طرفداری- آرسنال در سال های اخیر، روزهای خوبی را سپری نمی کند. آن ها حدود چهارده سال است که قهرمان لیگ برتر نشده اند و حالا، رسیدن به لیگ قهرمانان نیز یک هدف دور از دسترس به نظر می رسد. اما آرسنال، در آخرین قهرمانی خود رکوردی را خلق کرد که در لیگ برتر، دست نیافتنی به نظر می رسد و حتی سیتی امسال پپ گواردیولا نیز نتوانست به این رکورد دست یابد.
همیشه بحث های زیادی درباره بهترین تیم تاریخ لیگ برتر انگلیس وجود دارد و منچسترسیتی، منچستریونایتد و چلسی، هریک در مقطعی مدعی بوده اند که بهترین تیم تاریخ لیگ برتر هستند اما از آرسنال فصل 04-03، همواره به عنوان "شکست ناپذیران" یاد خواهد شد. چلسی، با کسب 95 امتیاز در یک فصل، بیشترین امتیازات یک فصل لیگ برتر را به خود اختصاص داده است و منچستریونایتد نیز در یک فصل، نسبت به آرسنال شکست ناپذیر، امتیازات بیشتری کسب کرده است اما با گذشت چهارده سال پس از کسب قهرمانی لیگ برتر بدون متحمل شدن یک شکست، هنوز تیمی نتوانسته تا به این رکورد دست یابد. اما آرسنال، این کار بزرگ را چگونه انجام داد؟ نگاهی می اندازیم به عوامل موثر در این دستاورد آرسنال.
آرسنال در آن فصل، معمولا از سیستم 2-4-4 استفاده می کرد که این سیستم به آسانی به سیستم 1-3-2-4 قابل تغییر بود. دنیس برکمپ در این تیم به عنوان مهاجم دوم ایفای نقش می کرد و در برخی از بازی ها به عنوان یار شماره 10 و هافبک تهاجمی به میدان می رفت که در این پست، وی رابط خط هافبک و حمله بود. نبوغ این تیم در خط حمله، چیزی است که همواره از این تیم به خاطر آورده می شود. تیری آنری، اسطوره فرانسوی آرسنال در آن سال ها در اوج فوتبال خود بود و در سال 2003، دومین بازیکن برتر دنیا شد و در سال 2004، عنوان چهارمین بازیکن برتر سال را کسب کرد. اگرچه دنیس برکمپ در اواخر فوتبالش بود اما چیزی از تحرکات بالا و هوش بالای وی کم نشده بود. رابرت پیرس، وینگر چپ آرسنال، پس از آنری، دومین منبع گلزنی این تیم بود و در یک فصل توانست چهارده گل به ثمر برساند. پاتریک ویرا، هافبک تنومند فرانسوی، نقش بسیار موثری در آرسنال داشت و به نوعی، قلب و مغز تیم آرسن ونگر به شمار می آمد. گیلبرتو سیلوای برزیلی نیز نقشی تخریبی در میانه میدان ایفا می کرد. در سمت راست، فردی لیونبرگ سوئدی، هافبکی خستگی ناپذیر بود و در درگیری های میانه میدان، بسیار محکم عمل می کرد. 
چیزی که امروزه اغلب در مقایسه تیم شکست ناپذیران با آرسنال فعلی فراموش شده است، قدرت دفاعی آرسنال در فصل 04-03 است. با حضور مدافعان مستحکمی چون کولو توره و سول کمپل که مخلوطی فوق العاده از هوش و تلاش در خط دفاع بودند و حضور ینس لمن، دروازه بان ملی پوش آلمانی درون دروازه این تیم، آرسنال در آن فصل تنها 26 گل دریافت کرد. اشلی کول و لورن، در سمت چپ و راست خط دفاع نیز دو بازیکن بسیار دونده بودند که به خط دفاع کمک شایانی می کردند. اگرچه تنها کیفیت، عامل موفقیت آرسنال نبود بلکه هماهنگی میان بازیکنان عاملی بود که این تیم توانست به تیمی که فوتبالی زیبا ارائه می دهد، تبدیل شود.
اغلب می گویند که آرسنال 2004، شبیه بارسلونا فوتبال بازی می کرد اما آرسنال، بیشتر به اتلتیکو مادرید سیمئونه شباهت داشت. بازی کردن با سیستم 2-4-4 و حضور دو هافبک با ویژگی های تدافعی چون گیلبرتو سیلوا و پاتریک ویرا، باعث شد تا تمرکز اصلی این تیم در خط هافبک، کمک به دفاع باشد و همچنین لورن و کول، همانند مدافعان امروزی چندان به حمله اضافه نمی شدند و بیشتر به خط دفاعی کمک می کردند. الزام آرسنال برای کمک به خط دفاعی، موجب می شد تا مهاجمان آرسنال با داشتن آزادی عمل بیشتر، توانایی های خود را نشان دهند چون آن ها قادر بودند با زدن ضدحمله هایی مرگبار توسط آنری، به گل برسند. پس از پیروزی برابر لسترسیتی که فصل بدون شکست آرسنال را تکمیل کرد، کوین میشل، نویسنده گاردین از آرسن ونگر به عنوان باهوش ترین سرمربی لیگ برتر و شاید تمام جهان، یاد کرد.
