طرفداری- گفتگوی جرارد پیکه با لوییس سوارز در The Players Tribune؛ خاطرات شیرین ال پیستولرو (بخش اول)
پیکه: جام جهانی 2014 فرا می رسد و تو بهترین بازیکن لیگ جزیره هستی. برترین گلزن هم به شمار می آیی. در مراحل مقدماتی هم 11 گل به ثمر رساندی نه؟ می بینی؟ خیلی خوب در موردت اطلاعات دارم.
سوارز: آره، لئو مسی را با یک گل پشت سر گذاشتم. با یک گل!
جرارد: اوه! (می خندد)، حتما یادم باشد به لئو بگویم. درست قبل از جام جهانی از ناحیه زانو مصدوم شدی. مینیسک زانو فکر کنم. بازی اول را از دست دادی و مقابل کوستا ریکا باختید و بازی بعدی تان هم با ایتالیا و انگلیس بود که قدرتمند بودند. برای بازی با انگلیس رسیدی و دو گل زدی. کمی در مورد احساساتت از اون بازی بگو. از مصدومیت برگشتی، رقیبت انگلیس بود که قبلا شنیده بودیم در مورد تو چه کارهایی کردند و انگیزه داشتی. مطمئنم می خواستی انتقام بگیری نه؟ چه حسی داشت؟
سوارز: واقعیت این است که لحظات عجیب و پیچیده ای بودند. چون همه چیز در بازی پایانی اتفاق افتاد. برای قهرمانی می جنگیدیم و با نیوکاسل بازی داشتیم. سیتی قهرمان لیگ شده بود و ما...! مقابل مدافع بازی می کردم که ضربه خوردم و مشکلی پیش نیامد. روز بعدش به همین بارسلون آمدم و کار داشتم. سپس برای تعطیلات به اروگوئه رفتم که صدای تق در زانویم شنیدم. دکتر به من گفت این مشکل از مصدومیت قبلی باقی مانده. یک ماه به مسابقات مانده بود و بین دوراهی مانده بودم که عمل کنم و جام جهانی را از دست دهم یا ...
به هرحال در آن لحظه، به خاطر حمایت خانواده ام، خوشبین بودم. مربی تیم در اروگوئه هم به من ایمان داشت و می گفت: "نگران نباش، می رسی." مربی هم شک داشت که عمل کنم یا به همین نحو پیش بروم. در راه دوم دو یا سه بازی را از دست می دادم. آن ها بالاخره تصمیم گرفتند مرا ببرند. می خواستم به بازی سوم برسم و واقعا بسیار تلاش کردم که در آن لحظات، حداقل به بازی سوم برسم.
در بازی اول بی اختیار پا شدم و گرم کردم. سرمربی به من توجهی نکرد و اصلا نمی خواست مرا وارد بازی کند. من همچنان گرم کردم.
جرارد: اصلا قصد نداشت به تو بازی دهد.
سوارز: و حقیقتا به خاطر بازی نکردن عصبانی شدم. داشتیم بازی را واگذار می کردیم و خب، همه چیز به بازی انگلیس مانده بود. واقعا خودم را کشتم تا به این بازی برسم. مخصوصا که وارد زمان سختی شده بودم. روز مصدومیت را به یاد دارم و اینکه بحث جراحی پیش آمد و تیتر روزنامه ها چه بود. می دانی که! " او سر وقت ریکاوری نمی کند." و از این نوع حرف ها. رسیدن به بازی و زدن دو گل، یکی از احساسی ترین لحظاتم بود. همیشه به عنوان یک بازیکنی که در تیم ملی بیشتر موفق است، شناخته شده ام. به همین خاطر آن بازی، کمک به کشورم بی توجه به مسائلی که درگیرش هستم، اولویت اولم بود. در جریان تمام این اتفاقات، مربی تمرین دهنده ام همیشه مشوقم بوده است.
جرارد: گل دوم را با او جشن گرفتی؟
سوارز: بله! نه! گل اول بود. شاید دلیل اینکارم را بسیار ندانند، اما او داشت با سرطان دست و پنجه نرم می کرد و پس از مدتی، تقریبا شش ماه بعد از جام جهانی، فوت کرد. به او بسیار اصرار می کردم که به دکتر برود، چون قول داده بودم اگر او هم همراه من بیاید، برای رسیدن به جام جهانی تمام تلاشم را بکنم. به همین خاطر پیش پزشکان زیادی رفت. به همین دلیل است که این خاطره یکی از زیباترین داستان های زندگی ام است. همیشه اولین چیزی که در مورد او به یاد می آورم همین داستان است و تا به امروز، هر موقع به او فکر کرده ام، این داستان تبسمی بر لبانم آورده است.
جرارد: بعد هم بازی ایتالیا که می برید، اما اتفاقی که میان تو و جورجو کیه لینی پیش می آید.از لحظه رخ دادن این اتفاق تا آخر بازی به عاقبت کارت فکر می کردی؟ چون می دانی که...
سوارز: آره.
جرارد: آخر بازی حتما گفتی: "اوه، گند زدم" نه؟
سوارز: پس از این اتفاق فهمیدم چه شده. کمی بعد گل زدیم و دوباره توسط گودین به گل رسیدیم. مثل همیشه خوشحالی نمی کردم، چون می دانستم بعد از بازی دردسری بزرگ انتظارم را می کشد. صعود کردیم و برای ادای احترام، به سراغ اروگوئه ای ها رفتیم. همه داد می زدند و شادی می کردند، چون مقابل دو تیم اروپایی بزرگ به پیروزی رسیده و فراتر از آن، صعود کرده بودیم. وارد رختکن شدم و اولین کاری که کردم، صحبت با همسرم بود.
