگ برتر فصل 88–87 به همراه تیم استقلال تهران
قهرمانی در لیگ برتر فصل 89–88 به همراه تیم سپاهان اصفهان
قهرمانی در لیگ برتر فصل 90–89 به همراه تیم سپاهان اصفهان
قهرمانی در لیگ برتر فصل 92–91 به همراه تیم استقلال تهران
نایب قهرمانی در لیگ برتر فصل 83–82 به همراه تیم استقلال تهران
نایب قهرمانی در جام حذفی فصل 83–82 به همراه تیم استقلال تهران
نایب قهرمانی در لیگ برتر فصل 91–90 به همراه تیم تراکتورسازی تبریز
نایب قهرمانی در جام حذفی فصل 96–95 به همراه تیم تراکتورسازی تبریز
نایب قهرمانی در لیگ برتر فصل 97–96 به همراه تیم ذوب آهن اصفهان
7. حسن روشن
مفسران مستطیل سبز او را پدیده دهه پنجاه فوتبال ایران می دانستند که بی تردید گل های کم نظیرش در رقابت های ملی و باشگاهی از ماندگارترین لحظات تاریخ فوتبال ایران به شمار می آید. حسن روشن متولد دی ماه سال 33 در تهران است. شروع فوتبال حرفه ایش از تیم تاج در سال 50 بود و تا هفت سال و انحلال این تیم در سال 57 ادامه داشت. مسابقات جام باشگاههای تهران در سال 51 و رقابت تنگاتنگ دو تیم تاج و عقاب که در آخر تاج به عنوان قهرمانی رسید، شروعی بر قهرمانی ها و افتخارات این مهاجم نامی کشورمان بود. حسن روشن جوان ترین گلزن تاریخ دربی نیز محسوب می شود. جوان اول استقلال در دهه پنجاه در دربی چهاردهم که 3 خرداد 53 انجام شد، زننده تک گل پيروزي بخش تاج مقابل پرسپوليس بود. روشن در اين روز 18 سال و 357 روز سن داشت. وی پس از جدایی از تاج به تیم الاهلی پیوست و پس از 4 سال حضور در این تیم بار دیگر به ایران بازگشت و این بار درحالی که نام تاج به استقلال تغییر یافته بود بار دیگر پیراهن آبی را بر تن کرد. روشن پس از یک فصل حضور در استقلال در سال 62 دوباره به عضویت تیم الاهلی درآمد و پس از یک سال بازی در این تیم برای سومین بار پیراهن آبی پوشان را بر تن نمود. این حضور آخرین حضور حسن روشن در تیم استقلال بود و این مهاجم گلزن پس از چهار سال بازی در استقلال و در مجموع 12 سال بازی در سال 67 با پیراهن این تیم برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد.
حسن روشن در تیم ملی نیز دوران خوبی را سپری کرد و موفق شد در 48 بازی 13 گل نیز برای تیم ملی فوتبال ایران به ثمر برساند. گل های حساس این مهاجم در بازی های بزرگ هیچ گاه از یاد فوتبال دوستان نمی رود. گلزنی در المپیک مونترال مقابل لهستان، گل زیبایی که به پرو در جام جهانی 1978 زد و دو گلی که با وجود مصدومیت به کره جنوبی زد از جمله گل های حساس و بیادماندنی این مهاجم نامدار فوتبال کشورمان در عرصه ملی می باشد که هیچ گاه آن ها را فراموش نخواهیم کرد. حسن روشن علاوه بر فوتبال یک دومیدانی کار کم نظیر و یک کشتی گیر خوب نیز بود. چنانچه در سال 50، در ماده 200 متر سرعت و 5000 متر استقامت (هر دو در فضای باز) دارای مقام دوم آموزشگاههای تهران شد و در دو 100×4 متر امدادی نیز به همراه سایرین، مقام نخست را کسب نمود. او در دو رشته تنیس روی میز و کشتی نیز، حائز عنوان آموزشگاهی شده و در مسابقات کشتی رده 62 کیلوگرم به مقام ششم دست یافت و سپس سال 51 در تنیس روی میز، رتبه دوم انفرادی و قهرمانی دوبل را کسب کرد. حسن روشن در تمامی تورنمنت های معتبر جهانی و آسیایی موفق به گلزنی شده است و از این حیث یکی از موفق ترین بازیکنان فوتبال ایران و آسیا به شمار می رود. المپیک آسیایی، جام ملت های آسیا، مقدماتی جام جهانی، جام جهانی، مقدماتی المپیک، المپیک، مقدماتی جوانان آسیا و قهرمانی جوانان آسیا تورنمنت هایی هستند که حسن روشن با گلزنی در آنها خود را جاودانه کرده است. وی در مقاطعی که در اوج دوران ورزشی خود قرار داشت، از تیم های پاری سن ژرمن و چلسی نیز پیشنهاداتی داشت که به گفته خودش به علت علاقه به حضور در ایران به این پیشنهادات پاسخ رد داد.
