اختصاصی طرفداری- از کجا شروع کنیم، از سوئیس، از کورت های تنیس، از چمن ویمبلدون یا از سال 1998؟ راجر فدرر که در سال 1998 به صورت حرفه ای وارد دنیای تنیس شد، پسر سر به زیر با صورتی آرام به دنبال آرزوهای بزرگ، پسری از جنس الماس، سخت، زیبا و گران قیمت. پسر دیار آلپ در حالی وارد دنیای تنیس شد که از همان ابتدا توانایی های خود را با مدل بازی جذاب خود نشان داد، تنیسوری که در همان ابتدا آقای با احساس بود و تاریخ تنیس اشک های او را در کورت تنیس طی بیست سال دوران پر افتخارش فراموش نخواهد کرد.
پسر دوست داشتنی دنیای ورزش و تنیس در سال 2001 با برتری نزدیک برابر استاد اعظم آن زمان تنیس، پیت سمپراس، برای نخستین بار دنیا را وادار به دیدن هنر راکت او کرد، هر چند افتخارات راجر فدرر از سال 2003 و با قهرمانی در ویمبلدون شروع شد تا اینکه در 2 فوریه 2004 به شماره یکی دنیای تنیس رسید و این عنوان ارزشمند را تا سال 2008 حفظ کرد و رکورد 237 هفته متوالی نامبروانی را از آن خود کرد. اما این پایان ماجرای آقای نابغه نبود، او که در سال های 2004، 2006 و 2007 سال های رویایی را سپری کرده بود در 18 آگوست 2008 یعنی 10 روز پس از تولد خود، صندلی پادشاهی خود را به جوان اول اسپانیا، رافائل نادال تقدیم کرد. جنگ این دو نابغه تنیس که در سال 2004 آغاز شد بعد از به پایین کشیدن فدرر توسط نادال به اوج خود رسید و فدرر در پایان ویمبلدون 2008 رکورد استثنایی 65 پیروزی پیاپی در چمن را از دست داد آن هم در یکی از زیباترین مسابقات تاریخ تنیس. راجر فدرر که در سراشیبی سقوط از امپراطوری خود سیر می کرد با ظهور نواک جوکوویچ و اندی ماری کارش دشوارتر شد و فدرر در حالی که به نظر می رسید به پایان صدارتش رسیده اما شکست را قبول نداشت و در ادامه الماس تنیس توانست در 6 جولای 2009 برای 48 هفته و در 9 جولای 2012 هم به مدت 17 هفته صدرنشین رنکینگ جهانی باشد تا رکورد 286 هفته نامبروانی پیت سمپراس را بشکند و با 302 هفته رکوردی دیگر را به کارنامه پربار خود اضافه کند. گویی که این مرد متولد شده است برای رکوردها، کسب رکورد 6 اوپن استرالیا در کنار روی امرسون و نواک جوکوویچ، کسب 8 ویمبلدون که او را بالاتر از پیت سمپراس قرار داده، 5 اوپن آمریکا در کنار پیت سمپراس و جیمی کانرز و همچنین 6 قهرمانی مسابقات پایان فصل. این ها فقط بخشی از رکوردهای الماس تنیس است که توانسته با زندگی سالم و تغذیه مناسب و دوری از حواشی در 72 گرند اسلم به صورت پیاپی شرکت کند.
فدرری که اکثریت رکوردها را از آن خود کرده بود بعد از افت فاحش در سال 2013 که مصدومیت کمر او هم تاثیرگذار بود، اما فدرر همچنان به دنبال ارتقای سطح بازی خود بود، برای فدرر فرقی نداشته که در چه سالی باشد، استاد سوئیسی فقط بهترین بودن در تاریخ را می خواهد، فدرر با تغییر سایز راکت خود به دنبال چالش جدیدی بود، استفان ادبرگ بزرگ در این راه به فدرر کمک کرد تا با راکت جدید خود خو بگیرد، ادبرگ سعی بر این داشت فدرر به دلیل افزایش سن خود باید امتیازات را کوتاهتر کند تا بتواند با بزرگان این رشته مقابله کند، فدرر با راکت جدید خود توانست پیشرفت هایی در ریترن خود ایجاد کند و همچنین قدرت ضربات او افزایش پیدا کرد اما زمان می برد تا آن ظرافت سابق خود را باز یابد. راجر فدرر در سال های 2014 و 2015 هم عملکرد باثباتی داشت اما توان مقابله با نواک جوکوویچ سرحال و قدرتمند را در گرنداسلم نداشت، هر چند در بازی های دو سته، فدرر بارها پیروز شد اما در گرند اسلم ها به رغم بازی نزدیک این تنیسور قدرتمند صربستانی بود که نهایتا پیروز می شد، جوکوویچ 6سال از فدرر کوچکتر بود و همچنین تنیس کم نقصی را ارائه می داد، به همین دلیل راجر فدرر در بهترین حالت توانست به رنکینگ دوم برسد و بعد از مصدومیت سال 2016 و استراحت 6 ماهه که به خود داد، فدرر برگی زرین از تاریخ را در ادامه نوشت.
