لطفا قراردادتان را تمدید کنید آقایان

الوعده وفا؛ زمان رستگاری فرا رسیده است پسران پرسپولیس!

شقایق اشک ریز 04/17/2018 - 18:41 مشاهده پروفایل

5,686 مشاهده / 18 دیدگاه 1 2 1

کسانی که برای فردا زندگی می کنند در مقابل کسانی که برای امروز زندگی می کنند شانسی ندارند و هواداران پرسپولیس امروز در لحظه زندگی می کنند.

طرفداری- پرسپولیس در گروه خود یکه تاز شد، دیگر اهمیت ندارد سرخپوشان در بازی قبل در استادیوم قرشی مقابل ازبک ها ناامیدمان کرده بودند، یا در بازی رفت در ورزشگاه بین‌المللی خلیفه مقابل السد حرفی برای گفتن نداشتند. هر نقدی که به سرخپوشان روا بود با صدرنشینی شان در آزادی مقابل ژاوی و یاران اش فراموش شده است. تنها می ماند یک دلواپسی. بحثی که امروز مهم است استرس اش کمتر از ضربه بغداد بونجاح در آخرین دقایق بازی شب گذشته نیست، جایی که نفسمان بند آمده بود که آیا رویای عبور از نیمه نهایی و رسیدن به فینال جام باشگاه های آسیا همینجا به پایان رسیده است؟ لحظاتی که داغ به آتش کشیدن سفارت دوباره برایمان زنده شده بود و جدول گروه را هرطور که می دیدیم افسوس می خوردیم که آیا باز هم از میزبانی محروم هستیم و باید به مصاف سعودی ها برویم؟ آیا باز هم باید جای بازی در آزادی! راهی عمان شویم؟ اما همه چیز با آخرین ضربه ژاوی فراموش شد، دیوار دفاعی مان مقابل ژاوی ایستاد و ما به عنوان تیم اول صعود کردیم. هنوز خوشی صعودمان به یک روز نرسیده که در گروی تصمیمات غریب بازیکنان پرسپولیس مانده ایم. مبحثی بزرگ تر از اینکه محسن ربیع خواه افتاد و گفت تمام شد راحت شدید دیگر، و موضوعی مهم تر از آنکه مهدی طارمی برای اولین بار در نظرسنجی جایی در صدر ندارد. پرسپولیس صعود کرده است و دو بازی پایانی لیگ برتر، تنها برای جابجایی رکورد است. اما مساله ای که امروز حائز اهمیت است تمدید قرارداد بازیکنان است. آنهایی که امروز باید نشان دهند چند مرده حلاج اند.

امروز وقت وفاداری ست، شبیه به روزی که یوونتوس به سری بی سقوط کرد پاول ماند و فابیو نماند، کامورانزی به سری بی آمد و الیسو تاکیناردی نیامد. شبیه به روزی که بایرن مونیخ از اصل خود دور می شود و در لفافه می گوید ما به جنازه ها حمله نمی کنیم و از یوونتوس هیچ بازیکنی نخواهیم گرفت. شبیه به روزی که مت بازبی با همان لوله های تنفسی از روی تخت بیمارستان اجساد بازیکنان یونایتدی را به یاد می آورد و در پاسخ سخاوتمندانه سانتیاگو برنابئو می گوید آلفردو دی استفانو را نمی خواهم. شبیه به روزی که مجتبی محرمی با چهل هزارتومان ماند و مهدی هاشمی نسب آنچنان متواری شد که در جنوب با پیراهن رقیب عکس بگیرد. همه چیز شبیه به امروز است، مدیرعامل سپاهان انگشت گذاشته است روی نام محسن مسلمان. جایی که محسن طاهری می گوید مگر پرسپولیس با گادوین منشا در شش هفته پایانی مذاکره نکرد؟ مگر قرارداد منشا پیش از بازی برگشت پیکان مقابل پرسپولیس تنظیم نشده بود؟ مدیرعامل سپاهان می گوید مگر پرسپولیس نگفته است قانون این اجازه را می دهد بازیکنانی که به انتهای قرارداشان نزدیک شده اند می شود با آنها مذاکره کرد؟ طاهری درست می گوید اما مساله سوا از حرفه ای بودن، یک موضوع اخلاقی را طلب دارد. جایی که پیکانِ جلالی از نقل و انتقالات قلع و قمع نشده بود، جایی که گادوین منشا با مجید جلالی به مشکل نخورده بود، جایی که آقای گل آن روزهای لیگ برتر تیم را به حاشیه های کوچک و بزرگ سوق نداده بود.