افتخارات حسن روشن
قهرمانی در جام ملت های آسیا در سال 1976 به همراه تیم ملی ایران
صعود به المپیک مونترال در سال 1976 به همراه تیم امید ایران
حضور در المپیک مونترال در سال 1976 و گلزنی به تیم لهستان در ترکیب تیم امید ایران
حضور در جام جهانی 1978 آرژانتین به همراه تیم ملی ایران
گلزنی به تیم ملی پرو در جام جهانی 1978 آرژانتین در ترکیب تیم ملی ایران
قهرمانی در رقابت های جوانان آسیا در سال 1973 تهران به همراه تیم جوانان ایران
قهرمانی در رقابت های جوانان آسیا در سال 1974 بانکوک به همراه تیم جوانان ایران
کسب مقام سوم جام باشگاههای آسیا 1971 به همراه تیم تاج
قهرمان سه دوره جام باشگاههای تهران در سال های 1351، 1362 و 1364 به همراه تیم تاج
قهرمانی در لیگ تخت جمشید در سال 1353 به همراه تیم تاج
قهرمانی در جام حذفی در فصل 57–56 به همراه تیم تاج
6. بیوک جدیکار
در دهه سی شمسی این شایعه در ورزشگاه امجدیه (شیرودی فعلی) شنیده شد که پای چپ او را خریده اند. جراید هم با آب و تاب در موردش نوشتند و حتی عده ای می گفتند دولت شوت زدن او با پای چپ را ممنوع کرده است. او با پای چپ سحرآمیز خود 143 گل در رقابت های ملی و باشگاهی به ثمر رساند. به جرات می توان گفت که وی اولین سوپراستار فوتبال ایران و آسیا و چپ پایی فوق العاده در زمان خودش بود که به او لقب «چپ طلایی» را داده بودند. صحبت از مرحوم بیوک جدیکار است، هافبک آذری تاج سابق که در زمره بنیانگذاران این باشگاه در دهه بیست بود. مردی که جزو اولین لژیونرهای فوتبال ایران به شمار می رفت و در دهه سی برای تیم ویکتوریا برلین آلمان غربی هم توپ زد. بیوک جدیکار متولد بهمن 1308 در شهر تبریز است. نخستسن لژیونر فوتبال ایران، فوتبال را از سال 1323 و در تیم تهرانجوان زیر نظر مرحوم فکری آغاز کرد. در سال 1324 در مسابقات قهرمانی باشگاه های تهران در تیم «جوان» بازی می کرد و به عنوان گلزن این تیم شناخته شده بود و در سال 1325 توسط مرحوم علی دانایی فرد به تیم «تور» پیوست. مرحوم جدیکار در سال 1328 وارد باشگاه دوچرخه سواران شد و از سال 1330 به عضویت تیم ملی فوتبال درآمد. آقا بیوک در ابتدا دروازه‌بان بود ولی با توجه به توانایی وی در استفاده از پای چپ خود، به توصیه علی دانایی‌فرد، به خط حمله منتقل گردید. جدیکار از جمله بازیکنان نسل اول دوچرخه سواران و بدون گفت و گو بی نظیرترین چپ پای تاریخ فوتبال ایران بود.
وی در سال 1336 مورد توجه آلمانی‌ها قرار گرفت و با تیم ویکتوریای برلین که در آن زمان از بهترین تیم های آلمان بود قراردادی 2 ساله بست اما پس از 9 ماه به خاطر تشکیل تیم ملی فوتبال ایران و حضور در بازیهای آسیایی 1958 دوباره به وطن بازگشت و پیراهن تیم ملی را با افتخار و با عبور از پول و شهرت فوتبال آلمان غربی به تن کرد. جدیکار به مانند اکبر افتخاری سابقه گلزنی به لو یاشین دروازه بان افسانه ای شوروی سابق را نیز در کارنامه پرافتخار خود دارد. بیوک جدیکار با 18 سال سابقه بازی در تاج، به عنوان یکی از مفاخر این باشگاه به شمار می رود که بیشترین بازی را در این تیم داشته است. نخستین بازی رسمی وی در سال 1328 با تیم ملی افغانستان بود.در سال 1325 بود که ایتالیایی ها خواستار او بودند و باشگاههای رم، لاتزیو و تورینو به وی پیشنهاد عقد قرارداد دادند که در نهایت جدیکار برای عقد قرارداد با تیم تورینو عازم ایتالیا شد. در نهایت با عدم ارسال موافقت نامه توسط سازمان تربیت بدنی وقت و سفر تیم ملی فوتبال به شوروی سابق این انتقال به سر انجام نرسید. جدیکار مرد پر افتخار تاریخ فوتبال ایران سرانجام در 26 آذر 1392 و در سن 84 سالگی در بستر بیماری جان به جان آفرین تسلیم کرد. به بهانه وفات این مرد بزرگ فوتبال کشورمان، سپ بلاتر رئیس سابق فیفا طی نامه ای به فدراسیون فوتبال کشورمان درگذشت اولین لژیونر تاریخ فوتبال ایران رو تسلیت گفت.
افتخارات بیوک جدیکار
اولین لژیونر تاریخ فوتبال کشورمان که در سال 1336 به تیم ویکتوریای برلین پیوست
سابقه 18 سال بازی در تیم تاج به عنوان بازیکنی که بیشترین حضور در این تیم را داشته است
قهرمان 8 دوره جام باشگاه های تهران در سال های 28، 31، 35، 36، 38، 40، 41 و 47 به همراه تیم تاج
قهرمان جام حذفی تهران در سال های 30، 37 و 38 به همراه تیم تاج
5. غلامحسین مظلومی
غلامحسین مظلومی مهاجمی ارزنده، باهوش و بسیار فرصت طلب و کم نظیر در سطح قاره آسیا بود که به عقیده بسیاری او کاملترین سنتر فوروارد تاریخ فوتبال ایران است و حضور موثرش اغلب با پایان یافتن مشکلات، در هر دو سطح ملی و باشگاهی همراه بود. غلامحسین مظلومی تنگستانی متولد دی ماه 1328 در منطقه تنگستان بوشهر است. شروع حرفه ای فوتبال مظلومی در سال 1344 و تیم تاج آبادان بود. او پس از سه سال بازی در این تیم در سال 1347 و زمانی که در حال گذراندن دوران تحصیلی بود به تیم تاج پیوست و مجموعا 9 سال برای تاج بازی کرد. وی افتخارات زیادی با این تیم از جمله قهرمانی آسیا در سال 1349 و مقام سوم جام باشگاه های آسیا در سال 1350 را کسب نموده است. این گلزن قهار در سال 1350 و با زدن 5 گل عنوان آقای گلی مسابقات جام باشگاه های آسیا را به دست اورد. مظلومی در این مدت در تیم تاج و سپس در تیم شهباز با به‌ثمر رساندن 65 گل در جام تخت جمشید و جام باشگاههای ایران و سه دوره کسب عنوان گلزن برتر لیگ تخت جمشید (دوره اول 15 گل دوره دوم 10 گل و دوره چهارم 19 گل) دارای یک رکورد است. او همچنین در سه دوره شرکت تاج در جام میلز با زدن 26 گل آقای گل مسابقات میلز بود. در سال 1356 پس از جدایی از شهباز به الوصل امارت پیوست و با درخشش او الوصل قهرمان جام حذفی امارت شد و مظلومی با زدن 9 گل بهترین گلزن مسابقات شد.
