اختصاصی طرفداری- بخش اول این یادداشت که شامل تحلیل چهار وزن نخست رقابت های کشتی آزاد قهرمانی جهان در پاریس و همچنین دلایل ناکامی نمایندگان کشورمان در این مسابقات است را در اینجا می توانید بخوانید. در یادداشت زیر به تحلیل چهار وزن دوم این رقابت ها خواهیم پرداخت:
| وزن 74 کیلوگرم: جردن هنوز تمام نشده است... |
در سال های اخیر سرمایه گذاری های فراوانی روی پیمان یاراحمدی انجام شد تا او به جایگزین مناسبی برای حسن یزدانی در وزن 74 کیلوگرم تبدیل شود. اما باید اذعان کنیم این سرمایه گذاری حداقل تا بدین جای کار جواب نداده است و یاراحمدی هنوز به یک کشتی گیر در کلاس جهانی تبدیل نشده است. هرچند او با کشتی هایش در جام جهانی کرمانشاه تا حدودی امیدوارمان کرد، اما با شکست هایش در بازی های کشورهای اسلامی و حالا شکست ناباورانه اش مقابل کشتی گیر فرانسوی در جهانی پاریس چه کنیم؟ یاراحمدی در پاریس مقابل زلیمخان خادجیف کشتی گیر روسی الاصل کشور فرانسه به خودش باخت، نه به حریفش. وقتی یک کشتی گیر شب و روز تمرین کند و زحمت بکشد، اما قادر نباشد توانمندی هایی که از خود در تمرینات بروز می دهد را در مسابقات مهمی چون مسابقات جهانی در مقابل کشتی گیران درجه دوم پیاده کند، عملا هیچ کارایی مثبتی برای مربیان تیم ملی نخواهد داشت. یاراحمدی باید این نکته را درک کند که مدال جهانی را به کسی که بیشتر تمرین کند نمی دهند، بلکه به کشتی گیری می دهند که بر روی تشک مسابقه تا آخرین نفس بجنگد. او مقابل گادیجف به حریفش امتیاز تعارف می کرد و حریفش هم نه نمی گفت. یاراحمدی حمله می کرد و روی اشتباهاتش این گادجیف بود که از او پوئن می گرفت. البته این نکته را هم نباید فراموش کنیم که یاراحمدی پیش از مسابقات جهانی دچار مصدومیت سنگینی شده بود و حتی حضورش در مسابقات نیز تا لحظه آخر در هاله ای از ابهام قرار داشت.
جردن باروفس بار دیگر بر سکوی نخست وزن 74 کیلوگرم دنیا ایستاد تا ثابت کند پس از آن که سال گذشته المپیک ریو را به بدترین شکل ممکن پشت سر گذاشت، هنوز تمام نشده است. جردن در پاریس برای قهرمانی کار آسانی پیش رو نداشت و کشتی های سنگینی گرفت. سوسوکه تاکانی، علی شعبانوف و بکزاد عبدالرحمانوف همگی از کشتی گیران سرشناسی بودند که تا پیش از فینال مغلوب او شدند. در فینال ختاک تسابالوف روسی هم تمام تلاشش را به کار بست تا ترمز جردن را بکشد اما زورش به او نرسید. تسابالوف برای نخستین بار بود که در وزن 74 کیلوگرم در مسابقات جهانی حضور پیدا می کند و پیش از این در سال 2014 در وزن 70 کیلوگرم قهرمان جهان شده بود، اما پیش از المپیک ریو در یکی از تورنمنت های بین المللی که در وزن 74 کیلوگرم شرکت کرده بود، توانست حسن یزدانی را شکست دهد، یزدانی هم در جام جهانی آمریکا انتقام سختی از او گرفت. در آینده از تسابالف در وزن 74 کیلوگرم بیشتر خواهیم شنید. سونر دمیرتاش از ترکیه که مدال برنز المپیک ریو را کسب کرده بود به همراه علی شعبانوف از بلاروس به مدال برنز این وزن دست پیدا کردند.
| وزن 86 کیلوگرم: یزدانی، اعجوبه ای که می تواند همه رکوردها را بشکند |
اشک های حسن یزدانی پس از شکست مقابل دیوید تیلور آمریکایی در جام جهانی کرمانشاه را به خاطر دارید؟ همان اشک ها بود که خمیر مایه موفقیت های او در وزن 86 کیلوگرم را شکل داد. ابتدا قهرمانی در مسابقات بازی های کشورهای اسلامی با غلبه بر ستارگانی چون شریف شریف اف و سلیم یاشار و حالا ایستادن بر سکون نخست جهان در این وزن. در پاریس هر چه گشتیم شایسته تر از حسن یزدانی برای قهرمانی در وزن 86 کیلوگرم نیافتیم. او از همه 86 تایی های دنیا سرتر است، آن هم با اختلافی بسیار زیاد. در پاریس تنها ولادیسلاو والیف با آن همه حرکات و ترفندهای غیر اخلاقی که به کار بست، توانست از شکست با 10 اختلاف امتیاز مقابل دلاور کشورمان جلوگیری کند و 4 بر 0 مغلوب شد. حتی بوریس ماکوئف، کشتی گیر داغستانی الاصل اسلواکی که جی دن کاکس را مغلوب خود کرده بود هم در فینال مقابل یزدانی تاب نیاورد و قبل از به پایان رسیدن تایم مبارزه، 10 بر 0 مغلوب شد.
