اختصاصی طرفداری- کوارتر سوم آخرین بازی فصل عادی برای اوکلاهاما سیتی تاندر؛ راسل وستبروک شانزدهمین ریباند خود را در بازی انجام میدهد تا لیگ را از دومین میانگین تریپل دابل فصل خود مطمئن کند؛ تنها کسی در تاریخ که به این مهم دست یافته. او در بازی گذشته نیز 18 ریباند کرده و این بازی را نیز با 20 ریباند به پایان می‌ربد. آماری فوق العاده برای یک گارد. اما آیا این آمار همه چیز را برای راسل و تیمش توضیح میدهد؟ آیا این آمار به برد اوکلاهاما کمک می‌کند؟
راسل وستبروک بازیکن فوق العاده ایست و هر شب آمار فوق العاده ای از خود به جای میگذارد. تریپل دابل در مقیاس های تاریخی در لیگ. او بار زیادی از تیم را به دوش میکشد و یک عنوان با ارزش ترین بازیکن لیگ را هم در خانه دارد. ولی آیا این برای خوب بودن تنها تیمی که او تا به حال در آن بازی کرده کافی است؟ آیا اساساً اوکلاهاما این نوع بازی را نیاز دارد؟
اگر در برگه ثبت آمار، فرا تر از امتیاز، ریباند و اسیست برویم میتوانیم ضعف هایی در بازی وستبروک پیدا کنیم. ترن اوور های زیاد، درصد شوت پایین. اگر کمی فراتر رویم و به بازی نیز نگاه بیاندازیم نکات دیگری به چشم ما میخورد. پول آپ جامپرهای بد موقع و زود در زمان مالکیت، دزدی ریباند ها از یاران خودی، برداشتن شش قدم با توپ بدون دریبل زدن – البته نه در مقیاس بقیه اشتباهات!!
واقعیت این است که وستبروک با وجود تمام توانایی ها و بازی مهیجش، به اندازه آمار خامش برای تیم موثر نیست. شاید این امر در فصل قبل که او بازیکن آل استاری در کنار خود نمی‌دید -- یا لااقل اجازه ظهور آن را نمی‌داد (بله...درباره اولادیپو حرف میزنم) -- خیلی مشخص نبود و این موضوع باعث شد که حتی با وجود رکورد نه چندان خوبِ اوکلاهاما، او همچنان جایزه ام وی پی را مال خود کند. اما او این فصل یکی از بهترین بازیکنان دو طرفه لیگ و یکی از اعضای آینده تالار مشاهیر بسکتبال را در کنار خود می‌بیند و همچنان تاندر همان است که بود. وستبروک بهینه نیست. او همچنین نمی‌تواند بازیکنان اطراف خود را بهتر کند -- این را میتوانید از دورانت بپرسید.
راس این فصل درصد استفاده 37.5 را ثبت کرد که در صدک اول گارد راس‌های لیگ قرار می‌گیرد؛ مانند هشت فصل قبلی. اگر به درصد اسیست‌های او روی سبد هایی که هم تیمی هایش در زمان حضور او در زمین کسب کرده اند نگاه کنیم عدد 46.3 را می‌بینیم که این عدد هم در صدک اول قرار می‌گیرد ولی این تمام ماجرا را برای پاس های وستبروک توضیح نمی‌دهد. راسل با درصد ترن اوور 14.4 به سختی در بین نیمه ی بهتر پوینت گارد ها در لیگ قرار می‌گیرد و همچنین نسبت درصد اسیست به درصد استفاده او در صدک 63 است. این یعنی آمار خام به ما درباره توانایی پاس دادن او دروغ می‌گویند.
درباره ریباند‌ها کارملو جواب ما را داده. راسل ریباند ها را از هم تیمی هایش میدزدد. در اینکه او نسبت به یک گارد ریباندر بسیار خوبی است شکی نیست ولی او به خاطر رسیدن به تریپل دابل خودش هر شب علاوه بر بازیکنان حریف در برخی صحنه ها با بازیکنان خودی نیز رقابت می‌کند. استیو آدامز یکی از بهترین ریباندر های لیگ است. این آمار از روی ریباند های حمله مشخص است. او هنگامی که در زمین است به اندازه یک تیم معمولی ان بی ای در 100 مالکیت برای اوکلاهاما ریباند حمله می‌کند ولی در ریباند های دفاع؟ او تنها 3.6 ریباند دفاعی در هر بازی انجام میدهد.