برای غلامحسین مظلومی بازی باشگاهی یا ملی نداشت، عادت آقای گلی از سر او به هیچ وجه نمی پرید. این ماشین گلزنی در رقابت های جوانان آسیا در سال 1969 تایلند لقب آقای گلی را با به ثمر رساندن 6 گل به خود اختصاص داد و همچنین دو سال بعد بار دیگر در بازیهای جوانان آسیا این بار در فیلیپین با زدن 5 گل عنوان آقای گلی را به دست آورد. در بازیهای آسیایی تهران بازدن 5 گل لقب بهترین مهاجم آسیا در سال 1974 را به دست آورد. وی در المپیک مونترال کانادا به همراه تیم ملی فوتبال ایران حضور داشت و تنها گل ایران در مقابل تیم ملی فوتبال کوبا را به ثمر رساند.مظلومی در فاصله سالهای 1348 تا 1356 در 41 بازی موفق به زدن 19 گل شد و میانگین حدود نیم گل در هر بازی را بر جای گذاشت. مظلومی به مدت 15 سال رکورددار گلزنی در سطح ملی ایران بود. همچنین وی در رده ملی با احتساب گل هایش در رده جوانان 37 گل به ثمر رساند که رکوردی بزرگ به‌شمار می رفت. در 9 تیر 1351 در جریان دیدار دوستانه منتخب تهران و بایرن مونیخ که با پیروزی شش بر دو تیم منتخب تهران به پایان رسید، یک گل به ثمر رساند. همچنین او در 24 مرداد 1353 در جریان پیروزی سه بر صفر تیم ملی فوتبال ایران برابر باشگاه فوتبال فنرباغچه یکی از گل‌های ایران را به ثمر رساند. مظلومی در سال 1357 با لباس تیم شهباز از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. سر طلایی فوتبال ایران سرانجام در 28 آبان 1393 در اثر ابتلا به سرطان معده درگذشت.
افتخارات غلامحسین مظلومی
قهرمانی سه دوره جام میلز هندوستان به همراه تیم تاج
کسب مقام آقای گلی جام میلز هندوستان با 26 گل به همراه تیم تاج
آقای گل سه دوره از رقابت های جام تخت جمشید با تیم های تاج و شهباز
بهترین گل زن تاریخ لیگ تخت جمشید با 65 گل زده
دو دوره آقای گلی مسابقات جوانان آسیا به همراه تیم جوانان ایران
بهترین گلزن باشگاههای آسیا با 9 گل زده به همراه تیم تاج
بهترین بازیکن آسیا در سال 1974 در مسابقات المپیک آسیایی تهران
کسب مقام آقای گلی در المپیک آسیایی تهران با 5 گل به همراه تیم امید ایران
قهرمان جام ملت های آسیا در سال 1972 به همراه تیم ملی ایران
قهرمان جام ملت های آسیا در سال 1976 به همراه تیم ملی ایران
آقای گل جام ملت های آسیا در سال 1976 به همراه تیم ملی ایران
قهرمانی در جام باشگاههای آسیا 1970 به همراه تیم تاج
کسب مقام سوم جام باشگاههای آسیا 1971 به همراه تیم تاج
قهرمانی در جام باشگاههای تهران در سال 1351 به همراه تیم تاج
قهرمانی در لیگ تخت جمشید در سال 1353 به همراه تیم تاج
قهرمانی در جام حذفی در سال 49-1348 به همراه تیم تاج
صعود به المپیک مونترال در سال 1976 به همراه تیم امید ایران
حضور در المپیک مونترال در سال 1976 و گلزنی به تیم کوبا به همراه تیم امید ایران
بهترین گلزن باشگاه استقلال در شهراورد تهران با 5 گل (همراه با علی جباری)
4. استاد علی دانایی فرد
از او به عنوان پدر معنوی باشگاه تاج یاد می‌کنند. استاد دانایی فرد متولد مهرماه سال 1300 در شهر تهران است. مرحوم علی دانایی فرد یکی از چهره های ماندگار و به یادماندنی تاریخ باشگاه تاج (استقلال فعلی) به شمار می رود. وی در سال 1325 هجری شمسی و یک سال بعد از تاسیس باشگاه دوچرخه سواران تیم فوتبال این باشگاه را تشکیل داد. دانایی فرد که خود یکی از بازیکنان تیم دوچرخه سواران به شمار می رفت، تیم های جوانان و نوجوانان این باشگاه تازه تاسیس را اداره می کرد و از همان ابتدا بازیکنان نخبه و با استعداد زمان خود را به باشگاه دوچرخه سواران ملحق می کرد. دوچرخه سواران به طور رسمی از سال 1325 در رقابتهای فوتبال شرکت کرد و علی دانایی فرد در حین بازیگری تواماً مربیگری دوچرخه سواران را نیز بر عهده داشت. دانایی فرد علاوه بر آن که تیم فوتبال دوچرخه سواران را پایه گذاری کرد، اولین مربی فوتبال تاریخ باشگاه دوچرخه سواران را در زمین نازی آباد، وحیدیه، امجدیه و ... نیز بر عهده داشت و زحمات بسیاری برای موفقیت تمام تیم های فوتبال باشگاه شکیب و خم به ابرو نیاورد. وی بیشتر از 20 سال هدایت تیم استقلال را به عهده داشت و رکورد طولانی ترین دوره مربی گری را در استقلال به ثبت رسانده است. علی آقا قبل از اینکه وارد دنیای فوتبال شود، در رشته دو و میدانی فعالیت می کرد و حتی مقام دومی این رشته را در کشور کسب کرده بود. اما کم کم به سمت فوتبال کشیده شد و مربیگری خود را با تاسیس تیم های ایرج ، سلم و تور آغاز کرد. در آن زمان که تیم تور توانسته بود با سرمربی گری علی دانایی فرد اسم و رسمی برای خود دست و پا کند، مورد توجه باشگاه دوچرخه سواران قرار گرفت و تیم تور به دوچرخه سواران تغییر نام داد و مرحوم علی دانایی فرد به عنوان بازیکن و سرمربی، هدایت آن را برعهده گرفت.