حسن یزدانی، این پسر محجوب و بااخلاق جویباری را در حال حاضر باید پرچمدار کشتی ایران در جهان دانست و باید به گونه ای از این الماس گرانبها مراقبت کرد و آن را تراش داد که سال های سال بدرخشد و چشمان دنیا را خیره به خود نگه دارد. از ستارگانی چون حمید سوریان که پتانسیل رکوردشکنی در کسب مدال در دنیا را داشتند که به خوبی محافظت نکردیم، اما خدا کند قدر حسن یزدانی را بدانیم و او روزی بتواند بالاتر از سایتیف و کارلین و ... به سمبول کشتی آزاد در دنیا تبدیل شود.
از یزدانی که بگذریم، در سایر مبارزات وزن 86 کیلوگرم مسابقات جهانی پاریس نیز شاهد رقابت های حساس و جذابی بودیم که یکی از آن ها بین والیف از روسیه و گوان اوک از کره جنوبی بود. پیروزی والیف در این مسابقه بودار و مشکوک بود و روس ها که در کسب مدال طلا در پاریس عاجز مانده بودند، برای فینالیست شدن نماینده 86 کیلوگرم خود از کمک داوران نهایت بهره را بردند و سر کشتی گیر کره ای را بیخ تا بیخ بریدند. والیف البته در مقابل سلیم یاشار شایسته پیروزی بود و در مقابل این مدعی سرسخت ترکیه ای نیازی به کمک داوران نداشت، در مقابل یزدانی هم که هر کاری مثل خفه کردن او با بند دوبنده اش کرد، نتوانست یوز ایرانی را متوقف کند. از کشتی های بوریس ماکوئف هم نباید به سادگی گذشت و بدون شک او را باید پدیده این وزن دانست. او که بچه محل عبدالسلام گادیسوف و شامیل کودیاماگمدوف است، با شکست دادن کشتی گیران سرشناسی چون جی دن کاکس خود را به فینال رساند. مدال های برنز این وزن به ولادیسلاو والیف و جی دن کاکس رسید.
| وزن 97 کیلوگرم: دوئل جذاب اسنایدر و سعدالله اف در غیاب پلنگ جویبار |
از زمانی که عبدالرشید سعدالله اف رسما اعلام کرد به وزن 97 کیلوگرم کوچ کرده است، تمام دنیا چشم انتظار دوئل تماشایی او با کایل اسنایدر در این وزن بود، خصوصا اینکه پیش از رقابت های جهانی اسنایدر با درج پیامی در توئیتر خود، از حضور سعدالله اف در 97 کیلوگرم استقبال کرد و به نوعی برای او کری خواند. لحظه شماری علاقمندان به کشتی در پاریس به پایان رسید و این دو کشتی گیر در فینال به هم خوردند و نمایشی از خود بر جای گذاشتند که سال های سال در ذهن کشتی دوستان باقی خواهد ماند. مسابقه ای که حتی آمریکایی ها از آن به عنوان مبارزه قرن یاد می کنند. نبرد اوج تکنیک روسی و اوج آمادگی جسمانی آمریکایی را کایل اسنایدر در لحظات پایانی به سود خود به پایان برد. در این دیدار لحظه ای سعدالله اف از حریف پیش می افتاد و لحظه بعد اسنایدر، تا اینکه اسنایدر با اتکا به آمادگی جسمانی و همچنین وزن سنگین تر خود آن قدر با جابه جایی پاها و کار کردن دست ها بر سر و کله سعدالله اف زد تا در ثانیه های پایانی او را از پا در آورد. هیجان ناشی از این دیدار همه علاقمندان به کشتی را سیراب کرد و امیدواریم شایعات بازگشت سعدالله اف به یک وزن پایان تر صحت نداشته باشد و بار دیگر شاهد رویارویی این دو در رقابت های آتی باشیم. کمااینکه اسنایدر بار دیگر از علاقه خود برای رقابت با سعدالله اف و همچنین رضا یزدانی در توئیتر خود یاد کرد و حس رقابتجویی خود را به رخ کشید. البته در صورت بازگشت سعدالله اف به وزن سابق خود این هیجان را باید در دوئل احتمالی او با حسن یزدانی جست و جو کرد که بی شک دست کمی از رقابتش با اسنایدر نخواهد داشت.
