بلژیک: دفاع های کناری
بلژیک در تمامی پست ها به جز دفاع های کناری با کیفیت است و این یک احتمال قوی است که بلژیک در جام جهانی 2014 با 4 مدافع مرکزی در خط دفاع خود بازی کند.
فراوانی مدافع میانی با استعداد—بازیکنانی چون توماس ورمائلن، توبی آلدرویرلد، وینسنت کمپانی، دنیل ون بویتن و یان ورتونگن—بدین معناست که دو نفر از آنها باید دفاع های کناری را پوشش دهد.
و بهترین مدافع کناری تخصصی که می توان او را در ترکیب گذاشت بدون شک آندره دندن بوره است.
الجزایر: بی تجربگی در پست های اصلی
الجزایر یک تیم پرامید است ولی بی تجربگی و بازی نکردن به اندازه کافی در برخی پست های مهم ممکن است جام را برای آن ها خیلی زود تمام کند.
نبیل بن طالب و سفیر تایدر اخیرا جایگاه بازی در تیم اصلی خود را به ساندرو و زدراوکو کوژمانوویچ داده اند، دفاع چپ این تیم فوزی غلام تنها 4 بازی ملی دارد و هیچ دروازبانی در بیرون از این کشور دروازبان اصلی تیمش نیست.
حضور در بین سه تیم اولی می تواند برای این تیم عالی باشد، ولی به نظر می رسد آن ها بتوانند تا مراحل بالاتر نیز پیش بروند.
روسیه: گرایش به پایین تر ار حد انتظار بودن
روسیه روی کاغذ، خطر جدی ای در این تابستان به نظر می رسد.
آن ها یک هافبک از زنیت و یک دفاع از زسکا موسکو یعنی آلن ژاگوئف و آلکساندر کوکورین و یک دروازبان کلاس جهانی یعنی ایگور آکینفیف را دارند.
و با حضور کاپلو روی نیمکت مربیگری، آن ها تمام امکانات را دارند ولی اولین چیزی که آن ها را مأیوس می کند، علاقه آنها به ظاهر شدن پایین تر از سطح خودشان در بزرگ ترین رقابت فوتبال دنیا است.
کره جنوبی: مهاجم
کره جنوبی تقریبا یک تیم خوب و دارای چند بازیکن تاکتیکی است ولی پیدا کردن یک مهاجم خوب در آن ها کاری بسیار بسیار مشکل است.
کیم شین ووک به نظر مرد اصلی خط حمله کره است (گهگاهی پارک چو یونگ نیز بازی می کند) ولی او فقط نیاز دارد که در حضور او توپ ها را به روی سر او بیندازند.
در نتیجه، او یک بازیکن مناسب و قدرتمند نیست.