هر چند بعدها نیز با تصمیم اعضای تیم دوچرخه سواران، خصوصا علی دانایی فرد، اسم این تیم به تاج تغییر نام داد. مرحوم علی دانایی فرد در طول سرمربی گری خود، بازیکنان خوبی را به فوتبال ایران معرفی کرد که مهم ترین کشف او، بیوک جدیکار بود. علی دانایی‌فرد از سال 1325 تا 1348 به غیر از دو دوره در تمامی مسابقاتی که باشگاه با نام دوچرخه‌سواران یا تاج شرکت داشته، سرمربیگری تیم اول باشگاه را بر عهده داشته است. در این میانه یک بار در سال 1332 مربیگری تاج به رسول مددنوعی واگذار شد و بار دیگر در سالهای 1346 و 1347 بود که محمود بیاتی مربیگری آبی‌پوشان را بر عهده گرفت. دانایی‌فرد روز 16 فروردین 1347 در نخستین شهرآورد تاج برابر پرسپولیس روی نیمکت آبی‌ها بود. او در پایان سال 1348 جای خود را به زدراکو رایکوف داد. او در سال 1355 با برکناری رایکوف مجددا سرمربی تاج شد. همچنین علی آقا از بنیان گذاران تیم فوتبال بانوان تاج نیز به شمار می رود و حتی مدتی سرمربیگری تیم بانوان تاج را نیز برعهده گرفت ، ولی به دلیل عدم استقبال سایر باشگاه ها ، تیم بانوان تاج منحل شد. مرحوم علی دانایی فرد در طول دوران بازیگری و مربیگری ، افتخارات و عناوین مختلفی را از خود به جا گذاشته گذاشته است که قهرمانی در جام باشگاه های تهران و همچنین قهرمانی در جام حذفی این مسابقات را بدست آورده است. از علی دانایی فرد 2 دختر و 1 پسر به یادگار مانده است که دختر وی به نام میترا دانایی فرد در لیگ برتر بانوان فعالیت می کند و پسرش ایرج دانایی فرد که خودش یکی از ستارگان فوتبال ایران است. علی دانایی فرد نیز به مانند ناصرحجازی، غلامحسین مظلومی و منصور پورحیدری گرفتار بیماریِ سرطان شد. بیماری امانش نداد و باعث شد بنیانگذار باشگاه استقلال در سن 58 سالگی چشم از جهان ببند.
افتخارات علی دانایی فرد
قهرمان 8 دوره جام باشگاه های تهران در سال های 28، 31، 35، 36، 38، 40، 41 و 47 به عنوان بازیکن-مربی همراه تیم تاج
قهرمان 4 دوره جام حذفی تهران در سال های 26، 30، 37 و 38 به عنوان بازیکن-مربی همراه تیم تاج
قهرمان جام میلز هند در سال 1348 به همراه تیم تاج
3. علی جباری
او اولین کاپیتان ایرانی فاتح جام باشگاه های آسیا و اولین کاپیتان فاتح لیگ سراسری ایران است. این تنها بخشی از افتخارات یکی از پرافتخارترین بازیکنان و کاپیتان های تاریخ باشگاه تاج (استقلال) است. کاپیتان شماره 8 تاج، کلکسیونی از افتخارات و عناوین ملی و باشگاهی دارد و از معدود فوتبالیست های ایران است که به تمامی افتخارات و عناوین باشگاهی در سطح آسیا دست یافته و از بعد فنی و اخلاقی، بی تردید از بهترین های فوتبال باشگاهی و ملی در تمامی ادوار می باشد. علی جباری متولد تیرماه 1325 در شهر تهران است. لقب سلطان در فوتبال ایران در دهه 50 از سوی هواداران تیم تاج به علی جباری داده شد. وی کارمند صنایع نظامی (وزارت دفاع) بود و در حال حاضر نیز بازنشسته این سازمان است. در سال 1346 ازدواج کرد. علاقه جباری به فوتبال از زمان تحصیل آغاز شد. او برای تحصیل به آموزشگاه حرفه صنایع نظامی واقع در خیابان ژاله می‌رفت و از همان زمان در مدرسه با توپ پلاستیکی فوتبال می‌کرد. علی جباری فوتبال حرفه ای خود را در سنین نوجوانی و از تیم پهلوان‌پور شروع کرد و بعد از آن به تیم ریشه دار راه آهن پیوست. جباری که قبل از آن در پست دفاع بازی می کرد به یکباره در راه آهن یک خط به جلوتر آمد و در پست هافبک بازی های دیدنی را از خود به نمایش گذاشت. جباری پس از سه سال بازی در راه آهن در سال 1344راهی تاج شد و تا پایان دوره بازیکنی خود به مدت 10 سال پیراهن این تیم را به تن کرد. علی جباری در اولین سالی که لیگ سراسری ایران در سال 1349 شکل گرفت، او به عنوان کاپیتان تاج فاتح و بهترین بازیکن لیگ شد شد و در همان سال هم موفق به کسب عنوان قهرمانی آسیا شد و به گونه ای دوگانه خود را در سال 49 به عنوان کاپیتان تکمیل کرد. جباری چهار سال بعد هم باز به عنوان کاپیتان تاج فاتح لیگ سراسری در سال 53 شد. هر چند جباری قبل از سی سالگی با پیراهن تاج از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
یکی از دردناکترین خاطرات دوران ورزشی جباری در آبان سال 50 رخ داد. در آن تاریخ و در جریان دیدار تاج در مقابل بن سوسون برزیل، هواداران دو تیم تاج و پرسپولیس شروع به فحاشی علیه ستارگان دو تیم به خصوص علی جباری و همایون بهزادی کردند. شدت فحاشی‌ها به قدری بود که جباری در اواسط بازی جای خود را به حسن روشن شانزده ساله داد. او از میدان خارج شد و شروع به گریستن کرد. حواشی این بازی بازتاب گسترده‌ای داشت. به طوری که هفته بعد از آن در جریان بازی منتخب تهران و بن سوسون، جباری بر دوش ممد بوقی لیدر پرسپولیس قلم دوش شد و پرسپولیسی‌ها شعار «جباری دوستت داریم» سر دادند. علی جباری 89 گل با پیراهن تاج به ثمر رسانده است. این رکورد بیش از سه دهه دست‌نخورده باقی‌مانده