طرفداری- طی ماه می سال 2016، مائوریسیو پوچتینو و سرالکس فرگوسن در یک رستوران غذای دریایی در لندن ملاقات کردند. آنها برای دو ساعت صحبت کردند. این ملاقات آنقدر برای پوچتینو خاص بود که از آن به عنوان رویای تعبیر شده یاد کرد؛ مشابه طرفداری که در یک رقابت خوش شانسی نصیبش شده باشد. پوچتینو در کتابی که اخیر چاپ شده، گفته است:
کلمه به کلمه تمام این دو ساعت را برای همیشه به یاد خواهم داشت.
دیدار فرگوسن و پوچتینو در رستوران غذای دریایی لندن
سرمربی تاتنهام از همان آغاز مربیگری، به فرگوسن به چشم یک الگو نگریسته است. پوچتینو به عنوان منبع الهام و مرجع به فرگی می نگرد و او را بهترین سرمربی تاریخ می داند. البته مرد آرژانتینی اولین نفری نیست که پیرمرد اسکاتلندی را به عنوان الگو انتخاب کرده، ولی شاید اولین نفر باشد که به خوبی او عمل کند.
پوچتینو آن قدر از قهرمانش فرا گرفته که همین الان هم به عنوان بهترین فردی که متدهای سرمربی سابق منچستریونایتد را پیاده کرده شناخته می شود. در شرایطی هیچ کس نمی تواند تمام شیوه های مورد استفاده استادش را تقلید کند، تعداد کمی توانستنه اند تا حدی مسیر فرگوسن را در پیش گیرند. برهمین اساس، مناسب ترین فرد برای در اختیار گرفتن میراث بزرگ الکس فرگوسن، سرمربی فعلی یونایتد ژوزه مورینیو نیست، بلکه مائوریسیو پوچتینو، سرمربی تاتنهام است.
| قلدری در درون و بیرون زمین |
به پوچتینو که می رسیم، همه خانه ها تیک می خورد. او بازیکنان جوان پرورش می دهد، عملکرد نفراتش را بهتر می کند، فوتبال جذاب ارائه می دهد، خردمندانه بازیکن می خرد و کم خرج می کند. به اهدافش وفادار است و بلندمدت فکر می کند. طولانی شدن انتظارش برای رسیدن به جام هم باعث نشده فرگوسن از او به عنوان بهترین سرمربی لیگ، نام نبرد.
این دو نفر بیشتر از این فلسفه های مربیگری هم به هم شباهت دارند. به عنوان بازیکن هر دو برون گرا، عصبی و تا حدی سرکش بودند. فرگوسن به عنوان مهاجمی قلدر، مدافعین حریف و حتی بازیکنان خودی را آزار می داد. پوچتینو هم مدافع وسطی مسلط و رهبری مقتدر بود. بعد از وارد شدن به دنیای مربیگری، هر دو تاکتیک هایی اتخاذ کردند که شبیه خودشان بود: همیشه در جنب و جوش، تهاجمی و جنگجویانه.
پوچتینو در قالب تیم ملی آرژانتین
فرگوسن در 32 سالگی هدایت East Stirlingshire در اسکاتلند را به عهده گرفت و بعد راهی سنت میرن شد. او گروهی از مردان مطیع و جوان را در قالب یک تیم سروشکل می داد و در نهایت تیمی متشکل از مردانی مبارز می ساخت. پوچتینو هم در 2009 و در شرایطی که 37 ساله بود، هدایت باشگاه سابقش، اسپانیول، را به عهده گرفت. او فوتبالی ارائه می داد که از همان زمین حریف شروع به دفاع می کرد و به طور مستمر به بازیکنان آکادمی فرصت بازی می داد. علاوه بر این، پوچتینو رژیم بدنسازی و آماده سازی خاصی هم برای بازیکنان تعریف کرده بود. هر دو نفر متد رفتاری شان را در باشگاه های بعدی شان هم پی گرفتند و موفق بودند. پوچتینو الان در جایگاهی قرار دارد که شاید هیچ کس در ابتدا انتظار آن را نداشت.
یکی دیگر از شباهت های دو نفر عملکرد مالی آنهاست. پوچتینو با تصمیماتش توانسته قانون نانوشته سلسله مراتب مالی سنتی لیگ برتر را نفی کند. معمولا جدول بیلان مالی هر سال منطبق با جدول امتیازی لیگ جزیره است؛ به این شکل که باشگاه های پولدار بالا قرار می گیرند و باشگاه های کم درآمد، در قعر جدول جای می گیرند. رافائل بنیتز به درستی گفته تیم های ثروتمندتر، 90 درصد مواقع پیروز می شوند. سه باشگاه برتر از حیث درآمد یعنی منچستریونایتد، منچسترسیتی و چلسی توانسته اند 12 جام از 13 جام اخیر لیگ برتر را مال خود کنند و به صحت این ادعا، مهر تایید بزنند.
