طرفداری- بنا خاطرات کتاب منتشر شده تازه ای، سپ بلاتر پیش از رای گیری برای انتخاب میزبان جام جهانی 2022 با باراک اوباما رئیس جمهور وقت ایالات متحده آمریکا تماس تلفنی برقرار کرده بود.
به گزارش دیلی میل، مسئله انتخاب میزبان جام های جهانی 2018 و 2022 که در سال 2010 و زیر نظر سپ بلاتر سوئیسی انجام شد، یکی از تاریک ترین نقاطع فدراسیون جهانی فوتبال بوده است.
بونیتا مرسیادس یکی از اعضای تیم مذاکره کننده استرالیا برای کسب میزبانی جام جهانی 2022 بود. او در کتاب خود که اسمش "به هر قیمتی شده؛ داستان چگونگی شیوه فیفا" است توضیح داد که روند کسب میزبانی تا چه اندازه به گونه ای سیاه پیش رفته است. بونیتا در بخشی از کتاب می نویسد رئیس فیفا به آن ها گفته به رئیس جمهور اوباما زنگ زدم. به او گفتم که کار سختی برای برنده شدن دارید. او شرایط را درک کرد و از من تشکر کرد. 
اوباما و بلاتر در سال 2009 جلسه ای در کاخ سفید داشتند. بونیتا، می گوید او گزینه های محبوب خود را داشت. او می گفت روسیه یک کشور بسیار شایسته است، یک کشور فوتبال که هیچوقت میزبانی نکرده است. همینطور آمریکا کشور خوبی برای ماست. با اسپانسرها، رسانه ها و هواداران. آن ها سال 1994 به فوتبال کمک کردند. سی سال از آن زمان گذشته و این برای فوتبال خوب است. اما بلاتر می گفت که می داند قطر برنده می شود. پلاتینی به او گفته بود که رای های اروپایی به سمت آن کشور آسیایی می روند.
او (پلاتینی)، لفکاریتیس (قبرس)، ارزیک (ترکیه)، دهوگ (بلژیک) همگی قطر را می خواستند. این اتفاق پس از جلسه سارکوزی (و پلاتینی) افتاد. نیکولاس سارکوزی رئیس جمهور فرانسه در حال حاضر با اتهام دست داشتن در انتخاب قطر به عنوان میزبان جام جهانی روبرو است. بلاتر پیش تر سارکوزی را متهم کرده بود که به پلاتینی فشار آورده است تا قطر برنده انتخابات شود.
همینطور در کتاب توضیح داده می شود که بلاتر قول میزبانی قطر را به این شرط که محمد بن همام در انتخابات سال 2011 ریاست فیفا با او رقابت نکند، به آن ها داده بود. بن همام چند روز قبل از انتخابات، به اتهام فساد از فیفا اخراج شد. پس از کنار گیری بن همام، بلاتر ایمیلی به شیخ جاسم آل ثانی می دهد و توضیح می دهد که نگران نباشید، مسئله را برای شما حل می کنیم. همه فکر می کردند که او به خاطر اتهامات اخلاقی رفته است. موضوع ربطی به مسائل اخلاقی نداشت. او رفت چون به او گفته شده بود. قطری ها به او گفته بودند چون این را به من قول داده بودند. شیخ جاسیم در زوریخ بود. جلسه ای سه نفره داشتیم. شیخ جاسم به او گفت کناره گیری کند.
بونیتا مرسیادس در بخشی دیگر از نوشته هایش، به پیشنهاد استرالیا برای میزبانی جام جهانی می پردازد. آن ها برای میزبانی جام جهانی 2022 تلاش کردند که کار را با تنها یک رای به پایان بردند. هفت سال بعد از آن جلسه کذایی، او آن روزها را تشریح کرد.
اسم کتاب را به هر قیمتی شده گذاشتم، چون فرانک لووی میلیارد استرالیایی از این اصطلاح برای لزوم پیروز شدن ما استفاده کرد. همینطور این چیزی بود که بلاتر برای ماندن در راس قدرت به آن اعتقاد داشت. ده ماه پیش از رای گیری اخراج شدم چون دیدم، شنیدم و خواندم که چیزی این بین اشتباه است. سی میلیون پوند از پول مالیات دهنده برای به دست آوردن یک رای هزینه کردند که تنها 9 میلیون پوند آن را به اعضای فیفا دادند؛ البته هنوز کسی جزئیات دقیق آن پرداخت ها را نمی داند. پول ها پرداخت می شد تا آراء تضمین شود؛ البته به اسم توسعه از خزانه برداشت می شد. اما بخشی از آن به رئیس فاسد فیفا، جک وارنر رسیده بود. همین موضوع سوال اصلی را مطرح می کند: اینکه برنده اصلی برای برنده شدن چقدر هزینه کرده بود؟ برنده شدن در این انتخابات هیچوقت بر اساس توانایی ها نبوده، بلکه تنها با مبالغ پرداخت شده بوده است.
فدراسیون آلمان برای کمک در راه کسب میزبانی، با ما توافقی داشت. آن ها فرانتس بکن باوئر، یکی از اعضای کمیته اجرایی فیفا را فرستاده بودند. او با یک تیم آمد که شامل دو مرد در سایه می شد. بکن باوئر و یکی از آن ها فدور رادمن پیش تر در می 2008 مهمان فرانک لووی در سیدنی بودند. آن ها همینطور جلسه ای مخفی در نوامبر 2008 داشتند. آن ها پرداختی ها (رشوه ها به سایر اعضای کمیته فنی فیفا) را مدیریت می کردند. پلاتینی از این موضوع خوشحال نبود. در سپتامبر 2009 رادمن و بکن باوئر به قطر رفتند تا امیر قطر را راضی کنند که از شانس میزبانی دست بکشد و به جای آن میزبانی المپیک یا نمایشگاه جهانی را به دست بیاورد. آن ها به قطر رفتند تا بگویند استرالیا و آلمان از میزبانی آن ها در سایر زمینه ها حمایت می کنند.
رادمن این بین دو میلیون پوند از استرالیایی ها دریافت کرده بود. اما در نهایت فرانتس بکن باوئر به قطر رای داد. مسئله دریافتی رادمن، یکی از مسائلی بود که در گزارش قاضی آمریکایی، آقای گارسیا آمده بود.
در همین زمینه بخوانید:
کتاب بازی کثیف