بود. آرش برهانی در روز 25 دی 1391 از این حد نصاب عبور کرد. وی یک بار در جریان بازی با برق تهران 5 بار دروازه این تیم را باز کرد تا تاج شش بر صفر برنده این بازی باشد. علی جباری 17 دربی با پیراهن تاج به میدان رفته است. او با 11 بار کاپیتانی تیم‌اش در دربی‌ها در میان بازیکنان هر دو تیم رکورددار است. وی 12 شهرآورد پی‌درپی در ترکیب تیم تاج بوده‌است و از این نظر در میان بازیکنان تاج واستقلال در رده چهارم قرار دارد. جباری در دربی‌ها 5 گل برای استقلال به ثمر رسانده است و از این نظر همراه با مرحوم غلامحسین مظلومی در میان آبی‌پوشان رکورددار است. علی جباری در زمینه ملی نیز بسیار پر افتخار است. او با پیراهن تیم ملی ایران موفق به فتح دو بار جام ملت های آسیا در سال های 1968 و 1972 شده است. ضمن اینکه او قهرمان بازی های آسیایی تهران در سال 1974 با پیراهن تیم ملی نیز می باشد. او با اینکه در پست هافبک بازی می‌کرد، همواره از گلزنان برتر تیم ملی فوتبال ایران به‌شمار می‌رفت. جباری در دیدار با تایلند در مرحله گروهی جام ملت های آسیا در سال 1972 در 10 دقیقه پایانی مسابقه هت تریک کرد و سریع‌ترین هت تریک تاریخ جام ملتهای آسیا را رقم زده و بازی به سود ایران پایان یافت. جباری در بازی فینال نیز زننده یکی از دو گل ایران به تیم کره جنوبی بود. این دومین قهرمانی پیاپی تیم ملی ایران و علی جباری در جام ملتهای آسیا بود. وی در تاریخ 24 شهریورماه 1353 پس از پیروزی در فینال هفتمین دوره بازیهای آسیایی در تهران از فوتبال ملی کنار رفت. جباری 10 سال سابقه بازی با پیراهن تیم ملی را در کارنامه خود دارد که ماحصل آن 37 بازی و 13 گل زده می باشد. علی جباری به همراه علی پروین و همایون بهزادی به‌خاطر فعالیت در حوزه ورزشی از جانب کنفدراسیون فوتبال آسیا به نشان طلای آسیا نائل آمدند.
افتخارات علی جباری
نایب قهرمانی بازیهای آسیایی 1966 بانکوک به همراه تیم ملی فوتبال ایران
قهرمانی در جام ملتهای آسیا 1968 تهران به همراه تیم ملی فوتبال ایران
نایب قهرمانی مسابقات فوتبال جام دوستی در سال 1348 به همراه تیم ملی فوتبال ایران
عنوان سوم مسابقات فوتبال ارتش‌های جهان در سال 1348 آتن
قهرمان مسابقات فوتبال جام عمران منطقه‌ای 1349 به همراه تیم ملی فوتبال ایران
قهرمانی در جام ملتهای آسیا 1972 تایلند به همراه تیم ملی فوتبال ایران
قهرمانی مسابقات فوتبال بازیهای آسیایی تهران 1974 به همراه تیم ملی فوتبال ایران
قهرمان جام باشگاههای آسیا در سال 1349 به عنوان کاپیتان با تیم تاج
کسب مقام سوم جام باشگاه های آسیا در سال 1350 به همراه تیم تاج
قهرمان سه دوره جام باشگاههای تهران در سال های1348، 1350 و 1351 به همراه تیم تاج
قهرمان مسابقات فوتبال باشگاههای ایران جام منطقه‌ای 1349 به همراه تیم تاج
قهرمان سه دوره جام میلز هند در سالهای 1348، 1349 و 1350 به همراه تیم تاج
قهرمانی در لیگ فوتبال ایران جام تخت جمشید در سال 1353 به همراه تیم تاج
بهترین گلزن باشگاه استقلال در شهراورد تهران با 5 گل (به همراه غلامحسین مظلومی)
2. منصور پورحیدری
نوشتن در مورد تمام افتخارات و دستاوردهای پدر استقلال، واقعا کار دشواری است و مطمئنا قلم من به هیچ وجه نمی تواند شکوه این مرد بزرگ را کامل به تصویر بکشد. صحبت از بزرگ مردی است که شاید اگر نبود الان استقلالی هم وجود نداشت. درست به مانند محراب شاهرخی که اگر او و حرص خوردن های بی پایانش نیز نبود، پرسپولیسی هم وجود نداشت و هواداران هر دو تیم تا عشق به فوتبال در این مملکت وجود دارد، باید مدیون این عزیزان باشند. با این مقدمه مختصر نفر دوم لیست بزرگان استقلال که مرحوم پورحیدری است را شروع می کنم. منصور پورحیدری متولد بهمن 1324 در شهر تهران است. پورحیدری رافتخارترین مربی تاریخ باشگاه استقلال تهران است. احیای باشگاه استقلال بعد از انقلاب 57، که با تغییر نام باشگاه تاج به استقلال صورت گرفت، از خدمات او برای منحل نشدن باشگاه بود. ازاین‌رو او را پدر استقلال نامیده‌اند. دو قهرمانی استقلال در آسیا در کارنامه پورحیدری دیده می‌شود که یک بار در قامت بازیکن و یک بار در کسوت سرمربی به آنها دست یافت. او از این حیث در ایران رکورددار است. پورحیدری علاوه بر بازیکنی و سرمربیگری، به عنوان مدیر فنی و سرپرست باشگاه استقلال نیز فعالیت کرده بود. او در دوره‌ای سرمربی تیم ملی ایران نیز بود و با آن تیم در سال 1998 قهرمان بازیهای آسیایی بانکوک شد. شروع فوتبال حرفه ای این مدافع بزرگ از سن 17 سالگی و باشگاه دارایی در سال 1341 است. او سه سال در جوانان در جوانان دارایی بازی کرد و در سال 1344 به تیم تاج ملحق شد. او ده سال در باشگاه تاج بازی کرد و عناوین و افتخارات داخلی و آسیایی متعددی کسب کرد. مرحوم پورحیدری پس از آن و در سال 54 راهی باشگاه دارایی شد و دو سال در این تیم توپ زد. او در سال 56 و با پیراهن دارایی از فوتبال حرفه ای خداحافظی کرد.
