اختصاصی طرفداری- شنبه شب در دیدار سوپر کاپ 2017 آلمان بایرن مونیخ توانست در ضربات پنالتی میزبان خود دورتموند را با نتیجه 7:6 (2:2 در پایان نود دقیقه) شکست دهد و به اولین عنوان این فصل دست یابد. در این رویارویی هر دو تیم نسبت به بازی های دوستانه پیش فصل خود، به مراتب بهتر ظاهر شدند و عملکرد قابل قبول تر و سنجیده تری از خود به نمایش گذاشتند که این یادداشت به بررسی سه نکته تاکتیکی و مهم این دیدار جذاب می پردازد:
یک- سباستین رودی، کارگردان آرام بایرن مونیخ
انتقال سباستین رودی به بایرن مونیخ بر خلاف جذب بازیکنانی نظیر هامس رودریگز و کورنتین تولیسو در این تابستان، آرام، بی حاشیه و به دور از هر گونه جنجال خاصی صورت پذیرفت و با توجه به ترافیک بازیکن در خط میانی بایرن مونیخ، بیشتر کارشناسان فوتبال آلمان انتظار خاصی از این هافبک آلمانی که به صورت بازیکن آزاد از هوفنهایم جدا شده، نداشته اند. با این وجود کارلو آنچلوتی سرمربی مونیخی ها در اولین بازی رسمی به وی برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی تیم اعتماد نمود و رودی نیز با عملکرد مثبت خود به خوبی پاسخ چنین اعتمادی را در زمین مسابقه داد.
سباستین رودی با نحوه بازی آرام و خونسردانه خود بیش از هر چیز یادآور ژابی آلونسو هافبک سابق مونیخی ها بود. وی با آرامشی که داشت به خوبی کارگردانی تیم را در جلوی خط دفاعی بر عهده گرفت و با پاس های دقیق و نحوه جایگیری خود توانست ضمن در دست گرفتن نبض بازی تیم، فضاهای خالی ایجاد شده در پشت ویدال و تولیسو، هافبک های تهاجمی تیم را نیز پر نماید. رودی علاوه بر موفقیت در بخش تدافعی در فاز تهاجمی و هنگام حمله نیز بازیکنی تاثیرگذار نشان داد و با ارسال پاسی نبوغ آمیز به کیمیش در پشت دفاع دورتموند، در دقیقه 18 پایه گذار اولین گل مونیخی ها شد که توسط لواندوفسکی به ثمر رسید. در دقیقه 43 دیدار نیز وی با ضربه ای خطرناک رومن بورکی سنگربان دورتموند را به دردسر انداخت و در نهایت در دقیقه 88 دیدار با ارسال یک ضربه ایستگاهی دقیق زمینه ساز گل تساوی بخش مونیخی ها بود.
عدم وجود بازیکنی کارگردان در میانه زمین که بتواند رهبری تیم را در بازی سازی و انتقال توپ از بخش تدافعی به بخش تهاجمی بر عهده بگیرد، یکی از انتقاداتی بود که به نحوه بازی بایرن مونیخ در دیدارهای تدارکاتی پیش فصل وارد شده بود و حال سباستین رودی با عملکرد خوب خود در بازی شنبه شب، نشان داد می تواند برای کارلو آنچلوتی به مهره مطمئنی جهت از بین بردن این معضل بدل شود. از سوی دیگر با توجه به اینکه رودی مسئولیت ارسال بیشتر ضربات ایستگاهی بایرن مونیخ را در دیدار سوپر کاپ بر عهده داشت، به نظر وی نه تنها توانسته به جایگاه خوبی در بین هم تیمی های خود دست یابد، بلکه به عنوان بازیکنی تازه وارد بسیار زودتر از حد تصور با تیم هماهنگ شده است.
دو- بازی پر ریسک دورتموند
بازیکنان دورتموند به ویژه در ابتدای نیمه اول بازی مقابل بایرن مونیخ بسیار تهاجمی و خطرناک ظاهر شدند و توانستند با محوریت مثلث تهاجمی دمبله از راست، پولیشیچ از چپ و اوبامیانگ از مرکز به بهترین نحو ممکن بازی پرسینگ سرعتی و پر فشار مورد نظر پیتر بوش سرمربی خود را به اجرا بگذارند. سیستمی که هدف آن فشار آوردن به بازیکنان حریف و مجبور کردن آنها به ارسال پاس های اشتباه و یا لو دادن توپ است. دورتموندی ها در دقیقه دوازده بازی و از روی اشتباه و سهل انگاری خاوی مارتینز مدافع مونیخی ها و از روی تیزهوشی و سماجت کریستین پولیشیچ به گل رسیدند و در واقع پاسخ اعتماد به سیستم بازی مورد نظر سرمربی خود را خیلی زود دریافت کردند.
