طرفداری- اگر از شما بخواهند بهترین بازیکن فعلی جزیره را نام ببرید، شاید سریعا هری کین، محمد صلاح و سرخیو آگوئرو به ذهنتان بیاید، اما گلزنان تا زمانی عالی هستند که بازیسازهای پشت سر آن ها عالی باشند و این فصل فقط یک هافبک بوده که مسئولیت سنگین بازیسازی را به نحوی عالی انجام داده است: کوین دی بروین.
داستان شکوفایی جوجه اردک زشتی که توسط چلسی خریداری و به وردربرمن فرستاده شد تا پا بگیرد، بسیار لذت بخش است. هافبکی که رابی سویج گفته بود برای تماشای بازی اش هیچ پولی پرداخت نمی کند، در وولفسبورگ به یک غول تبدیل شد. نمایش های محشر او در یکی از موفق ترین باشگاه های جهان، زیر نظر پپ گواردیولا، شاید بهترین مربی جهان، اصلا تعجب آور نیست، اما نمی شود به راحتی از تضاد میان وضعیت فعلی او، و زمان حضورش درچلسی، گذشت.
همه داستان را می دانند. این مورینیو بود که اجازه داد دی بروین، 18 ماه پس از امضای قرارداد پنج سال و نیمه با چلسی، در ژانویه 2013 به وولفسبورگ برود. قبل از حضور در جمع گرگ‌ها، او یک سال را در وردربرمن بازی کرده بود. با وجود آنکه تنها سه بازی برای آبی های لندن انجام داد، این نکته را نباید از قلم انداخت که در بازی ابتدایی فصل 14-2013 مقابل هال سیتی، بازی کرد و پاس گل هم داد.
بگذارید عادل تر این یادداشت را پیش ببریم. ژوزه مورینیو همیشه در چلسی تحت فشار بود. از او انتظار می رفت در بازه زمانی کوتاه مدت به موفقیت برسد و برای همین، شاید به آینده درخشان دی بروین چشم پوشی کرد. در ترکیب چلسی حضور بازیکنانی چون ویلیان، ادن هازارد و اسکار که در اوج بودند، هم مزید بر علت شد. با تمام این تفاسیر، نمی توان افتضاح باشگاه چلسی را در قبال این ستاره بلژیکی قبول کرد، چون حتی به اعتقاد مدیران این باشگاه هم، فروش دی بروین، یکی از بدترین تصمیمات تاریخ شان بود.
وولفسبورگ هیچ شکایتی بابت این معامله فوق العاده نداشت. خرید یکی از آینده دارترین هافبک های جهان به قیمت 18 میلیون پوند و فروش او پس از 18 ماه به رقم 55 میلیون پوند، کاملا منطقی و پرسود بود. از زمان ترک انگلیس به مقصد آلمان، او موفق شد بیش از 60 پاس گل به نام خود ارسال و نامش را در بین بهترین ها ثبت کند. توانایی پاس دادن دی بروین از بازیکنی مستعد به استادی ماهر تبدیل شد، به گونه ای که می توانست در هرکجای زمین، هم تیمی هایش را به راحتی پیدا کند.
همین فاکتور باعث شده آگوئرو و ژسوس در این فصل گل های بسیاری به ثمر برسانند. اگر این توانایی او را کنار بگذاریم، به فاکتور سرعت و دریبل خواهیم رسید. بی شک کوین به لطف این سه عنصر مهم در فوتبال، به یکی از مهم ترین بازیکنان دنیای فوتبال تبدیل شده است. سرعت پا به توپ او هنگام ضدحملات مثال زدنی است و اکثر گل های سیتیزن ها، به لطف هوشمندی او به ثمر رسیده است.
نقطه کلیدی دیگر در موفقیت دی بروین، انتقال او از گوشه به وسط زمین بود. با وجود آنکه در وولفسبورگ هم در کناره ها نمایشی عالی داشت، روبرتو مارتینز او را به هافبک وسط بازیساز تبدیل کرد و پپ گواردیولا هم با یک خط جلو آوردن او، دی بروین را به تکامل رساند. شاهکاری که پدید آوردنده اش را می شود پپ خطاب کرد. کوین نه تنها قادر است با یک یا دو پاس تیمش را از دفاع به حمله بیاورد، بلکه می تواند نظم و ریتم بازی را کاملا در اختیار بگیرد. کاری که بازیکنان بسیار کمی در فوتبال مدرن قادر به انجام دادنش هستند. احتمال ممکن است قید فوتبال مدرن را زده و به عقب برگردیم. امثال زین الدین زیدان و میشل پلاتینی می توانستند در عین اداره بازی، هم تهدیدی برای گلزنی باشند و هم ریتم مناسب را بر بازی دیکته کنند.
با فرض اینکه منچسترسیتی به زودی قهرمانی اش در لیگ را قطعی خواهد کرد، می توان کسب عنوان برترین بازیکن لیگ توسط دی بروین را یک احتمال قوی دانست. در این صورت هواداران منچسترسیتی می توانند به داشتن چنین «جانوری» که احتمالا هنوز به اوج بازی خود نرسیده و هنوز 26 سال دارد، افتخار کنند. حتی رقبای سیتی هم نمی توانند زیبایی بازی دی بروین را انکار کنند، مخصوصا که به زودی در مرحله گروهی جام جهانی روسیه، می تواند دردسر بزرگی برای شاگردان ساوتگیت ایجاد کند. با اینکه مشخص است سیتیزن ها با داشتن چنین بازیکنی، تا سال ها خیال شان از بابت خط هافبک راحت خواهد شد، اما یک مدال در جام جهانی 2018 روسیه، برای حسن ختام فصل فوق العاده دی بروین، می تواند عالی و یک اولویت باشد.
وبسایت Thesefootballtime