با این حال، تاتنهام در شرایطی برای قهرمانی در دو دوره اخیر لیگ برتر جنگیده که در رده ششم ثروتمندترین باشگاه های جزیزه قرار گرفته و هیچ گاه گرفتار درگیری های مالی چون آرسنال و لیورپول نشده است. در فصل 16-2015، مجموع دستمزدهای پرداخت شده اسپرز 100 میلیون پوند بود در شرایطی که 5 تیم بزرگ دیگر کمی بیشتر یا کمتر از 200 میلیون پوند دستمزد پرداخته بودند. به دست آوردن چنین دستاوردی برای سال های متمادی در لیگ متمول جزیره، موفقیتی بزرگ است. در واقع، این عملکرد پوچتینو شبیه به کاری است که فرگوسن سال ها قبل در اسکاتلند از عهده انجام آن برآمده بود.
فرگوسن و پوچتینو سال ها قبل از شام دوستانه شان در لندن
در 1978، فرگوسن سرمربی آبردین شد که در تمام تاریخ اش تنها یک قهرمانی لیگ بدست آورده بود. آنها برای دهه ها زیر سایه سلتیک و رنجرز بودند که 13 قهرمانی آخر اسکاتلند را بین خودشان تقسیم کرده بودند. مشکلات آبردین تنها به مسائل مالی ختم نمی شد و آنها از نظر ذهنی هم ضعف داشتند.
آبردین نسبت به تیم های شهر گلاسکو ضعیف تر انگاشته می شد. چند ماه قبل آنها در فینال جام حذفی برابر رنجرز، بازنده شده بودند. فرگوسن نمی توانست برای جبران ضعف های تیم چشم به جیب باشگاه داشته باشد، چون آبردین خیلی کم دست به جیب می شد و حتی امکانات تمرینی مناسب هم نداشت. آنها مجبور بودند در استادیوم شهرداری بازی کنند، در زمین ارتش تمرین کنند یا در پارکینگ استادیوم و ساحل یخبندان آبردین آماده شوند.
با این حال، فرگی آبردین را با خریدهای هوشمندانه، تاکتیک های جسورانه و چاشنی قدرتمندی از اراده، چکش کاری کرد. در کنار این ها، با توجه به استعداد یابی گسترده فرگوسن در سراسر گلاسکو، جوانان مستعدی هم در تیم های پایه ظاهر شده و به مرور راهی تیم اول شدند. وقتی فرگوسن آبردین را به مقصد یونایتد ترک می کرد، آنها با کسب چهار جام حذفی، سه قهرمانی لیگ و یک جام در جام اروپا، دوقطبی سلتیک-گلاسکو را کاملا در هم شکسته بودند. آخرین قهرمانی او در لیگ در 1985 بدست آمد و از آن پس، هیچ تیمی غیر از دو قطبی مشهور به Old Firm نتوانسته آنجا قهرمان شود.
تا به اینجای یادداشت به خوبی می توانید این دو نفر را مقایسه کنید. در سال 2014، پوچتینو هدایت باشگاهی را به عهده گرفت که جایی در بین برترین های انگلیس نداشت و همواره به خاطر ذهنیت ضعیفش، مورد تمسخر واقع می شد. مرد آرژانتینی هم همانند فرگوسن باید با چالش های ذهنی و مالی متعددی دست و پنجه نرم می کرد و همانند پیرمرد دوست داشتنی، او هم توانسته موانع سر راهش را کنار بزند و به سطح بالا برسد.
هری وینکس جدیدترین نمونه بازیکنان مستعدی است که تحت هدایت پوچتینو درخشیده اند
متدهای هر دو نفر شبیه به هم بوده است. پوچتینو همواره تیمش را رو به جلو فرستاده و از جوان ترها حمایت کرده است به طوری که از 18 بازیکن اخیر انگلیسی که اولین بازی ملی شان را ثبت کرده اند، 10 نفر یک روز عضوی از تیم های او بوده اند. هزینه های خالص او در تاتنهام تقریبا نزدیک به صفر بوده است. سخت تر از همه اینکه او انقلاب بزرگی در ذهنیت باشگاه ایجاد کرده، بازیکنان را پخته تر نموده و به آنها تمرکز بالا و اعتماد به نفس داده است. خودش در سال اول حضورش در لندن گفته بود:
پروسه ذهنی تغییر همیشه از روند تغییرات تاکتیکی و بدنی، آهسته تر است. می دانیم چالش پیش روی مان، تغییر ذهنیت است.
قدم های اولیه کار در دفتر کارش به صورت کار گروهی یا نفربه نفر برنامه ریزی شد. وقتی آنها سال گذشته در رقابت برای قهرمانی، کم آوردند، پوچتینو مدعی شد مشکل در ذهن آنها بوده و ربطی به عملکرد بدنی شان نداشته است. مشخص هم شده که نظر درستی داشته است. اگر تاتنهام امسال هم به فرم خوب خود ادامه دهد، پوچتینو توانسته ششمین باشگاه ثروتمند لیگ را برای سومین سال پیاپی، در کورس قهرمانی حفظ کند در حالی که لیورپول، آرسنال و حتی چلسی، روندی کاملا سینوسی به خود گرفته اند و منچستریونایتد امسال بعد از سال ها داعیه قهرمانی سر داده است.
تعجبی ندارد که دنیل لوی، رئیس باشگاه تاتنهام، اعلام کرده دوست دارد پوچتینو، الکس فرگوسن عصر جدید باشد؛ این در حالی است که شیاطین سرخ همچنان به دنبال گمشده خود می گردند.
به قلم توره هاگشتات برای وبسایت FourFourTwo
