طرفداری - "بدون تلاش و کار زیاد به جایی نخواهی رسید. هر چه زودتر به این درک برسید، بهتر است." شاید اندکی جالب باشد که بدانید این سخنان از زبان ژروم بواتنگ، مدافع بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان اقتباس گرفته شده، اما نباید از این مساله شگفت زده شد.
عناوین، قهرمانی ها و شهرت روز افزون را کنار بگذارید، با مردی فروتن روبرو هستید که فوتبال را همانگونه بازی می کند که سال ها پیش به عنوان یک کودک در کوچه و خیابان های برلین بازی می کرد.
"محله ای از برلین که من در آن بزرگ شدم با محل زندگی دو برادر دیگرم تفاوت داشت و همین مساله باعث شد که بیشتر تلاش کنم، زیرا مجبور بودم با بچه های بزرگتر از خودم، و آن هم روی سطح بتنی بازی کنم." ژروم در ادامه صحبت هایش با VICE Sport ادامه می‌دهد:
در بازی ما خطا معنایی نداشت! در مقایسه با دیگران، سن و سال پایین تری داشتم و این به این معنی بود که باید تلاش بیشتری از خود نشان می دادم.
از بین این سه برادر ناتنی (کوین پرینس و برادر بزرگتر یعنی جرج)، ژروم به عنوان کوچک ترین برادر، کم استعداد ترین بازیکن خانواده محسوب می شد، اما چیزی که او در توانایی و قابلیت کم داشت را با تلاش و زحمت فراوان جبران می کرد.
جرج یک مهاجم با استعداد بود که عملکرد او در تیم های آکادمی باشگاه هرتابرلین بارها مورد تحلیل قرار گرفت، هر چند که او به صورت حرفه ای فوتبال خود را ادامه نداد. در حالی که دو برادر کم سن و سال تر به دنیای فوتبال حرفه ای پای گذاشتند. اما این ژروم بود که سرنوشت فوتبالی بهتری نسبت به دو برادر دیگر داشت و همه این موفقیت ها را مدیون تلاش و کار سرسختانه خود است.
کوین و ژروم تنها یک سال با هم اختلاف سنی دارند، اما در دوران کودکی همیشه بین این دو رقابتی سخت وجود داشت، مخصوصا اینکه به نظر می رسید در راه پیشرفت، کوین یک قدم از ژروم جلوتر است. او جایزه فریتس والتر به عنوان برترین بازیکن جوان زیر 19 سال آلمان را در سال 2006 کسب کرد. در حالی که ژروم عنوان دومین بازیکن برتر را سال بعد دریافت نمود. کوین پرینس در بازی های بیشتری برای تیم اصلی هرتابرلین حضور داشت (42 بازی در بوندس لیگا در مقابل 10 بازی ژروم). او با مبلغ خوبی به تاتنهام منتقل شد، در حالی که ژروم با مبلغ بسیار کمتری به هامبورگ پیوست.
پس از این بود که ژروم تصمیم گرفت راه برادر بزرگتر خود را در پیش گیرد و نقاظ ضعفش را بدل به نقاط قوت کند: "اون دو برادرم توانایی بازی با پای چپ را نیز داشتند، اما این از عهده من خارج بود، به همین خاطر، تمرین با پای چپم را آغاز کردم." نتیجه؟ چپ یا راست، پاس بلند یا کوتاه، توانایی استفاده از هر دو پای این بازیکن بی نقص است. او تلاش زیادی کرده و در واقع اگر مصدومیت اخیر این بازیکن را فاکتور بگیریم، این روز ها هیچ نقطه ضعفی ندارد.
در فوتبال امروزی، توانایی استفاده از هر دو پا برای یک مدافع مرکزی یکی از کلیدی ترین ویژگی هاست و وقتی بحث دفع توپ و سپس آغاز کردن حمله مطرح می شود، بازیکنان کمی در دنیا وجود دارند که بهتر از ژروم این کار را انجام دهند. توماس مولر در مورد این بازیکن می گوید: "اینگونه باز کردن بازی آن هم توسط یک مدافع وسط باورنکردنی است" ، در حالی که پپ گواردیولا نیز نظر خاص خود را دارد: "وقتی در مورد بازیسازی حرف می زنیم، ژروم یکی از بهترین بازیکنان در این زمینه است." او 27 پاس گل در بوندس لیگا به نام خود ثبت کرده است. شگفت انگیز نیست؟
دو پاس گل راه دور بواتنگ در جریان پیروزی 5 بر 1 بایرن مونیخ مقابل دورتموند در سال2015:
او بدون توپ هم سرسخت است. سریع و پرقدرت، او در مصاف های یک در مقابل یک تقریبا غیر قابل نفوذ است و تمرکز، که زمانی بخاطر فقدان آن مورد انتقاد قرار می گرفت، اکنون او را ستودنی کرده است. ادامه می دهد:
توپ در بیشتر جریان بازی در اختیار بایرن مونیخ است. در هر بازی، تنها ممکن است چند بار مورد چالش قرار گیریم، و باید واقعا هوشیار باشیم. من زمانی به عنوان مهاجم بازی می کردم، به همین دلیل است که می توانم حرکت بعدی آن ها را پیش بینی کنم.
پس از کسب 5 بوندس لیگا، 3 جام حذفی، لیگ قهرمانان اروپا و البته جام جهانی 2014، کلکسیون او تکمیل شده و عناوین زیادی برای اضافه شدن به گنجینه خاطراتش باقی نمانده. شاید به همین دلیل است که تمرکز او بر امور و علاقه مندی های خارج از زمین یعنی دنیای مد و موسیقی بیشتر نمود و معنی پیدا می کند، که در حال حاضر نیز به این موارد می پردازد.
بواتنگ از طرف مجله آلمانی GQ به عنوان خوش پوش ترین (خوش لباس ترین) فرد در سال 2015 انتخاب شد، او با خوانندگان و گروه هایی همچون Ice Cube و دریک نیز رابطه نزدیکی دارد و حتی در برنامه استعداد یابی Roc Nation ایالات متحده که توسط رپر معروف، Jay Z اجرا می شود، آواز خوانده است. او همچنین در فعالیت های خیریه نیز فعالیت دارد و به همراه برادرش جرج، به افزایش آگاهی عمومی در مورد بیماری سندروم داون می پردازد.
در بین همه این علاقه مندی هایی که این بازیکن با خود دارد، فوتبال را بهتر از بقیه انجام می دهد و در حال حاضر نیز این مدافع با 29 سال سن، سال های پر افتخار زیادی را در پیش رو دارد که می تواند در آینده به کلکسیون عناوین و افتخارات خود بیافزاید. او در مصاحبه ای در سال 2014 گفت:
دوست ندارم وقتی دوران حرفه ایم به پایان رسید، هیچ حسرتی داشته باشم. می خواهم تا روز خداحافظی از میادین، تمام توانم را به کار گیرم.
آیا او بهترین مدافع جهان است؟ شاید اینگونه باشد. آیا می توان او را در داخل و خارج از زمین فوتبال به عنوان یک الگو در نظر گرفت؟ شک نکنید که دنبال الگوی خوبی آمده اید!
منبع: VICE Sports