از نکات جالب دیگر در رقابت های وزن 97 کیلوگرم می توان به ایستادن گئورگی کتوئف بر روی سکوی مسابقات جهانی یاد کرد. گرگ پشمالوی قفقازی که دو سالی است با پرچم کشور ارمنستان به کشتی بازگشته است، آخرین بار در سال 2007 قهرمان جهان شده بود و پس از کسب مدال برنز المپیک در سال 2008 دیگر خبری از او نشد تا اینکه امسال توانست به مدال برنز وزن 97 کیلوگرم جهان برسد. او که در نیمه نهایی با اختلاف امتیاز نزدیک 2 بر 0 مقابل سعدالله اف تن به شکست داد، در رده بندی با تکیه بر تجربه و تیزهوشی الیزابر اودیکادزه را شکست داد تا این گرجستانی برای چندمین بار در رده بندی مسابقات جهانی ناکام شود و دستش از مدال کوتاه بماند.
نماینده کشورمان در این وزن امیر محمدی بود که پس از پشت سر گذاشتن حریف بلاروسی خود، در مقابل ماگومد ابراگیموف ازبکستانی حرفی برای گفتن نداشت و نتیجه را واگذار کرد تا غیبت رضا یزدانی در ترکیب تیم ملی ایران بیش از پیش احساس شود. مدیگر مدال برنز ایو وزن نصیب اصلان بک آلبروف از آذربایجان شد.
| وزن 125 کیلوگرم: پایان سلطنت سه ساله طاها آکگول |
در مسابقات جهانی 2017 در غیاب کمیل قاسمی، گنو پتریاشویلی و طاها آکگول حسابی به پر و پای هم پیچیدند و همانند فینال وزن 97 کیلوگرم، فینالی داغ و مهیج در سنگین وزن شاهد بودیم که پایانش با پایان سلطه سه ساله آکگول در سنگین وزن همراه بود. فینالی که انگار نه انگار در وزن 125 کیلوگرم برگزار می شد و گویی دو کشتی گیر سبک وزن با یکدیگر رقابت می کردند. پتریاشویلی قبلا هم توانسته بود در یکی از تورنمنت های بین المللی بر آکگول چیره شود که دلیلش آماده نبودن آکگول از نظر بدنی بود، اما در پاریس در حالیکه پتریاشویلی بسیار خسته تر از آکگول نشان می داد، اما از اشتباهات پی در پی حریف ترکیه ای خود نهایت بهره را برد. در واقع در سال های اخیر تا به حال ندیده بودیم که آکگول در یک کشتی مرتکب این همه اشتباه شود و معمولا با احتیاط حمله می کرد و منتظر اشتباهات حریفانش می بود، در مقابل پتریاشویلی هم در دو دقیقه ابتدایی به همین منوال کشتی گرفت و 4 امتیاز از حریفش پیش افتاد، اما کشتی عجولانه او در تایم دوم کاملا باب میل پتریاشویلی بود و او توانست در ثانیه های پایانی پیروزی را برای خود رقم بزند.آکگول و پتریاشویلی را بدون شک می بایست دو ضلع قدرت در سنگین وزن کشتی آزاد دانست و البته ضلع سوم این مثلث هم کسی جز کمیل قاسمی نخواهد بود. یقینا اگر جنازه کمیل هم در پاریس به روی تشک می رفت، می توانست بسیاری از معادلات این وزن را بر هم بزند.
البته تلاش های یدالله محبی در پاریس هم جای قدردانی دارد. یدالله برای نخستین بار بود که چنین جو سنگینی از مسابقات را تجربه می کرد و پیروزی هایش در مقابل مدعیانی چون داوید مودزماناشویلی و آلن زاسایف شیرین و دلچسب بود و اگر کمی هم باتجربه تر عمل می کرد ، پیروزی اش مقابل نماینده آمریکا دور از دسترس نبود. اما در حال حاضر کیفیت کشتی محبی در همین سطح است و با توجه به استیل مناسبی که دارد می تواند در آینده جانشین مناسبی برای کمیل قاسمی باشد. اگر کمیل با توجه به وزن سبکش نسبت به حریفان، این همه مدال در سنگین وزن دشت کرد، فقط و فقط با تکیه بر زیرگیرها بود و اکنون هم شاهد هستیم که مدعیان این وزن همانند آکگول و پتریاشویلی به چه راحتی به پای حریفان می رسند، پس اگر محبی هم می خواهد خود را در قالب مدعیان سنگین وزن دنیا قرار دهد، باید سکون در کشتی اش را کنار بگذارد و روی رسیدن به پاهای حریفان بیشتر کار کند. مدال های برنز وزن 125 کیلوگرم مسابقات جهانی پاریس به نیک گیازدوفسکی از امریکا و لوان بریانیدزه از ارمنستان رسید.