او کنار بچه های مان بود و از من می پرسید که چرا اینکار را کردم. مثل همیشه، واقعیت را نپذیرفتم و انکار می کردم. گریه می کردم و نمی خواستم با واقعیت رو به رو شوم. بالاخره باید قبول می کردم. در آن لحظات شادی، باید منتظر عواقب کارم می بودم. هم خودم و هم تیم، قرار بود از این وضعیت ضرر کنند. این چیزها آزارتان می دهد.
جرارد: کی بارسلونا با تو مذاکره کرد که به اینجا بیایی؟ قبل از جام جهانی؟
سوارز: نه بعد از آن. در طول جام جهانی بود.
جرارد: به این فکر کردی که این اتفاقات ممکن است...
سوارز: آره، آره.
جرارد: که انتقالت به بارسلونا منتفی شود؟
سوارز: بله چون همه چیز به این بستگی داشت. آرزو داشتم در جام جهانی موفق شده و به بارسلونا بیایم. رویایم بود و در آن لحظات سختی زیادی تحمل کردم. چند روز پس از اخراج از جام جهانی، آندونی زوبی زاتا با من حرف زد و به من گفت که آرام باشم، چون بارسا هنوز هم مرا می خواست. مشکلی ندارم که بگویم گریه کردم. آن ها مرا با وجود کاری که کردم پذیرفتند. اعتماد به من سخت بود. بارسا با من بسیار مهربان رفتار کرد و به همین خاطر تا ابد قدردان شان خواهم بود.
جرارد: واقعیت این است هم تیمی های کمی مثل تو دارم که انسان های واقعا خوبی باشند. الان به تو می گویم و می دانم که رابطه مان را می دانی. وقتی ما پا به میدان می گذاریم، هیچکس نمی داند که قلب ما هزار بار در دقیقه می تپد. از روی که به بارسا آمدی تا الان و طبق رفتارت در بیرون و داخل زمین، راحت می گویم که یکی از بهترین انسان هایی هستی که شناخته ام. واقعا قابل تحسین است.
سوارز: اولین بار است که تعریف می کنی (می خندد). همیشه باید اینگونه باشیم نه؟ دانستن اینکه از کجا آمده ایم. همیشه حرف زده ایم که با بودن نیمار و مسی، تصمیم سختی گرفتم و آمدم. در این سطح همیشه سعی می کنیم بهترین باشیم.
جرارد: نظرت در مورد جام جهانی 2018 چیست؟
سوارز: الان تیم های قوی زیادی وجود دارند. سخت است. همیشه یک هست که همه را شگفت زده می کند. نمی دانم کدام تیم ولی تیم های زیادی هستند که باید مراقب شان باشیم.
جرارد: شانس اصلی کدام تیم است؟ ترجیح خودت چیست؟
سوارز: ترجیح؟ اروگوئه (می خندد).
جرارد: لعنتی، می خواهی فشار را بیشتر کنی؟
سوارز: نه تیم های بزرگ زیادی هستند، مخصوصا اروپایی ها. آلمان که قهرمان جام جهانی قبلی است. اسپانیا در سطح خارق العاده ای بازی می کند. فرانسه را دوست دارم که بازیکنان خوبی دارند و اکثرا هم جوان هستند. بعد هم آرژانتین، برزیل و اروگوئه.
جرارد: تو همیشه از تابارز تعریف می کنی. او را استاد خودت خطاب می کنی.
سوارز: در این روز و این دوره، او یک الگوست. یک نماد برای اروگوئه. چیزی که او می گوید مقدس است. او یک تن جزئیات را در اروگوئه عوض کرد و لایق این احترام است. بازیکنان به او احترام می گذارند و هرچه او می گوید، برای ما قابل احترام است. او میزانی از احترام را در اروگوئه کسب کرده که هیچکس حتی نزدیکش هم نمی شود. او هیچوقت حتی مورد انتقاد هم قرار نگرفت. وقتی همه به دنبال تغییرات زیاد بودند، اسکار تابارز با اعتقاد راسخ به خودش ادامه می داد. نه تنها به عنوان یک بازیکن، بلکه به عنوان یک انسان، او بهترین مربی ای بوده که داشته ام. مربی زندگی، راهنمای راه. به خاطر اتفاقات جام جهانی 2014 و نحوه برخورد فیفا با من، تابارز عنوان بهترین مربی سال را کسب کرد که او به خاطر رفتار بد فیفا با من، جایزه را پس فرستاد. تصور کنید که تابارز تا چه حد برای من عزیز است.
جرارد: به عنوان پایان، فکر می کنم تو و کاوانی از یک نسل هستید و در تیم های پایه هم باهم بازی کرده اید. چه ارتباطی با او داری؟ به نظرت این آخرین شانس شما برای قهرمانی در جام جهانی است؟ این ها سوالات بزرگی هستند، اما تو در جام جهانی پیش رویت 35 ساله خواهی شد.
سوارز: قطعا از یک نسل هستیم. از سال 2007 با هم بازی می کنیم و در تیم زیر 20 ساله ها هم بازی کرده ایم. رابطه خوبی باهم داریم و اهل شهر سالتو هستیم. ما نماد شور و شوق مردم اروگوئه هستیم. کاری که با ادی می خواهیم انجام دهیم، این است که اروگوئه را به بهترین جاها برسانیم.
جرارد: و یک سوال دیگر برای اتمام بحث. به نظرت امسال با بارسا جام ها را فتح می کنی؟
سوارز: بله، قطعا!
جرارد؟ واقعا؟ لئو هم چنین چیزی گفت و حالا واقعا هیجان زده ام. واقعا، واقعا ممنونم.