ونگر در آن فصل، نه تنها در آرسنال بلکه در تمام لیگ انقلابی ایجاد کرد. با معرفی شیوه جدید تمرینات، بدنسازی و رژیم غذایی و برنامه های مربوط به نظم، ونگر تیمش را متحول کرد و بعدا سایر تیم ها نیز از مدل آرسنال پیروی کردند. در روزهای مربوط به جشن قهرمانی، بازیکنان آرسنال بازهم نتوانستند از غذاهای چرب و نوشیدنی های الکلی به عنوان پاداش استفاده کنند. در آن زمان، ونگر سابقه درخشانی در یافتن استعدادهای برتر ناشناخته با قیمتی ارزان داشت. کولو توره که مدافع فیکس آرسنال در کسب قهرمانی بود، تنها با مبلغ 150 هزار یورو از باشگاهی ساحل عاجی به جمع توپچی ها پیوست. فردی لیونبرگ نیز تنها به ارزش سه میلیون پوند از هالمشتات سوئد راهی آرسنال شد. شاید چاپلوسانه ترین تعریفی که بتوان از آرسن ونگر کرد، مقایسه و برابر کردن او با سر الکس فرگوسن است که نزدیک به سه دهه در منچستریونایتد ماند. دوران کنونی ونگر در آرسنال، چیزی شبیه به یک فاجعه است اما دهه اول حضور وی در آرسنال را می توان درخشان توصیف کرد. در آن زمان تیم های ونگر با بی رحمی و تاکتیک های متنوع بازی می کردند و اکثر تیم ها از رویارویی با آرسنال هراس داشتند.
تیری آنری به قدری نمایش های خوبی در آن فصل ارائه داد که می توان ادعا کرد که وی یکی از بهترین بازیکنان تاریخ لیگ برتر است و این ادعا نمی تواند خنده دار و غلط باشد اما با ظهور کریستیانو رونالدو، وی در منچستریونایتد توانست نمایش هایی شبیه به آنری داشته باشد. مهاجم فرانسوی در نظرسنجی های متعدد به عنوان برترین بازیکن تاریخ آرسنال برگزیده شده است و وی در فصل بدون شکست، توانست تا در لیگ سی گل به ثمر برساند. به عبارتی می توان گفت که آنری در آن فصل همه کار کرد. او سریع بود و در شوت زنی و ارسال پاس، دقیق عمل می کرد. زمانی که آنری از یوونتوس به آرسنال پیوست، یک بازیکن ستاره نبود اما ونگر با تغییر پست او از وینگر چپ به مهاجم نوک، توانست او را به مهاجمی زهر دار در سطح اروپا تبدیل کند. به هر حال، ونگر شیوه کار کردن با آنری را می دانست زیرا پیش تر در موناکو، مربی او بود. 
آرسنال فصل 04-03 را با کسب نود امتیاز، بدون شکست به پایان برد و در فصل جدید، نه بازی بدون شکست دیگر را به ثبت رساند تا این که در اکتبر 2004، پس از 47 بازی بدون شکست، توپچی ها در اولدترافورد برابر منچستریونایتد 2-0 شکست خوردند و نوار شکست ناپذیری آن ها توسط شیاطین سرخ قطع شد. از آن پس، تیم انگلیسی دیگری نتوانسته رکورد توپچی ها را بشکند. تنها تیمی که در سال های اخیر در لیگ های معتبر اروپایی که توانسته رکورد مشابهی با شکست ناپذیران آرسنال به ثبت برساند، یوونتوس آنتونیو کونته بود که در فصل 11-2012 توانستند بدون شکست قهرمان سری آ شوند اما می توان گفت که کار آرسنال نسبت به یوونتوس بزرگ تر بود زیرا آرسنال در آن فصل، همزمان با لیگ، در جام اتحادیه، جام حذفی و لیگ قهرمانان شرکت داشت و این در حالی است که یوونتوس، در آن فصل در مسابقات اروپایی حاضر نبود و به غیر از میلان، رقیبی برای قهرمانی نداشتند اما آرسنال در فصل قهرمانی خود تیم هایی چون چلسی، منچستریونایتد و لیورپول را رقیب خود می دید. شاید بتوان گفت که آرسنال 04-03، به یادماندنی ترین رکورد شکست ناپذیری در تاریخ فوتبال را رقم زده است.