بعد از پایان دوره ورزشی پورحیدری به عنوان بازیکن، رایکوف مربی وقت تاج که تیم جوانان تاج را هم در دست داشت، به دلیل پشتکار و پیگیری‌های فراوان منصور، او را به جوانان برد. رایکوف که از سال 48 تا 53 مربی تاج بود، به دلیل خستگی قادر به ادامه کار در تاج نشد و پس از باخت به تیم نفت آبادان در سال 53 کنار گذاشته شد و تیم به علی دانایی فرد رسید که وی هم منصور پورحیدری را به عنوان کمک خود برگزید و علی دانایی فرد تنها 8 بازی در سال 54 سرمربی تیم بود و سپس جکیچ به عنوان سرمربی تاج در سال 55 انتخاب شد و جکیچ هم منصور پورحیدری را به عنوان کمک خود انتخاب کرد و نتایج مطلوبی را با وی کسب کرد. پس از انقلاب به دلایل نا آرامی‌ها، قرارداد جکیچ با تاج فسخ گردید و او به همراه جکیچ برای مدتی راهی کشورهای حاشیه خلیج فارس شد. او چند ماه پس از بازگشت مربی استقلال شد. البته لیگ در سال 58 انسجام لازم را نداشت. او با پنج دوره حضور در ادوار رقابتهای آسیایی به عنوان سرمربی رکورددار تاریخ باشگاه استقلال است که 32 مرتبه مربیگری یک باشگاه در جام باشگاههای آسیا را به عهده داشته‌است. او در پنج دوره حضور خود، یک مقام قهرمانی، یک مقام نایب قهرمانی و یک مقام سوم جام باشگاههای آسیا و همچنین دو مقام چهارم جام برندگان جام آسیا را برای استقلال به ارمغان آورده‌است. وی همچنین در 309 مسابقه مربیگری تیم فوتبال استقلال تهران را بر عهده داشته‌است و 81 بار به عنوان مربی در خدمت آبی‌پوشان بود که از این لحاظ در تاریخ باشگاه استقلال رکورددار می‌باشد. پورحیدری همچنین رکورددار مربیگری در شهرآورد تهران است. منصور پورحیدری همچنین دارای یک رکورد دیگری هم هست او تنها کسی هست که هم به عنوان بازیکن هم به عنوان مربی توانسته قهرمان آسیا بشود وی درسال 1349 در حالی که یک بازیکن 25 ساله بود توانست به عنوان قهرمانی آسیا برسد ویک بار هم به عنوان مربی در سال 1370 توانست قهرمان آسیا شود. منصور پورحیدری سرانجام در صبح جمعه 14 آبان 1395 بر اثر سرطان ریه در بیمارستان ایرانمهر در سن 70 سالگی درگذشت.
