طرفداری - انتخاب بهترین های تاریخ، همواره کاریست که رسانه ها و خبرنگاران علاقه خاصی به آن دارند و کاملاً امری سلیقه ای است، که می تواند موافقین و مخالفین زیادی همراه داشته باشد. وب سایت Fourfourtwo، صد بازیکن برتر تاریخ فوتبال را اینگونه چینش کرده است:
100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo (بخش اول)
100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo (بخش دوم)
100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo (بخش سوم)
100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo (بخش چهارم)
100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo (بخش پنجم)
100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo (بخش ششم)
100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo (بخش هفتم)
100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo (بخش هشتم)
100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo (بخش نهم)
100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo (بخش دهم)
100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo (بخش یازدهم)
100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo؛ نفر پنجم: کریستیانو رونالدو
100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo؛ نفر چهارم: یوهان کرایوف
«برزیل لعنتی، جام جهانی را باخت» این را ادسون آرانتس دو ناسیمنتوی 9 ساله پس از رویت اشک ریختن پدرش در پی ناکامی سلسائو در جام جهانی 1950 برابر اروگوئه گفت. پسرکی که به حرفه واکس زنی اشتغال داشت، زان پس هرگز آن روز را از خاطر نبرد.
نامش را به افتخار توماس ادیسونِ مخترع ادسون نهادند اما نمی توانست از صدا شدن به نام پله به وسیله یک همکلاسی قلدر، رهایی یابد. از این اسم متنفر بود، زیرا برایش بسیار کودکانه جلوه می کرد. سر آخر با مشت خود از شکنجه گر خود استقبال کرد و به مدت دو روز از مدرسه اخراج شد. وقتی به کلاس بازگشت، دیگر ادسون پیشین نبود؛ حالا همه او را با نام پله می شناختند و البته او باید از این بابت قدردان همکلاسی خود باشد چرا که برزیلی ها می گویند که ادسون و پله، دو شخصیت متفاوت هستند. آن ها همیشه پله را دوست خواهند داشت ولی وقتی پای ادسون به میان بیاید، این گونه نیست.
احتمالا بابت محافظت از آنچه پلهٔ ورزشکار به عنوان کامل ترین بازیکنی که تا به حال فوتبال به خود دیده انجام داده است، او پس از آویختن کفش هایش دیگر پله نبود و تصمیم گرفتند تا او را ادسون صدا بزنند. اقدام هایی همچون به رسمیت نشناختن دختر خود و همچنین پشتیبانی از سپ بلاتر، می تواند دلیل این کار باشد.
«پله با دهانی بسته، یک شاعر است. او در زمین پدرمان بود و خارج از آن باید لنگه کفشی را در دهان خود قرار می داد.» این را روماریو در مورد او گفته است. البته این گفته 1281 گل پله را زیر سوال نمی برد. در سال 1958 و در 17 سالگی، پله به جوان ترین بازیکنی تبدیل شد که در دیدار نهایی جام جهانی حاضر بوده است. او در سوئد 6 بار گلزنی کرد که شامل هت تریکی در نیمه نهایی و دو گل دیگر در فینال می شد. این یکی از سه جام جهانی ای بود که وی در پاسخ به اشک های پدرش، با خود به خانه برد.
اشک های پله پس از قهرمانی در جام جهانی 1958
سهم او در جام جهانی 1962 به دلیل مصدومیت، به حداقل ممکن رسید، در حالی که دردهای ناشی از مصدومیتش در جام جهانی 1966 موجب شد وی سوگند بخورد که این آخرین جام جهانی عمرش است. او متقاعد شد که برای چهارمین جام جهانی اش در سال 1970 به تیم ملی بازگردد و در کنار توستائو، جرزینیو، جرسون، ریولینو و کلودوالدو یکی از بهترین خطوط حمله تاریخ فوتبال را تشکیل دادند. در این جام جرزینیو بهترین گلزن برزیل بود و پله چهار گل به مجموع گل هایش افزود.
پله تنها بازیکنی که سه بار فاتح جام جهانی شده است
ستاره ای جهانی
در دهه های 60 و 70 پله به همراه باشگاهش سانتوس، به دور جهان سفر کرد. در نیجریه به مدت دو روز جنگ را برای مشاهده بازی پله توسط هر دو طرف، متوقف کردند. تاثیر او بر روی روحیه فوتبال نیجریه بسیار زیاد و بزرگ است، چرا که وی پیش بینی کرد که یک کشور آفریقایی زمانی بین سال های 2000 تا 2010 قهرمان جام جهانی خواهد شد، که این مسئله برای طرفداران محلی به یک رویا تبدیل شد. کلودوالدو هم تیمی سابق وی می گوید:
در برخی کشورها، مردم می خواستند وی را لمس کنند و در برخی دیگر می خواستند وی را ببوسند. در کشورهایی نیز حتی بر زمینی که وی روی آن راه می رفت، بوسه می زدند.
پله در پاریس در جمع هواداران
در سال 1974 برای آخرین بار پیراهن سانتوس را بر تن کرد و بازنشستگی اش را برای امضای قرارداد با نیویورک کوسموس به تعویق انداخت. او بدهی داشت و در پی راهی جهت درآمدزایی برای بازپرداخت قرض هایش بود، بنابراین تصمیم گرفت تا به لیگ فوتبال آمریکای شمالی (NASL) منتقل شود. پس از اینکه به همراه کوسموس قهرمان NASL در سال 1977 شد، در روزی بارانی بازی بزرگداشتی برای وی در نیویورک برگزار شد.
محمد علی کلی، فرانتس بکن باوئر و کارلوس آلبرتو قبل از آخرین بازی پله در سال 1977
برهه برجسته زندگی حرفه ای:
در 19 نوامبر 1969 پله موفق شد در دیدار مقابل واسکوداگاما در استادیوم ماراکانا، از روی نقطه پنالتی هزارمین گلش را از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند.
پله پس از به ثمر رساندن هزارمین گلش
