طرفداری- هواداران یک تیم، عکس سرمربی تیمشان که دو سال پیاپی به فینال لیگ قهرمانان رسیده را آتش زده اند. شاید با خواندن این جمله تعجب کنید اما هواداران والنسیا این کار را انجام داده اند. هواداران متعصب والنسیا در اسپانیا به "سخت راضی شدن"، مشهور هستند. شاید موفقیت والنسیا در سال های ابتدایی فوتبال حرفه ای و قهرمانی پیاپی در فیرکاپ سال 1962 و 63، موضوعی است که هواداران والنسیا را متوقع کرد. در آن زمان، والنسیا به فوتبال هجومی و جذاب مشهور بود و نتایج خفاش ها در فیرکاپ 62-1961 ثابت کننده این مسئله است. در دور نخست، والنسیا 7-1 ناتینگهام فارست را شکست داد، در دور بعد، ان تی کی بوداپست با نتیجه 10-3 نابود شد و مشهور ترین نتیجه، پیروزی 7-3 والنسیا برابر بارسلونا بود.
این موضوع باعث شده است تا والنسیا همواره با مربیانی که تفکرات دفاعی دارند، مشکل داشته باشد. حتی آلفردو دی استفانوی افسانه ای، علی رغم پایان دادن طلسم قهرمانی در لالیگا پس از 24 سال، نتوانست به کارش در والنسیا ادامه دهد. واقعیت این است که والنسیا در سال 1971 تحت هدایت دی استفانو توانست قهرمان لالیگا شود اما روحیه تیم، دفاعی بود و تفکرات دی استفانو نیز تدافعی بودند. سپس به دوران کلودیو رانیری می رسیم، وقتی سرمربی ایتالیایی والنسیا را تحویل گرفت، این تیم به شکل فاجعه واری در رده دهم قرار گرفته بود و این در حالی است که در فصل گذشته اش به رده دوم دست یافته بودند. رانیری در ابتدا با ثبات کار کرد و با سیستم 2-4-4 مشهور خود توانست تیم را از منطقه سقوط نجات دهد. علی رغم شکست 6-0 برابر سالامانکا که در منطقه سقوط قرار داشت، رانیری توانست در رده نهم فصل را به پایان برساند. والنسیا در فصل 98-99، توانست به فرم خوبی برسد و همانند ریاض محرز و جیمی واردی که در لسترسیتی رانیری، همانند یک فوق ستاره عمل کردند، کلودیو لوپز و گایزکا مندیتا که 23 ساله بودند، توانستند به دو ستاره والنسیا تبدیل شوند.
مندیتا در والنسیا سال ها به میدان رفت و توانست در این تیم برای خود شهرتی دست و پا کند. زیر نظر رانیری، او توانست به یکی از بهترین هافبک های تهاجمی اسپانیا تبدیل شود و در فصل 97-98، توانست در سی بازی، ده گل به ثمر برساند. این در حالی است که در شش فصل گذشته و 119 بازی اخیر، وی توانسته بود تنها چهار گل به ثمر برساند. او در سه سال بعد حضورش در این باشگاه توانست سی گل دیگر به ثمر برساند. کلودیو لوپز در فصل 98-99 توانست در 32 بازی، 21 گل بزند. تنها ریوالدو و رائول توانستند نسبت به لوپز بیشتر گل بزنند. لوپز توانست با گل خود، والنسیا را به رده چهارم برساند و به این ترتیب، والنسیا به لیگ قهرمانان راه یافت. علاوه بر این دستاورد، لوپز در شش بازی توانست به طور قابل توجهی نه گل بزند که دو گل آن ها در فینال کوپا دل ری به ثمر رسید و خفاش ها در آن فصل فاتح کوپا دل ری شدند.