افتخارات منصور پورحیدری (دوران بازی)
قهرمان جام باشگاههای آسیا در سال 1349 به همراه تیم تاج
کسب مقام سوم جام باشگاه های آسیا در سال 1350 به همراه تیم تاج
قهرمان چهار دوره جام باشگاههای تهران در سال های1347، 1348، 1350 و1351 به همراه تیم تاج
قهرمان مسابقات فوتبال باشگاههای ایران جام منطقه‌ای 1349 به همراه تیم تاج
قهرمانی در لیگ فوتبال ایران جام تخت جمشید در سال 1353 به همراه تیم تاج
قهرمان سه دوره جام میلز هند در سالهای 1348، 1349 و 1350 به همراه تیم تاج
افتخارات منصور پورحیدری (دوران سرمربی گری)
قهرمانی در بازیهای آسیایی 1998 به همراه تیم ملی فوتبال ایران
قهرمان جام باشگاههای آسیا در سال 1370 به همراه تیم استقلال تهران
نایب قهرمانی جام باشگاه های آسیا در فصل 1992–1991 به همراه استقلال تهران
کسب مقام سوم جام باشگاه های آسیا در فصل 2002-2001 به همراه استقلال تهران
قهرمان سه دوره جام باشگاههای تهران در سال های 1362، 1364 و 1370 به همراه استقلال تهران
قهرمانی در رقابتهای لیگ قدس در سال 1369 به همراه استقلال تهران
قهرمانی در لیگ آزادگان فصل 1380-1379 به همراه استقلال تهران
قهرمان دو دوره جام حذفی ایران در سال های 1375 و 1379 به همراه استقلال تهران
1. ناصر حجازی
سرانجام به نفر اول لیست بزرگان استقلال می رسیم. بزرگ مردی که شاید برای بسیاری نفر اول بودن او در این لیست جای تعجبی نداشت و همین نشان از بزرگی و محبوبیت فوق العاده ناصر خان حجازی می دهد. مردی که چه در زمین بازی و چه خارج آن همیشه پیرو حق و حقیقت بود و بدون ترس حرف هایش را می زد. به مانند جمله مشهورش که در برنامه نود اینگونه بیان کرد: "میگن فوتبالمون ناپاکه ... ما باید ببینیم جای دیگمون پاک هس که راجب فوتبال ناپاک داریم صحبت میکنیم یا نه ... این بحث خیلی مهمه". این اسطوره فراموش نشدنی فوتبال ایران متولد آذر 1328 در شهر تهران است. از افتخارات مرحوم حجازی به اختصار می توان به دو قهرمانی در جام ملتهای آسیا، یک قهرمانی در بازیهای آسیایی و شرکت در المپیک و جام جهانی 1978 آرژانتین اشاره کرد. او همچنین به همراه تیم تاج قهرمانی در جام تخت جمشید و جام باشگاههای آسیا را تجربه کرده‌است. اولین باشگاه ناصر حجازی نادر در دسته دو بود که وی در سال 43 راهی آن شد و یکسال در این باشگاه بازی کرد و از همان تیم به تیم ملی جوانان و تیم ملی بزرگسالان رسید. در سال 1346 به تاج پیوست و موفق به قهرمانی در جام باشگاههای آسیا و جام تخت جمشید با این تیم شد. حجازی به مدت 10 سال و تا سال 1356 در تاج بازی کرد. تیم بعدی حجازی، شهباز بود که از سال 56 تا 59 به مدت سه سال در آن مشغول به بازی بود. وی در سال های آغازین انقلاب و در سال 59 مجددا به تیم خود که به استقلال تهران تغییر نام داده بود، برگشت. وی تا سال 1365 به مدت 6 سال در استقلال بازی کرد و در مجموع 16 سال برای آبی پوشان به میدان رفت. حجازی در پایان دوران بازیکنی خود به بنگلادش رفته و پس از مدت کوتاهی دروازه‌بانی در تیم محمدان، سرمربی این تیم شد و در سال 1366 بازی خداحافظی خود را در همین تیم انجام داد.
حجازی اولین بازی ملی رسمی خود را در سن 19 سالگی در 22 شهریور 1348 در آنکارا در مقابل تیم ملی پاکستان در جام اکو انجام داد که با نتیجه 4 بر 2 به نفع ایران پایان یافت. در بازی دوم او در مقابل تیم ملی ترکیه چهار گل در نیمه اول دریافت کرد. عملکرد تیم پس از این مسابقات مورد انتقاد قرار گرفت تا جایی که کیهان ورزشی نوشت:"مربی خارجی اگر ارسطو هم باشد هرگز نمی‌تواند ما را بشناسد… باید تیم فاتح آسیا حفظ می‌شد و باید فرزامی و یاوری و ظلی و طالبی را می‌آوردند نه این چند بچه بی‌تجربه را". ناصر حجازی در دهه 50 دروازه‌بان اصلی تیم ملی ایران بود و با این تیم دو بار قهرمان جام ملتهای آسیا در سال های 1972 و 1976 و یک بار قهرمان بازیهای آسیایی 1974 تهران شد و در جام جهانی 1978 آرژانتین هم شرکت کرد و عملکرد خوبی در جام جهانی داشت. با وجود اینکه ایران در مرحله گروهی 8 گل دریافت کرد اما چهار گل را از روی نقطه پنالتی دریافت کرد. پس از بازی های خوب او به خصوص در جام جهانی وی مورد توجه تیم منچستر یونایتد قرار گرفت و مدتی با این تیم تمرین کرد. در پی اعلام فدراسیون فوتبال ایران و اینکه به او اجازه داده نشده که به این تیم بپیوندد از طرف باشگاه منچستر یک هفته به او فرصت داده شد تا رضایت نامه دریافت کند اما به دلایلی نتوانست در فرصت مذکور رضایتنامه گرفته و پس از پایان این مدت و بدلیل تاخیر صورت گرفته منچستر با دروازه بان دیگری قرار داد امضا کرد و ناصر خان حجازی بزرگترین فرصت زندگی اش را از دست داد. او همچنین سهمیه حضور در المپیک 1976 مونترال و مقام سومی جام ملتهای آسیا 1980 را هم به‌دست‌آورد. اولین دوره مربیگری ناصرحجازی به سال 1361 که به عنوان بازیکن مربی فعالیت می کرد، برمی گردد. وی استقلال را نایب قهرمان آن سال کرد و توانست پرسپولیس علی پروین را شکست دهد. اولین تجربه مربیگری خارجی حجازی در محمدان بنگلادش بود. نقطه اوج این باشگاه در سال 1367 با پیروزی بر پرسپولیس و صعود به یک‌چهارم نهایی جام باشگاههای آسیا رقم خورد. او در دوران سرمربیگری موفق شد استقلال را به مقام نایب قهرمانی در لیگ تهران و باشگاههای آسیا و قهرمانی در لیگ آزادگان برساند. در تیمهای سپاهان اصفهان، ذوب آهن اصفهان، استقلال رشت، ماشین‌سازی تبریز، استقلال اهواز، ابومسلم خراسان، نساجی قائمشهر نیز به مربیگری پرداخت که موفقیت چندانی نصیب وی نشد، هر چند تیم ماشین‌سازی در فصل 75–74 بازیهای خوبی در لیگ ایران ارائه کرد و به همین خاطر بحث‌هایی در مورد انتخاب حجازی به عنوان سرمربی تیم ملی در مطبوعات مطرح شد. از قول پسر وی نقل شده که در همین دوره که مصطفوی رئیس فدارسیون فوتبال بود، قرار بود حجازی به عنوان مربی تیم ملی انتخاب شود، اما در نهایت نام مایلی کهن به عنوان مربی تیم ملی اعلام شد. وی در زمان مربی گری اش بازیکنان بزرگی همچون علی دایی، رحمان رضایی، علی رضا اکبرپور و علی اکبر استاداسدی را به فوتبال ایران معرفی کرد.
فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال حجازی را دومین دروازه‌بان برتر قرن بیستم قاره آسیا پس از محمد الدعایه عربستانی معرفی کرده‌است. ضمن آنکه حجازی به عنوان چهل و یکمین دروازه‌بان برتر قرن بیستم جهان از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال جهان، برگزیده روزنامه نیونیشن چاپ سنگاپور به عنوان یکی از ده گلر برتر جهان در تاریخ 27 فوریه 1980 و جزو ده بازیکن برتر قاره آسیا در تمامی ادوار مسابقات جام جهانی از نگاه سایت ورزشی و معتبر ESPN FC معرفی شده‌است. ناصر حجازی دارای رتبه 134 جهان و رتبه سوم ایران با رکورد 837 دقیقه در بسته نگاه داشتن دروازه (حسین حسینی از استقلال تهران با 873 دقیقه اول و بهرام مودت از پرسپولیس با 844 دقیقه نفر دوم) از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال جهان است. این مرد بزرگ سرانجام در روز 2 خرداد 1390 پس از تحمل مدت‌ها رنج ناشی از بیماری سرطان ریه در بیمارستان کسری تهران درگذشت و در تاریخ 4 خرداد 1390 در قطعه نام‌آوران بهشت زهرا به خاک سپرده شد. ایشان به عنوان بزرگترین اسطوره باشگاه استقلال نامش تا ابد در یاد هوادارن فوتبال باقی خواهد ماند. گفتنی است در زمان بیماری و بعد از فوت این مرد بزرگ شخصیت های مشهور دنیای فوتبال نظیر سپ بلاتر با ارسال نامه‌ای به علی کفاشیان ابراز تاسف نموده و به طرفداران ناصر حجازی تسلیت گفت و سر الکس فرگوسن سرمربی وقت منچستر یونایتد در دوران بیماری که برای بهبود او دعا کرده بود. همچنین سایت فیفا که در گزارش اختصاصی از افتخارات و گذشته آن مرحوم نوشت.
افتخارات ناصر حجازی (دوران بازی)
دومین دروازه بان برتر قرن بیستم در آسیا از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال جهان
چهل و یکمین دروازه بان برتر قرن بیستم از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال جهان
دارای رتبه 134 درجهان و رتبه سوم در ایران با رکورد 837 دقیقه در بسته نگاه داشتن دروازه از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال جهان
قهرمانی در جام ملتهای آسیا 1972 تایلند به همراه تیم ملی فوتبال ایران
قهرمانی در جام ملتهای آسیا 1976 تهران به همراه تیم ملی فوتبال ایران
حضور در جام جهانی 1978 آرژانتین به همراه تیم ملی ایران
قهرمانی مسابقات فوتبال بازیهای آسیایی تهران 1974 به همراه تیم ملی فوتبال ایران
صعود به المپیک مونیخ در سال 1972 به همراه تیم امید ایران
صعود به المپیک مونترال در سال 1976 به همراه تیم امید ایران
حضور در المپیک مونترال در سال 1976 به همراه تیم امید ایران
مقام سومی جام ملتهای آسیا در سال 1980 به همراه تیم ملی ایران
قهرمان جام باشگاههای آسیا در سال 1349 به همراه تیم تاج
کسب مقام سوم جام باشگاه های آسیا در سال 1350 به همراه تیم تاج
قهرمان چهار دوره جام باشگاههای تهران در سال های1347، 1348، 1350 و1351 به همراه تیم تاج
قهرمان مسابقات فوتبال باشگاههای ایران جام منطقه‌ای 1349 به همراه تیم تاج
قهرمانی در لیگ فوتبال ایران جام تخت جمشید در سال 1353 به همراه تیم تاج
قهرمان سه دوره جام میلز هند در سالهای 1348، 1349 و 1350 به همراه تیم تاج
قهرمان دو دوره جام باشگاههای تهران در سال های 1362 و 1364 به همراه تیم استقلال تهران
افتخارات ناصر حجازی (دوران سرمربی گری)
نایب قهرمانی جام باشگاه های آسیا در فصل 1999–1998 به همراه استقلال تهران
مقام چهارم جام در جام باشگاههای آسیا در سال 1375 به همراه تیم استقلال تهران
نايب قهرماني جام باشگاههاي تهران در سال 1361 به همراه تیم استقلال تهران
سه بار قهرمانی لیگ کشور بنگلادش به همراه تیم محمدان
صعود به جمع 8 تیم برتر آسیا به همراه تیم محمدان بنگلادش
نایب قهرمانی جام چهار جانبه هندوستان با تیم ملی بنگلادش
نایب قهرمانی جام دوستی امارات در سال 1376 به همراه تیم استقلال تهران
قهرمانی جام پرچم ترکمنستان در سال 1376 به همراه تیم استقلال تهران
قهرمانی لیگ آزادگان در فصل 1377-1376 به همراه تیم استقلال تهران
کسب عنوان بهترین تیم شهرستانی در سال 1378 به همراه تیم ذوب آهن اصفهان
نایب قهرمانی جام چهار جانبه قائمشهر در سال 1385 به همراه تیم نساجی قائمشهر
نایب قهرمانی لیگ برتر در سال 1389 به عنوان رئیس کمیته فنی باشگاه استقلال تهران
70 بازیکن برتر تاریخ باشگاه استقلال تهران، سربازان تاج (بخش اول)
70 بازیکن برتر تاریخ باشگاه استقلال تهران، سربازان تاج (بخش دوم)
70 بازیکن برتر تاریخ باشگاه استقلال تهران، سربازان تاج (بخش سوم)