راجر فدرر در سال 2017 در ابتدا به قهرمانی اوپن استرالیا رسید، در ادامه مسترز های ایندین ولز و میامی را به دست آورد، برای هشتمین بار فاتح ویمبلدون شد و در شانگهای به قهرمانی رسید آن هم با شکست دادن رافائل نادال برای چهارمین بار پیاپی در سال 2017، اتفاقی که در اوج دوران ورزشی فدرر هم به وجود نیامده بود. فدرر همچنین دو تورنمنت 500 امتیازی هم فتح کرد تا با 7 قهرمانی در سال 2017 بسیار درخشان ظاهر شود اما باز هم او نامبروان تنیس نبود، چون رافائل نادال کل سال 2017 در اکثریت تورنمنت ها شرکت کرد و خصوصا با درخششی همیشگی نزدیک به 5000 امتیاز خود را در فصل خاک به دست آورد یعنی نیمی از امتیازاتش.
رافائل نادال درسال 2017 به دلیل ثبات عالی در طول سال با شایستگی توانست نامبروان پایان فصل سال 2017 لقب بگیرد. بعد از شکست راجر فدرر در برابر دیوید گوفین در مسابقات پایان فصل نیتو لندن 2017، دیگر به نظر نمی رسید استاد سوئیسی بتواند رکورد دیگری را به نام خود ثبت کند اما در سال 2018 برای راجر 36 ساله یا بهتر است بگوییم 37 ساله، رویایی تر بود و با حذف رافائل نادال در مرحله یک چهارم نهایی، این راجر فدرر بود که با قهرمانی در اوپن استرالیا 2018 ضمن رسیدن به بیستمین گرند اسلم خود، حالا در فاصله 155 امتیازی ماتادور اسپانیایی قرار بگیرد تا اینکه فدرر با گرفتن سهمیه ورودی وایلد کارت راهی مسابقات 500 امتیازی روتردام شد و در سومین بازی خود توانست برابر روبین هاسه پیروز شود و در هلند جشن نامبروانی با طعم انواع رکوردها را بگیرد.
حالا الماس تنیس با 36 سال و 195 روز سن، رکورد مسن ترین شماره یکی تاریخ را شکست و بالاتر از آندره آغاسی و رافائل نادال قرار گرفت. آندره آغاسی در سپتامبر 2003 با 33 سال 133 روز سن این رکورد را برجا گذاشت ولی 15 سال بعد راجر فدرر در سنی که کمتر تنیسوری بازی می کند به نامبروانی رسید. زمانی می توان به عظمت این رکورد شکنی پی برد که بدانیم فدرر حدودا در نیمی از فصل 2017 حضور نداشت، الماس تنیس در فصل خاک سال 2017 شرکت نکرد و همچنین در مسترزهای سینسیناتی و پاریس هم غایب بود.
راجر فدر که در بین سال های 2004 تا 2018 یعنی بعد از 14 سال که برای اولین بار نامبروان شد، توانست دوباره به این مهم برسد که این هم رکوردی دیگر برای استاد سوئیسی است. پس از عنوان مسن ترین نامبروان تاریخ، بزرگانی هم چون نواک جوکوویچ، بوریس بکر، آندره آغاسی و همچنین مسعود اوزیل به راجر فدرر تبریک گفتند.