اینکه امروز برانکو ایوانکوویچ محسن مسلمان را نمی خواهد بر هیچ هواداری پوشیده نیست. اینکه محسن مسلمان به انتظار پایان فصل نشسته است تا ساکش را ببندد که راهی دوحه شود یا اصفهان مشخص نیست. اما مساله وفاداری ست. باور پذیرش آنکه محسن مسلمان قافیه را به بشار رشن و فرشاد احمدزاده می بازد سخت است. اینکه محسن مسلمان باور کند نمی تواند جایگاه اش را در پستی که به شخصه اعتقاد دارم بعد از مجتبی جباری، محرم نوید کیا و ایمان مبعلی در آن ممتاز است را به دست بیاورد. محسن مسلمان از روزهایی عبور کرده است که قدرت داشت تاریخ را له کند. روزهایی که فرهاد کاظمی، محسن مسلمان را فرستاد روی سکوهای اصفهان، تا برای ذوب آهن اش به سبک جام جهانی 2010 بوق وووزلا بزند. روزهایی که اهواز هم محسن مسلمان را نمی خواست تا تاریخ شهادت بدهد مونالیزای وطنی تبدیل به یک زباله (با عرض پوزش) شده بود. روزهایی که مسلمان نه توسط غازیان تشویق می شد نه انزلیچیان. اما آیا محسن مسلمان که از برهوتی از انگ های ریز و درشت راهی دیگر تیم پایتخت شده بود از قافله جا ماند؟ مگر کسی فراموش می کند تا هفته ها و ماه ها حتی هواداران افراطی پرسپولیس هم او را بخاطر دینی که به علیرضا منصوریان و باشگاه استقلال داشت نمی خواستند و به هر بهانه ای او را از تمرینات پرسپولیس طرد می کردند؟ اما آخر قصه چه شد؟ محسن مسلمان آنقدر تمرین کرد، آنقدر درخشید، آنقدر زیر نظر برانکو پیشرفت کرد که شد مهندس، شد محبوب سرخپوشان پایتخت. حال چگونه باید باور کرد که محسن مسلمان از عهده این آزمون که آن را سوا از مباحث کلیشه ای لج و لجبازی، نشات گرفته از یک تنبیه پدرانه می دانم بر نمی آید؟ چگونه هوادار پرسپولیس باید قبول کند محسن مسلمان در این بزنگاه تاریخی می رود و یک تیم خالی می شود از پلی مکری که تاکتیک را قربانی تکنیک می کرد. انتظار ندارم پیشنهاد طاهری با بی تفاوتی رد شود، یا محسن مسلمان چشم بر اسکناس های تیم متمول قطری ببندد، اما امیدوارم هر تصمیمی که می گیرد، از هرکسی که مشاوره می گیرد به خیلی مسائل فکر کند. به اینکه رضا حقیقی که چهار سال پیش لیونل مسی را کلافه کرده بود امروز از شهرداری ماهشهر هم کنار گذاشته شده است.