رانیری در فصل آینده راهی اتلتیکو مادرید شد که در فینال کوپا دل ری، توانسته بود با والنسیا این تیم را شکست دهد. این در حالی است که رانیری توانسته بود دل هواداران حاضر در مستایا را به دست آورد. جانشین رانیری، کسی بود که فصل قبل، مایورکا را به یک پله بالاتر از والنسیا رسانده بود؛ هکتور کوپر. تفکرات هکتور کوپر نیز همانند دی استفانو دفاعی بود و اولین خرید وی، مائوریسیو پلگرینو بود که در لیورپول نمایش های فوق العاده ای داشت. علاوه بر پلگرینو، والنسیا مدافعانی همانند یوکیچ، آنگلوما و کاربونی را به خدمت گرفت که البته برای این خریدها هزینه های چندانی نشد. اما با این حال، والنسیا توانست ساختار دفاعی فوق العاده ای بسازد. والنسیا تنها با پنج امتیاز اختلاف نسبت به دپورتیوو لاکرونیای قهرمان، دوم شد و در 38 بازی تنها 39 گل دریافت کرد. تنها آلاوز گل های کم تری دریافت کرده بود.
اما موفقیت اعظم والنسیا در فصل 99-2000، رسیدن به فینال لیگ قهرمانان بود. در آن زمان، لیگ قهرمانان دو مرحله گروهی داشت و در هر دو مرتبه، والنسیا در گروه مرگ قرار گرفت. در دور اول، والنسیا با رنجرز، آیندهوون و بایرن مونیخ، نایب قهرمان فصل گذشته هم گروه شد. در مرحله گروهی دوم، خفاش ها با بوردو، فیورنتینا و منچستریونایتد هم گروه شدند. در یک چهارم نهایی، ,والنسیا با لاتزیو روبرو شد. فصل گذشته لاتزیو توانسته بود مایورکای کوپر را در فینال جام در جام اروپا شکست دهد اما این بار کوپر با والنسیا از لاتزیو انتقام گرفت و در دیدار رفت، خفاش ها با هت تریک جرارد لوپز توانستند عقاب ها را 5-2 شکست دهند. بازی برگشت نیز با نتیجه 1-0 به سود والنسیا خاتمه یافت. در نیمه نهایی، والنسیا در مجموع با نتیجه 5-3 بر هموطن خود بارسلونا غلبه کرد تا به فینال لیگ قهرمانان برسد. والنسیا، در مستایا توانسته بود 4-1 پیروز شود. متاسفانه، در فینال والنسیا هیچ گونه برتری نسبت به رئال مادرید نداشت و در اولین فینالی که دو تیم هموطن به مصاف هم می رفتند، والنسیا با نتیجه 3-0 برابر رئال مادرید شکست خورد.
علی رغم موفقیت های غیر منتظره در رقابت های اروپایی، هواداران والنسیا آماده انتقاد از سبک بازی دفاعی تیم کوپر بودند. این انتقادات با فروش کلودیو لوپز به لاتزیو و جرارد لوپز به بارسلونا شدت یافت. خرید پابلو آیمار، تقویت مناسبی برای تیم جهت پر کردن جای خالی جرارد لوپز بود اما جان کارو، مهاجم بلند قامت نروژی نتوانست جانشین موفقی برای کلودیو لوپز باشد. با این حال، بازهم والنسیا توانست به فینال لیگ قهرمانان برسد و آن ها در این مسیر با تیم هایی چون منچستریونایتد، آرسنال و لیدز یونایتد برخورد کردند و در نهایت در فینال با بایرن مونیخ روبرو شدند. بازهم رکورد معروف و نحس کوپر در فینال ها ادامه یافت و در فینال سن سیرو، بایرن مونیخ توانست در ضربات پنالتی قهرمان اروپا شود. با توجه به شکست روز آخر برابر بارسلونا در لالیگا، والنسیا نتوانست سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را کسب کند و شرایط برای کوپر بدتر شد. لوس چه در نیوکمپ، با هت تریک ریوالدو که آخرین گل او در دقیقه 89 به ثمر رسید با نتیجه 3-2 برابر بارسلونا شکست خورد و چهارم شد.