بی تردید اجرای چنین سیستمی در فوتبال مستلزم مصرف انرژی و توان بسیار زیادی است و می تواند با خطراتی نیز همراه باشد و این واقعیت در این بازی در صحنه گل اول مونیخی ها به اثبات رسید. گلی که بیشتر از روی پاس هوشمندانه سباستین رودی و جا ماندن دفاع جلو کشیده دورتموند به ثمر رسید. در نیمه دوم بازی اما دورتموند کنترل بهتری بر بازی داشت و توانست موقعیت های مناسب تر و خطرناک تری نیز نسبت به حریف قدر خود خلق کند. با این وجود هنوز می توان برای شاگردان پیتر بوش پیشرفت تاکتیکی بیشتری متصور بود. این سرمربی هلندی بعد از پایان دیدار سوپر کاپ، عملکرد شاگردان خود را این گونه توصیف نمود:
در نیمه اول ما توپ های زیادی را از دست دادیم و عملکردمان چندان راضی کننده نبود، در نیمه دوم اما شرایط بهتری داشتیم. با این وجود هنوز باید عملکرد خود را بهبود بخشیم.
سه- فیلیپ لام؟ یاشوا کیمیش!
در چیدمان مورد نظر آنچلوتی برای بازی شنبه شب، فرانک ریبری و توماس مولر به ترتیب به عنوان بال تهاجمی تیم در سمت چپ و راست زمین در نظر گرفته شده بودند. اما این چیدمان تنها بر روی کاغذ قابل تصور بود، چون ریبری و مولر در این دیدار از آزادی حرکتی بیشتری برخوردار بودند و بازی آنها تنها به کناره ها و حرکت های رفت و برگشتی در این منطقه از زمین محدود نشده بود. به ویژه توماس مولر که تا لحظه تعویض خود در دقیقه 67 بیشتر به عنوان مهاجم کاذب در زمین حضور داشت. البته دلیل اصلی آزادی توماس مولر در این دیدار حضور بازیکنی پویا و فعال به نام کیمیش در پست دفاع کناری سمت راست بوده است. کیمیش در بازی شنبه شب هم در بخش تدافعی و هم تهاجمی عملکرد بسیار مثبتی داشت و حتی گاهی در نقش بال تهاجمی سمت راست مونیخی ها نیز ظاهر می شد. با وجود اینکه پولیشیچ دورتموندی بازیکن مقابل وی بازیکنی خطرناک و سرعتی محسوب می گردد.
چنین تاکتیکی در بایرن مونیخ بیشتر یادآور تاکتیک رئال مادرید در زمان مربیگری کارلو آنچلوتی در این تیم بود. در آن زمان گرت بیل به عنوان بال تهاجمی سمت راست تیم بیشتر به میانه های زمین اضافه می شد تا فضا برای نفوذهای خطرناک دنی کارواخال مدافع کناری سمت راست مادریدی ها باز شود. آنچلوتی حال در بایرن مونیخ چنین نقشی را برای کیمیش در نظر گرفته و این بازیکن ملی پوش آلمانی نیز با عملکرد فوق العاده خود و نقشی که در به ثمر رسیدن هر دو گل مونیخی ها ایفا نمود، به خوبی به اثبات رساند که گزینه ای بسیار شایسته برای جانشینی فیلیپ لام کاپیتان سابق بایرن مونیخ در این منطقه از زمین است. نقشی که سران بایرن مونیخ از ماه ها پیش برای این بازیکن خوش آتیه در نظر گرفته بودند. کیمیش البته در ضربات پنالتی انتهای دیدار همانند فینال رقابت های DFB Pokal فصل 2015/16 مقابل همین تیم دورتموند، موفق به باز کردن دروازه بورکی نشد و تنها در این موضوع می توان به وی انتقاد وارد کرد.
