طرفداری- گروه های بازی ها به شکل زیر بود:
گروه اول: برزیل، مکزیک، سوئیس و یوگسلاوی
گروه دوم: انگلیس، شیلی، اسپانیا و آمریکا
گروه سوم: ایتالیا، هند، پاراگوئه و سوئد
گروه چهار: اروگوئه، فرانسه، بولیوی
فیفا دیگر خیالش مطمئن شده بود اما روند خروج از جام، باز هم متوقف نشد. هندی ها که در المپیک 48 و مرحله مقدماتی، بدون کفش و با پای برهنه بازی کرده بودند، درخواست کردند که در جام هم اینگونه باشند اما فیفا سر انجام، قانونی بر ضد این خواسته تصویب کرد.
فرانسه هم پس از این که متوجه مسافت هایی شد که باید طی کند، از جام کنار کشید. فیفا دیگر وقت جایگزینی برای این دو تیم نداشت و تورنمنت، با 13 تیم در 4 گروه، آغاز شد. برخی، از برگزار کنندگان این بازی ها انتقاد کردند، چرا که هر تیم باید سفر زیادی را در طول مسابقات در کشور برزیل انجام می داد.
سرانجام، این بازی ها از روز 22 ژوئن، در 6 شهر، ریو، سائوپائولو، پورتو آلگره، بلو هوریزونته، کوریتیبیا و ریسیف، انجام شد و قرار اتمام بازی ها نیز برای روز 16 جولای بود. تنها مشکل این بود که تیم ها مثلا یک بازی در هوای شرجی و گرم ریو انجام می دادند و سپس باید برای بازی بعدی خود، 350 مایل را طی می کردند تا در شهر بلو هوریزونته به مصاف حریف بعدی خود بروند.
بازی اول، بین برزیل و مکزیک در ماراکانا انجام شد. ورزشگاهی که ناقص بود اما برزیلی ها برای آن، مراسم افتتاحیه ای با شکوه برگزار کردند و سپس در مقابل 81 هزار نفر، بازی اول جام جهانی را انجام دادند. این اتفاقات، برای برزیل خوب بود و در نیمه اول، این تیم، 1 بر 0 پیش افتاد. سپس آن ها گل دوم را در نیمه دوم زدند و در دقایق نهایی بازی هم گل های بالتازار و آدمیر، کار را برای پیروزی برزیل تمام کرد تا این تیم، گام اول را محکم بردارد.
در روز بعد، یوگسلاوی که در المپیک 48 دوم شده بود، به مصاف سوئیس رفت. این بازی در ورزشگاه سته د ستم برو در بلو هوریزونته برگزار شد و یوگسلاوی از همان ابتدا ثابت کرد که برای سوئیس، بسیار قوی است. آن ها در فاصله 6 دقیقه توسط کوستا توماشویچ به دو گل رسیدند و سپس با گل اویجانوف در دقیقه 83، برد سه بر صفر خوبی را کسب کردند.
هیجان برای برزیلی ها به اوج رسیده بود تا 42 هزار هوادار این تیم، در بازی برابر سوئیس در سائو پائولو حاضر باشند. فلاویو کوستا، مربی برزیل، دست به ترکیب قبلی خود زد و چند بازیکن سائو پائولو را برای تهییج بیشتر هواداران، بازی داد. این تیم، یکی از اولین تیم هایی بود که به سبک 4-2-4 در فوتبال بازی کرد.
سبکی به برزیل را مجاب به حمله و زدن گل های زیاد می کرد که رفته رفته، فوتبال این کشور نیز با همین سبک شناخته شد. در بازی برابر سوئیس، در کمتر از 2 دقیقه، برزیل به گل رسید اما سوئیس این گل خورده را جبران کرد. سپس با گل بالتازار، برزیل با نتیجه 2 بر 1 به رختکن رفت. تلاش سوئیسی ها برای برگشت، دو دقیقه مانده به پایان جواب داد و بازی 2 بر 2 شد. در آن زمان، تعدادی هوادار به زمین بازی هجوم آوردند و کوستا در معرض حمله بود. برزیلی ها چیزی جز پیروزی را قبول نمی کردند.
روز 29 ژوئن، یوگسلاوی در پورتو آلگره، به مصاف مکزیک رفت. تساوی برزیل، شانس صدرنشینی را در صورت پیروزی به یوگسلاوی می داد. این تیم، سریع در بازی جلو افتاد و سیاکوفسکی، دقایقی بعد کار را 2 بر 0 کرد و در دقیقه 62، گل دوم خودش و تیمش را به ثمر رساند. توماشویچ نیز گل دوم خودش در جام را در فاصله 19 دقیقه به پایان به ثمر رساند. مکزیک در ادامه یک گل زد اما بازی با حساب 4 بر 1 تمام شد تا سرنوشت گروه، در بازی یوگسلاوی و برزیل مشخص شود.
روز اول جولای، برزیل و یوگسلاوی در مقابل 142409 نفر، در ورزشگاه ماراکانا به مصاف هم رفتند. برزیل نمی توانست بازی را بهتر آغاز کند. آن ها خیلی سریع توسط آدمیر به گل رسیدند. هواداران بیشتر از این می خواستند اما باید یک ساعت صبر می کردند تا برزیل باز هم توسط زیزینیو به گل دست یابد. این گل، برزیل را پیروز و صدرنشین گروه کرد و به دور بعدی فرستاد.
گروه دوم، روز 25 ژوئن با بازی شیلی و انگلیس در ماراکانا، آغاز شد. انگلیس، نام های بزرگ زیادی در ترکیب داشت و شیلی، فقط یک بازیکن حرفه ای فوتبال در ترکیبش بود که نام وی، جرج رابلدو بود و او نیز در نیوکاسل انگلیس بازی می کرد.