علی رغم نمایش های درخشان اروپایی، دوران کوپر در والنسیا به پایان رسید. دریافت 34 گل در 38 بازی آماری فوق العاده بود اما زدن 55 گل در فصل، برای هواداران والنسیا پذیرفتنی و قابل بخشش نبود. این در حالی بود که تیم سقوط کرده رئال اویدو، 51 گل به ثمر رسانده بود. کوپر علی رغم موفقیت هایش در والنسیا، از سوی هواداران رانده شد و این تیم را به مقصد اینتر ترک کرد. کم تر از یک سال از جدایی کوپر، در جشن سالانه شهر والنسیا که به جشن لاس فلاس مشهور است، صورتک شخصی که شباهت زیادی به هکتور کوپر داشت، آتش زده شد. بعدا، والنسیا برابر اینترِ کوپر از جام یوفا حذف شد. جانشین کوپر، بازیکن سابق و ناموفق رئال مادرید بود که پس از دوران ناموفق در وایادولید و اوساسونا اخراج شده بود و هدایت باشگاه آسانسور مانند اکسترمادورا که به لالیگا رسیده بود و فورا سقوط کرد را بر عهده داشت. رافائل بنیتس.
اما همین رافائل بنیتس پس از سال 1971 و دوران دی استفانو، دوباره والنسیا را قهرمان لالیگا کرد. اعتقاداتی بر این مبنی وجود داشت که موفقیت های بنیتس، مشابه دوران کوپر است. کانیزارس در طول فصل تنها 29 گل خورد و البته والنسیا 51 گل به ثمر رساند. این امر می توانست باعث منفور شدن بنیتس شود اما او با استفاده از نوآوری مهمی از سیستم 1-3-2-4 استفاده کرد و این سیستم تا پایان دهه، سیستم اغلب باشگاه های بزرگ اروپا بود. با وجود بازی با یک مهاجم و پذیرفتن ریسک کم گل زدن، والنسیا در بازی های خود برابر تیم هایی که با چهار هافبک بازی می کردند، برتری عددی داشت و باراخا، آلبلدا و آیمار از هافبک های کلیدی خفاش ها بودند.
پس از قهرمانی در لالیگا، والنسیا وارد دوران گذار کوتاه مدتی شد و آن ها در فصل 03-2002 در رده پنجم لالیگا قرار گرفتند اما کسب لالیگا در فصل گذشته و هجومی تر شدن سبک بازی این تیم، باعث شادمانی هواداران این تیم شد. تغییرات بنیتس جواب داد و در فصل 04-2003 والنسیا تنها با دریافت 27 گل مجددا قهرمان لالیگا شد. میستا، مهاجم اصلی والنسیا در آن فصل در طول دوران بازی خود مجموعا 99 گل به ثمر رسانده که 19 گل او در همان فصل به ثمر رسید. بنیتس قرار بود تا در تابستان به لیورپول برود اما او هنوز هم این فرصت را داشت تا جامی دیگر را به هواداران تیمش هدیه دهد. والنسیا در آن فصل توانست با نتیجه 2-0 بر مارسی غلبه کرده و قهرمان جام یوفا شود. این نخستین جام بین المللی والنسیا پس از قهرمانی در جام در جام سال 1980 با غلبه بر آرسنال بود.
رفتن بنیتس، آغازی بر پایان سال های طلایی والنسیا بود و این تیم در نقل و انتقالات نیز عملکرد ضعیفی داشت. کلودیو لوپز، جرارد لوپز، کانیزارس، مارچنا و میستا همه با قیمت هایی ناچیز از والنسیا جدا شدند و در عوض خفاش ها برای بازیکنانی هزینه های زیادی کردند که نتوانستند به اندازه آن مبلغ بازی کنند. انتقال های گران قیمت استفانو فیوره، نیکولا زیگیچ، مانوئل فرناندز، رودریگو مورنو، آلوارو نگردو و ازکوئل گارای نتوانستند گرهی از کار والنسیا باز کنند و این بازیکنان نتوانستند ارزش واقعی خود را در این تیم اثبات کنند. پس از بنیتس، والنسیا 20 بار مربیان خود را تغییر داد که کیکه سانچز فلورس، مجددا کلودیو رانیری، رونالد کومان، اونای امری، میروسلاو یوکیچ، نونو اسپرینتو، گری نویل، چزاره پراندلی و پاکو آیستاران روی نیمکت این تیم نشستند و هم اکنون هدایت والنسیا بر عهده مارسلینو است که عملکرد موفقی داشته است. حالا با مارسلینو و نمایش های جذاب تیمش، هواداران والنسیا امیدوارند که به روزهای خوب گذشته بازگردند.
