طرفداری- "امیدوارم یک روز شانس هدایت میلان به من داده شود. راهی طولانی پیش رو دارم، اما سرمربیگری در میلان، خارق العاده خواهد بود." وقتی سنگربان بنونتو در دقیقه 95 گل تساوی را وارد دروازه میلان کرد تا اولین امتیاز تاریخ شان در سری آ را کسب کنند، هیچکس امیدی به گتوزو نداشت. چه جمله ای بهتر از حرف های رینو پس از بازی که گفته بود «خنجر می خوردیم، بهتر از این گل ثانیه پایانی بود.»
زیدان، گواردیولا و گتوزو؛ علت موفقیت برخی از بازیکنان سابق در مربیگری چیست؟ (بخش اول)
همراه با تکیه بر مسند قدرت در لیگ برتر انگلیس و ایجاد اختلاف امتیاز وحشتناک، پپ به یک جام مهم دیگر نزدیک می شود. فارغ التحصیل مکتب یوهان کرایوف، در سال 2008 بارسلونا را که ژاوی، اینیستا، اتوئو و تیری آنری به رهبری لیونل مسی را در اختیار داشت، به بام فوتبال اروپا رساند. تنها تیمی که در سال های اخیر به نقطه اوج رسیده بود، بارسلونای پپ بود. تیمی که از 19 رقابت ممکن، 14 جام فتح کرد.
فراموش نکنیم بلوگرانا قبل از پپ چندان هم اوضاع خوبی را سپری نمی کرد. این غول کاتالان فصل پیش از ورود پپ در لالیگا سوم و در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا به دست منچستریونایتد حذف شده بود، هنوز هم با فروش رونالدینیو نتوانسته بود کنار بیاید.
به مانند گتوزو، پپ هم از تیم جوانان به تیم اصلی راه یافت. وی که هم به عنوان بازیکن و هم مربی، محصول آکادمی خود باشگاه به حساب می آمد، بهتر از همه انتظارات را درک می کرد. لاپورتا، رئیس وقت باشگاه در مراسم معرفی پپ گفته بود انتخاب او، ضامن موفقیت و ادامه دادن فلسفه باشگاه است."
اگر از هرکسی بپرسید سبک و سیاق بارسلونا که دنیای فوتبال را درگیر و افق های جدیدی پیش روی مربیان باز کرد چیست، بدون شک خواهند گفت «تیکی تاکا». گواردیولا تصمیم گرفته بود سبکی را ادامه دهد که در پوست و خون باشگاهش است. سبکی که شاید خیلی ها فقط به «پاس دادن» ارتباط دهند، اما این نگاه، سطحی تر از آن چیزی است که در واقعیت رخ می دهد.
همانطور که گیلم بالاگ در کنتاب خود به نام «بارسا» نوشته، در جلسه اول سرمربیگری پپ، او بازیکنان را در زیرزمین هتلی که اقامت داشتند، جمع کرد تا سخنرانی کوتاهی ترتیب دهد. «سبک بازی ما، در تار و پود این باشگاه نهفته است و باید به آن متعهد باشیم. وقتی توپ در اختیار ماست، نباید از دستش دهیم. اگر هم توپ را از دست دادید، بدوید تا پس بگیرید. همین.»
بازیکنان خیلی زود فهمیدند از آن ها چه انتظاراتی می رود و همین، زمینه ساز موفقیت بارسلونا در سال های آتی شد. هرآنچه گواردیولا در بارسا انجام داد، شاهکار بود، اما او معمار اصلی این شاهکار نبود. کسی که چه به عنوان بازیکن و چه به عنوان مربی الهام بخش پپ محسوب می شد، تنها یک نفر بود: یوهان کرایوف.
«او خاص بود، بی نظیر بود. بدون او هرگز نمی توانستم اینجا باشم.» این اظهاراتی است که گواردیولا در مصاحبه با گاردین بر زبان آورده بود. پپ عضو جدایی ناپذیر تیم رویایی کرایوف بود و در کنار لادروپ، کومان و استوییچکوف، وظیفه ای خطیر برعهده داشت. پپ از آن دوران در حال یادگیری بود. یاد می گرفت تا زمانی که مربی شد، تیمش اینگونه بازی کند.
در سال 1988، زمانی که کرایوف سرمربی بارسلونا شد، گفت: "قرار است اینکار را کنیم. توپ در وسط زمین خواهد بود. می خواهم کاملا بر توپ و میدان مسلط باشیم. همیشه برای پیروزی بازی کنیم و این تنها یک معنا دارد: بازیکنانم باید برای به دست آوردن توپ هرکاری کنند." با این متد و شیوه، کرایوف انقلابی در بارسلونا برپا کرد. بلوگرانا نه تنها با سبک بازی اش مشهور شده بود، بلکه با جام هایی که کسب می کرد در دل فوتبال دوستان جایی برای خود دست و پا کرده بود.
پپ هرآنچه را که استادش به او یاد داده بود، در بارسلونا پیاده کرد. سال های باشکوه و پرعظمت بارسلونا، به لطف او شکل گرفت. بدون شک آوردن پدرو و بوسکتس از لاماسیا و بازگرداندن جرارد پیکه از منچستریونایتد و ترکیب آن ها با اینیستا و ژاوی و پویول، ذهنی نابغه می طلبد. پپ، پایه های توتال فوتبال کرایوف را در ذهن متفکرش ساخته و پرداخته کرد و به صورت مجموعه ای تقریبا بی نقص، به جهان فوتبال ارائه کرد، جهانی که نام پپ گواردیولا تا ابد در آن خواهد درخشید.
به قلم دیوید ورمن برای وب سایت Thesefootballtimes
