اختصاصی طرفداری- با انتخاب تیم ملی فوتبال قطر به عنوان یکی از مهمان های کوپا آمریکا 2019 فرصتی استثنایی برای ملی پوشان قطری ایجاد شد تا خلأ حضور در جام جهانی 2018 روسیه را با حضور در این رقابت های معتبر تا حدودی جبران کنند. اما به راستی چرا کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی به ایران نیم نگاهی ندارد؟
تیم ملی فوتبال قطر به عنوان یکی از مهمان های کوپا آمریکای 2019 انتخاب شد. این خبری بود که به کسری از ثانیه در جهان مخابره شد. دیگر از آن همه حرف و حدیثی که در لحظه اعلام نام قطر به عنوان میزبان جام جهانی 2022 مطرح شد خبری نبود و این بار همه چیز روال عادی خود را طی کرد. نیازی نبود که راه دوری برویم. اعتبار فوتبال قطر از مرحله نهایی انتخابی جام جهانی 2018 روسیه مشخص بود. 7 امتیاز از 10 بازی و قعرنشینی در گروهی که تیم ملی فوتبال ایران به عنوان صدرنشین صعود خود را به راحتی قطعی کرده بود.
حالا ملی پوشان قطر اگرچه در جام جهانی روسیه حضور نخواهند داشت اما در کوپا آمریکا با تیم هایی نظیر برزیل، آرژانتین و کلمبیا مصاف خواهند داد و این یک فرصت ویژه برای آن ها خواهد بود. از چین و ژاپن به عنوان مهمانان بعدی نام برده می شود.
حال این سوال پیش می آید که ایران به عنوان قدرت اول ملی فوتبال آسیا چرا نباید در این رقابت ها حاضر باشد؟ فدراسیونی که ادعای پنج ستاره بودن دارد چرا نباید در جریان مذاکرات کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی با آسیا باشد؟ یا شاید در جریان بوده و اقدامی انجام نداده است.
نگاهی عمیق تر به قضیه نشان می دهد که فدراسیون پنج ستاره ایران نه تنها توانایی دفاع از اعتبار فوتبال ایران را ندارد بلکه از گرفتن حق هایی مسلم تر از این هم عاجز مانده است. کافی است نگاهی به حواشی بعد از قرعه کشی فصل 2018 لیگ قهرمانان آسیا بیاندازیم که عربستان صراحتاً اعلام کرد در خاک ایران و قطر به میدان نخواهد رفت. فدراسیون فوتبال قطر با اقدامی بسیار قاطع حق تیم های خود را گرفت و تیم های الاهلی و الهلال مجبور شدند که برای مصاف با الغرافه و الریان قطر به این کشور سفر کنند. اما وعده های مهدی تاج مبنی بر پس گرفتن حق میزبانی ایران محقق نشد تا استقلال و تراکتورسازی فقط قادر باشند تا 2 دیدار را در داخل ایران با حریفان خود برگزار کنند.
مصاف با برزیل و آرژانتین را باید فراموش کرد چراکه ما خودمان سیرالئون مذگان داریم. فاجعه ای که فدراسیون پنج ستاره ایران آفرید و اکنون با نامه آیشا یوهانسن، رئیس فدراسیون سیرالئون پرونده تبانی این دیدار در فیفا مفتوح شده است. بازیکنانی که آن قدر با جو فوتبال و ورزشگاه غریبه بودند که در روی نیمکت ورزشگاه آزادی از خود عکس سلفی می گرفتند.
حتی دعوت از رئیس فیفا نیز بیش از آنکه بازتاب مثبت در رسانه های جهان داشته باشد تأثیری منفی داشت. هر چند که حضور جیانی اینفانتینو با کادوهای رنگارنگ برای مسئولان فدراسیون پنج ستاره همراه بود اما این حضور در خارج از کشور با مقوله هایی نظیر عدم اجازه به بانوان برای حضور در ورزشگاه ها بازتاب داده شد.
در حالیکه کمپانی لباس 31 تیم حاضر در جام جهانی مشخص شده بود در کنار نام ایران یک علامت سوال خودنمایی می کرد و شاید همین علامت به جامعه جهانی فهماند که از نظر برنامه ریزی و احترام مسئولان فوتبال ایران در چه جایگاهی قرار دارند.
با این اوصاف انتظاری هم نمی رود که مسئولان فدراسیون پنج ستاره با این پتانسیل بالقوه تلاشی برای حضور ایران در رقابت هایی نظیر کوپا آمریکا داشته باشند. اما ذکر این نکته ضرورت دارد که برای کسب اعتبار جهانی تنها فخرفروشی و اکتفا به لقب پنج ستاره بودن نمی تواند ملاک باشد.
