اختصاصی طرفداری- جدیدترین حاشیه این روزهای پیرامون باشگاه پرسپولیس، بحث قلیان کشیدن محسن مسلمان و طرز نگرش جامعه ورزش ایران به این عمل است. اما فارغ از بحث نگرش باید گفت که طرز رفتار محسن مسلمان با زندگی فوتبالی خود بسیار عجیب است.
وقتی از محسن مسلمان سخن به میان می آید، در مورد بازیکنی عادی صحبت نمی کنیم. شاید تا قبل از ورودش به پرسپولیس، عادی بودن او نمود داشت اما برانکو از مسلمان بازیکنی ساخت که هواداران به دادن لقب کمتر از «مهندس» به او راضی نشوند.
شاید محسن مسمان فکرش را هم نمی کرد که آمدن به پرسپولیس برانکو تا این اندازه برای او خوش یمن باشد. ارائه عملکردی فوق العاده که با آن یک سال پرسپولیس را تا یک قدمی کسب جام می برد، سال دیگر برای سرخ پوشان قهرمانی به ارمغان می آورد و امسال هم نویسنده طرفداری تیتر می زند: «7 پاس گل در 12 بازی؛ فصل درخشش مهندس مسلمان!»
همه چیز به یکباره به هم می ریزد. انتشار فیلمی از مهندس این روزهای پرسپولیس در حال قلیان کشیدن! اما چرا بازیکنی که به تازگی فرم ایده آل فوتبالی خود را پیدا کرده و در زمین مسابقه یکه تازی می کند باید مورد هجمه انتقاداتی باشد که از مسئله ای به نام قلیان کشیدن نشأت بگیرد؟
هر بازیکن مشهوری در فوتبال باید این را بداند که کوچکترین خطایی حتی در یک جمع چند نفره دوستانه هم می تواند برای او دردسرساز و حاشیه ساز باشد. حال چه رسد به یک مکان عمومی به نام قهوه خانه! بالای شهر و پایین شهر بودن قهوه خانه نیز چندان توفیری ندارد. یک فوتبالیست مشهور در همه اماکن عمومی رصد می شود. پس واقعه ای که رخ داده ناشی از ناخودآگاهی نبوده است.
مهندس این روزهای فوتبال ایران، خود قلیان را به عنوان وسیله ای تفننی، تفریحی یا هر عنوان دیگر انتخاب کرده است. این امر بیشتر به خودزنی شباهت دارد. وگرنه نمی شود بازیکنی در ذوب آهن نیمکت نشین باشد، سپس به باشگاهی مانند پرسپولیس بیاید، اوج بگیرد و بعد دست به چنین کاری بزند.
قلیان کشیدن محسن مسلمان را نمی توان به چند دلیل امری عادی تلقی کرد:
باشگاه ها همیشه در مقامی بالاتر از بازیکن قرار دارند، مخصوصاً این که باشگاه موردنظر پرسپولیس باشد و اینکه چند روز بعد از انتشار این فیلم باید در مهم ترین دیدار فوتبالی خود در آسیا به مصاف الهلال عربستان برود. وقتی چنین کاری از مسلمان سر می زند او تنها خود مورد شماتت قرار نمی گیرد بلکه مجموعه باشگاه پرسپولیس نیز به خاطر این کار او زیر ذره بین می روند و چه بسا این زیر ذره بین بودن بر عملکرد آن ها تأثیر منفی بگذارد.
دلیل دیگر شخصیتی است که باشگاه برای او ساخته است و حداقل وظیفه مسلمان، حفظ و حراست از این شخصیت ساخته شده توسط باشگاه است. پرسپولیس آن قدر به مسلمان شخصیت و کیفیت داده است که او از بازیکنی عادی به بازیکنی ویژه در فوتبال ایران بدل گشته و نباید تمام زحمات باشگاه این گونه زیر سوال برود.
در نهایت خودزنی محسن مسلمان در سال منتهی به جام جهانی برای خود او گران تمام می شود. مسلماً یک مربی خارجی مانند کی روش، برنمی تابد بازیکنی را به تیم ملی دعوت کند که اصول حرفه ای زندگی فوتبالی خود را زیر پا بگذارد، حال این بازیکن هرچقدر هم که بخواهد تاکتیکی باشد به دل سرمربی پرتغالی تیم ملی نخواهد نشست.