حال زمان وفاداری ست، زمان رستگار شدن. وقت آن رسیده است با سینه ای سپر از یک آزمون سختِ پدرانه سربلند بیرون آمد. و جای منت گذاشتن، با هواداران بیعت کرد. آقای مسلمان؛ با همه این صحبت ها اگر ماندی قدمت رو چشم هواداران، اگر هم رفتی خیالت تخت؛ برانکو از آدام و احسان مهندسی دیگر می سازد.

هر روز خبر می آورند بازیکنان آرزوی تمدید قرارداد با پرسپولیس را دارند. کریم باقری یک روز در میان می گوید چه جایی بهتر از پرسپولیس. افشین پیروانی که اسیر پرونده جدیدی در کمیته اخلاق شده است و به قول فوتبالی ها الف.پ جدید این داستان ها شده، می گوید خیال هواداران راحت باشد بازیکنان تمدید می کنند. جناب حمیدرضا گرشاسبی هم وقتی اعتراض هواداران، که از نگرانی و دلسوزی آنها نشات گرفته است را می شنود به هر دری می زند که از این پنجره محرومیت به سلامت عبور کند.محرومیتی که بدون تردید یکی از مسببان آن مدیریت پیشین باشگاه دکتر علی اکبر طاهری بوده است. مردی که تا آخرین لحظه پشت محبوبیت برانکو و نتایج ممتاز پرسپولیس سنگر گرفت و از معرکه گریخت. بماند که قول و قسم آقای طاهری در برنامه زنده مبنی بر اینکه به زودی یک کنفرانس می گذارد و به تمامی سوالات پاسخ می دهد هرگز از راه نرسیده است. از همان ابتدا هم مشخص بود ایشان هرگز به دنبال شفاف سازی نبوده اند. همانطور که همگان هشدار داده بودند تاوان آن تصمیمات اشتباه گریبان باشگاه را گرفت. اما آقای طاهری در پاسخ به شفاف سازی چه کاری کرد؟ جز آنکه م.الف و ر.ی را از دفتر خود بیرون کرد و حاضر به پاسخگویی به افکار عمومی نشد. آنقدر نگرانی در میان هواداران پرسپولیس زیاد شده است که بهتر است به گذشته برنگردیم و به قول خودمان آتش بیار معرکه نباشیم. کاری است که شده است. باید به آینده نگاه کرد.

امروز که آقای حمیدرضا گرشاسبی می گویند بازیکنان برای تمدید امروز و فردا می کنند درد دارد. مدیرعامل به بازیکنان پیغام داده است اگر بیایید مذاکره کنیم جریمه تان را می بخشم. باور کردنی نیست. می گوید صادق حتی حاضر نمی شود به دفتر باشگاه بیاید. صادق محرمی را می گوید، جوان خوش آتیه ای که ره صد ساله را با حمایت هواداران و صدالبته مربی گری برانکو یک شبه پیموده است پیغام می دهد وکیلم را می فرستم. بازیکنی که همین شب گذشته با دریبل های دو طرفه اش آزادی و السد را با هم به آتش کشیده بود می گوید نمی آیم. هضم باور این قضیه درست است سخت است، یا بعضی اعتقاد داشته باشند بازیکن حرفه ای است و از این دست صحبت ها. اما من در این شرایط که پرسپولیس محروم مانده است اینچنین فکر نمی کنم. صادق محرمی قبل از ورود به پرسپولیس در چه جایگاهی بود که امروز برای پرسپولیس شانه بالا می اندازد؟ گرچه بارها گفته ام معتقدم باید قدر چنین سرمایه هایی را همچون صادق محرمی، علی علیپور و حتی حسین حسینی را بدانیم، همواره گفته ام حیف است صادق محرمی پشت صف طویل بازیکنی همانند حسین ماهینی که با ارفاق در تیم جا خوش کرده است بماند. اما پذیرش اینکه صادق محرمی در فصلی که پرسپولیس به وجود او بسیار نیاز دارد و به قولی تمنای مذاکره با او را می کشد سخت شده است. پرسپولیس سه سال است یکه تاز ایران است، شاکله تیم همان همیشگی ست، برانکو تمدید کرده و مانده است، اما تیم قدرِ این روزهای آسیا از نقل و انتقالات محروم است، می توانید بفهمید آقای محرمی؟ (با توجه به بحث جدی لژیونر شدن صادق محرمی، باز هم عقیده دارم این جوان خوش آتیه به احترام برانکو، هواداران و نام پرسپولیس باید با باشگاه لااقل مذاکره کند)