همه رکوردها به وجود می آیند که روزی شکسته شوند و باید دید در آینده نابغه ای ظهور می کند تا همه رکوردهای الماس تنیس را بشکند یا خیر. بدون شک جدیدترین رکورد شکنی راجر فدرر، یکی از عجیب ترین و سخت ترین رکوردهای فدرر خواهد بود، شاید روزی رکورد گرند اسلم او شکسته شود، چه بسا رافائل نادال کاملا این توانایی را دارد و یا رکورد 302 هفته نامبروانی که در ادامه چند هفته افزایش پیدا می کند روزی شکسته می شود، اما به راستی رکورد مسن ترین نامبروان تاریخ تنیس در این سن و در حضور رقیبانی هم چون رافائل نادال کاریست بسیار دشوار.
دوشنبه 19 فوریه راجر فدرر در جدیدترین رنکینگ جهانی تنیس به صدر خواهد آمد اما با این حال همه می دانند برای فدرر در این سن نگه داشتن نامبروانی بسیار دشوار است و با توجه به مدافع عنوان قهرمانی بودن فدرر در مسترزهای ایندین ولز و میامی به نظر می رسد اگر ماتادور تنیس در فرم مناسبی باشد بتواند به زودی این عنوان را پس بگیرد، هر چند رافائل نادال هم باید از عناوین زیاد خود در فصل خاک دفاع کند و به نظر می رسد کوچکترین لغزشی از این دو تنیسور در تورنمنت ها منجر به از دست دادن نامبروانی می شود. یادمان نرود در سال های کذشته سن پایان تنیس حرفه ای حدود 30 سال بوده هم چون پیت سمپراس که در 31 سالگی به پایان افتخاراتش رسید ولی الان فدرر با 36 سال سن نامبروان تنیس است و نادال با نزدیک به 32 سال سن در تعقیب او.
گابریل گارسیا مارکز رمان نویس سرشناس تاریخ، درباره ارتباط بین رویا و سن انسان می گوید: این صحت ندارد که آدم ها دست از دنبال کردن رویاها بر می دارند چون که پیر می شوند، آن ها پیر می شوند چون که دست از دنبال کردن رویاها بر می دارند. راجر فدرر مزد صبوری و ممارست خود را در سال های اخیر گرفته، مردی از جنس الماس که امپراطوری خود را از سال 2003 با قهرمانی در ویمبلدون بنا نهاد، صدارتش بر بام تنیس را از 2 فوریه 2004 آغاز کرد و حالا در سال های اواخر تنیسی خود به هر چه که خواسته رسیده است. او امپراطوری 15 ساله خود را ساخت تا نامی در تاریخ برای خود ثبت کند. چه خوب گفت هنرمند بزرگ تاریخ، پابلو پیکاسو: ما پیرتر نمی شویم، پخته تر می شویم. آری راجر فدرر مصداق بارز این جمله است.
نام راجر فدرر در لغت نامه ورزش و تنیس برابر با رکوردها خواهد بود یا بهتر است به فدرر بگوییم راجر رکوردر! شاید انتظار بزرگی است که فدرر باز هم رکورد دیگری را به دست بیاورد، یکی از آن رکوردها را می توان رسیدن به 109 قهرمانی جیمی کانرز دانست. الماس تنیس 97 قهرمانی به دست آورده و باید دید راجر فدرر می تواند با کسب 13 عنوان دیگر رکورد جیمی کانرز را بشکند یا خیر. آقای رکوردر از رکورد زدن دست می کشد یا خیر؟ جواب در پایان دوران حرفه ای این الماس ناب تنیس نهفته است.
واقعا چگونه می توان ورزش دوست بود و نوابغ ورزش را دوست نداشت؟ چگونه می توان مایکل شوماخر، والنتینو روسی، محمدعلی کلی، پله، مارادونا، مسی، مایکل جوردن، مایکل فلپس ، اوسین بولت و رافائل نادال را دوست نداشت؟ بعضی از افراد می خواهند که به موفقیت برسند و بعضی از افراد هم آرزو می کنند که به موفقیت برسند اما دیگرانی هستند که موفقیت را می سازند. آری این اشخاصی که نام بردم و خیلی ورزشکاران دیگر موفقیت را می سازند. آن ها چه می سازند و ما چه می سازیم. بیایید از ورزش لذت ببریم همان گونه که این نوابغ لذت می برند، آن ها با قلم خود تاریخ را می نویسند و ما با قلم خود فحاشی!