دیداری که به نظر برای انگلیس، زنگ تفریح بود، تقریبا به یک کابوس تبدیل می شد اما این تیم توانست گل اول را توسط مورتنسن به ثمر برساند. هفت دقیقه بعد از شروع نیمه دوم هم مانیون روی پاس فینی به گل رسید تا انگلیس اولین برد جام جهانی اش را به دست بیاورد. آن ها اما برای پیروزی برابر آمریکا، باید بهتر کار می کردند.
طرف دیگر این گروه هم، بازی آمریکا و اسپانیا بود. آمریکایی ها که بعد از 1934، برای اولین بار در جام جهانی حاضر بودند، در مقابل اسپانیا پیش افتادند. آن ها به خوبی در این بازی مقاومت کردند و برد خفیف خود را نگه داشتند. اما سرانجام در دقیقه 80، اسپانیا به گل رسید. تنها چند دقیقه بعد، اسپانیا گل دوم را هم زد و سه دقیقه بعد از آن، گل سوم اسپانیا هم به ثمر رسید. ده دقیقه کابوس وار برای آمریکا کافی بود تا بازی نخست را ببازد و در مقابل انگلیس، در دیداری که همه انتظار باختش را داشتند، به دنبال معجزه باشد.
اسپانیا و شیلی، روز 29 ژوئن، دور دوم این گروه را آغاز کردند و اسپانیا به راحتی و با دو گل، حریف خود را شکست داد. همانطور که اسپانیایی ها از این برد خوشحال بودند، نگاه ها به بازی آمریکا و انگلیس دوخته شد. جنگی که در مقابل 10 هزار نفر در بلو هوریزونته، در آستانه انجام بود.
انگلیس، 300 مایل سفر کرده بود و خستگی، شروع به نشان دادن خود کرده بود. انگلیس به تازگی استنلی متیوز، یکی از بهترین بازیکن های آن زمان را هم به تیم اضافه کرده بود. او در بازی اول به دلیل دیر اضافه شدن به تیم، روی سکو ها بود.
انگلیسی ها که لقب پادشاه اروپا را به دلیل برد در 23 بازی از 30 بازی آخر خود یدک می کشیدند، با همان ترکیبی که به سختی شیلی را شکست داد، پا به میدان مسابقه گذاشتند و مربی این تیم، تصمیم گرفت که از متیوز استفاده نکند.
انگلیس، بسیار سریع، شروع به حمله به سمت دروازه آمریکا کرد و در دقایق ابتدایی، دو بار تیرک این تیم را لرزاند. آمریکایی ها حتی سخت توپ را به محوطه حریف می بردند و انگلیس بر بازی به شدت مسلط بود. اما ناگهان، اتفاقی باور نکردنی رخ داد. در دقیقه 25، آمریکا توانست به گل دست یابد. گلی که گاتینز به ثمر رساند. آمریکا نیمه اول را با همان برتری به پایان رساند.
نیمه دوم، آمریکا تیمی منسجم تر بود، آن ها به دنبال گل دومی بودند که هیچوقت به ثمر نرسید اما انگلیسی ها هم به شدت حمله می کردند. روی یک صحنه حساس در فاصله هشت دقیقه مانده به پایان، خطایی بر روی مورتنسن انجام شد که بازیکنان انگلیس، اصرار بر پنالتی بودن آن داشتند اما داور ایتالیایی بازی، آن را خارج از محوطه تشخیص داد. ضربه آزاد عالی مولن اما نیز توسط بورگی، دروازه بان آمریکا، به زیبایی دفع شد. بار، بازیکن آمریکا، در مورد این بازی گفت:
همانطور که بازی پیش می رفت، ما رفته رفته بهتر می شدیم و آن ها رفته رفته، ضعیف تر. اگر ده بار بازی می کردیم، 9 بارش را ما می باختیم اما امروز، روز ما بود.
داور سوت را زد و انگلیس شکستی تحقیر آمیز را تجربه کرد. خبرهای اولیه در لندن، مردم را متعجب کرد و آن ها این خبرها را باور نمی کردند. برخی فکر می کردند که نتیجه 10 بر 1 به سود انگلیس شده و اشتباهی صورت گرفته است. آمریکایی ها که حمایت هواداران برزیلی را داشتند، یکی از شگفتی های بزرگ تاریخ ورزشی کشور آمریکا و جام جهانی را پدید آورده بودند.
انگلیس، به ریو بازگشت تا آخرین بازی خود را در مقابل اسپانیا انجام دهد. دیداری که متیوز در آن فیکس بود اما در فرم خوبی قرار نداشت. انگلیس باز هم در این بازی خوب بود و یک گل هم زد که توسط داور مردود اعلام شد. اسپانیا اما با یک گل، بازی و البته گروه را برد. دو تیم در پایان، با هو کردن هواداران از زمین خارج شدند چرا که بازی خوبی انجام ندادند و اسپانیا، برای نگه داشتن بردش، بعد از گلی که زد، کاملا وقت کشی می کرد.
بازی آمریکا و شیلی، با شروع خوب شیلی و جلو افتادن دو بر صفر این تیم شروع شد. اما آمریکا توانست کار را به تساوی بکشد. شیلی اما پا پس نکشید و با عملکری خوب، بازی را با نتیجه 5 بر 2 به سود خود تمام کرد. آمریکا کار خود در جام جهانی را با دو باخت و یک برد شگفت انگیز به پایان رساند.