آقایان کمال کامیابی نیا، فرشاد احمد زاده و دیگران به دنبال چه چیز دیگری هستند؟ چه جایی بهتر از پرسپولیس؟ نکند کمال و فرشاد هم می خواهند لژیونر شوند و یا نکند از هلند و یونان و قطر پیشنهاد دارند؟ بس کنید آقایان. تمدید قرارداد با پرسپولیس برای شما تنها وظیفه است. آقای کامیابی نیا اگر صد سال هم در نفت می ماندی نه گتوزو می شدی نه داغ حذف تیم امید از دل مردم پاک می شد. حال به میمنت نام پرسپولیس، شده ای برترین هافبک، به آنچنان شهرتی رسیده اید که هیچ کدام از رفقای شما به نزدیکی آن هم نرسیده اند. قراردادتان هم بالای یک میلیارد تنظیم شده است، هروقت هم بخواهید با بی تفاوتی اخراج می شوید. دیگر چه می خواهید؟ دیگر این طفره رفتن های صبح و بعدظهر برای مذاکره با باشگاه چیست؟ آقای کامیابی نیای عزیز؛ چه کسی را می خواهی بهتر از برانکو تا شعاع حرکاتت را گوشزد کند؟ چه کسی را می خواهی برتر از برانکو که از بازیکنی که هنرش تنها زیر توپ زدن بود، به پیشرفتی برسانتت که امروز پا به توپ حرکت کنی، شوت بزنی، بدرخشی و بشوی سوپر استار هافبک های دفاعی.

آقای فرشاد احمد زاده شوخی ات گرفته؟ حواشی های بزرگ و کوچک تان یادتان رفته است؟ یکی از بانیان شکست در دربی شخص شما بودید، سهل انگاری ای که در آسیا مقابل الریان و الهلال به وجود آمده بود بس نبود؟ چه جایی بهتر از پرسپولیس که از فری تبریزی ها تبدیل شوی به اثر پروانه ای؟ کافی ست آقای احمدزاده. بهتر است هرچه زودتر از برانکو که در سخت ترین لحظاتی که صدای اعتراض هواداران از استادیوم بیرون زده می شد، سرسختانه پشت تان ماند عذرخواهی کنید و برگردید به تمرینات تان. کاش یکی برای شما می گفت «کسانی که برای فردا زندگی می کنند در مقابل کسانی که برای امروز زندگی می کنند شانسی ندارند و هواداران پرسپولیس امروز در لحظه زندگی می کنند».

تمدید کنید قرارداتان را آقایان. دیروز مهم نبود که ماندید و قهرمانی آوردید. امروز مهم است که پرسپولیس با سهل انگاری عده ای، از نقل و انتقالات محروم است و رقبا از چند ماه پیش آماده شده اند برای بستن تیمی قدرتمند. امروز پرسپولیس و هواداران به شما نیاز دارند که خانه تبدیل به ویرانه نشود. نشان به آن نشان که سید جلال حسینی رفته است تا فرحزاد. بیشتر از این با امروز و فردا کردن های ملال آورتان خون به دل هواداران نکنید. هواداران تان به انتظار اخباری که روی خروجی ها قرار بگیرد مانده اند، که یکی یکی تان رفته اید به باشگاه و قراردادتان را به امضا رسانده اید. پسران پرسپولیسی؛ چشمان تان را باز کنید و ببینید که زمان رستگاری تان فرا رسیده است.