راسل در این فصل در 25 بازی تریپل دابل کرد که در 21 بای آن اوکلاهاما برنده بود. ولی باز هم این آمار تمام قضیه را پوشش نمی‌دهد. راسل در این فصل 12 بازی داشت که در آن ها 9 اسیست داد؛ یعنی یک اسیست فاصله تا دو رقمی شدن و مگر می‌توان این فرصت را از دست داد؟! اوکلاهاما در این بازی ها تنها 4 برد بدست آورد. همچنین وستبروک در این 12 بازی 4.9 ترن اوور به صورت میانگین ثبت کرد. حدود یک ترن اوور بیش از میانگین فصل خود. یکی از نتایجی که می‌توان از این آمار گرفت این است که او برای رسیدن به اسیست شماره 10 بیش از حد تلاش می‌کند و این به ضرر آمار خودش و همچنین برد تیم بوده.
اما نکته بسیار مهم درباره وستبروک این ها نیست. او نتوانسته بازیکنانی که در کنارش بازی می‌کنند را بهتر کند. تا زمانی که دورانت در اوکلاهاما بود وجود او تاثیر بسیار مثبتی بر اوکلاهاما و بازی وستبروک داشت زیرا وقتی یکی از بهترین بازیکنان لیگ در کنار وستبروک بازی کند او نمی‌تواند بسیاری از اقدام‌های غیر بهینه خود را انجام دهد زیرا شوت بهتری نیز وجود خواهد داشت. اما حتی در بسیاری از همان زمان ها هم اوکلاهاما رو به حمله نوبتی بین وستبروک و دورانت میاورد زیرا وستبروک همچنان باید توپ را در دست خود می‌داشت. همین امر باعث شد تا دورانت قانع شود که نمی‌تواند در اوکلاهاما حلقه ای به دست آورد و به اوکلند رفت.
سال پیش اولادیپو در کنار راسل تنها کمی بیش از 15 امتیاز در هر بازی به دست می‌آورد و باید در حمله کنار می‌نشست و نظاره گر تاریخ آفرینی وستبروک می‌شد. این فصل؟ او این فصل فرد شماره یک در حمله ایندیانا بود و این در صورتی است که قرار بود مایلز ترنر این نقش را به عهده داشته باشد. اولادیپو خود را ایندیانا اثبات کرد.
امسال نیز با وجود بازی خوب در ابتدای فصل، پاول جورج هم مقهور جاه طلبی وستبروک شد و نتوانست "تیم" را بهتر کند. کارملو نیز با تمام تغییراتی که در بازی خود ایجاد کرد تا بتواند در او کی سی موفق باشد افت بسیار شدیدی کرد. و وستبروک همچنان تریپل دابل می‌کرد.
اوکلاهاما در این فصل در جایگاه چهارم غرب به پلی آف آمد. جایگاهی که البته می‌توانست بسته به بازی‌های روز آخر بسیار متفاوت باشد. آن ها با تیم پنجم کنفرانس، یوتا جاز، در پلی آف رو برو شده اند و در سه با نتیجه 1-2 عقب هستند و بازی بعدی نیز در سالت لیک سیتی خواهد بود. راس تا به اینجا در سری با میانگین 20.3 امتیاز، 22 از 61 اقدام خود را وارد سبد کرده یعنی تنها 36 درصد. او همچنین در این سه بازی 16 تر اوور ثبت کرده است. معادل 5.3 ترن اوور در هر بازی. طاهراً یک سناریوی آشنای دیگر برای او و تیمش رقم خواهد خورد. حذف از پلی آف.
در این نوشته قصد، این نبود که وستبروک را به عنوان یک بازیکن سطح پایین معرفی کنیم. او بازیکنی با توانایی های بالا است و تقریباً می‌توان با اطمینان گفت عضو آینده تالار مشاهیر لیگ، ولی یک نکته بارز است. وستبروک با این سبک بازی نمی‌تواند اوکلاهاما را به یک تیم برنده تبدیل کند و مهم تر از همه چیز برای خود او، نمی‌تواند کلکسیون افتخاراتش را به حلقه قهرمانی مزین کند.
تمام آمار به کار رفته در متن از Basketball-reference و cleaning the glass استخراج شده اند.
